ေ၀သႏၱရာလုိ ေတာင္းတာအကုန္ ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္မွာလဲ အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ခက္တယ္။သနားတတ္တဲ့ ဆင္းရဲသားကုိ ခဏခဏ လာေတာင္းေနတာ ႏွိပ္စက္တာနဲ႕ မတူဘူးလား ... ။
အ ၀တ္ အ စား က န္႕ သ တ္ ခ် က္ မ ရွိ ၊ ႏွ စ္ သ က္ ရာ ကုိ ၀ တ္ စား ဆ င္ ယ င္ ႏုိ င္ ပါ သ ည္ ။
ေရႊပြဲလာတုိ႕၏ အားေပးမႈ
Thursday, December 27, 2007
သနားတတ္တဲ့ ဆင္းရဲသား
ေ၀သႏၱရာလုိ ေတာင္းတာအကုန္ ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္မွာလဲ အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ခက္တယ္။သနားတတ္တဲ့ ဆင္းရဲသားကုိ ခဏခဏ လာေတာင္းေနတာ ႏွိပ္စက္တာနဲ႕ မတူဘူးလား ... ။
သနားတတ္တဲ့ ဆင္းရဲသား
သနားတတ္တဲ့ ဆင္းရဲသား
ေ၀သႏၱရာလုိ ေတာင္းတာအကုန္ ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္မွာလဲ အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ခက္တယ္။
သနားတတ္တဲ့ ဆင္းရဲသားကုိ
ခဏခဏ လာေတာင္းေနတာ
ႏွိပ္စက္တာနဲ႕ မတူဘူးလား ... ။
Monday, December 3, 2007
အစဥ္အလာ တစ္ခုကုိ ေတာ္လွန္ရာ၀ယ္ ၂။
ၿပီးခဲ့တဲ့ စာတမ္းငယ္မ်ားမွာ စာေရးသူအေနနဲ႕ ရူးသြပ္မုိက္မဲ (ၿပီး ကုန္က်စရိတ္မ်ား) တဲ့ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ရာမွာ ေတာ္လွန္တဲ့လူေတြအေနနဲ႕ စာအုပ္ႀကီးသမား ျဖစ္မေနဖုိ႕၊ အသိဥာဏ္နဲ႕ အသိစိတ္ ရွိဖုိ႕ လုိအပ္တယ္လုိ႕ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ယခု ဒီစာတမ္းငယ္မွာ ရူးသြပ္မုိက္မဲတဲ့ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ဖုိ႕ ဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရွိမလဲ၊ ဘယ္သူေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ကုိင္ရမွာလဲနဲ႕ အဲဒီလူေတြမွာ အသိဥာဏ္နဲ႕ အသိစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္ကုိင္ရမလဲဆုိတာကုိ အႀကံျပဳတင္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူအေနနဲ႕ အဆုိျပဳတင္ျပခ်င္တာကေတာ့ အစဥ္အလာ တစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ အဲဒီအစဥ္အလာကုိ ဆက္ခံပုိင္ခြင့္ရွိသူ/ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရွိသူေပၚမွာ လံုး၀ မူတည္ေနပါတယ္။ အဲဒီအစဥ္အလာကုိ လက္ဆင့္ကမ္း လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရွိသူက ေခါင္းမာစြာနဲ႕ အစဥ္အလာကုိ ဆက္လက္ဆုပ္ကုိင္ထားမယ္ဆုိရင္ အဲဒီအစဥ္အလာကုိ ေတာ္လွန္လုိ႕ ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာခဲ့တဲ့ ဥပမာေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ေမ်ာက္နဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကုိယ္တုိင္ အသိစိတ္၊ အသိဥာဏ္ျဖစ္ေပၚမွသာ အစဥ္အလာဆုိးေတြဟာ ရပ္တန္႕သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအဆုိကေန ေကာက္ခ်က္ခ် တင္ျပခ်င္တာကေတာ့ အစဥ္အလာဆုိးတရပ္ကုိ ဆက္ခံသူမဟုတ္ၾကသူမ်ားအေနနဲ႕ ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲခ်င္တယ္ဆုိရင္ အစဥ္အလာကုိ ဆက္ခံတဲ့သူထံမွာ အသိစိတ္၊ အသိဥာဏ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ အထူး အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိမဟုတ္ပဲ ဖိအားေပး ေျပာင္းလဲေစျခင္းဟာ ေခြးၿမီးေတာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္တဲ့ အက်ိဳးရလဒ္သာ ရရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေမ်ာက္ေတြကုိ ႀကိဳးခ်ည္ထားလုိ႕ ငွက္ေပ်ာသီးယူဖုိ႕ ႀကိဳးစားတဲ့ ေမ်ာက္ကုိ တုိက္ခုိက္ျခင္း မျပဳတာနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကုိ တင္းက်ပ္တဲ့ စည္းကမ္းနဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ (ဥပမာ ေက်ာင္းမွ ထုတ္ပယ္ျခင္း စသည္) သတ္မွတ္ထားလုိ႕ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းသားငယ္ေတြက တုတ္တျပက္၊ ဓားတျပက္နဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္ထားလုိ႕ ေက်ာင္းသားငယ္ေတြအေပၚမွာ ေခ်ာက္မတြန္းတာဟာ မွန္ကန္ေကာင္းမြန္တဲ့ ေျဖရွင္းနည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေတြဟာ ယာယီေျဖရွင္းနည္းေတြျဖစ္ၿပီး အစဥ္အလာကုိ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲလုိ႕ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ (ႀကိဳးျပန္ေျဖေပးတာနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြ ရန္ျဖစ္ကုန္မွာ ျဖစ္သလုိ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ သုိ႕မဟုတ္ ရန္လုိတဲ့ ေက်ာင္းသားငယ္ေတြ လစ္တာနဲ႕ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြလဲ ဗရုတ္ျပန္က်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။)
အစဥ္အလာေဟာင္းကုိ ဖက္တြယ္ေနသူေတြ အသိစိ္တ္နဲ႕ အသိဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာဖုိ႕ အေျခအေန ၂ ရပ္လုိပါတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ့ သူတုိ႕ဟာ စာအုပ္ႀကီးသမား ျဖစ္မေနဖုိ႕ လုိပါတယ္ (တင္ျပခဲ့ၿပီး)။ ေနာက္အေျခအေနတစ္ရပ္ကေတာ့ ပညာေပးမႈ (Education) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပညာေပးတယ္ဆုိတာ သမားရုိးက် သခ်ၤာ၊ အဂၤလိပ္စာ စသျဖင့္ ေက်ာင္းမွာ သင္ၾကားတာမဟုတ္သလုိ မွတ္ၿပီလားကြ ဆုိတဲ့ ဗန္းစကားအနက္နဲ႕ ၀ုိင္းသမလုိက္တာကုိ ေျပာတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခအေနကုိ ၿခံဳငံုသိျမင္လာႏုိင္ေအာင္ ပုိမုိႀကီးမားတဲ့ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္မ်ားကုိ ရႈျမင္လာႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တာကုိ ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ဥပမာ ၂ ရပ္မွာ ေမ်ာက္ေတြဟာ ပထမအေျခအေနနဲ႕ မျပည့္စံုပါဘူး။ (စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဥာဏ္မရွိတဲ့ တယူသန္ စာအုပ္ႀကီးသမားေတြနဲ႕ တူပါတယ္။) တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ပထမအေျခအေနနဲ႕ ျပည့္စံုေကာင္းျပည့္စံုႏုိင္ပါတယ္။ ဒုတိယအေျခအေန ရွိလာဖုိ႕အတြက္ကေတာ့ ပထမအေျခအေနနဲ႕ ျပည့္စံုဖုိ႕ လုိအပ္တဲ့အျပင္ ခ်ည္းကပ္ပံုနည္းလမ္း မွန္ကန္ထိေရာက္ဖုိ႕လဲ လုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ အစဥ္အလာကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိသူေတြ သတိထား ႀကံဆၾကရမဲ့ သိမ္ေမြ႕တဲ့ကိစၥျဖစ္ၿပီး အမွားမခံပါဘူး။
ေက်ာင္းသားဥပမာကုိ ျပန္ၾကည့္ရေအာင္။ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ေက်ာင္းသားႀကီးေတြကုိ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲ အားလံုးလာၾကဆုိၿပီး (မလာ မေနရ၊ မလာလွ်င္ စာေမးပြဲခ်မည္ စသည္ျဖင့္) ထည့္ထားလုိက္ၿပီး ၃ နာရီတိတိ လူ ၃ ေယာက္ေျပာင္းၿပီး ေခ်ာက္ခ်ျခင္းဟာ မေကာင္းေၾကာင္း ဘာသာေရး၊ ယုတၱိေဗဒ၊ ဒႆနိက အျမင္မ်ားျဖင့္ ဆံုးမ ေဟာေျပာမည္ဆုိပါက ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားတြင္ အသိဥာဏ္၊ အသိစိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚၿပီး အျမင္မွန္ရကာ ေခ်ာက္ခ်မႈမ်ား လံုး၀ ပေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္ ... ဟု မထင္မွတ္ပါႏွင့္။ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ကာ ပုိဆုိးလာမည္မွာ မုခ်ပင္ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာတြင္ ေမးစရာ ရွိလာသည္မွာ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ျခင္းသည္လဲ နည္းလမ္းမွန္ မဟုတ္၊ ေဟာေျပာဆံုးမျခင္းသည္လဲ နည္းလမ္းမွန္ မဟုတ္ဟု ဆုိပါက ဘယ္ဟာ ဘယ္သင္းသည္ နည္းလမ္းမွန္ ျဖစ္ပါသနည္း။
ထုိေမးခြန္း၏ အေျဖသည္ ျပႆနာ၏ အတိမ္အနက္၊ အစဥ္အလာ၏ သမုိင္းေၾကာင္း၊ ေပၚေပါက္လာရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အႏွစ္သာရတုိ႕ ေပၚမူတည္၍ ကိစၥတရပ္ႏွင့္ တရပ္ ကြဲျပားျခားနားေလသည္။ အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားတြင္ ျပႆနာကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္ရ လြယ္ကူေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ နက္နဲခက္ခဲသည္။ တဖန္ အစဥ္အလာကုိ ထိန္းသိမ္းခြင့္ရွိသူမ်ား အနက္တြင္မွ အသိပညာေပးျခင္းကုိ လုိလားသူႏွင့္ မလုိလားသူ ႏွစ္စု ကြဲေနျပန္ေသာအခါ (အျပင္ေလာကတြင္ အဆန္းမဟုတ္) အသိ ပညာေပးသည့္ နည္းလမ္းသည္ ပုိမုိရႈပ္ေထြးသြားေလေတာ့သည္။
စာေရးသူ၏ ယခုအခ်ိန္ထိ တင္ျပခ်က္မ်ားကုိ အေျခခံ၍ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ရန္အတြက္ မူေဘာင္ (Framework) တစ္ရပ္ကုိ ခ်မွတ္ႏုိင္ပါသည္။ ရူးသြပ္မုိက္မဲေသာ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ရန္အတြက္ ၄င္းအစဥ္အလာကုိ ထိန္းသိမ္းခြင့္ ရွိသူကုိ ေဖာ္ထုတ္ပါ။ အစဥ္အလာကုိ ထိန္းသိမ္းခြင့္ ရွိသူသည္ မိမိ သုိ႕မဟုတ္ မိမိဘက္သား ျဖစ္ပါက အသိစိတ္ ကုိေမြးၿပီး ရပ္တန္႕ပစ္ပါ။ မိမိ သို႕မဟုတ္ မိမိဘက္သား မဟုတ္ပါက ထုိသူသည္ စာအုပ္ႀကီးသမား ဟုတ္မဟုတ္ (အသိပညာေပးမႈကုိ လုိလားသူ ဟုတ္မဟုတ္) ေလ့လာဆန္းစစ္ပါ။ ပညာေပးမႈကုိ လုိလားသူ မဟုတ္ပါက လုိလားလာေအာင္ တနည္းနည္းျဖင့္ ေသြးေဆာင္ စည္းရံုးပါ။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္အေနႏွင့္ ပညာေပးမႈကုိ လက္ခံၿပီဆုိပါက အသိဥာဏ္၊ အသိစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္း ပညာေပးၿပီး အစဥ္အလာကုိ ေတာ္လွန္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ ကုိယ္ပုိင္အျမင္အရ ပညာေပးႏုိင္ရန္ စည္းရံုးျခင္းႏွင့္ ပညာေပးရသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ထေျမာက္ေအာင္ ပညာေပးျခင္းတုိ႕သည္ အစဥ္အလာကုိ ေတာ္လွန္ျခင္း မူေဘာင္တြင္ အခက္ခဲဆံုး အဆင့္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိလွ်င္ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ရာ၌ အစဥ္အလာကုိ ဆက္ခံသူသည္ အခရာပင္ျဖစ္သည္။ ထုိသူသည္ စာအုပ္ႀကီးသမား မျဖစ္ရန္လုိအပ္ၿပီး အသိပညာေပးမႈကုိ လုိလားရမည္။ သို႕မွသာ အစဥ္အလာကုိ ေတာ္လွန္ရန္ လုိအပ္ေသာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ အသိစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ အသိဥာဏ္၊ အသိစိတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာရန္ အသိပညာေပးျခင္းကိစၥအား ခ်ည္းကပ္လုပ္ေဆာင္ပံုသည္ ေအာင္ျမင္မႈကုိ အဆံုးအျဖတ္ေပးႏုိင္သည္ဟု တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။
ရူးသြပ္မုိက္မဲေသာ အစဥ္အလာမ်ားကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ေတာ္လွန္ႏုိင္ၾကပါေစ။
Tuesday, November 27, 2007
ပြဲအစီအစဥ္မ်ား ေခတၲရပ္နားထားျခင္း ။
- ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ ဖန္တီးခြင့္ ဆုိရာ၌ (လူမႈေရး သိပၸံ စာတမ္းငယ္)။
- အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကသူမ်ား (လူမႈေရး သိပၸံ စာတမ္းငယ္)။
- ကြန္ပ်ဴတာကုိ ျမန္မာလုိသံုးဖုိ႕ (သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ နည္းလမ္း)
Monday, November 5, 2007
ပထမဆံုး အေခါက္
ယခုကိစၥသည္ သူမဘ၀တြင္ တခါမွ် မျပဳလုပ္ဖူး မေတြ႕ႀကံဳဖူးေသာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ သူမသည္ ေက်ာခင္းကာ လွဲအိပ္လုိက္ရင္း ၾကြက္သားမ်ားကုိ ေတာင့္တင္းထားမိေလသည္။ သူမသည္ သူ႕ကုိ ျငင္းဆန္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုကုိ စဥ္းစားရင္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ အခ်ိန္ဆြဲေနမိသည္။ သုိ႕ရာတြင္ သူကေတာ့ လံုး၀ လက္ေလွ်ာ့မည့္ဟန္ မျပပဲ သူမအနားသုိ႕ တုိးကပ္လာေလသည္။ ေၾကာက္ေနသလားဟု သူမကုိ သူေမးေသာအခါတြင္ သူမရဲ၀ံ့ျပတ္သားစြာ ေခါင္းခါျပမိျပန္သည္။
သူသည္ ယခုလုိ ကိစၥမ်ိဳးတြင္ အေတြ႕အႀကံဳ ရင့္က်က္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေနရာမွန္ကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားၾကသည္။ သူ အထဲထိ နက္နက္ ႏႈိက္စမ္းလုိက္ေသာအခါ သူမတကုိယ္လံုး နာက်င္မႈျဖင့္ တုန္ခါသြားၿပီး အေၾကာအျခင္မ်ား ေတာင့္တင္းသြားေလသည္။ သုိ႕ရာတြင္ သူသည္ သူေျပာထားသလုိပင္ ညင္ညင္သာသာပင္ ျပဳလုပ္ေၾကာင္း သူမ သိပါသည္။
သူသည္ သူမ၏ မ်က္၀န္းမ်ားကုိ စိုက္ၾကည့္ရင္း စိတ္မပူရန္၊ သူ႕အေနႏွင့္ ယခုကိစၥတြင္ အေတြ႕အႀကံဳ အမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္း ထပ္ေျပာျပန္သည္။ သူၿပံဳးျပလုိက္ေသာအခါ သူမ စိတ္ကုိေလ်ာ့လုိက္ၿပီး သူ႕အတြက္ လြယ္ကူေစရန္ က်ယ္က်ယ္ဟထားေပးလုိက္သည္။
သူမသည္ သူ႕ကုိ ျမန္ႏုိင္သမွ် ျမန္ျမန္ကိစၥၿပီးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းပန္ ေလာေဆာ္မိေလသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူသည္ သူမ နာက်င္မႈ သက္သာေစရန္ အခ်ိန္ယူ၍ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္သာ ဆက္လုပ္ပါသည္။ သူေနာက္တႀကိမ္ သူမ၏အနီးသုိ႕ တုိးကပ္လာေသာအခါတြင္ အသားမွ်င္မ်ား စုတ္ၿပဲသြားၿပီး တကုိယ္လံုး နာက်င္မႈကုိ သူမ ခံစားလုိက္ရသည္။ ေသြး အနည္းငယ္ ထြက္လာသည္ကုိလည္း သူမသိရွိလုိက္သည္။
အရမ္းနာသလားဟု သူက ထပ္ေမးျပန္သည္။ သူမမ်က္လံုးအိမ္တစ္ခုလံုး မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းေနေသာ္လည္း မနာသေယာင္ ေခါင္းခါျပကာ ဆက္လုပ္ရန္ သူ႕ကုိ သူမေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္။ သူသည္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ထည့္လုိက္ထုတ္လုိက္ ဆက္လုပ္ေနေသာ္လည္း သူဘာလုပ္ေနမွန္း မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ သူမ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ထံုေပေပျဖစ္ေနမိသည္။ အတန္ၾကာေသာအခါ သူမ အတြင္းထဲမွ အရည္တခ်ိဳ႕ တာက်ိဳးသလုိ ေပါက္ထြက္လာသည္ကုိ ခံစားရၿပီး သူသည္အရာတစ္ခုကုိ အျပင္သုိ႕ ထုတ္လုိက္ေလသည္။ သူမသည္ သက္ျပင္းေမာမ်ား ရႈိက္ထုတ္ေနရင္း ကိစၥေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္သြားသည္ကုိ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိေလသည္။
သူသည္ သူမကုိ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၿပံဳးျပရင္း ေတာ္ေတာ္ ကုိင္တြယ္ရခက္ၿပီး ဆုိးလဲဆုိးတဲ့ ကေလးမဟု ေရရြတ္ေလသည္။ သူမကလဲ ျပန္ၿပံဳးျပရင္း သြားဆရာ၀န္အား ေက်းဇူးစကား ဆုိေလသည္။
အထက္ပါတုိ႕သည္ သူမဘ၀တြင္ ပထမဆံုး သြားႏႈတ္သည့္ေန႕က ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။
အင္တာနက္ေပၚမွ ဟာသတစ္ခုကုိ ဘာသာျပန္ တင္ျပပါသည္။
Wednesday, October 17, 2007
ျမန္မာႏုိင္ငံ စာေမးပြဲစနစ္ကုိ သခ်ၤာနည္းျဖင့္ ေလ့လာဆန္းစစ္ျခင္း။
ဒုတိယ ဌာနမွဴးလုိအပ္ေနတာက က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ က် အကၡရာ အဆင့္ေတြကေနၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္မႈကုိ ျပန္လည္တြက္ထုတ္ဖုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ တြက္ထုတ္ဖုိ႕အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္မႈကုိ အကၡရာအဆင့္ေတြကုိ ေျပာင္းလုိက္တဲ့ မူလ မွီခ်က္ကုိ သိဖုိ႕လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီစာတမ္းငယ္မွာ အဆုိပါ မွီခ်က္ကုိ သခ်ၤာနည္းနဲ႕ ပံုစံထုတ္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားၾကည့္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆံုး အေတြးထဲကုိ အလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္လာတာကေတာ့ စာေမးပြဲဆုိတာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အစုကုိ ေအာင္/က် ဆုိတဲ့ တန္ဖုိးႏွစ္ခုတည္းရွိတဲ့ ရလဒ္အစု (Co-domain) ကုိ ေျပာင္းေပးတဲ့ မွန္/မွား မီခ်က္ (Binary function) အျဖစ္ ပံုစံထုတ္ဖုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (အမွန္ေတာ့ အကၡရာအဆင့္ေတြ သတ္မွတ္တဲ့ မွီခ်က္ကုိ မွန္/မွား မွီခ်က္ေတြ အဆင့္ဆင့္ ထပ္ထားျခင္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေၾကာင္း Induction အသံုးျပဳ သက္ေသျပႏုိင္တဲ့အတြက္ ေဆြးေႏြးရာမွာ ရွင္းလင္း လြယ္ကူေစဖုိ႕ မွန္/မွား မွီခ်က္ကုိ အသံုးျပဳျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။) ဒီမွီခ်က္ကို ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထူးခၽြန္မႈကုိ ရလဒ္အစုအျဖစ္ ေျပာင္းေပးတဲ့ မွီခ်က္အျဖစ္ အလြယ္တကူ ေျပာင္းလဲေဖာ္ျပႏုိင္ေၾကာင္း ျမင္သာပါတယ္။ ပထမဆံုး ပံုစံထုတ္လုိက္တဲ့ စာေမးပြဲ မွီခ်က္ကုိ ေအာက္တြင္ ၾကည့္ပါ။
f : X --> {P, F}
f (x) = P ; x >= thr
f (x) = F ; otherwise
where f = exam function for a certain subject; X = partial ordered set of merit of all students; x = merit of the student; thr = certain threshold value (pass mark); and P/F = pass/fail values.
ဒီ ေလွခါးထစ္ပံုစံ မွီခ်က္ဟာ ဘာသာရပ္တစ္ခုတည္းအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာရပ္တစ္ခုတည္းအတြက္ မွီခ်က္ကုိ မွန္ကန္စြာ သတ္မွတ္ၿပီးရင္ ဘာသာရပ္ အမ်ားအျပားအတြက္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္မဲ့ မွီခ်က္ကုိ တြက္ထုတ္ဖုိ႕က လြယ္ကူသြားၿပီ လုိ႕ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ပါတယ္။ (ေနာက္ထပ္ အတုိင္းအတာ - Dimension - တစ္ခု ထပ္ထည့္ရံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)
ဒီနည္းနဲ႕ ပံုစံထုတ္ရာမွာ တြက္ခ်က္မႈ မ်ားတဲ့ ဘာသာရပ္ (တြက္စာ) ေတြအတြက္ မွန္ကန္တိက်ေပမဲ့ (အမ်ား - Error - နည္းပါးေပမဲ့) က်က္မွတ္မႈကုိ အေလးထားတဲ့ ဘာသာရပ္ (က်က္စာ) ေတြအတြက္ အမွား အရမ္းမ်ားေနဦးမယ္လုိ႕ ခန္႕မွန္းရပါတယ္။ (ဒီေနရာမွာ အမွားကုိ ေရတြက္ပံုေရတြက္နည္းကေတာ့ ေအာင္သင့္တဲ့လူကုိ ခ်ပစ္ရင္၊ က်သင့္တဲ့လူကုိ ေအာင္ပစ္ရင္ အမွားတစ္ခုလုိ႕ ေရတြက္ပါတယ္။ အဲဒီအမွားေတြကုိ ေပါင္းၿပီး ေက်ာင္းသားဦးေရ စုစုေပါင္း - သုိ႕မဟုတ္ ထူးခၽြန္မႈအဆင့္အားလံုးေပါင္း Integration of student merit in numerical form - နဲ႕စားလုိက္ရင္ အမွား ရာႏႈန္းကုိ ရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီရာႏႈန္းဟာ လက္မခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးေနမယ္ - ၁၀၀% နားကုိ ကပ္ေနမယ္လုိ႕ ခန္႕မွန္းရပါတယ္။) ဒီေတြ႕ရွိခ်က္ဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ထူးခၽြန္မႈရဲ႕ ပကတိ ဆူညံမႈ (pure noise) ေၾကာင့္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႕ ယူဆတာနဲ႕ စာေမးပြဲ မွီခ်က္ကုိ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘာသာရပ္ကုိ နားလည္ အသံုးခ်ႏုိင္စြမ္းနဲ႕ ဘာသာရပ္နဲ႕ သက္ဆုိင္တဲ့ ဗဟုသုတ အတုိင္းအတာ ႏွစ္မ်ိဳးေပၚ မူတည္သတ္မွတ္ဖုိ႕ ေအာက္ပါအတုိင္း ႀကိဳးစားပါတယ္။
f X, Y --> {P, F}
f (x, y) = P ; ax + by + k >= thr
f (x, y) = F ; otherwise
where f = exam function for a certain subject; X = partial ordered set of the ability of student to apply subject knowledge; Y = partial ordered set of the student’s knowledge of the subject; x = ability of student to apply subject knowledge; y = student’s knowledge of the subject; thr = certain threshold value; P/F = pass/fail values.
ဒီမွီခ်က္ဟာ ေလွခါးထစ္ပံုစံ မွီခ်က္မဟုတ္ပဲ အေရာင္ႏွစ္မ်ိဳး (ေအာင္/က်)ကုိ အႏႈတ္ေလွ်ာေစာက္ (a/b ဟာအၿမဲပဲ အႏႈတ္ကိန္းျဖစ္ေနပါတယ္) ရွိတဲ့ မ်ဥ္းေျဖာင့္ နဲ႕ ျခားနားထားတဲ့ မွီခ်က္ပံုစံျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ နားလည္မႈစြမ္းရည္ကုိ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားပဲ အလြတ္က်က္မွတ္မႈကုိ အဓိကထားတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြမွာ ေလွ်ာေစာက္ဟာ သုညလဲ ပဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီ ေလွ်ာေစာက္ဟာ အၿမဲပဲ သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိပါတယ္ (always defined)။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ ဗဟုသုတ မရွိပဲ နားလည္အသံုးခ်ႏုိင္စြမ္း မရွိႏိုင္လုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ (x = 0 => y = 0)
ဒီမွီခ်က္ဟာ မူလ အတုိင္းအတာ တစ္မ်ိဳးပါ ေလွခါးထစ္ပံုစံမွီခ်က္နဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အေတာ္အတန္ ပုိမုိတိက်တာကုိ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္အသီးသီးက ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ အခ်က္အလက္မ်ားနဲ႕ ပံုစံထပ္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ျခားနားထားတဲ့ မ်ဥ္းေျဖာင့္ကုိ (ဘာသာရပ္တစ္ခုတည္းမွာေတာင္) ေနရာခ်ရခက္ခဲ (a/b နဲ႕ ကိန္းေသ k) ကုိ တြက္ထုတ္ရခက္ခဲေနတာကုိ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ (မူလ ေလွခါးထစ္ပံု မွီခ်က္မွာလဲ ကိန္းေသ thr ကို အတိတ္က အခ်က္အလက္ေတြအရ အတိအက် သတ္မွတ္လုိ႕ မရတာကုိ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။)
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သတ္မွတ္ ေအာင္ခ်က္ ျပည့္မီေအာင္ ေလွ်ာ့ေပါ့စဥ္းစားေပးတဲ့ စနစ္ (moderation system) ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဘာသာရပ္ကုိ နားလည္ႏုိင္စြမ္းနဲ႕ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ ဗဟုသုတတုိ႕ေပၚမူတည္ၿပီး ျပင္ညီကုိၾသဒိနိတ္ေပၚမွာ (ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ အမွတ္တစ္မွတ္ႏႈန္းနဲ႕) ေနရာခ်လုိက္ရင္ ျခားထားတဲ့ မ်ဥ္းရဲ႕ တဖက္ျခမ္း (ေအာင္တာကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အေရာင္ထဲမွာ) လုိအပ္တဲ့ အမွတ္အေရအတြက္ ရွိေနေအာင္လုိ႕ မ်ဥ္းရဲ႕ ေလွ်ာေစာက္ (a/b) နဲ႕ ကိန္းေသ (k) ကုိ လုိအပ္သလုိ ေျပာင္းလဲ ေနရတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ႏွစ္အလုိက္ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အဲဒီ ဂုဏ္သတၱိကုိ ေသခ်ာ ေလ့လာႏုိင္ဖုိ႕ အခ်ိန္ အတုိင္းအတာကုိ တတိယ အတုိင္းအတာအျဖစ္ စာေရးသူတုိ႕ မွီခ်က္ထဲကုိ ထပ္ထည့္လုိက္ပါတယ္။ (ဆုိလုိတာက a/b နဲ႕ k ဟာ အခ်ိန္ေပၚမူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ မွီခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္တနည္းျမင္လုိ႕ရတာကေတာ့ အတုိင္းအတာ ႏွစ္မ်ိဳးပါ စာေမးပြဲ မွီခ်က္ဟာ အခ်ိန္ကုိ ေရႊ႕ေပးလုိက္ရင္ သက္၀င္လႈပ္ရွား - animate - ျဖစ္ပါတယ္။)
ဒီလုိ အခ်ိန္ အတုိင္းအတာ ထပ္ထည့္လုိက္ေတာ့ စာေမးပြဲမွီခ်က္ဟာ အတိတ္က အခ်က္အလက္မ်ားနဲ႕ အေတာ္အတန္ ကုိက္ညီမႈ ရွိသြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အနည္းငယ္မွ်ေသာ မကုိက္ညီမႈေတြ ရွိၿမဲပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာခ်မႈေတြမွာ (ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ အမွတ္တစ္မွတ္ႏႈန္း) ေအာင္တဲ့ အေရာင္ထဲ ရွိေနေပမဲ့ က်ေနတာ (နည္းပါးတတ္ပါတယ္) က်တဲ့ အေရာင္ထဲရွိေနေပမဲ့ ေအာင္ေနတာ (ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီပဲ ေအာင္ေအာင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ား မ်ားျပားတတ္ပါတယ္) ေတြကုိ ေတြ႕ရွိေနရပါတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ စာေရးသူတို႕ရဲ႕ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် သက္၀င္လႈပ္ရွားေနတဲ့ စာေမးပြဲမွီခ်က္ဟာ တခ်က္တခ်က္မွာ ေကြးေကာက္သြားတာပဲ။ ဒီလုိ ေကြးေကာက္သြားမႈေတြက ႀကံဳရာက်ပန္း သဘာ၀ရွိလုိ႕ ဘယ္လုိနည္းနဲ႕မွ သခ်ၤာပံုစံထုတ္လုိ႕မရပါဘူး။ လ်စ္လ်ဴရႈလုိက္ရေအာင္လဲ စာရင္းအင္းပညာရႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ အႀကိမ္အေရအတြက္ မ်ားျပားလြန္းလွပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတြ႕ရွိခ်က္အေနနဲ႕ အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ေျပာင္းလဲေနတဲ့ (တခ်က္တခ်က္ ေကြးေကာက္သြားတတ္တဲ့) မ်ဥ္းေကြးဟာ ႀကိဳတင္ တြက္ဆရ ခက္ခဲ (မရဘူး မဟုတ္ေတာင္ တြက္ခ်က္ရခက္ခဲေသာ သဘာ၀ရွိ) ပါတယ္။ အခ်ိန္ႏွင့္လုိက္ၿပီး ေျပာင္းတဲ့ႏႈန္းကုိ သိရွိေအာင္လုိ႕ အခ်ိန္နဲ႕ differentiate လုပ္ျပန္ေတာ့လဲ သုည သို႕မဟုတ္ ကိန္းေသ သို႕မဟုတ္ အေျဖာင့္တုိင္း မွီခ်က္ မရပဲ ရႈပ္ေထြးတဲ့ မွီခ်က္ကုိသာ ရရွိပါတယ္။
အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္မႈကုိ အကၡရာအဆင့္ေတြကုိ ေျပာင္းေပးတဲ့ မွီခ်က္ဟာ သခ်ၤာနည္းနဲ႕ လက္ေတြ႕ တြက္ခ်က္ဖုိ႕ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးတဲ့အတြက္ ေျပာင္းျပန္မွီခ်က္ (အကၡရာအဆင့္ေတြကေန ထူးခၽြန္ထက္ျမက္မႈကုိ ျပန္လည္ တြက္ယူတဲ့ မွီခ်က္) ကုိ တြက္ထုတ္ဖုိ႕ လက္ရွိ နည္းပညာ အဆင့္အတန္းနဲ႕ တြက္ခ်က္ဖုိ႕ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူးလုိ႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ရင္း ယခုစာတမ္းငယ္ကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္လႊာ။ ။ သေရာ္စာ စာတမ္းငယ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အေတြးလမ္းစေပးခဲ့ေသာ စင္ကာပူ အမ်ိဳးသား တကၠသိုလ္မွ ဒုတိယဌာနမွဴး ေဒါက္တာ မုိဟန္း ကန္ကန္ဟယ္လီ၊ သခ်ၤာနည္းစနစ္မ်ား မွန္ကန္စနစ္က်ေစရန္ Bayes' Classifier ကုိ ရွင္းျပေပးခဲ့ေသာ စင္ကာပူ အမ်ိဳးသား တကၠသိုလ္မွ လက္ေထာက္ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ တဲေရ႕စ္ ဆင္းမ္၊ စာေရးသူအား သခ်ၤာသင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ စာေရးသူ၏ မိခင္၊ အမွတ္ (၁) အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္း၊ ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္မွ အလယ္တန္းျပဆရာ ဦးလင္းႏုိင္၊ အထက္တန္းျပဆရာမ (ေဟာင္း) ေဒၚရင္ရင္ျမင့္၊ ရန္ကုန္ အေရွ႕ပုိင္းတကၠသိုလ္မွ ကထိက ေဒါက္တာ ေဇာ္၀င္း၊ ေရေၾကာင္းပညာ တကၠသိုလ္မွ ကထိက ေဒါက္တာ ေရႊေက်ာ္၊ ရန္ကုန္ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္၊ သခ်ၤာဌာနမွ ေဒါက္တာ မ်ိဳးေကခုိင္ႏွင့္ ဆရာ/မမ်ားကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။
Sunday, October 7, 2007
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူ
မမဟာ အရမ္းကုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းမပ်ိဳကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာတဲ့ မ်က္ႏွာဟန္ပန္၊ အခ်ိဳးအဆစ္ ေျပျပစ္ၿပီး ပန္းခ်ီေက်ာ္ေတြ လက္မႈိင္ခ်ရမဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းေတြ၊ မ်ဥ္းေကြးေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ရံုမက သိမ္ေမြ႕နက္ရႈိင္းၿပီး နားလည္ရခက္တဲ့ အသည္းႏွလံုးကုိလဲ ပုိင္ဆုိင္ထားသူ ျဖစ္ျပန္ပါေသးတယ္။
မမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေတြးေတြကုိ အခ်ိ္န္ျပည့္ စုိးမုိးထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ သူမနဲ႕ပဲ တူတူ ရွိေနျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိပ္ခ်ိန္၊ ကစားခ်ိန္၊ စားခ်ိန္ေတြေတာင္ ေလ်ာ့လာၿပီး အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး သူမအေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။ ထူးဆန္းတာက သူမအေၾကာင္း ေတြးေနရရင္၊ သူမနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကုိ သိေအာင္ လုပ္ေနရရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ပါပဲ။ အာဟာရသိဒၶိၿပီးသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ထမင္းေမ့၊ ဟင္းေမ့ပါပဲ။ အဲဒီလုိ သူမအေၾကာင္း စဥ္းစားေလေလ၊ သူမကုိ ပုိခ်စ္လာေလေလ၊ ပုိၿပီး စံုမက္ ျမတ္ႏုိးလာေလေလပါပဲ။
မမဟာ နယ္ပယ္စံုမွာ ၀င္ဆန္႕သူ၊ အေရးပါ အရာေရာက္သူကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္ေတြမွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္ မမရဲ႕ အကူအညီမပါပဲ ႀကီးမားတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္လုိ႕ မရႏုိင္ေအာင္ မ်က္ႏွာႀကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါတင္မက ေဆးဘက္ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြမွာလဲ ကူညီဖုိ႕အေရး လက္မေႏွးသူပါ။ အဆင့္ျမင့္ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာေတြကလဲ အေရးႀကံဳတုိင္း သူမကုိပဲ အားကုိးအားထား ျပဳရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ မမဟာ စိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးပါ။ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့ေပမဲ့ သူမရဲ႕ အကူအညီကုိ ရယူရာမွာ သတိလက္လြတ္ ေပါ့ေပါ့ဆဆမ်ား လုပ္မိလုိ႕ကေတာ့ တညလံုး အိပ္မရေအာင္ ကဂ်ီကေဂ်ာင္ လုပ္တတ္ပါတယ္။ သူမကုိ ပစ္ထားလုိက္မိလုိ႕ကေတာ့ ကေ၀အတတ္ေတြနဲ႕ လွည့္စားသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ညလံုးေပါက္ ေခ်ာက္အိပ္မက္ေတြနဲ႕ (ေနာင္မလုပ္ရဲေတာ့ေအာင္) ႏွိပ္စက္မွာျဖစ္ပါတယ္။
မမရဲ႕ မင္းသားေလးအေၾကာင္းကုိ ၾကားမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကုိ မနာလုိျဖစ္ရပါတယ္။ အဲဒီ ေဂါက္စ္ဆုိတဲ့ လူကုိ ဆြဲထုိးခ်င္တဲ့အထိပါပဲ။ ပုိဆုိးတာကေတာ့ ဖားမက္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မမကုိ အလုိမတူပဲ ခုိးယူေပါင္းသင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ဖားမက္ဟာ မမရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကုိ မရယံုမက အျခားသူေတြရဲ႕ မယံုသကၤာျဖစ္ျခင္းကုိလဲ ခံရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖားမက္နဲ႕ ေဂါက္စ္တုိ႕ေရးသားခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြကေန သူမရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ ပုိမုိသိရွိလာတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ဒါတင္ဘယ္ကဦးမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ မမရဲ႕ ေမြးဇာတိကုိလဲ ဘယ္သူမွ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ေနာင္အနာဂါတ္မွာလဲ သမုိင္းဆရာေတြက ဆက္လက္ျငင္းခုန္ၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က က၀ိပုဏၰားေက်ာ္ေတြ ေပၚထြန္းရာ အိႏၵိယျပည္လုိ႕ ယူဆၾကသလုိ တခ်ိဳ႕ကလဲ ၀ုိင္ခ်ိဳခ်ိဳေပါတဲ့ ေျမထဲပင္လယ္ေဒသလုိ႕ ထင္မွတ္ၾကပါေသးတယ္။ တခါတခါမွာလဲ ေခါင္းမာတဲ့လူေတြက မိန္းမလွမ်ား ေပါမ်ားရာ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းလုိ႕ ျငင္းေပမဲ့ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကေတာ့ အလွဘုရင္မ ကလီယုိပါထရာရဲ႕ ဇာတိ အီဂ်စ္ျပည္ဆုိတာကေန တျပားသားမွ မေလ်ာ့ပါဘူးတဲ့။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂရိလူမ်ိဳး ယူကလစ္က ကၽြန္ေတာ့္ မမကုိ ေမြးစားခဲ့ၿပီး ပုိက္သာဂုိရကေတာ့ သူမရဲ႕ အလွျပင္ဆရာပါ။ အရစ္စ္တုိတယ္လ္ကေတာ့ သူမရဲ႕ နားလည္ရခက္တဲ့ အသည္းႏွလံုးကုိ အရင္ဆံုး ပံုသြင္းသူတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူမကုိ ဆန္းက်ယ္တဲ့ မာယာေတြ သင္ၾကားေပးလုိက္သူကေတာ့ အုိင္ဆက္ နယူတန္ဆုိတဲ့လူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာမရွိတာေတြကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ၿပီး လွည့္စားတတ္တဲ့ အတတ္ကုိေတာ့ အြိဳင္းလားက သင္ၾကားေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒါေတြနဲ႕ မလံုေလာက္ေသးဘူးလုိ႕ ယူဆလုိ႕လားမသိဘူး။ ေရးမန္းန္နဲ႕ ေကာ္ခ်ီတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က ေပါက္တတ္ကရေတြ ထပ္မံ သင္ၾကားေပးပါေသးတယ္။ (အဲဒါေတြနဲ႕ ႏွိပ္စက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရူးမတတ္ပါပဲ)
ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္မမနဲ႕ ဒီညေန ႏွစ္ပါးသြားေလး ကရဦးမွာမုိ႕ ျပင္ရ၊ ဆင္ရဦးမယ္။ အဲဒီလုိ တူႏွစ္ကုိယ္ အတူေပ်ာ္ရမဲ့ ညေနခင္းေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္ဆင္ထားရတာပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးနဲ႕ တေလာကလံုးကုိ ေမ့ထားၿပီး သူမနဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားေလးပဲ အၿမဲတမ္း ကေနခ်င္တယ္ဗ်ာ။
Saturday, September 22, 2007
NUTS နဲ႕ ပတ္သက္သမွ်
ေျမပဲေစ့၊ သီဟုိဠ္ေစ့၊ ဗာဒံေစ့ စတဲ့ အေစ့အဆန္ေတြ အေၾကာင္း စာတမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ ဗန္းစကား အနက္နဲ႕ ငတံုးငအေတြရဲ႕အေၾကာင္း စာတမ္းလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာတမ္းငယ္မွာ စာေရးသူအေနနဲ႕ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ NUTSေတြအေၾကာင္းကုိ ေျပာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရင္ စာတမ္းငယ္မွာ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ဖုိ႕အတြက္ အသိဥာဏ္နဲ႕ အသိစိတ္လုိအပ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ရာမွာ အဓိက အတားအဆီးကေတာ့ NUTS ပဲ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႕ Creative နည္းပညာလုပ္ငန္းက အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ (CEO) ဆင္ေ၀ါင္ဟူးက အခုိင္အမာ ျငင္းခ်က္ ထုတ္ထားပါတယ္။ ေနာက္တဖန္ စင္ကာပူ အမ်ိဳးသား တကၠသုိလ္က တြဲဖက္ပါေမာကၡ ဖရန္စစ္ယုိးကလဲ စြန္႕ဦးတည္ထြင္ လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖုိ႕ အေရးအႀကီးဆံုး လုိအပ္ခ်က္က NUTSျဖစ္မေနဖုိ႕ပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႕ စာေရးသူကုိ ေျပာဖူးပါတယ္။ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးေျပာတဲ့ NUTSေတြကအေစ့အဆန္ေတြမဟုတ္သလုိ ငတံုးငအေတြကုိ ရည္ညႊန္းေနတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။
NUTS ဆုိတာ No-U-Turn-Syndrome (ဂ ငယ္ေကြ႕ မေကြ႕ေသာ ေရာဂါလကၡဏာစု) ကုိဆုိလုိပါတယ္။ အဲဒီစကားစုရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ နားလည္ႏုိင္ဖုိ႕ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ စင္ကာပူႏုိင္ငံတုိ႕ရဲ႕ လမ္းအမွတ္အသားမ်ားကုိ အရင္ဆံုး သိရွိဖုိ႕ လုိအပ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ဂ ငယ္ေကြ႕ မေကြ႕ရတဲ့ ေနရာမ်ားမွာ ဂ ငယ္ေကြ႕ မေကြ႕ရဆုိတဲ့ လမ္းညႊန္ အမွတ္အသားမ်ားကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက ထားရွိေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာေတာ့ အေမရိကန္နဲက ေျပာင္းျပန္ ဂ ငယ္ေကြ႕ ေကြ႕ႏုိင္သည္ဆုိတဲ့ အမွတ္အသားကုိ အသံုးျပဳပါတယ္။ သခ်ၤာနည္းအရ ေျပာရရင္ အဲဒီနည္းလမ္းႏွစ္ခုဟာ တူတူပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ (ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အစီအစဥ္၊ အျဖစ္အပ်က္ အားလံုးကုိ စာရင္းေရးခ်လုိ႕ မရႏုိင္တဲ့) တကယ့္ လက္ေတြ႕ ဘ၀မွာေတာ့ မတူပါဘူး။
NUTS စြဲကပ္ေနတဲ့ စာအုပ္ႀကီးသမား တစ္ေယာက္ဟာ စည္းကမ္း၊ အစဥ္အလာတစ္ခုရဲ႕ မူလအေၾကာင္းရင္းကုိ သိရွိနားလည္ျခင္း မရွိပါဘူး။ သူသိတာက သူ႕ရဲ႕ စာအုပ္ႀကီးထဲမွာ ေရးသားထားတဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအတုိင္းပဲ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ဖုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျခအေန (ဒါမွမဟုတ္ အထူးအေျခအေန တစ္ရပ္) အရ စည္းကမ္း၊ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ဟာ မလုိအပ္ေတာ့ရင္ေတာင္မွ သူတုိ႕ဟာ စာအုပ္ႀကီးအတုိင္းပဲ ေဆာင္ရြက္ၿပီး အစဥ္အလာကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္ေ၀ါင္ဟူးရဲ႕ ဥပမာတစ္ခုကုိ ျပန္ေျပာင္းတင္ျပပါမယ္။ Creative နည္းပညာလုပ္ငန္းရဲ႕ သံုးစြဲသူ ပံ့ပုိးမႈ ဌာန (CSD - Customer Service Department) မွာ အသံကဒ္ ၀ယ္ယူသူေတြအေနနဲ႕ အသံကဒ္ကုိ ေမာင္းႏွင္တဲ့ အေပ်ာ့ထည္စီဒီ (Soundcard Driver Software CD) ကုိ အပုိ တစ္ေကာ္ပီ ထပ္ေဆာင္း ရယူခ်င္ရင္ စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၁၅ေဒၚလာ ေပးရမယ္လုိ႕ စည္းကမ္းခ်က္ ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ နေမာ္နမဲ့နဲ႕ စီဒီကုိ ေဖ်ာက္ပစ္တဲ့ (ေကာင္းေကာင္း သိမ္းေလ့မရွိတဲ့) သံုးစြဲသူေတြကုိ ေထာက္ပံ့တဲ့ စရိတ္ ကာမိေအာင္လုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ ၀ယ္ယူသြားတဲ့ အသံကဒ္ဘူးထဲမွာ မူလ စီဒီျပား ပါမသြားပဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီ သူဟာ အသံကဒ္ ေမာင္းႏွင္တဲ့ အေပ်ာ့ထည္ပါ၀င္တဲ့ စီဒီတစ္ခ်ပ္ကုိ သံုးစြဲသူ ပံ့ပုိးမႈ ဌာနကုိ လာေရာက္ ေတာင္းဆုိပါတယ္။ အပုိေကာ္ပီအတြက္ ပုိက္ဆံေတာင္းခံတဲ့ အခါမွာေတာ့ မဟုတ္မခံစိတ္ဓာတ္နဲ႕ သံုးစြဲသူက ပုိက္ဆံထပ္ေပးဖုိ႕ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ အတုိခ်ံဳးရရင္ သူမေက်နပ္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပႆနာရွာရာမွာ Creative နည္းပညာလုပ္ငန္းအေနနဲ႕ ၁၅ေဒၚလာရဲ႕ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နစ္နာဆံုးရႈံးခဲ့ပါတယ္။
ဆင္ေ၀ါင္ဟူးက အထက္ပါျဖစ္ရပ္အတြက္ NUTS ကုိ အျပစ္ပံုခ်ခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ အဆုိအရ တကယ္လုိ႕ သံုးစြဲသူ ပံ့ပုိးမႈ ဌာနက ၀န္ထမ္းေတြအေနနဲ႕ စာအုပ္ႀကီးအတုိင္း မဟုတ္ပဲ ၁၅ေဒၚလာေတာင္းခံျခင္းရဲ႕မူလအေၾကာင္းရင္း (နေမာ္နမဲ့ သံုးစြဲသူမ်ားကုိ ေတာင္းခံသည္) ကုိသာ သိနားလည္ခဲ့ၿပီး အထက္ ေဖာ္ျပပါ ျဖစ္ရပ္ဟာ အထူးျဖစ္ရပ္ (ထုတ္ပုိးမႈဌာနရဲ႕ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရျခင္း)ျဖစ္တယ္၊ စီဒီဖုိး တစ္ေဒၚလာကုိ မေတာင္းခံသင့္ဘူးလုိ႕ စာအုပ္ႀကီးထဲက ေဖာက္ထြက္ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ခဲ့ရင္ ဒီလုိ နစ္နာမႈမ်ိဳး ျဖစ္လာစရာမရွိဘူးလုိ႕ သံုးသပ္ျပခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္NUTS ရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ အရာတစ္ခု လုပ္သင့္/မလုပ္သင့္၊ သင့္ေလ်ာ္/မသင့္ေလ်ာ္ကုိ အစဥ္အလာအရ လုပ္ေလ့ရွိ/မရွိနဲ႕ လုပ္ခြင့္ရွိသည္လုိ႕ အတိအလင္း ေၾကညာထားျခင္း ရွိ/မရွိနဲ႕ပဲ ခ်ိန္ထုိး ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမ် ထြက္ေပၚလာေနတဲ့ အသစ္အသစ္ေသာ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ ျပႆနာေတြနဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ ဆံုးျဖတ္ဖုိ႕ လုိအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ NUTS ရွိတဲ့လူဟာ သူ႕ရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ စာအုပ္ႀကီးကုိ သြားလွန္ၾကည့္ပါတယ္။ စာအုပ္ႀကီးထဲမွာ မပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အသစ္အဆန္းေတြကုိ NUTS ရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ အၿမဲပဲ ျငင္းပယ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ ေခတ္နဲ႕အညီ ရင္ေဘာင္တန္း အမီလုိက္ႏုိင္ျခင္း မရွိပဲ ေခတ္ေဟာင္းက စာအုပ္ႀကီးနဲ႕အတူ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ခဲ့တာပါပဲ။ (ဆံုးရႈံးနစ္နာမႈေတြလဲ ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိပါတယ္။)
ဒါေပမဲ့ စာေရးသူက အစဥ္အလာ အားလံုးကုိ ေဖာက္ထြက္ဖ်က္ဆီးၾက၊ စည္းကမ္းေတြကုိလဲ မလုိက္နာၾကနဲ႕ လုိ႕ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ အစဥ္အလာတစ္ရပ္၊ စည္းကမ္းတစ္ခုရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းဟာ ဆီေလ်ာ္မႈ ရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ အဲဒီ အစဥ္အလာ၊ စည္းကမ္းကုိ က်င့္သံုး၊ လုိက္နာရမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မူလ အေၾကာင္းရင္းကလဲ ေခတ္နဲ႕ မဆီေလ်ာ္၊ မေလ်ာ္ညီ၊ အစဥ္အလာကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႕လဲ ကုန္က်စရိတ္မ်ား (နစ္နာမႈေတြ ရွိလာမယ္) ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီ အစဥ္အလာဟာ မလုိအပ္ေတာ့တဲ့အတြက္ ဖက္တြယ္မထားဖုိ႕ လုိပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကုိ သိျမင္ႏုိင္ဖုိ႕ (ေတာ္လွန္ဖုိ႕ လုိအပ္တဲ့ အသိဥာဏ္ကုိ ရရွိႏုိင္ဖုိ႕) ကေတာ့ NUTS စြဲကပ္မေန (စာအုပ္ႀကီးသမား ျဖစ္မေန) ဖုိ႕ လုိပါလိမ့္မယ္။
ရူးသြပ္မုိက္မဲတဲ့ အစဥ္အလာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ တုိးတက္ ျဖစ္ထြန္းဖုိ႕အတြက္ အဓိက အတားအဆီးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအစဥ္အလာေတြကုိ ျပဳျပင္ဖုိ႕ ခက္ခဲေအာင္ ျပဳလုပ္ေနတာကေတာ NUTS ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွ မသိနားမလည္တဲ့ NUTS စြဲကပ္ေနသူ စာအုပ္ႀကီးသမားမ်ားကုိ အသိေပး ရွင္းလင္းၿပီး ရူးသြပ္တဲ့ အစဥ္အလာမ်ားကုိ ေတာ္လွန္ဖုိ႕ကေတာ့ အသိဥာဏ္ျမင့္မားသူ စာရႈသူတုိ႕ရဲ႕ တာ၀န္တစ္ရပ္လုိ႕ ေျပာရင္လဲ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္မုိ႕ စာရႈသူ အေဆြတုိ႕အေနနဲ႕ NUTS စြဲကပ္ေနသူေတြကုိ ေဖးကူရွင္းျပရင္းနဲ႕ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ အစဥ္အလာေတြကုိ ေဖာက္ထြက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလုိက္ရပါတယ္။
Wednesday, August 22, 2007
ႏွင္းဆီပန္းနဲ႕ ……… ။
Le Petit Prince - Antoine de Saint ~ Exup’ery
ကၽြန္္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ……… ဟာ အျခားေသာ မိန္းကေလးမ်ားထက္ (ေသခ်ာေပါက္) ပုိၿပီး အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ ……… ကုိ ကၽြန္ေတာ္ … ခ်စ္ခဲ့ရတယ္၊ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ဂရုစုိက္ခဲ့ရတယ္၊ ……… စိတ္ဆုိးရင္ ……… အတြက္ပဲ ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္၊ … ေနာက္ ……… စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေအာင္ စိတ္ဆုိးစရာ၊ ေဒါသျဖစ္စရာ၊ စိတ္ညစ္စရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာေတြကေန ကာကြယ္ေပးထားခဲ့ရတယ္၊ ……… အတြက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ (………၊ ကၽန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္နဲ႕ တျခားသူေတြကုိ) ဖုန္းလုိင္းထဲ/အျပင္ေလာကမွာ လိမ္ညာခဲ့ရပါေသးတယ္။ (တခ်ိဳ႕ေသာ အမွန္တရားမ်ားကုိ မ်က္စိမွိတ္ ခုခံကာကြယ္ျခင္းမွ လြဲ၍)။ ေနာက္တခါ … ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ အမွန္တရားနဲ႕ အိပ္မက္ေတြကိုလဲ သတ္ခဲ့ရေသးတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္ မွားမွား၊ မွန္မွန္) ……… က စိတ္ဆုိး ေအာ္ေငါက္ရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္ နာခံရတာပဲ။ ေပါက္ကရေတြ၊ ပ်င္းစရာ ဟာသ အေဟာင္းအျမင္းေတြ ……… က ေလ်ာက္ေျပာေနရင္လဲ (ဟုတ္ဟုတ္၊ မဟုတ္ဟုတ္) သည္းခံနားေထာင္ရျပန္တာပဲ။ ေနာက္ … ……… စိတ္ေကာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခါက်ရင္လဲ သည္းခံရံုတင္မကဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ ေကာက္သြားတာလဲ၊ ဘာျဖစ္သြားတာလဲကုိ သိေအာင္ စံုစမ္းၿပီး ေခ်ာ့ရပါေသးတယ္။ ဒီလုိလုပ္ရတာေတြအားလံုးက ……… ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္ရသူ ျဖစ္ေနလုိ႕ပါပဲ။
တကယ္လုိ႕သာ Exup'ery က ႏွင္းဆီပန္းဆုိတဲ့ ပံုျပင္ ဇာတ္ေကာင္ကုိ သူ႕ခ်စ္သူ ကုိယ္စား ပံုျပင္ထဲ ထည့္သြင္း ေရးသားထားတာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏုိင္တာကေတာ့ ဒီျပင္သစ္ စာေရးဆရာေက်ာ္ႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္ ……… ကုိ ခ်စ္သေလာက္ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူကုိ မခ်စ္ပါဘူး။
၃၇၇၃ျဖင့္ စာတမ္းငယ္အလြယ္ေရးနည္း။
ဒါေပမဲ့ မေရးပဲ ေနလုိ႕ကလဲ မျဖစ္ဘူးေလ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ အေမရိကားႏွင့္တကြ ကမၻာအႏွံ႕အျပားမွာ ဘြဲ႕ႀကိဳ/ဘြဲ႕လြန္ ဒီပလုိမာ၊ ဒီဂရီ၊ မဟာဘြဲ႕ စတာေတြကို တက္ေရာက္ဖုိ႕ လုိအပ္တဲ့ တုိဖယ္လ္/တီဒဗလ်ဴအီး (TOEFL/TWE) စာေမးပြဲေတြ၊ အက္စ္ေအတီ ၁ (SAT I) နဲ႕ အေထြေထြ ဂ်ီအာရ္အီး (GRE - General) စာေမးပြဲေတြမွာ အခ်ိန္တုိ မိနစ္ ၃၀ မွ ၄၅ မိနစ္အတြင္း က်ိဳးေၾကာင္းျပ စာစီစာကံုး၊ စာတမ္းငယ္မ်ားကုိ ေရးသားသီကံုးဖုိ႕ လုိအပ္လုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ခက္ခဲတဲ့ စာတမ္းငယ္ေရးသားျခင္းကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္း အရည္အေသြးမီ ေရးသားႏုိင္ဖုိ႕ ျဖတ္လမ္းနည္းတစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒီနည္းကုိ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ နယ္ပယ္မ်ားမွာ အသံုးမျပဳႏုိင္ေပမဲ့ စာေမးပြဲမ်ား ေျဖဆုိရာမွာ အခ်ိန္တုိ (နာရီ၀က္ - မိနစ္ ၄၀) အတြင္း အရည္အေသြးမီ စာတမ္းငယ္မ်ား ေရးသားဖုိ႕ အသံုးျပဳႏုိင္ပါတယ္။ ယခု ၃၇၇၃ (သရီး ဆဲဗင္း ဆဲဗင္း သရီး) လုိ႕ အလြယ္ေခၚေ၀ၚၾကတဲ့ စာတမ္းငယ္ေရးသားနည္းကုိ ေဖာ္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။
၃၇၇၃ ဆုိတဲ့ ဂဏန္း ၄ လံုးဟာ စာပုိဒ္ေလးပုိဒ္မွာပါ၀င္တဲ့ ၀ါက်ေၾကာင္းေရကုိ ေဖာ္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ (ပံုမွန္အားျဖင့္ ဒီနည္းနဲ႕ ေရးတဲ့ စာတမ္းငယ္မ်ားဟာ စာလံုးေရ ၃၀၀ - ၄၅၀ ၾကား ေရးသားသူရဲ႕ စကားလံုး ၾကြယ္၀မႈေပၚမူတည္ၿပီး ရွိတတ္လုိ႕ စာေမးပြဲမ်ားရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္နဲ႕ ကြက္တိပါပဲ) ဆုိလုိတာက ပထမ နိဒါန္း စာပုိဒ္မွာ ၀ါက် ၃ေၾကာင္း၊ ဒုတိယနဲ႕ တတိယစာပုိဒ္မ်ားမွာ ၀ါက် ၇ေၾကာင္းစီနဲ႕ ေနာက္ဆံုး နိဂံုး စာပုိဒ္မွာ ၀ါက် ၃ေၾကာင္း ပါ၀င္ရမယ္လုိ႕ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။
အဆုိပါ၀ါက်မ်ားမွာ ဘာေတြ ေရးထည့္လုိက္ရမယ္ ဆုိတာကုိ မေျပာခင္မွာ စာေမးပြဲေတြမွာ ေမးေလ့ရွိတဲ့ ေမးခြန္းပံုစံကုိ ၾကည့္ၾကစုိ႕။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမးေလ့ရွိတာက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ မလုိအပ္တဲ့ အေျဖမွန္မရွိတဲ့ အေထြေထြ ၀ိေရာဓိ ေမးခြန္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ားအေနႏွင့္ အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ျဖည့္ဆည္းေရး ဦးစားေပးသင့္သလား၊ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာမ်ားကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိေရး ဦးစားေပးသင့္သလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အထက္ပါ ဥပမာ ေမးခြန္းအရဆုိရင္ ပထမ နိဒါန္းစာပုိဒ္မွာ ဘာကုိေရးရမလဲဆုိေတာ့ (၁) ၀ိေရာဓိကုိ အနက္ဖြင့္ျပတဲ့ စာေၾကာင္း (၂) အနက္ဖြင့္ျပတဲ့ စာေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပခ်က္ (၃) ဒီစာတမ္းမွာေတာ့ ဒီ၀ိေရာဓိကုိ ခ်က္က်လက္က် သံုးသပ္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ေတြကုိ ေရးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မူကြဲတမ်ိဳးမွာေတာ့ (၁) အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ဟာ အေရးႀကီးတယ္လုိ႕ တခ်ိဳ႕က ယူဆၾကတယ္ (၂) တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာမ်ားျပည့္စံုရင္ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ အေရးမႀကီးဘူးလုိ႕ ေျပာတယ္ (၃) ဒီ၀ိေရာဓိကုိ သံုးသပ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႕ ေရးခုိင္းၾကပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ေမးခြန္းေပၚမွာ မူတည္ၿပီး သင့္ေတာ္သလုိ လွည့္ပတ္ ေရးသားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယစာပုိဒ္နဲ႕ တတိယစာပုိဒ္ ဖြဲ႕စည္းပံုက တူတူပါပဲ။ ဘက္တစ္ဘက္စီကုိ စာပုိဒ္တစ္ပုိဒ္နဲ႕ သံုးသပ္တင္ျပရတာျဖစ္ပါတယ္။ ပံုေသနည္းအရေတာ့ အဆုိတင္သြင္း၀ါက်တစ္ေၾကာင္း၊ ဥပမာျပ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းက်စီနဲ႕နဲ႕ အဆုိ ၃ ခုကုိတင္သြင္းၿပီး အပိတ္စာေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း (စုစုေပါင္း ၇ ေၾကာင္း)ေရးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္လဲ အႏွစ္သာရအရေတာ့ အေရးအသား ကၽမ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္ရင္ ပုိင္ႏုိင္သလုိ အဆုိ ၃ ခု မတင္သြင္းပဲ သင့္ေတာ္သလုိ ဘက္တစ္ဘက္စီအတြက္ စာတစ္ပုိဒ္စီ သံုးသပ္တင္ျပရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ (စာေရးသူ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ပံုေသနည္းကေန နည္းနည္းခြဲထြက္ၿပီး ေရးေလ့ရွိပါတယ္။ ႏုိ႕မုိ႕ဆုိ ကုိယ့္လုိ ပံုေသနည္းသံုးသူေတြ မ်ားေနရင္ ပံုစံတူၿပီး အမွတ္သိပ္မရမွာ စုိးလုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။)
ေနာက္ဆံုးစာပုိဒ္ (နိဂံုး) မွာေတာ့ (၁) ဒုတိယစာပုိဒ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္ (၂) တတိယစာပုိဒ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္နဲ႕ (၃) ကုိယ့္အျမင္ကုိ ေရးသားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘက္တစ္ဘက္စီရဲ႕ စာပုိဒ္ေတြရဲ႕ အခ်ဳပ္ဆုိတာကေတာ့ ဥပမာအားျဖင့္ က၊ ခ၊ ဂ တုိ႕ေၾကာင့္ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္မ်ား အေရးႀကီးပါသည္ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ကုိယ့္အျမင္ကေတာ့ ခ်ံဳၾကည့္လုိက္ရင္ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္/အဆင့္ျမင့္နည္းပညာက ပုိအေရးႀကီးသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရပါသည္ ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ မူကြဲတမ်ိဳးမွာေတာ့ တူတူပဲ အေရးႀကီးပါတယ္ ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနေပၚ မူတည္ပါတယ္လုိ႕ ေရးခုိင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ အဲဒီလုိေရးတာက ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးကြက္ေတြ ရွိပါတယ္။
ေကာင္းတာကေတာ့ ၿခံစည္းရုိးခြထုိင္တဲ့ အေရးအသားဟာ ကုိယ္နဲ႕တူတူေျဖဆုိတဲ့လူေတြ ေရးသားမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အမွတ္မ်ားမ်ားရတတ္ပါတယ္။ ဆုိးတာကေတာ့ ဘက္တစ္ဘက္စီကုိ သံုးသပ္တင္ျပတုန္းက တဘက္ဘက္က အားနည္းေနခဲ့ရင္ တူတူပဲေရးသားတာဟာ ပညာရွင္ မပီသသလုိျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ အမွတ္ေလ်ာ့တတ္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ျဖင့္ စာရႈသူအေဆြတုိ႕ ၃၇၇၃ ကုိအသံုးျပဳလုိ႕ စာတမ္းငယ္မ်ား ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေရးသားႏုိင္ေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္။ တစ္ခု မေမ့ဖုိ႕က ၃၇၇၃ ကုိ ၂ ခါ ၃ ခါေလာက္ စမ္းသပ္ေရးသားၿပီးမွ တုိက္ပြဲ၀င္ (စာေမးပြဲေျဖ) ဖုိ႕ပါပဲ။ ၃ - ၄ ခါေလာက္ေလ့က်င့္ၿပီးသြားရင္ ထပ္ေလ့က်င့္စရာမလုိေတာ့ပဲ စာေမးပြဲတုိင္းကုိ ေျဖခ်င္တဲ့အခ်ိန္။ေနရာမွာ ေျဖဆုိႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူ ေရးသားထားတဲ့ နမူနာ စာတမ္းငယ္ေတြကုိလဲ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါဦးေနာ္။ (အားလံုးကုိ ၃၇၇၃ေရးနည္းျဖင့္ မေရးထားပါ)
Impact of Media on Celebrities
Movie and TV starts, famous vocalists, politicians, governors and royalties inevitably find that they lost their privacy. Some argue that the lost of privacy is, in fact, the price of their becoming public figure. However, some public figures and their spoke person insisted on maintaining their privacy. In this essay, we are going to analyze the arguments concerning privacy of public figures.
Once a person becomes a celebrity, it is intolerable that he may have a group of fans. The fans love their idol. They respect him. And they are curious of the detailed daily life of their celebrity as if caring parents aware of their child’s affairs. The only difference is that our celebrity is a famous adult who love his privacy. Most of the public understand not to interfere with other people’s affair but they love so deep and feel so familiar with the public figure that they forget the fact that the celebrity in question is a complete stranger to them.
On the other hand, too much curiosity can disturb any person’s individual life. If every detail of the actions and behavior of a celebrity had been recorded and published, he would – no doubt – lose his personal privacy. Privacy is one of the most fundamental human rights. If we are to be civilized, we should respect their individual privacy. For example, a famous pop-star can be a homosexual and, like every gay on earth, he would not like to announce this fact. He may want to keep it secret but his publicity attracts yellow journalists and it is revealed. To whom the pop-star would blame to?
Besides, interfering celebrities’ privacy can cause financial lost and sometimes even harm. A famous artist cannot walk home from work like any other normal personnel as he might run into exciting mob asking for autographs. In this case, he was unintentionally prohibited from walking back home which a typical worker can enjoy. Princess Diana’s death is also another vigorous example of the dark side of publicity interfering personal privacy.
Actually, success and publicity almost always leads to loss of privacy. But fans should be more aware that their idol is also a human being and he or she may want some liberty. Public and journalists should control themselves not to interfere too much into celebrities’ private life. However, public figures should understand that the inevitable price of becoming a big-one is the loss of privacy.
409 words (inclusive the headers)
Investment: to Hi-techs or to Basic Needs
The statement, “governments should not invest more on higher technologies, like advance computing, electronic and/or weaponry, while some civilians suffer poverty”, can actually translated into “Macro-economics theories cannot be practiced when the country is under-developed.” In fact, macro-economists, who tend to solve the cause of a problem, and micro-economists, who prefer short-term remedies, fought the similar arguments over many decades. In this essay, I’d contrast the advantages of investing in hi-tech including computer, electronic and communications technologies over spending budget more in solving basic needs.
Basic needs arise from poverty, which, in turn, arises from lack of technologies. A country can never be developed until it obtains proper “technical-know-how” to prop its economy instead of “technical-no-how”. Allocating more budgets for solving basic needs is but a temporary solution as it does not solve the problem. However, spending more research funds in technical fields like computing, computer science and computer engineering is a permanent solution, gaining technological advancement which can solve, eventually in time, basic needs of the whole country.
For example, India government had spent millions of dollars to alleviate the poverty of farmers of remote regions. Despite the amount of funds India government spent over many decades, the farmers were still poor. Finally, India’s Department of Agriculture introduced a scheme where farmers can access the internet (free of charge) via a computer with a hand winding generator on back of wandering bicycles. They can only access internet only once, sometimes twice, a week. However, the farmers are more updated of the price-changes in the grocery market and the poverty problem was somewhat relieved.
Therefore, both spending directly for basic needs and investing in technical matters can help the civilians a lot. However, investment is a long-term and strategic decision whereas solving directly basic needs is a short-term and tactical decision. What amount of budget in percentage to be allotted to each depends on many other factors, including but not limited to country’s population, economic situation, politics and other factors.
337 words (inclusive the header)
Wednesday, August 15, 2007
အစဥ္အလာ တစ္ခုကုိ ေတာ္လွန္ရာ၀ယ္။
ေလွာင္အိမ္တစ္ခုထဲမွာ ငွက္ေပ်ာသီး တလံုးကုိ ႀကိဳးနဲ႕ (ယူလုိ႕မလြယ္ေအာင္) တန္းလန္း ခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး အဲဒီ ငွက္ေပ်ာသီးေအာက္မွာ (တက္ယူႏုိင္ဖုိ႕)ေလွခါးတစ္စင္း ေထာင္ထားပါတယ္။ ေနာက္ အဲဒီေလွာင္အိမ္ထဲကုိ ေမ်ာက္ ၅ေကာင္ကုိ ထည့္ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ အဲဒီ ေမ်ာက္ ၅ေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္က ေလွခါးေပၚတက္ၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးကုိ ယူပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလုိ ယူတဲ့အခါမွာ (ႏွစ္သက္စရာမေကာင္းတဲ့)ေရေအးနဲ႕ ေမ်ာက္အားလံုးကုိ ဖ်န္းပါတယ္။ ခဏေလးေနေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္က ငွက္ေပ်ာသီးကုိ တက္ယူျပန္ေရာ။ ယူတာနဲ႕ ေရေအးကလဲ ဖ်န္းတာပဲ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ငွက္ေပ်ာသီးတက္ယူဖုိ႕ ႀကိဳးစားတုိင္း အဲဒီေမ်ာက္ကုိ က်န္တဲ့ ေမ်ာက္ေတြက ၀ုိင္းေဆာ္ၾကပါေတာ့တယ္။
ေရေအးကုိ မဖ်န္းေတာ့ပါဘူး။ ေမ်ာက္တေကာင္ကုိ လဲလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေမ်ာက္အသစ္က ေသခ်ာေပါက္ ငွက္ေပ်ာသီးကုိ တက္ယူဖုိ႕ ႀကိဳးစားပါေလေရာ။ အဲဒီမွာ က်န္တဲ့ ေမ်ာက္ ၄ေကာင္က သူ႕ကုိ ၀ုိင္းႏႊာပါေလေရာ။ သူလဲ ေနာက္က်ေတာ့ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးယူရင္ ဒီလုိအတီးခံရမွန္း။
အဲဒီေမ်ာက္ သေဘာေပါက္သြားအၿပီးမွာ ေနာက္ေမ်ာက္တေကာင္ကုိ လဲပါတယ္။ သူလဲ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႕ အတီးခံရတာပဲ။ အဲဒီမွာ အံ့အားသင့္ဖုိ႕ေကာင္းတာက ခုနက ဘုမသိ ဘမသိ အတီးခံရတဲ့ေကာင္ကလဲ ေရေရလည္လည္ ၀င္ႏႊာေနတာပါပဲ။ ဆန္းတယ္ေနာ္။ ေနာက္ အဲဒီ ဒုတိယလဲတဲ့ ေမ်ာက္ သေဘာေပါက္သြားအၿပီးမွာ တတိယတေကာင္ကုိလဲပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေမ်ာက္ ၅ေကာင္လံုး လဲၿပီးသြားတယ္။
၅ေကာင္ေျမာက္ေမ်ာက္ကုိ လဲလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ က်န္ေနတဲ့ ေမ်ာက္ ၄ေကာင္က ငွက္ေပ်ာသီးယူရင္သာ ၀င္၀င္တီးေနတာ၊ ဘာေၾကာင့္ တီးရမွန္း တစ္ေကာင္မွ သိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ (ေရေအးနဲ႕ ဖ်န္းတဲ့အေၾကာင္းကုိ မသိၾကဘူး) ဒါေပမဲ့လဲ တီးတာပဲ။ ဘယ္သူမွ တက္မယ္မလုပ္နဲ႕။ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ကုိ တီးတာ။ ဒီစာတမ္းငယ္မွာ ကၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးမဲ့ အစဥ္အလာဆုိတာ အဲဒါပါပဲ။
(ဆရာ) သိပၸၸံေမာင္၀၊ (ဆရာ) ဇ၀န အစရွိတဲ့ ေရွးတုန္းက (တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေနာက္ခံ) ၀တၴဳေတြမွာ ေက်ာင္းသားသစ္ေတြကုိ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြက ၀ုိင္း၀န္း ေခ်ာက္ခ်ၾကပါတယ္။ ကၽန္ေတာ္ဆက္ေတြးမိတာက အဲဒီေခ်ာက္ခ်ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ တခ်ိန္ကလဲ ေက်ာင္းသားသစ္ (ဂ်ဴနီယာ) အျဖစ္နဲ႕ ပုိၿပီး ေစာတဲ့ (စီနီယာက်တဲ့)ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေခ်ာက္ခ်တာကုိ ခံခဲ့ရဖူးမွာပါပဲ။ သူတုိ႕အဲဒီလုိ ေခ်ာက္ခ်ခံရတာကုိ ႏွစ္သက္ၾကသလား။ မႏွစ္သက္ၾကဘူးဆုိရင္ ကုိယ္ေက်ာင္းသားေဟာင္း (စီနီယာ)ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းသားသစ္ (ဂ်ဴနီယာ)ေတြကုိ ဘာလုိ႕ ေခ်ာက္ခ်ၾကသလဲ။
အေျဖကေတာ့ ပရုိင္းမိတ္အားလံုး (ေမ်ာက္၀ံ၊ လူ၀ံ၊ ေမ်ာက္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ လူ) ရဲ႕ အရည္အေသြးတစ္ခု ျဖစ္ပံုရတဲ့ အစဥ္အလာကုိ လုိက္နာလုိျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာမုိ႕သာ ေျပာေနတာပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့ လူတုိင္းလုိလုိ အေၾကာင္းရင္းကုိ နားမလည္ပဲနဲ႕ ရူးသြပ္တဲ့ အစဥ္အလာကုိ (လုပ္ေနက်မုိ႕လုိ႕ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕) လုိက္နာေနၾကတာပါပဲ။ ဒီစာတမ္းငယ္မွာ ရူးသြပ္မုိက္မဲတဲ့ အစဥ္အလာတစ္ခုကုိ ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ဖုိ႕ ဘာေတြလုိမလဲဆုိတာကုိ အဆုိျပဳတင္ျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဆုိျပဳခ်က္ေတြဟာ အမွန္တရားနဲ႕ နီးစပ္မႈရွိ^မရွိကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႕ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။
ပထမဆံုး လုိအပ္ခ်က္ကေတာ့ အဆင့္ျမင့္မားတဲ့ အသိဥာဏ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳး စကားလံုး လွည့္ေျပာင္းသံုးရမယ္ဆုိရင္ ရူးသြပ္မုိက္မဲတဲ့ အစဥ္အလာတစ္ခုကုိ ေတာ္လွန္ ဆန္႕က်င္ဖုိ႕အတြက္ ဒီအစဥ္အလာရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကုိ နားလည္၊ အဲဒီအေၾကာင္းရင္းဟာ ဆီေလ်ာ္မႈ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ကုိ ရရွိၿပီး ဒီအစဥ္အလာဟာ မလုိအပ္ေတာ့ဘူးလုိ႕ ေကာက္ခ်က္ဆြဲ သိရွိႏုိင္မဲ့ လူတစ္စု လုိအပ္ပါတယ္။ အေပၚက ဥပမာမွာ ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ့ ေမ်ာက္ေလးေကာင္သာ (၁) ဒီလုိ ငွက္ေပ်ာသီးယူတုိင္း ၀ုိင္းတုိက္ခုိက္တာဟာ ေရေအးနဲ႕ ဖ်န္းခံရမွာမုိ႕ ကာကြယ္တာျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္း (၂)ေရေအးနဲ႕ ဖ်န္းပက္ျခင္း ခံရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႕ (၃) ဆက္လက္ ကာကြယ္ဖုိ႕ မလုိအပ္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အသိဥာဏ္မ်ားသာ ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ ၀ုိင္း၀န္း တုိက္ခုိက္တာကုိ ရပ္ပစ္လုိက္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားေကာင္း ႀကိဳးစားမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒုတိယ လုိအပ္ခ်က္ကေတာ့ ပရုိင္းမိတ္သာသာ စိတ္ဓာတ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ လက္စားေခ်လုိျခင္းနဲ႕ ပံုစံခ်င္း ဆင္ဆင္တူတဲ့ စိတ္ဓာတ္တမ်ိဳးကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႕ သူ႕ထက္ အဆင့္ျမင့္မားတဲ့ အသိစိတ္ရွိဖုိ႕ လုိအပ္ပါတယ္။ စကားေျပ ျပန္ျပရရင္ အထက္ပါ အသိဥာဏ္အျပင္ ငါလဲ တလွည့္ျပန္လုပ္ၿပီး အစဥ္အလာကုိ ထိန္းသိမ္းလုိက္မဟဲ့ဆုိတဲ့ ခပ္ရုိင္းရုိင္း အသိစိတ္မ်ိဳးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ဒီအစဥ္အလာဟာ ရူးသြပ္ (ၿပီး မလုိအပ္ေတာ့) တဲ့အတြက္ ငါေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြကုိ လက္ဆင့္မကမ္းသင့္ဘူး၊ ရပ္ပစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အသိစိတ္လုိအပ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဥပမာမွာ ဒီလုိေခ်ာက္ခ်တာဟာ လူယဥ္ေက်းေတြ မလုပ္သင့္တဲ့ ကိစၥရပ္မုိ႕လုိ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ဆက္မလုပ္ေအာင္ ကုိယ္တုိင္က သူတုိ႕ကုိ ေခ်ာက္မခ်ပဲ (သူတုိ႕ကုိ နမူနာျပ သင္မေပးပဲ) ကုိယ့္လက္ထက္မွာ ရပ္လုိက္ဖုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိအပ္ခ်က္ႏွစ္ခု (အသိဥာဏ္နဲ႕ အသိစိတ္) ဟာ ကၽန္ေတာ္တုိ႕ ဦးတည္ခ်င္တဲ့ လူသားမ်ားထက္ ပုိမုိ လူသားဆန္ေသာ လူသား အဖြဲ႕အစည္းကုိ တည္ေဆာက္ရာမွာ အေရးပါပါတယ္။ (အထက္ပါ စကားရပ္တြင္ ပထမ လူသား ဆုိေသာ စကားလံုးသည္ သက္ရွိသတၲ၀ါျဖစ္ေသာ လူပီသစြာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ား ဖံုးလႊမ္းေနေသာ အျပစ္မကင္းသည့္ ပံုမွန္လူသားမ်ားကုိ ရည္ညႊန္းၿပီး ဒုတိယ လူသားဆန္ ဆုိေသာ စကားလံုးမွာ တိရိစၦာန္မ်ားထက္ သာလြန္ေသာ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိေသာ လူသားဆန္မႈကုိ ရည္ညႊန္းသည္။) အသိဥာဏ္မရွိရင္ အသိစိတ္မျဖစ္ေပၚႏုိင္သလုိ အသိစိတ္မပါတဲ့ အသိဥာဏ္ဟာလဲ ရူးသြပ္ မုိက္မဲေသာ အစဥ္အလာမ်ားကို မရပ္တန္႕ႏုိင္ပါ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိေသာ္ လူသားမ်ားထက္ ပုိမုိလူသားဆန္သည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ တည္ေဆာက္ရန္ ရူးသြပ္မုိက္မဲေသာ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ကုိ ေတာ္လွန္ရာ၀ယ္ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေသာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းေသာ အသိစိတ္တုိ႕ လုိအပ္ေၾကာင္း ခုိင္ခုိင္မာမာ အဆုိျပဳလုိပါသည္။ ေနာက္စာတမ္းငယ္(မ်ား)တြင္ အဆုိပါ လူသားမ်ားထက္ ပုိမုိလူသားဆန္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အေရးပါသည့္ အသိဥာဏ္ႏွင့္ အသိစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ လုိအပ္ေသာ အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အဆုိပါ အေျခခံ လုိအပ္ခ်က္မ်ား ကုိေမြးျမဴပ်ိဳးေထာင္ျခင္းတုိ႕ကုိ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
လိင္အရ (ေျပာင္းျပန္) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းႏွင့္ ျမန္မာ့လူ႕အသုိက္အ၀န္း
ျမန္မာ့လူ႕အသိုက္အ၀န္းဆုိသည္မွာ ျမန္မာမ်ား တန္ဖုိးထားၾကေသာ စံႏႈန္း၊ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကုိ လက္ခံ လုိက္နာ က်င့္သံုးေသာ မည္သည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိမဆုိ ရည္ညႊန္းပါသည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ ျမန္မာ့လူ႕အသိုက္အ၀န္းအတြင္းတြင္ လိင္အရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း၊ ၄င္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရေသာ လိင္အရ (ေျပာင္းျပန္) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း အေၾကာင္းကုိ ေဆြးေႏြးမည္ျဖစ္သည္။
တစံုတခုအရ (ေျပာင္းျပန္) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ယခင္က ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးျခင္း ရွိ/မရွိ စာေရးသူ မသိပါ။ အမွန္အားျဖင့္ဆုိလ်င္ (တစံုတခုအရ) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းကုိ နည္းပါးေစရန္ ဥပေဒတစ္ခု (သို႕မဟုတ္ ေရးခ်မထားေသာ ျပဌာန္းခ်က္မ်ား) ရွိတုိင္း ရွိတုိင္းတြင္ (ေျပာင္းျပန္) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း အနည္းႏွင့္ အမ်ား ရွိစၿမဲျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အခ်ိဳ႕ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ေဒသခံ လူနီ (လူနည္းစု) ကုိ ကာကြယ္ရန္အတြက္ အလုပ္အကုိင္၊ ပညာသင္ယူခြင့္တုိ႕ကုိ အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္း မျပည့္စံုပဲ ေပးေလ့ရွိရာ အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္း ျပည့္စံုေသာ လူျဖဴမ်ားႏွင့္ (အခ်ိဳ႕ အာရွတုိက္သားမ်ား) အႏွိမ္ခံရသလုိ ျဖစ္ေလ့ရွိေလသည္။
ျမန္မာ့ လူ႕အသိုက္အ၀န္းတြင္ လိင္အရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းသည္ ေပၚေပၚထင္ထင္ မရွိေခ်။ သုိ႕ရာတြင္ သုိ၀ွက္ေသာ ပံုစံျဖင့္ တည္ရွိလ်က္ရွိသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အမ်ိဳးသားကုိ စာတတန္ ေပတတန္ျဖင့္ ခြဲျခား အခြင့္အေရး ေပးျခင္းမ်ိဳး မရွိေသာ္ျငား သတ္မွတ္ စံႏႈန္းမ်ားအရ ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္း အထုိက္အေလ်ာက္ရွိေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ အခ်က္အျပဳတ္ မကၽမ္းက်င္လ်င္ လူကဲ့ရဲ႕ ခံရႏုိင္ေသာ္လည္း အဆုိပါ အရည္အခ်င္းကုိ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးအေနႏွင့္ မရွိမျဖစ္ ပုိင္ဆုိင္ရန္မလုိေပ။ (ေျပာင္းျပန္ ဥပမာမွာ ကားျပင္ျခင္း၊ မီးလံုးလဲျခင္း စသည္)
ထုိ႕အျပင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ အားႏြဲ႕သူမ်ားအျဖစ္ ျမန္မာ့လူ႕အသိုက္အ၀န္းက သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အမ်ိဳးသား ရင္ေဘာင္တန္း အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အလုပ္မတြင္ေစပဲ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားကုိ က်ဆင္းေစႏုိင္ေသးသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အေျခအတင္ ျငင္းခုန္စရာမ်ား (သုိ႕မဟုတ္ အလုပ္တာ၀န္ ခြဲေ၀စရာမ်ား)ျဖစ္ေပၚလာပါက အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ဖက္ၿပိဳင္ရန္ျဖစ္သည့္ အေျခအေနသုိ႕ မည္သည့္ ေယာက်္ားသားမွ မေရာက္လုိၾက။ သုိ႕ျဖစ္ရကား ပင္ပန္းဆင္းရဲေသာ အလုပ္ေနရာမ်ားကုိ အမ်ိဳးသားတုိ႕ လုပ္ရသည္မွာ မ်ားေပသည္။ ပုိဆုိးသည္မွာ အခ်ိဳ႕ ပင္ပန္းေသာ အလုပ္မ်ားကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မလုပ္ႏုိင္သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း အမ်ားစု အလုပ္မ်ားသည္ အမ်ိဳးသမီး/အမ်ိဳးသား မေရြး လုပ္ကုိင္ႏုိင္ၾကသည္။ သုိ႕ရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား လုပ္ေလ့မရွိေသာ အစဥ္အလာမဟုတ္သည့္ အလုပ္မ်ားကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား လုပ္ကုိင္ေလ့မရွိ (ဥပမာအားျဖင့္ ေလွခါးျဖင့္ အေပၚသုိ႕တက္ကာ စာအုပ္ကဲ့သို႕ေသာ ေပါ့ပါးသည့္ ပစၥည္းမ်ား ယူျခင္း)။
အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ အားႏြဲ႕သူမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း၏ ေနာက္အက်ိဳးဆက္တစ္ခုမွာ အမ်ားပုိင္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ခြဲေ၀သံုးစြဲရာတြင္ (ဥပမာ ရထား၊ ကားထုိင္ခံုေနရာမ်ား)ေရးခ်မထားေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ရွိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေနရာေပးရျခင္းကုိ မွတ္ခ်က္မေပးလုိေသာ္လည္း သန္သန္မာမာ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား ၂ေယာက္တြင္ အၿမဲတမ္း အမ်ိဳးသမီးက ေနရာရေနျခင္း ႏွင့္ အထက္ကေျပာခဲ့ေသာ က်ား/မမေရြးသည့္ အလုပ္တခ်ိဳ႕ကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ျခင္းသည္ ယခု စာေရးသူ ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ ေျပာဆုိလုိသည့္ လိင္အရ (ေျပာင္းျပန္) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။
အဆုိးရြားဆံုး ျပႆနာမွာ ဆူးက်ဖက္ေပါက္ ဖက္ေပါက္ဆူးက် ဟူေသာ စကားပံုပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ စကားပံုအရ လိင္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္လ်င္ ျမန္မာ့ လူ႕အသုိက္အ၀န္း၏ စံမ်ားအရ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား အခြင့္အေရး တန္းတူ မရေၾကာင္း သိသာ ထင္ရွားသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ မွားယြင္းမႈ တစ္ခု အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ပုိမုိ ေပးဆပ္ရ (ကဲ့ရဲ႕ အျပစ္တင္ခံရ)ေလ့ ရွိတတ္သည္။ ပုိဆုိးသည္မွာ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ လက္ပြန္းတတီးေနျခင္း (အလုပ္သေဘာအရ၊ ခင္မင္မႈအရ)၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆုိ ဆက္ဆံျခင္းႏွင့္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ျခင္း စသည္မ်ားကုိပါ (အေၾကာင္းရင္း အျဖစ္ႏွင့္) လိင္ကိစၥႏွင့္ ေရာေထြးရႈျမင္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
စာေရးသူ ေတြ႕ျမင္ဖူးေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုတြင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတစ္စုက ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ စီမံကိန္းတစ္ခုကုိ ေရးဆြဲရသည္။ လူစံုေအာင္ ေစာင့္ရသျဖင့္ ေန႕လည္မွ အလုပ္စေလ့ရွိသည္။ အိမ္ျပန္ ေနာက္က်မည္စုိးသျဖင့္ ေက်ာင္းသူမ်ားက ညေန ၄ နာရီ ထုိးလ်င္ အိမ္ျပန္ေလသည္။ ေက်ာင္းသား ၁ ဦး၊ ၂ ဦးတည္း ေက်ာင္းရွိ လက္ေတြ႕ခန္းတြင္ အလုပ္ဆက္လုပ္ရသည္။ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေျပာရလ်င္ လူ ၅ ေယာက္၊ တရက္ ၈ နာရီခန္႕ လုပ္ရမည့္အလုပ္ကုိ လူ ၂ေယာက္ႏွင့္ တပုိင္းက တရက္ ၆ နာရီမျပည့္တျပည့္သာ လုပ္ေတာ့သည္။ သည္လုိဆုိေတာ့ ဘယ္မွာလ်င္ အဆင့္အတန္းမီ ေကာင္းမြန္ေသာ စီမံကိန္း ထြက္လာပါမည္နည္း။ (ေနာက္ေတာ့ စာေမးပြဲ က်ကုန္ၾကေလသည္။)
ထပ္မံေထာက္ျပလုိေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခုမွာ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာ အမ်ိဳးသား/အမ်ိဳးသမီးမ်ား တမုိးေအာက္တြင္ မေန (လုိ) ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းရင္းကုိ စစ္လုိက္ေသာ္ ဘာမဟုတ္သာ ဆူးက်ဖက္ေပါက္ကုိ ကာကြယ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လူေနမႈ စားရိတ္နည္းပါးေသာ အရပ္ေဒသမ်ားတြင္ မသိသာေသာ္လည္း (စင္ကာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္၊ တိုက်ိဳ၊ နယူးေယာက္ စေသာ) လူေနမႈ စားရိတ္ႀကီးျမင့္ေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ေဆြမ်ိဳးမဟုတ္ေသာလူမ်ား အတူတူစုေနမွ အဆင္ေျပမည္ျဖစ္ရာ ျမန္မာ့လူ႕ အသိုက္အ၀န္းတြင္ အိမ္ငွား အလုိရွိသည္ (မိန္းကေလးသာ) ဆုိေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ားမွာ ေတြ႕ျမင္ေနက် ျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္း၏ ေျပာင္းျပန္ အိမ္ငွား အလုိရွိသည္ (ေယာက်္ားေလးသာ) ဆုိေသာ ေၾကာ္ျငာမွာ အေနာက္အရပ္က ေနထြက္သည့္ႏွယ္ ေတြ႕ျမင္ဖုိ႕ မျဖစ္ႏုိင္သေလာက္ရွိေလသည္။
အက်ိဳးရလဒ္ကား လိင္အရ (ေျပာင္းျပန္) ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းပင္တည္း။ အမ်ိဳးသားမ်ားအဖုိ႕ ေနစရာပင္ ရွာမရသျဖင့္ တုိးေ၀ွ႕ ျပြတ္သိပ္ ေနေနရလင့္ကစား အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ ေနစရာ တပံုတပင္ ရွိသည္ဟုပင္ ဆုိရမည္။ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုတြင္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးက စာေရးသူအား နင္တုိ႕က ဘယ္ေနရာနား ေခြေခြ ေခါက္ေခါက္ ထုိးထည့္လုိက္လုိ႕ ရတယ္ဟု ေျပာဖူးသည္။ ႀကိဳတင္ ဆံုးျဖတ္မႈ (စမနျကိငခန) မပါပဲ စဥ္းစားမည္ဆုိပါက အမ်ိဳးသားမ်ားသည္လဲ လူသားမ်ားပင္ျဖစ္သျဖင့္ သူေျပာသလုိ ေခြေခြ ေခါက္ေခါက္ ျဖစ္သလုိ ျပြတ္သိပ္ က်ပ္ညွပ္ေနေသာ (စာေရးသူအႀကိဳက္ဆံုး စကားစုျဖစ္သည့္ ၀က္မ်ားကဲ့သုိ႕ေနရသည့္)ေနရာတြင္ ေနလုိမည္မဟုတ္သည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ။
စာရႈသူ အေဆြ၊ သင္ယံုၾကည္ေသာ စံႏႈန္း၊ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကုိ ေခတၱေမ့ထားလုိက္ပါ။ စာေရးသူ ေျပာမည့္ ျမင္ကြင္းကုိ တခ်က္ ပံုေဖာ္ၾကည့္ပါ။ လူတစ္စုရွိသည္။ အဆုိပါ လူစုတြင္ တ၀က္ေသာ လူတုိ႕သည္ အျခားေသာ တ၀က္ကုိ အမ်ားျပည္သူဆုိင္ရာ ေနရာမ်ား (ကား၊ ရထား စသည္) တုိ႕တြင္ ေနရာေကာင္းကုိ ေပးရေလ့ရွိသည္။ (ပင္ပန္းဆင္းရဲေသာ) အလုပ္အမ်ားစုကုိ တ၀က္ေသာ လူတုိ႕သည္ က်န္တ၀က္ကုိ မလုပ္ေစပဲ လုပ္ေပးရေလ့ရွိသည္။ (က်န္တ၀က္က ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္) တ၀က္ေသာ လူတုိ႕သည္ ၀က္တုိ႕၏ တင္းကုပ္ကဲ့သုိ႕ ျပြတ္သိပ္ က်ပ္ညွပ္ေနေသာ အိမ္ခန္းမ်ားတြင္ ေနရၿပီး က်န္တ၀က္သည္ မိမိ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ထားေသာ အိမ္ခန္းမ်ားတြင္ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိစြာႏွင့္ ေနေနရသည္။ အဆုိပါ ျမင္ကြင္းသည္ တရားမ်တပါ၏ေလာ။
အကယ္၍သာ တရားမမ်တဟု အေဆြ ထင္ျမင္ခဲ့ပါလ်င္ မည္သည့္အရာသည္ တရားခံျဖစ္ပါသနည္း၊ တရားမ်တေအာင္ အေဆြ မည္သုိ႕ ေဆာင္ရြက္မည္နည္း။ စာေရးသူအေနႏွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္၍ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အေျဖ (Solution) ကုိ သိလုိလွပါသည္။