Hula Girls

ေရွးအစဥ္အလာကုိ ဖက္တြယ္ထိန္းသိမ္းရင္း အငတ္ခံမလား၊ ေခတ္စနစ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေပမဲ့ အစဥ္အလာကေန ခြဲထြက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ပံုစံအသစ္ကုိ ခံယူက်င့္သံုးမလား။

ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကုိ ဒါရိုက္တာ ဆန္အိလီက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အကယ္ဒမီ ၅ ဆု ဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ Hula Girls ဇာတ္လမ္းနဲ႕ ေျဖဆုိထားပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာတန္းထုိး နမူနာ
၁၉၆၅ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးယခင္ကတည္းက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းတူးေဖာ္ျခင္းလုပ္ငန္းနဲ႕ အသက္ေမြးလာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးဟာ ေက်ာက္မီးေသြးအစား ေရနံကုိ တုိးခ်ဲ႕အသံုးျပဳလာလုိ႕ စီးပြားေရး အခက္အခဲ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးကုမၸဏီဟာရာသီဥတုေအးလြန္းတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို ခရီးသြားၿမိဳ႕အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႕ ဟာ၀ုိင္ယီအက ကျပေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အပန္းေျဖရိပ္သာတစ္ခု ေဆာက္ဖုိ႕ ႀကံစည္ၾကပါတယ္။
ေရွးရုိးဆန္လြန္းတဲ့ ၿမိဳ႕ခံေတြ အျပင္းအထန္ ကန္႕ကြက္ေနတဲ့ၾကားက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း အာဏာပုိင္ေတြဟာ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ (အလုပ္သမားေတြ ငတ္မသြားေရးအတြက္) အကသင္တန္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ေစတနာကုိ နားလည္သြားတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္စုကလဲ သူတုိ႕ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖုိ႕အတြက္ (ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ သိပ္မဆုိင္တဲ့၊ ဗုိက္လႈပ္ကရတဲ့) ဟာ၀ုိင္ယီအကကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္း ကျပတတ္ေအာင္ မိဘေဆြမ်ိဳး၊ ၿမိဳ႕ခံမ်ားနဲ႕ အတုိက္အခံလုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကတာကို အားတက္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ရိုက္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဇာတ္ကားကုိ ၾကည့္ၿပီး ၀င္လာတဲ့ အေတြးကေတာ့ ...
ေရွးအစဥ္အလာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကုိ မုိက္မုိက္မဲမဲ ဖက္တြယ္ ထိန္းသိမ္းရင္း အငတ္ခံ (အေသခံ) မလား၊ ေခတ္စနစ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေပမဲ့ အစဥ္အလာကေန ခြဲထြက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ပံုစံအသစ္ကုိ ခံယူက်င့္သံုးၿပီး ရွင္သန္မလား။
ဆုိတာပါပဲ။
တခါတေလမွာ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ရယူဖုိ႕ မျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရွင္သန္ဖုိ႕က ပုိအေရးႀကီးတယ္လုိ႕ပဲ စာေရးသူ ခံယူမိပါရဲ႕။
၁၀ မွတ္မွာ ၈.၅ မွတ္ေပးရမဲ့ ကားေကာင္းေလးပါ။ ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ အေျခတည္ၿပီး ရုိက္ကူးထားတာျဖစ္ၿပီး အဲဒီ အာဇာနည္ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးဟာ စီးပြားေရး အေျခပ်က္မသြားပဲ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ အေက်ာ္ၾကားဆံုး အပန္းေျဖစခန္းၿမိဳ႕ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ရုပ္ရွင္ဆု၊ အေကာင္းဆံုး ဒါရိုက္တာဆုအပါအ၀င္ အကယ္ဒမီ ၅ ဆု ဆြတ္ခူးထားတဲ့ ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းကေလးကုိ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လုိက္ၾကပါလုိ႕ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

ေလာကအလွ အြန္လိုင္း မဂၢဇင္းပါ အင္တာဗ်ဴးမ်ားအား ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စီးပြားျဖစ္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀လွ်က္ရွိေသာ Personal Computer မဂၢဇင္းသည္ ေလာကအလွ အြန္လုိင္းမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ဦးရဲျမတ္သူ၊ ေမွာ္ဆရာ၊ သင္ကာႏွင့္ စာေရးသူ ေလာရွည္တုိ႕ႏွင့္ ျမန္မာစာလံုးစနစ္မ်ားအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခန္း (အင္တာဗ်ဴး) မ်ားကုိ ေလာကအလွ မဂၢဇင္းႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္မ်ားကုိ ခြင့္ေတာင္းျခင္းမရွိလဲ မရွိ၊ မည္သည့္ေနရာမွ ရယူပါသည္ကုိ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ကိုးကားျခင္းလဲ မရွိပဲ (ေမးခြန္းမ်ားကုိ ျဖဳတ္ၿပီး အေျဖမ်ားကို ၏၊ သည္မေရြး ကူးယူကာ) ျပန္လည္ေဖာ္ျပခဲ့သည္ဟု ၾကားသိရပါသည္။ (ရည္ညႊန္း http://blog.mghla.com/2009/06/blog-post.html)

စာေရးသူအေနႏွင့္ အဆုိပါ အင္တာဗ်ဴးကို ေျဖဆုိစဥ္က ေလာကအလွ အြန္လုိင္းမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပရန္ႏွင့္ အျခားပံုႏွိပ္ႏွင့္ အီလက္ထရြန္နစ္ မီဒီယာမ်ားတြင္ ထပ္ဆင့္ ေဖာ္ျပႏုိင္ရန္ ခြင့္ျပဳေပးႏုိင္ေသာ အကန္႕အသတ္ရွိ အခြင့္အေရးမ်ား (limited rights) ကုိသာ ေလာကအလွအား ေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။ တစိတ္တပုိင္းကုိေသာ္လည္းေကာင္း၊ အားလံုးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္၊ အခေၾကးေငြႏွင့္ ေရာင္းခ်ခြင့္၊ ပံုႏွိပ္ခြင့္ကို ေပးႏုိင္ေသာအခြင့္ စသည္တုိ႕ အပါအ၀င္- အဆုိပါ အင္တာဗ်ဴးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အျခားအခြင့္အေရး (rights) အားလံုးကုိ စာေရးသူႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးေမးျမန္းသူ ပူးတြဲ ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္း ပဋိဥာဥ္ထားခဲ့ပါသည္။

သုိ႕ျဖစ္၍ စာေရးသူႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး ေမးျမန္းသူ ပူးတြဲပိုင္ဆုိင္ေသာ စာသားႏွင့္ အႀကံဥာဏ္မ်ားကို ႀကိဳတင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ လံုး၀ မရယူပဲ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပကာ အခေၾကးေငြႏွင့္ ျဖန္႕ျဖဴးေရာင္းခ်ျခင္းတုိ႕အတြက္ Personal Computer မဂၢဇင္းႏွင့္ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ကုိ ျပင္းထန္စြာ ရႈံ႕ခ်ေၾကာင္းႏွင့္ အဆုိပါျဖစ္ရပ္အတြက္ နစ္နာခဲ့ရသူ အားလံုး (စာေရးသူ၊ အင္တာဗ်ဴး ေမးျမန္းသူႏွင့္ စာဖတ္ပရိသတ္အပါအ၀င္) ကုိ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရန္ ေတာင္းဆုိေၾကာင္း ေၾကျငာအပ္ပါသည္။

ေရႊရတနာ ... ညာတယ္။

အရင္တပါတ္က Peninsular Plaza ကုိေရာက္ခဲ့စဥ္က Phone Card ၀ယ္ရန္ရွိသျဖင့္ ေရႊရတနာ အမည္ရွိေသာ ဆုိင္သုိ႕ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူ သံုးေနက် အမ်ိဳးအစားမွာ Sun Page တံဆိပ္ ျဖစ္သျဖင့္ ၄င္းကို ေမး၀ယ္ရာ ေကာင္တာတြင္ထုိင္ေနေသာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ပတ္၀န္းက်င္ အေဒၚႀကီးက မလာေတာ့ေၾကာင္း ေျဖပါသည္။ သုိ႕ျဖစ္သျဖင့္ အလားတူ Card ရွိသလားဟုေမးရာ Sea Lion ရွိေၾကာင္း ေျဖပါသည္။

ဒီေနရာတြင္ စာေရးသူတုိ႕ အဘယ္ေၾကာင့္ Card ေတြ ၀ယ္ေနရေၾကာင္း စင္ကာပူရွိ Telephone Operator မ်ားအေၾကာင္း အနည္းငယ္ ရွင္းျပလုိပါသည္။ စင္ကာပူတြင္ SingTel၊ Star-Hub၊ M1 ဟူေသာ Phone Operator ႀကီး ၃ ခုရွိပါသည္။ ၿမိဳ႕တြင္းေခၚဆုိခမွာ တမိနစ္ကုိ ၇ ဆင့္မွ ၂၀ ဆင့္ခန္႕အတြင္း မိမိခ်ဳပ္ဆုိထားေသာ စာခ်ဳပ္ (လစဥ္ေၾကး) ေပၚမူတည္ၿပီး ေကာက္ခံပါသည္။ စာခ်ဳပ္အမ်ားစုမွာ အ၀င္ေခၚဆုိမႈကုိ အသံုးျပဳခ ေကာက္ခံျခင္း မရွိပါ။

အင္တာနက္မွ ဖုန္းေခၚဆုိမႈ (VOIP) နည္းပညာ ေခတ္စားလာေသာအခါ ပုဂၢလိက လုပ္ငန္းအခ်ိဳ႕က အဆုိပါ Operator ႀကီးမ်ားထံမွ ဖုန္းေခၚဆုိခြင့္ကို ေစ်းသက္သက္သာသာႏွင့္ ၀ယ္ယူၿပီး Call-back Card မ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်တတ္ပါသည္။ အဆုိပါ Card မ်ားအလုပ္လုပ္ပံုမွာ ပထမ မိမိ ဖုန္းမွေန၍ ၄င္းလုပ္ငန္းတုိ႕၏ ဖုန္းကုိ ပထမ ေခၚရပါသည္။ ၄င္းတုိ႕က မကုိင္ပဲ လုိင္းျဖတ္ခ်လုိက္ပါမည္။ (ထုိအခါ အထြက္ေခၚဆုိမႈ အတြက္ ပုိက္ဆံ ေပးရန္မလုိေတာ့ပါ။) ၄င္းတုိ႕က ျပန္ဆက္လာေသာအခါ မိမိ ေခၚဆုိလုိေသာ တယ္လီဖုန္း အမွတ္ကုိ တတီတီျမည္ေအာင္ ဖုန္းခလုတ္မ်ားတြင္ ရုိက္ထည့္ျခင္းျဖင့္ ဆက္သြယ္ေပးပါသည္။ တမိနစ္ကုိ ၂ ဆင့္မွ ၅ ဆင့္အတြင္းသာ က်သင့္သျဖင့္ အလြန္ သက္သာေသာ ႏႈန္းထားျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူ အသံုးျပဳေနက် Sun-Page Card အလုပ္လုပ္ပံုမွာ ပုိမုိ ေကာင္းမြန္ပါသည္။ VOIP လုပ္ငန္းမ်ားမွ ဖုန္းျပန္ဆက္လာေသာအခါ မိမိေခၚလုိေသာ တယ္လီဖုန္း အမွတ္ကုိ ရုိက္သြင္းစရာမလုိေအာင္ ျပဳလုပ္ထားပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ စာေရးသူေခၚဆုိေလ့ရွိေသာ သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္အတြက္ သီးသန္႕ ဖုန္းအမွတ္ ၃ ခု စာေရးသူကုိ ေပးထားပါသည္။ အဆုိပါ ဖုန္းအမွတ္မ်ားကို ေခၚလွ်င္ လုိင္းျဖတ္ခ်ၿပီး စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးရန္ ဖုန္းျပန္ေခၚလာပါသည္။ တမိနစ္ကုိ ၃ ဆင့္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ခန္႕က်ေသာ္လည္း (၂ ဆင့္ထက္ ပိုမ်ားတာေပါ့ေနာ္) သံုးစြဲရသည္မွာ Style ပုိက်ပါသည္။ သုိ႕ျဖစ္၍ ၄င္းကဒ္ႏွင့္ အလားတူကုိ ေမး၀ယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

အဆုိပါ အေဒၚႀကီးမွ စာေရးသူအား (တမိနစ္လွ်င္ ၃ ဆင့္အတိအက် က်သင့္ေသာ) Sea Lion သံုးရန္ အႀကံေပးပါသည္။ စာေရးသူက ဖုန္းနံပါတ္ မွတ္ထားေပးသလားဟု ေမးရာ မွတ္ထားေပးသည္ဟု ေျဖပါသည္။ ၄င္းနားမလည္မည္စုိးသျဖင့္ ေခၚေနက် နံပါတ္ေတြကုိ မွတ္ထားေပးၿပီး ေခၚလုိက္တာႏွင့္ ျပန္ဆက္ေပးတာလားဟု ထပ္ေမးပါသည္။ မွတ္ထားေပးသည္ဟု ေျဖျပန္ပါသည္။ ပုိေသခ်ာေစခ်င္သျဖင့္ သူျပန္ဆက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းနံပါတ္ႏွိပ္ရသလားဟု ထပ္ေမးရာ စိတ္မရွည္ဟန္ႏွင့္ မႏွိပ္ရဟု ေျဖသည္။ စာေရးသူ ၀ယ္လုိက္ပါသည္။

အမွန္မွာ အဆုိပါ Sea Lion Card သည္ စာေရးသူ အသံုးျပဳေနက် Sun Page ထက္ ေစ်းပုိႀကီးရံုမွ်မက ဖုန္းနံပါတ္ကုိ မွတ္ထားေပးျခင္းလဲ မရွိပါ။ အဆုိပါ Card တခုေရာင္းလွ်င္ ဆုိင္မွရေသာအျမတ္မွာ စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၁ ေဒၚလာထက္ မပိုပါ။ (အမ်ားအားျဖင့္ ျပားစြန္းသာ စားရပါသည္။) ဘာမဟုတ္ေသာ အျမတ္အတြက္ စာေရးသူကုိ လိမ္ညာသည္ကုိ ေဒါသလဲ ထြက္၊ ရွက္လဲ ရွက္မိပါသည္။

တနပ္စား အႀကံျဖင့္ လိမ္ညာျခင္းသည္ ေရရွည္တြင္ အက်ိဳးအျမတ္ မရွိရံုမွ်မက ေဖာက္သည္လဲ ဆံုးရႈံးသျဖင့္ လုပ္ငန္းအတြက္ အဆိပ္အေတာက္ပင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတြင္ ျမန္မာေတြ စုတဲ့ေနရာဟု ေျပာစမွတ္ျဖစ္ေနေသာ ကုန္တုိက္ႀကီးအတြင္းရွိ ျမန္မာဆုိင္က တနပ္စား လိမ္ေန၊ ညာေနသည္ကုိ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား သိရွိသြားပါက ျမန္မာေတြဟာ ဒီလုိပဲ တနပ္စား လုပ္တတ္တယ္ဟု ထင္မွတ္သြားႏုိင္ပါသည္။ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး၏ ဂုဏ္သိကၡာကုိ က်ဆင္းေစႏုိင္သည့္အျပင္ အခ်ီႀကီး အလိမ္ခံရမည္ကုိ ေၾကာက္သျဖင့္ ျမန္မာေတြႏွင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား မလုပ္ရဲေတာ့ပါက အားလံုးနစ္နာပါမည္။

သို႕ျဖစ္သျဖင့္ အဆုိပါဆုိင္ (ေရႊရတနာ) ႏွင့္ ဆက္သြယ္ျခင္း၊ ၄င္းတုိ႕ဆုိင္မွ ပစၥည္း၀ယ္ယူျခင္း၊ ေငြလႊဲျခင္းတုိ႕ လံုး၀မလုပ္ပဲ သပိတ္ေမွာက္ႏွင့္ သပိတ္ေမွာက္ရန္ စည္းရံုးရန္ စာေရးသူ ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္။ (စာရႈသူတုိ႕လဲ စာေရးသူႏွင့္ ရင္ခုန္သံျခင္း တူညီပါက ျမန္မာတုိ႕၏ ဂုဏ္သေရကုိ က်ဆင္းေစႏုိင္ေသာ ေရႊရတနာဆုိင္ကုိ အတူ သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ပါသည္။)

ေမ့ေလ်ာ့ခံထားရေသာ Hip-Hop ပညာရွင္မ်ား (၂): BTNH

Bone Thugs-N-Harmony (BTNH) ဟာ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္မ်ားက ကလိဖ္လန္ (Cleveland) ၿမိဳ႕မွာ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ Hip-Hop ဂီတအဖြဲ႕ပါ။ သူတုိ႕မွာ အဖြဲ႕သား ၅ ေယာက္ပါ၀င္ၿပီး Bizzy Bone, Krayzie Bone, Layzie, Wish Bone နဲ႕ Flesh-N-Bone တုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ လ်င္ျမန္ၿပီး သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးလုိ ျဖစ္ေနတဲ့ rap ေတြကုိ သီဆုိေလ့ရွိတဲ့ သူတုိ႕အဖြဲ႕ဟာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ Hip-Hop အဆုိရွင္မ်ားၾကားမွာ တမူထူးျခားလုိ႕ေနပါတယ္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ Crossroad သီခ်င္းနဲ႕ ဂရမ္မီဆု (Grammy) ကုိ ဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ သူတုိ႕အဖြဲ႕ဟာ ေသဆံုးသြားၾကၿပီျဖစ္တဲ့ Eazy-E, Notorious B.I.G (Christopher Wallace) နဲ႕ 2Pac တုိ႕အားလံုးနဲ႕ တြဲဖက္သီဆုိဖူးတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ဂီတအဖြဲ႕လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (ACID ရဲ႕ စတင္ျခင္း ထဲက ဘ၀သီခ်င္းမွာ စုိင္းစုိင္းဆုိသြားတဲ့ "ငါဒီမွာ အလင္းေတြ သီခ်င္းေတြ ေမ့ခဲ့ၿပီးလုိ႕ … အရပ္ပ်က္တဲ့ ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တမ္း" ဆုိတဲ့ အပုိဒ္ဟာ သူတုိ႕နဲ႕ Notorious B.I.G တြဲဆုိထားတဲ့ Notorious Thugs သီခ်င္းမွာ Bizzy Bone ဆုိသြားတဲ့ အပုိဒ္ေပါ့။)

ဂရမ္မီဆု ဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ Crossroad သီခ်င္း

၁၉၉၀ မွာ အဖြဲ႕၀င္ ၄ ဦးနဲ႕ စတင္တည္ေထာင္ၿပီး ၁၉၉၁ မွာ ေနာက္ဆံုးအဖြဲ႕သားျဖစ္တဲ့ Flesh-N-Bone ၀င္ေရာက္လာအၿပီးမွာ သူတုိ႕ရဲ႕ ပထမဆံုး ဓာတ္ျပား Faces of Death ကုိ အသံသြင္းပါတယ္။ ကလိဖ္လန္ကေန ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ (Los Angeles) ၿမိဳ႕အထိ ခ်ီတက္သြားၿပီး အဲဒီအခ်ိန္က နာမည္ႀကီး Rapper/Producer တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Eazy-E ကုိ ေတြ႕ဖုိ႕ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ Eazy-E ကုိ တယ္လီဖုန္းထဲကေန သီခ်င္းဆုိျပၾကအၿပီးမွာ ဖုန္းျပန္ဆက္ပါ့မယ္ဆုိၿပီး Eazy-E ေပၚမလာဇာတ္ခင္းသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ဇြဲေကာင္းလြန္းလွတဲ့ BTNH ဟာ Eazy-E ကလိဖ္လန္ကုိ သီခ်င္းလာဆုိတုန္း ဇာတ္စင္ေနာက္ အ၀တ္လဲခန္းမွာ အမိဖမ္းၿပီး ေနာက္တခါ သီခ်င္း ထပ္ဆုိျပအၿပီးမွာေတာ့ Eazy-E နဲ႕ သူတုိ႕နဲ႕ Ok သြားပါတယ္။

Eazy-E နဲ႕ ဆုိခဲ့တဲ့ For Tha Love of $ သီခ်င္း

Eazy-E ထုတ္ေပးတဲ့ Creepin on ah Come Up ဓာတ္ျပားဟာ Gangster သီခ်င္းေတြ မ်ားေနလုိ႕ ခ်က္ခ်င္းမေပါက္ႏုိင္ေပမဲ့ Thuggish Ruggish Bone နဲ႕ For Tha Love of $ ၂ ပုဒ္ကုိ ေရဒီယုိက လႊင့္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ BTNH က ေကာင္ေလးေတြ ခ်က္ခ်င္း စူပါစတား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ ဓာတ္ျပား E 1999 Eternal မွာေတာ့ Gangster သီခ်င္းနဲ႕ ေဆးေျခာက္ရွဴတာေတြအျပင္ Crossroad လုိမ်ိဳး ဘာသာေရးဆန္ဆန္ သီခ်င္းေတြ စၿပီး ပါလာပါၿပီ။ BTNHResurrection မထုတ္မီမွာပဲ Flesh-N-Bone တေယာက္ AK-47 နဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းကုိ ရမ္းကားလုိ႕ဆုိၿပီး ေထာင္ခ်ခံရပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႕ က်န္တဲ့ ၄ ေယာက္နဲ႕ပဲ Thugs World Order ကုိ သြင္းပါတယ္။ Phil Collins ပါ၀င္သီဆုိထားတဲ့ Home သီခ်င္းဟာ ဒီအဖြဲ႕ကုိ စာေရးသူရဲ႕ အသည္းစြဲ ျဖစ္သြားေစတဲ့ သီခ်င္းပါပဲ။ အဲဒီအေခြရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ Bizzy Bone ဟာ အဖြဲ႕ကုိ စြန္႕ခြာသြားပါေတာ့တယ္။

Phil Collins နဲ႕ဆုိခဲ့တဲ့ Home သီခ်င္း

BTNH ဟာ တဦးခ်င္းစီလဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ Rapper ေတြကုိ ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ Bizzy Bone နဲ႕ Layzie Bone တုိ႕ဟာ တဦးခ်င္းခြဲထြက္ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ျပားေတြ ထုတ္ရာမွာ အထုိက္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္တြဲၿပီးေတာ့ Bone Brothers ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႕လဲ သီခ်င္းေတြ ဆုိပါေသးတယ္။ ရန္ျဖစ္လုိက္၊ ျပန္ခ်စ္လုိက္ ျဖစ္အၿပီးမွာ Bizzy Bone ဟာ အဖြဲ႕ကုိ ျပန္လာပါၿပီ။ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ Flesh-N-Bone ကလဲ ေလွ်ာ့ရက္ေတြနဲ႕ ျပန္လြတ္လာၿပီမုိ႕လုိ႕ အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ ၅ ေယာက္လံုး ဓာတ္ျပားအသစ္ကုိ အသံသြင္းလွ်က္ ရွိပါေၾကာင္း ေရးသား မွတ္တမ္းတင္လုိက္ပါတယ္။

ငါတုိ႕ျပန္တည့္သြားၿပီဆုိတဲ့ Resurrection(Paper, Paper) သီခ်င္း

The Blue Brothers

 

ရွီကာဂုိကုိ ၁၀၆ မုိင္၊ ဆီကအျပည့္၊ စီးကရက္ ဘူးကတ၀က္၊ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနၿပီမုိ႕လုိ႕ ငါတုိ႕ ေနကာမ်က္မွန္ေတြ တပ္ထားၾကတယ္။ Elwood, The Blue Brothers, 1980.

မုိင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေ၀းတဲ့ ရွီကာဂုိၿမိဳ႕က အျမတ္ခြန္ဌာနကုိ အေျခပစၥည္း ပုိင္ဆုိင္မႈ အခြန္အျဖစ္ ေဒၚလာ ၅၀၀၀ ကုိ ေနာက္တေန႕နံနက္အမီ သူတုိ႕ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ သြားမေပးႏုိင္ရင္ သူတုိ႕ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ မိဘမဲ့ ေဂဟာကုိ အစုိးရက သိမ္းယူေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႕ဟာ ရွီကာဂုိကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ေလညွင္းခံရင္း ကားေမာင္းသြားၾကရမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္ကုိ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မေက်နပ္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၊ ျပည္နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၊ တကၠဆက္ျပည္နယ္က ေက်းလက္ ေတးဂီတ ၀ုိင္းေတာ္သား လူမုိက္တစ္စုနဲ႕ နာဇီလက္သစ္တစ္အုပ္တုိ႕လက္က လြတ္ေအာင္လဲ ေျပးရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စတီဗင္စပီးလ္ဘတ္ရဲ႕ ရုိက္လက္စဇာတ္ကား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ The Blue Brothers ျဖစ္ပါတယ္။ (ဒါေပမဲ့ အခြန္ဌာနက စာေရးေနရာမွာ ဧည့္သည္သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ စပီးလ္ဘတ္ကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။)
ဇာတ္လမ္းက ေတးသံစံု ဇာတ္ျမဴးပါ။ နာမည္နဲ႕လုိက္ေအာင္ Blues, R&B နဲ႕ Soul ေတြ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္းပဲေပါ့။ အဲဒီေခတ္၊ အဲဒီအခါက ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ James Brown, Cab Calloway, Aretha Franklin, Ray Charles နဲ႕ John Lee Hooker တုိ႕ကလဲ သီခ်င္းေတြ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ သီဆုိၾကေသးတယ္။ ကုလားကားရႈံးေလာက္ေအာင္ ေတးဂီတေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနတဲ့ ဒီဇာတ္ကားဟာ ကုလားကားအတုိင္း ေပရွည္လွပါတယ္ (၁၃၃ မိနစ္ + DVD version မွာ ထပ္ျဖည့္ထားတဲ့ အခန္းေတြ)။ ဒါေပမဲ့ အလြန္တရာမွ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရွိလွတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားပါ။
စာေရးသူ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ဆံုးအခန္းကေတာ့ သူတုိ႕ရဲ႕ ေတးဂီတ ၀ုိင္းေတာ္သားတစ္ေယာက္ကုိ သြားေခၚတဲ့အခန္းပါပဲ။ ျပင္သစ္ အထက္တန္း စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ ဧည့္ႀကိဳ (Maitre d) လုပ္ေနတဲ့ Mr. Fabulous ကုိ ေတးဂီတ၀ုိင္း ျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႕ သြားပင့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားပြဲ ႀကိဳတင္မွာၾကားရတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ထဲ အတင္း၀င္ထုိင္၊ အသံျမည္ေအာင္ စားေသာက္၊ စားစရာေတြနဲ႕ ေဆာ့ကစား၊ ခြက္အမွားေတြနဲ႕ ၀ုိင္ကုိေသာက္တဲ့အျပင္ တျခားစားေနတဲ့လူကုိလဲ မင္းမိန္းမနဲ႕ သမီးကေလးကုိ ဘယ္ေလာက္နဲ႕ ေရာင္းမလဲလုိ႕ ေမးလုိက္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ မင္းျပန္မလုိက္ရင္ ငါတုိ႕ ၂ ေယာက္ မနက္စာ၊ ေန႕လည္စာ၊ ညစာ အနပ္တုိင္းကုိ ဒီမွာ ေန႕တုိင္းလာစားမယ္လုိ႕ ေျပာလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဧည့္ႀကိဳႀကီးခမ်ာမွာ သူ႕အလုပ္ကုိ စြန္႕ၿပီး ျပန္လုိက္လာရပါေတာ့တယ္။
သူတုိ႕ေျပာခဲ့တဲ့ "ငါတုိ႕က ဂီတသမားသက္သက္ေတြပါ" ဆုိတာကုိ စတီဖင္ေခ်ာင္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ Kung Fu Hustle မွာ အမွတ္တရ ထည့္သြင္းေပးထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၈၀ ဇြန္လ ၂၀ ရက္ေန႕မွာ ရံုတင္ေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္လူးကတ္စ္ရဲ႕ ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲမ်ား ဒုတိယကား (ဇာတ္လမ္းအရ ပဌၥမကား) အင္ပါယာက ျပန္တုိက္ၿပီရဲ႕ ေနာက္ကကပ္လ်က္ (ဒုတိယေျမာက္) ၀င္ေငြ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားအတြင္း ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ပ်က္စီးမႈ (ယာဥ္တုိက္မႈစသည္) ဒုတိယအမ်ားဆံုး ဇာတ္ကားလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕အဆက္ Blue Brothers 2000 ျဖစ္ပါတယ္။)
၁၉၈၀ ပံုစံ အထေႏွး၊ ေနာက္ခံတီးလံုးနည္း၊ သရုပ္ေဆာင္တာေအးတာကုိ သည္းခံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ သင့္ရဲ႕ တနဂၤေႏြေန႕ခင္းခ်ိန္ေတြကုိ သင္သတိမထားမိခင္မွာ ယူေဆာင္သြားေပးမဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ ဂီတပညာရွင္ေတြနဲ႕ ထိပ္တန္း ဒါရုိက္တာႀကီးကုိ ရုပ္ရွင္ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ရမဲ့ ဇာတ္ကားလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၀ မွတ္မွာ ၈.၅ ေပးလုိက္ပါတယ္။ (အထသာ မေႏွးရင္ ၁၀ မွတ္အျပည့္ေပးမွာဗ်ိဳ႕)။ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖုိ႕လဲ တုိက္တြန္းပါရဲ႕။

ေမ့ေလ်ာ့ခံထားရေသာ Hip-Hop ပညာရွင္မ်ား (၁): Run-D.M.C

ဒီဘက္ေခတ္မွာ Hip-Hop လုိ႕ဆုိရင္ Eminem, 2Pac, 50 Cent နဲ႕ Nelly တုိ႕ေလာက္ကုိပဲ ေျပးေျပး ျမင္တတ္ၾကပါတယ္။ Hip-Hop ကုိ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲက ဂီတတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ တြန္းပုိ႕ေပးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ Run-D.M.C ကုိ သိတဲ့လူ နည္းၾကပါတယ္။ (စုိင္းစုိင္းရဲ႕ "မိန္းမ မိန္းမ" သီခ်င္းထဲမွာ " … Run DMC, Jam Master Jay, xxx ဒီမွာ နားေထာင္ရင္း အိပ္ခန္းထဲမွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ … " ဆုိတာ သူတုိ႕ေပါ့။) သူတုိ႕ရဲ႕ အႏုပညာစြမ္းေၾကာင့္ ကမၻာေက်ာ္ Rolling Stone မဂၢဇင္းက အႀကီးက်ယ္ဆံုး ဂီတ အႏုပညာရွင္ စာရင္းမွာ အမွတ္ ၄၈ အျဖစ္ ၂၀၀၄ မွာ စာရင္းသြင္းခံရပါတယ္။ အေမရိကန္ ေတးသံသြင္း လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အဖြဲ႕ရဲ႕ ေရႊနဲ႕ ပလက္တီနမ္ ဓာတ္ျပားဆုမ်ား ခ်ီးျမွင့္ခံရတဲ့ ပထမဆံုး Rap အဖြဲ႕လဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Run-D.M.C (Rev Run, Jam Master Jay and D.M.C)

နယူးေယာက္ခ္ၿမိဳ႕ ကြင္းစ္ၿမိဳ႕နယ္ ဟုိးလီစ္ ရပ္ကြက္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ သူတုိ႕ ၃ ေယာက္ဟာ Sucker MCs ဆုိတဲ့ သီခ်င္းနဲ႕ R&B Charts မွာ နံပါတ္ ၁၅ ခ်ိတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ Raising Hell album ကုိ ျဖန္႕ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ album မွာပါတဲ့ Walk This Way သီခ်င္းဟာ MTV မွာ ပထမဆံုး ထုတ္လႊင့္ခံရတဲ့ Rap သီခ်င္းျဖစ္ေပမဲ့ လူႀကိဳက္မ်ားတာေၾကာင့္ မၾကာခဏ ထုတ္လႊင့္ခံခဲ့ရၿပီး အဲဒီအခ်ိန္က နံမည္က်ဆင္းေနတဲ့ Rock ဂီတသမား Aerosmith ကုိ ေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ျပန္လည္ တြန္းတင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

Run-D.M.C ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္ Addidas က သူတုိ႕ကုိ ဖိနပ္နဲ႕ အျခား အသံုးအေဆာင္ေတြ ေထာက္ပံ့ေပးၿပီး ေၾကာ္ျငာခုိင္းခဲ့တယ္။

၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္မ်ားက Rap အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ထံုးစံ စကားေျပာဟန္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ အားပါတဲ့ Rapping ေတြ၊ Jam Master Jay ရဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း Scratch သံ၊ မခမ္းနားပဲ ရုိးရွင္းတဲ့ Beat ေတြနဲ႕အတူ ေတြ႕ရခဲတဲ့ တေယာက္ တလွည့္စီ ေျပာင္းေျပာင္းဆုိတဲ့ ပံုစံကုိ သူတုိ႕သီခ်င္းေတြမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ (တေယာက္တည္းပဲ ဆုိေလ့ရွိတဲ့ Rapper ေတြနဲ႕ ကြာတာက Run နဲ႕ D.M.C ရဲ႕တေယာက္ကုိ တေယာက္ အျပန္အလွန္ ပံ့ပုိးေပး၊ ေထာက္ေပး၊ ကူေအာ္ေပးၾကတဲ့ သီဆုိဟန္ပါပဲ။) သူတုိ႕ရဲ႕ ကာရန္ယူပံုေတြဟာ အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ စုိင္းစုိင္း (မိန္းမ၊ မိန္းမ၊ မခ်စ္သီခ်င္း) နဲ႕ နည္းနည္း တူပါတယ္။ ကာရန္ကုိ ဘားတစ္ဘားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးနားမွာ (နဲ႕ အလယ္မွာ) ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ေလ့ရွိတဲ့ သူတုိ႕သီခ်င္းေတြဟာ နားမယဥ္ခင္မွာေတာ့ နားေထာင္ရတာ ပ်င္းစရာႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ နားေထာင္က်င့္ ရသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ အင္မတန္မွ ျမဴးၾကြၿပီး ကလုိ႕ခုန္လုိ႕ေကာင္းပါတယ္။

Run D.M.C (D.M.C, Jam Master Jay, Rev Run)

သူတုိ႕အဖြဲ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုး album (ယခုေရးသားခ်ိန္အထိ ေနာက္ဆံုး) Crown Royal ကုိ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ အႏုပညာရွင္အမ်ားအျပားနဲ႕ တြဲဖက္ သီဆုိၿပီး ျဖန္႕ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၃၀ ရက္မွာ ပင္တုိင္ DJ Jam Master Jay လုပ္ႀကံခံရၿပီး ေနာက္ album အသစ္ ထြက္ရွိလာျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ Rap ဂီတေလာကအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈတစ္ခုပါပဲ။
သူတုိ႕သီခ်င္းေတြကုိ ျမည္းစမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ ...

• Walk This Way
• It's Tricky
• King of Rock

Jam Master Jay ေသဆံုးျခင္း ၆ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေရးသား ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

မိတၱဗလ ဋီကာ

၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ေလာက္မွာ စာေရးသူ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ရပါတယ္။ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ဘ၀ကုိ ေျပာင္းလဲေစသူ စာေရးဆရာ/ဘ၀ေနနည္း သင္ၾကားသူ ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီရဲ႕ How to Win Friends and Influence People ဆုိတဲ့ စာအုပ္ပါ။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ၿပီး တကမၻာလံုးမွာ အုပ္ေရ ၁၅ သန္းေက်ာ္ ေရာင္းခ်ၿပီးတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ဟာ ထင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေရးထားတာ မဟုတ္ပဲ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ အသံုးတည့္ေၾကာင္းကုိ စာေရးဆရာ (ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ) က ဥပမာေတြ အမ်ားအျပားေပးလုိ႕ ေရးသားထားပါတယ္။ စာေရးသူ (ေလာရွည္) ကုိယ္တုိင္ စမ္းသပ္ၾကည့္ရာမွာလဲ ဒီစာအုပ္ပါ နည္းလမ္းမ်ားဟာ ထိေရာက္တယ္လုိ႕ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ စာအုပ္ပါနည္းလမ္းမ်ားရဲ႕ အသံုး၀င္ ထိေရာက္ႏုိင္စြမ္းကို တုိင္းတာဖုိ႕ ေနာက္ထပ္ စမ္းသပ္မႈ တခ်ိဳ႕လုပ္ဖုိ႕ ဆက္လက္ စဥ္းစားေနပါတယ္။

ဒီစာအုပ္မွာ အပုိင္း ၄ ပုိင္းပါၿပီး တပုိင္းစီရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။

အပုိင္း (၁) လူသားမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ျခင္း

၁။ ေ၀ဖန္၊ အျပစ္တင္၊ အျပစ္ဆုိ၊ ေစာဒကတက္ျခင္းကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၂။ ရုိးရုိးသားသား အမွန္အတုိင္း (ဖားတာ၊ မ်က္ႏွာလုပ္တာ မပါပဲ) ခ်ီးက်ဴးပါ။
၃။ တျခားသူ၏ ဆႏၵကုိ သိျမင္ပါ။

အပုိင္း (၂) လူေတြ သင့္ကုိ ႏွစ္သက္ေစရန္ လုပ္နည္း ၆ မ်ိဳး

၁။ သင့္မိတ္ေဆြမ်ား၏ ျပႆနာႏွင့္ လုိအင္တုိ႕ကုိ သိပါ၊ စိတ္၀င္တစား ဂရုတစုိက္ရွိပါ။ သင့္ေစတနာကုိ ျပသပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၃ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။)
၂။ ၿပံဳးပါ။
၃။ သင့္မိတ္ေဆြမ်ား၏ အမည္ကုိ မေမ့ပါေစနဲ႕။
၄။ မ်ားမ်ား (ဂရုတစုိက္) နားေထာင္ပါ။ တဘက္သားကုိလဲ ေပးေျပာပါ။ နည္းနည္းပဲ ေျပာပါ။ (ကုိယ္ကခ်ည္း မေျပာပါနဲ႕)
၅။ သင့္မိတ္ေဆြ၏ အလုိဆႏၵမ်ားကုိ ေရွ႕တန္းတင္ ေျပာဆုိပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၃ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။)
၆။ သင့္မိတ္ေဆြကုိ အေရးေပးပါ။ သူသည္ သင့္အတြက္ အေရးပါသည္ဟု ခံစားရပါေစ။ (ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေစတနာပါပါလုပ္ပါ)

အပုိင္း (၃) သင္ေျပာတာ (ေတြးတာ) ကုိ လက္ခံေစျခင္း

၁။ အျငင္းပြားမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ (ထိပ္တုိက္ ရင္ဆိုင္ျခင္း မျပဳပါႏွင့္)
၂။ မင္း မွားေနတယ္ လုိ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါႏွင့္။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၁ ႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။)
၃။ သင္မွားေနလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ၀န္ခံ ေတာင္းပန္ပါ။
၄။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး (အျပဳသေဘာဆန္ဆန္) စေျပာပါ။ (ေတြ႕တာနဲ႕ စစ္ေၾကညာျခင္း မလုပ္ပါႏွင့္။ အပုိင္း ၃၊ အခန္း ၁ ႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။)
၅။ သင္ေျပာတာကုိ တဘက္သားက အရင္ ေထာက္ခံ (လက္ခံ) ေစပါ။ (၂ ဘက္လံုး လက္ခံမဲ့ စကားကေန စေျပာပါ)
၆။ တဘက္သားကုိ အမ်ားႀကီး ေပးေျပာပါ။ (အပုိင္း ၂၊ အခန္း ၄ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သည္။)
၇။ တဘက္သားအေနႏွင့္ သင္ေျပာတာ (ေတြးတာ) သည္ အမွန္အားျဖင့္ ၄င္း၏ အေျပာ (အေတြး) ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါေစ။ (ဒါဆုိ မျငင္းေတာ့ဘူး)
၈။ တဘက္သား၏ ရႈေထာင့္မွ ရုိးရုိးသားသား ေတြးျမင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၃ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သည္။)
၉။ တဘက္သား၏ အေတြးအျမင္တုိ႕ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာပါ။
၁၀။ မင္းက ဒီလုိ ယုတ္ညံ့တာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး၊ ငါယံုတယ္ဆုိၿပီး အႏုိင္ယူပါ။ (လူတုိင္း ျမင့္ျမတ္ေသာ သူရဲေကာင္းျဖစ္လုိၾကသည္။)
၁၁။ ခပ္မုိက္မုိက္ေလး ေျပာပါ။ (ခမ္းခမ္းနားနား ေျပာပါ။ ကမၻာနဲ႕ခ်ီၿပီး ေျပာပါ။)
၁၂။ စိန္ေခၚမႈကုိ ပယ္ခ်ပါ။ စမလုပ္ပါႏွင့္။

အပုိင္း (၄) ေခါင္းေဆာင္လုပ္နည္း - အျခားသူမ်ားကုိ မထိခုိက္/တုိက္ခုိက္ပဲ ေျပာင္းလဲေစျခင္း

၁။ ရုိးရုိးသားသား ခ်ီးက်ဴး၍စတင္ပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၂ ႏွင့္ ဆင္တူသည္။)
၂။ တဘက္သား၏ အမွားမ်ားကုိ မသိမသာ ေထာက္ျပပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၁ ႏွင့္ ဆင္တူသည္။)
၃။ တဘက္သားကုိ မေ၀ဖန္ခင္ မိမိအမွား (ယခင္၊ ယခု) ကုိ ေထာက္ျပေျပာဆုိပါ။
၄။ တုိက္ရုိက္ အမိန္႕မေပးပဲ ေမးခြန္းမ်ားသာေမးပါ။ (ဒီလုိေလး လုပ္သင့္တယ္ မထင္ဘူးလား စသည္)
၅။ တဘက္သားကုိ အရွက္မခြဲပါႏွင့္။ (ေခ်ာင္ပိတ္ ရုိက္ျခင္း မျပဳရ၊ ထြက္ေပါက္ေပးပါ။)
၆။ အေသးအဖြဲကအစ ခ်ီးမြန္းေျပာဆုိပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၂ ႏွင့္ တူသည္။)
၇။ တဘက္သားကုိ ေလးစားပါ။
၈။ အားေပးစကားေျပာပါ။ အမွားကုိ ျပင္ရလြယ္သည္ဟု ထင္ရေအာင္ (ျပင္ခ်င္ေအာင္) အားေပးပါ။
၉။ သင့္စကားနားေထာင္လုိက္နာရသည္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

အဓိကအက်ဆံုးလုိ႕ စာေရးသူ (ေလာရွည္) ထင္တာကေတာ့ မွားေနၿပီဆုိၿပီး အျပစ္ေျပာ/ထိပ္တုိက္ေတြ႕တာကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆုိျခင္းနဲ႕ လူတကာကုိ ဂရုစုိက္ ေမတၱာထားျခင္းလုိ႕ပဲ ထင္ပါတယ္။ စာရႈသူမိတ္ေဆြမ်ား နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ဥာဏ္ရွိသလုိိ အသံုးခ်လုိ႕ရတဲ့ စာတအုပ္ျဖစ္လုိ႕ ၁၀ မွတ္မွာ ၉.၉ မွတ္ေပးလုိ႕ ညႊန္းဆုိလုိက္ရပါတယ္။ မိတၱဗလကုိ အသံုးျပဳလုိ႕ ေအာင္ျမင္မႈပန္းကို ဆြတ္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ သခင္ႏုႏွင့္ ေဖျမင့္တုိ႕ ျမန္မာဘာသာသုိ႕ ျပန္ဆုိဖူးေသာ စာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။

ငါတုိ႕ကမၻာ၊ သူတုိ႕စစ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဆန္းမွာ ငါတုိ႕ကမၻာ၊ သူတုိ႕စစ္ပြဲ လုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ AVPR: Aliens vs Predator - Requiem (AVP2) နဲ႕ ငါတုိ႕ကမၻာကုိ သူတုိ႕စစ္တလင္းလုပ္အံ့လုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္လာတဲ့ ကုိရီးယားရုပ္ရွင္ D-War: Dragon Wars ၂ ကားကုိ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ညံ့ခ်က္ကေတာ့ ၂ ကားလံုး ကမ္းကုန္ေနတာပဲ။ State-of-the-Art အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနေပမဲ့လဲ ည့ံတဲ့ကားေတြ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္လုိ႕ သက္ေသျပေနသလုိပါပဲ။ (ေနာက္တနည္းအေနနဲ႕ နည္းပညာည့ံလုိ႕ ည့ံေနရပါတယ္၊ နည္းပညာသာေကာင္းၾကည့္ ေကာင္းေအာင္ ရုိက္ျပမယ္ဆုိတဲ့ လူေတြ ဒီဇာတ္ကား ၂ ကားကုိ ၾကည့္ၿပီး နည္းပညာနဲ႕ ရုပ္ရွင္ညံ့တာ ဘာမွမဆုိင္ေၾကာင္း သင္ခန္းစာယူသင့္ပါတယ္။)

ပထမ AVP မွာ Pace က သိပ္ျမန္တယ္ (လူေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္ထားၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မသတ္ပဲ အၿပံဳလုိက္ အၿပံဳလုိက္ သတ္ပစ္လုိ႕ ၃ ခါပဲ ေသတာ ၾကည့္ရတယ္) လုိ႕ ေကာင္းခ်ီးေပး (ရြဲ႕တာ) လုိ႕ မဆံုးခင္မွာပဲ ဒုတိယကားျဖစ္တဲ့ AVPR မွာေတာ့ Pace (ဇာတ္ရွိန္) က ျမန္လုိက္၊ ေႏွးလုိက္နဲ႕ လူကုိ မူးေနာက္ေနေအာင္ လုပ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ High Concept Hollywood ဇာတ္ကားေတြၾကားထဲမွာ မ High Concept ပဲ ေရွ႕ကျပသြားတာ ေနာက္ကလုိက္ရွင္း၊ ဇာတ္ေကာင္မိတ္ဆက္ေတြ မေသမသပ္လုပ္၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ နားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ရတာေတြနဲ႕ျပသခ်ိန္ေတြကို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖဳန္းတီးအၿပီးမွာ တတိယဇာတ္ကားကုိ ဆက္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕ Predator နည္းပညာကုိ လူသားေတြ ရရွိသြားေၾကာင္း ျပၿပီး ၿပီးသြားပါတယ္။ (Game ကုိ သစၥာရွိတာလားေတာ့ မူလ Game ကုိ မကစားဖူးလုိ႕ မသိေပမဲ့ Resident Evil နဲ႕ ယွဥ္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္ဆုိတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။)

Alien Franchise ေတြမွာ lone-survival သာက်န္တယ္ဆုိတဲ့ concept ကုိလဲ လူေတြအမ်ားႀကီး အသက္ရွင္က်န္ျပျခင္းျဖင့္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ပါေသးတယ္။ မလုိအပ္တဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ အလြန္အမင္းထည့္သံုးထားလုိ႕လဲ လူကဲ့ရဲ႕ခ်င္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ (ျပကြက္တစ္ခုမွာ ကေလးကုိ ဗုိက္ေဖာက္ပစ္လုိက္ၿပီး ေနာက္ျပကြက္တစ္ခုမွာ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကုိ Alien ဥဥခ်ပစ္လုိက္တာေတြကုိ ထမင္းမစားခ်င္ဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။) ေရွ႕ေရွ႕ကားေတြထဲက မေသခဲ့တဲ့ Predator ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ႀကီး Hunter လဲ အဏုျမဴဗံုးဒဏ္နဲ႕ မာလကၾကြသြားတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ပါပဲ။ ၿခံဳေျပာရရင္ ၁၀ မွတ္မွာ ၃ မွတ္ေတာင္ ေပးဖုိ႕မတန္လုိ႕ ၂ မွတ္ပဲ ေပးသင့္တဲ့ ဇာတ္ကားပါပဲ။ (Franchise ၂ ခုကုိ အားနာေသာအားျဖင့္ ၂ မွတ္ေပးသည္။)

ကုိရီးယားက ေဟာလီး၀ုဒ္အဆင့္မီ ရုပ္ရွင္ဟဲ့ ဆုိၿပီး ၀မ္းသာအားရၾကည့္မိတာကေတာ့ D-Wars: Dragon Wars ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ေရးေတြက ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာထားၾကေတာ့ ဟုတ္ပါ့မလားလုိ႕ ထင္မိတာ ၾကည့္မိေတာ့ ဒါထက္ေတာင္ပုိေသး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုေလးက ဒီလုိရယ္ပါ။ James Cameron ရဲ႕မူလ Terminator က ဆာရာဆုိတဲ့ မိန္းကေလး (နာမည္ထည့္ေျပာထားတယ္ေနာ္) ကုိ သာမာန္လူသားတစ္ေယာက္က သဘာ၀လြန္အႏၱရာယ္ေတြကေန ကာကြယ္ေပးတယ္ဆုိတဲ့ ေက်ာရုိးေလးကုိ ယူပါတယ္။ အေရွ႕တုိင္း ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ဇာတ္ေကာင္ (နဂါးေတြ၊ ေျမြေတြ၊ ဓားသမားေတြ) ေတြ ေလွ်ာက္ထည့္ပါတယ္။ George Lucas ရဲ႕ Naboo ၿဂိဳဟ္ေပၚက Gungan စစ္တပ္ႀကီးကုိ ဗီလိန္အတြက္ ေပးလုိက္ပါတယ္။ အံုးကနဲ ဒုိင္းကနဲနဲ႕ ရန္အေပါင္းက ကာကြယ္ေစတဲ့ အေဆာင္တစ္ခုကုိ မင္းသားအတြက္ ေပးပါတယ္။ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ လုပ္ေပးတဲ့ အဖြဲ႕က လက္စြမ္းျပခ်င္ေသးတယ္ဆုိလုိ႕ Independent Day, Godzilla နဲ႕ Transformers ေတြထဲက ၿမိဳ႕ပ်က္ခန္းေတြ ေပါင္းထည့္ပါတယ္။ (ပရိသတ္မျမင္လုိက္ရမွာစုိးလုိ႕ အမွန္အကန္ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းမွာ ရုိက္ျပတယ္။) FBI က ေပါက္ကရလုပ္တယ္ဆုိတာကုိ (မလုိအပ္ပဲ အတင္း) ထည့္ေပါင္းပါေသးတယ္။ စတီဗင္စပီးလ္ဘတ္ဆန္ဆန္ ဟာသေလးေတြလဲ ၾကားညွပ္ေသးရဲ႕။ (ရယ္ေတာ့ ရယ္ရသား။ ခုိးထားတာ ေပၚလြင္ေနတာကလြဲလုိ႕။) ေနာက္ဆံုးခန္းအတြက္ေတာ့ New Line Cinema ရဲ႕ Mortal Kombat ဇာတ္ကားထဲမွ နဂါး ၂ ေကာင္ လံုးသတ္ခန္းကုိ အားျဖည့္ပါတယ္။ ၿပီးပါၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးမႈ နတၳိပါ။

အေနာက္တုိင္း ရုပ္ရွင္ ေ၀ဖန္ေရးေတြကေတာ့ အားနည္းလြန္း (အမွန္က ၁၀ ႏွစ္သားကေလး ဇာတ္လမ္းေတာင္ သူ႕ထက္ ပုိေကာင္းမယ္) တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကုိ အဓိကထားေ၀ဖန္ၾကေပမဲ့ အေရွ႕တုိင္းမ်က္စိနဲ႕ကေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးက romantic ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္လုိ႕ရပါတယ္။ (ႀကိဳးစားၾကည့္မွ ရမွာေနာ္၊ ဒီတုိင္းၾကည့္လုိ႕ကေတာ့ ဆဲခန္းပဲ) တုိတုိေျပာရရင္ စေတးခံရမဲ့ မင္းသမီးကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၅၀၀ က (ခ်စ္လြန္းလုိ႕) မစေတးခဲ့လုိ႕ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး စေတးလုိက္ရတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ (မင္းသမီးက ေျပာသြားေသးတယ္၊ ငါမေသဘူး၊ ထာ၀ရအသက္ကုိ ရၿပီ၊ ျပန္ဆံုမယ္တဲ့၊။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ျပန္ဆံုတာကုိေတာ့ ေငြေရာင္ပိတ္သားေပၚ မတင္ပါနဲ႕ေတာ့။) ဒီတစ္ကားလဲ မ High Concept ပါဘူး။ အဲ အဲ ၾကည့္လုိ႕ကေတာ့ အရမ္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ၁၀ မွတ္မွာ ၃ မွတ္ေပးပါတယ္။ (၁ မွတ္က ပံုျပင္ေရးတဲ့ ကေလးေလးကို အားေပးဖုိ႕၊ ေနာက္ ၁ မွတ္က အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ အဖြဲ႕အတြက္၊ ေနာက္ ၁ မွတ္က ကုိရီးယားကား ျဖစ္ေနလုိ႕။)

စာရႈသူတုိ႕ကုိ အႀကံေပးရလွ်င္ျဖင့္ AVPR ကုိ ၀ယ္ၾကည့္ဖုိ႕မေျပာနဲ႕၊ လက္ေဆာင္အျဖစ္ လာေပးသူကိုေတာင္ မိတ္ေဆြစာရင္းက ပယ္ဖ်က္ပစ္ပါ။ D-Wars ကုိေတာ့ ၃ ႏွစ္သား ကေလးေလးေတြရွိရင္ ကေလးထိန္းမရွိတဲ့အခ်ိန္ ဖြင့္ဖုိ႕နဲ႕ ျမန္မာကားေတြညံ့လြန္းလုိ႕ အသည္းကြဲရင္ ဖြင့္ၾကည့္ဖုိ႕ ခုိးကူးဆုိင္ကေန ၀ယ္သင့္ပါတယ္လုိ႕ ... ။