Hula Girls

ေရွးအစဥ္အလာကုိ ဖက္တြယ္ထိန္းသိမ္းရင္း အငတ္ခံမလား၊ ေခတ္စနစ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေပမဲ့ အစဥ္အလာကေန ခြဲထြက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ပံုစံအသစ္ကုိ ခံယူက်င့္သံုးမလား။

ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကုိ ဒါရိုက္တာ ဆန္အိလီက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အကယ္ဒမီ ၅ ဆု ဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ Hula Girls ဇာတ္လမ္းနဲ႕ ေျဖဆုိထားပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာတန္းထုိး နမူနာ
၁၉၆၅ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးယခင္ကတည္းက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းတူးေဖာ္ျခင္းလုပ္ငန္းနဲ႕ အသက္ေမြးလာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးဟာ ေက်ာက္မီးေသြးအစား ေရနံကုိ တုိးခ်ဲ႕အသံုးျပဳလာလုိ႕ စီးပြားေရး အခက္အခဲ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးကုမၸဏီဟာရာသီဥတုေအးလြန္းတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို ခရီးသြားၿမိဳ႕အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႕ ဟာ၀ုိင္ယီအက ကျပေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အပန္းေျဖရိပ္သာတစ္ခု ေဆာက္ဖုိ႕ ႀကံစည္ၾကပါတယ္။
ေရွးရုိးဆန္လြန္းတဲ့ ၿမိဳ႕ခံေတြ အျပင္းအထန္ ကန္႕ကြက္ေနတဲ့ၾကားက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း အာဏာပုိင္ေတြဟာ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ (အလုပ္သမားေတြ ငတ္မသြားေရးအတြက္) အကသင္တန္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ေစတနာကုိ နားလည္သြားတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္စုကလဲ သူတုိ႕ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖုိ႕အတြက္ (ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ သိပ္မဆုိင္တဲ့၊ ဗုိက္လႈပ္ကရတဲ့) ဟာ၀ုိင္ယီအကကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္း ကျပတတ္ေအာင္ မိဘေဆြမ်ိဳး၊ ၿမိဳ႕ခံမ်ားနဲ႕ အတုိက္အခံလုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကတာကို အားတက္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ရိုက္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဇာတ္ကားကုိ ၾကည့္ၿပီး ၀င္လာတဲ့ အေတြးကေတာ့ ...
ေရွးအစဥ္အလာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကုိ မုိက္မုိက္မဲမဲ ဖက္တြယ္ ထိန္းသိမ္းရင္း အငတ္ခံ (အေသခံ) မလား၊ ေခတ္စနစ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေပမဲ့ အစဥ္အလာကေန ခြဲထြက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ပံုစံအသစ္ကုိ ခံယူက်င့္သံုးၿပီး ရွင္သန္မလား။
ဆုိတာပါပဲ။
တခါတေလမွာ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ရယူဖုိ႕ မျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရွင္သန္ဖုိ႕က ပုိအေရးႀကီးတယ္လုိ႕ပဲ စာေရးသူ ခံယူမိပါရဲ႕။
၁၀ မွတ္မွာ ၈.၅ မွတ္ေပးရမဲ့ ကားေကာင္းေလးပါ။ ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ အေျခတည္ၿပီး ရုိက္ကူးထားတာျဖစ္ၿပီး အဲဒီ အာဇာနည္ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးဟာ စီးပြားေရး အေျခပ်က္မသြားပဲ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ အေက်ာ္ၾကားဆံုး အပန္းေျဖစခန္းၿမိဳ႕ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ရုပ္ရွင္ဆု၊ အေကာင္းဆံုး ဒါရိုက္တာဆုအပါအ၀င္ အကယ္ဒမီ ၅ ဆု ဆြတ္ခူးထားတဲ့ ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းကေလးကုိ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လုိက္ၾကပါလုိ႕ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။