ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူ

သူမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေက်ာင္းသြားေဖာ္ဆုိေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က သူမကုိ မမလုိ႕ ေခၚပါတယ္။

မမဟာ အရမ္းကုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းမပ်ိဳကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာတဲ့ မ်က္ႏွာဟန္ပန္၊ အခ်ိဳးအဆစ္ ေျပျပစ္ၿပီး ပန္းခ်ီေက်ာ္ေတြ လက္မႈိင္ခ်ရမဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းေတြ၊ မ်ဥ္းေကြးေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ရံုမက သိမ္ေမြ႕နက္ရႈိင္းၿပီး နားလည္ရခက္တဲ့ အသည္းႏွလံုးကုိလဲ ပုိင္ဆုိင္ထားသူ ျဖစ္ျပန္ပါေသးတယ္။

မမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေတြးေတြကုိ အခ်ိ္န္ျပည့္ စုိးမုိးထားေလ့ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ သူမနဲ႕ပဲ တူတူ ရွိေနျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိပ္ခ်ိန္၊ ကစားခ်ိန္၊ စားခ်ိန္ေတြေတာင္ ေလ်ာ့လာၿပီး အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး သူမအေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။ ထူးဆန္းတာက သူမအေၾကာင္း ေတြးေနရရင္၊ သူမနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကုိ သိေအာင္ လုပ္ေနရရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ပါပဲ။ အာဟာရသိဒၶိၿပီးသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ထမင္းေမ့၊ ဟင္းေမ့ပါပဲ။ အဲဒီလုိ သူမအေၾကာင္း စဥ္းစားေလေလ၊ သူမကုိ ပုိခ်စ္လာေလေလ၊ ပုိၿပီး စံုမက္ ျမတ္ႏုိးလာေလေလပါပဲ။

မမဟာ နယ္ပယ္စံုမွာ ၀င္ဆန္႕သူ၊ အေရးပါ အရာေရာက္သူကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္ေတြမွာလဲ ကၽြန္ေတာ့္ မမရဲ႕ အကူအညီမပါပဲ ႀကီးမားတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္လုိ႕ မရႏုိင္ေအာင္ မ်က္ႏွာႀကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါတင္မက ေဆးဘက္ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြမွာလဲ ကူညီဖုိ႕အေရး လက္မေႏွးသူပါ။ အဆင့္ျမင့္ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္ေတြနဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာေတြကလဲ အေရးႀကံဳတုိင္း သူမကုိပဲ အားကုိးအားထား ျပဳရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ မမဟာ စိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးပါ။ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့ေပမဲ့ သူမရဲ႕ အကူအညီကုိ ရယူရာမွာ သတိလက္လြတ္ ေပါ့ေပါ့ဆဆမ်ား လုပ္မိလုိ႕ကေတာ့ တညလံုး အိပ္မရေအာင္ ကဂ်ီကေဂ်ာင္ လုပ္တတ္ပါတယ္။ သူမကုိ ပစ္ထားလုိက္မိလုိ႕ကေတာ့ ကေ၀အတတ္ေတြနဲ႕ လွည့္စားသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ညလံုးေပါက္ ေခ်ာက္အိပ္မက္ေတြနဲ႕ (ေနာင္မလုပ္ရဲေတာ့ေအာင္) ႏွိပ္စက္မွာျဖစ္ပါတယ္။

မမရဲ႕ မင္းသားေလးအေၾကာင္းကုိ ၾကားမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကုိ မနာလုိျဖစ္ရပါတယ္။ အဲဒီ ေဂါက္စ္ဆုိတဲ့ လူကုိ ဆြဲထုိးခ်င္တဲ့အထိပါပဲ။ ပုိဆုိးတာကေတာ့ ဖားမက္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မမကုိ အလုိမတူပဲ ခုိးယူေပါင္းသင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ဖားမက္ဟာ မမရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကုိ မရယံုမက အျခားသူေတြရဲ႕ မယံုသကၤာျဖစ္ျခင္းကုိလဲ ခံရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖားမက္နဲ႕ ေဂါက္စ္တုိ႕ေရးသားခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြကေန သူမရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ ပုိမုိသိရွိလာတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

ဒါတင္ဘယ္ကဦးမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ မမရဲ႕ ေမြးဇာတိကုိလဲ ဘယ္သူမွ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ေနာင္အနာဂါတ္မွာလဲ သမုိင္းဆရာေတြက ဆက္လက္ျငင္းခုန္ၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က က၀ိပုဏၰားေက်ာ္ေတြ ေပၚထြန္းရာ အိႏၵိယျပည္လုိ႕ ယူဆၾကသလုိ တခ်ိဳ႕ကလဲ ၀ုိင္ခ်ိဳခ်ိဳေပါတဲ့ ေျမထဲပင္လယ္ေဒသလုိ႕ ထင္မွတ္ၾကပါေသးတယ္။ တခါတခါမွာလဲ ေခါင္းမာတဲ့လူေတြက မိန္းမလွမ်ား ေပါမ်ားရာ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းလုိ႕ ျငင္းေပမဲ့ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကေတာ့ အလွဘုရင္မ ကလီယုိပါထရာရဲ႕ ဇာတိ အီဂ်စ္ျပည္ဆုိတာကေန တျပားသားမွ မေလ်ာ့ပါဘူးတဲ့။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂရိလူမ်ိဳး ယူကလစ္က ကၽြန္ေတာ့္ မမကုိ ေမြးစားခဲ့ၿပီး ပုိက္သာဂုိရကေတာ့ သူမရဲ႕ အလွျပင္ဆရာပါ။ အရစ္စ္တုိတယ္လ္ကေတာ့ သူမရဲ႕ နားလည္ရခက္တဲ့ အသည္းႏွလံုးကုိ အရင္ဆံုး ပံုသြင္းသူတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူမကုိ ဆန္းက်ယ္တဲ့ မာယာေတြ သင္ၾကားေပးလုိက္သူကေတာ့ အုိင္ဆက္ နယူတန္ဆုိတဲ့လူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာမရွိတာေတြကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္ၿပီး လွည့္စားတတ္တဲ့ အတတ္ကုိေတာ့ အြိဳင္းလားက သင္ၾကားေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒါေတြနဲ႕ မလံုေလာက္ေသးဘူးလုိ႕ ယူဆလုိ႕လားမသိဘူး။ ေရးမန္းန္နဲ႕ ေကာ္ခ်ီတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က ေပါက္တတ္ကရေတြ ထပ္မံ သင္ၾကားေပးပါေသးတယ္။ (အဲဒါေတြနဲ႕ ႏွိပ္စက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရူးမတတ္ပါပဲ)

ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္မမနဲ႕ ဒီညေန ႏွစ္ပါးသြားေလး ကရဦးမွာမုိ႕ ျပင္ရ၊ ဆင္ရဦးမယ္။ အဲဒီလုိ တူႏွစ္ကုိယ္ အတူေပ်ာ္ရမဲ့ ညေနခင္းေလးအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္ဆင္ထားရတာပါ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးနဲ႕ တေလာကလံုးကုိ ေမ့ထားၿပီး သူမနဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားေလးပဲ အၿမဲတမ္း ကေနခ်င္တယ္ဗ်ာ။