ေရႊပြဲလာတုိ႕၏ အားေပးမႈ

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႕မွစ၍ လက္မွတ္ေစာင္ေရေပါင္း ေစာင္ တိတိ ေရာင္းခ်ခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

Saturday, May 23, 2009

ရံုးခ်ိန္၊ ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္း ဖုန္းဆက္ၾကသူ/G-talkတံုၾကသူ မိတ္ေဆြမ်ားသုိ႕

"ဟဲလုိ၊ အားလား၊ ဘာလုပ္ေနလဲ။"

"မအားဘူး၊ စာလုပ္ေနတယ္။"

"ဒါပဲေနာ္၊" "ဂြပ္။"

"@#$%^&*"

စာေရးသူအပါအ၀င္ သုေတသန ေက်ာင္းသား (Research Students) မ်ားႏွင့္ သုေတသန လက္ေထာက္ (Research Assistents) အားလံုးကို အေၾကာင္းထူး တစံုတရာ (ၾကက္/၀က္တုတ္ေကြးမိျခင္း၊ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲ တက္ျခင္းစသည္) ရွိသည္မွလြဲ၍ တနလၤာမွ ေသာၾကာအထိ နံနက္ ၀၉၀၀ နာရီမွ ညေန ၁၇၀၀ နာရီအထိ သက္ဆုိင္ရာ သုေတသနခန္းမ (lab) မ်ားတြင္ ရွိေနသင့္သည္ဟု စာေရးသူတုိ႕ေက်ာင္းက အႀကံျပဳထားပါသည္။ စာေရးသူမွာ ေက်ာင္းေနာက္က်ေလ့ရွိသျဖင့္ နံနက္ ၁၀၀၀ နာရီမွ ညေန ၁၈၀၀ နာရီအထိ၊ (လုိအပ္လွ်င္ ည ၂၂၀၀ နာရီ၊ ၂၃၀၀ နာရီအထိ) သုေတသနခန္းမထဲတြင္ စာၾကည့္/အလုပ္လုပ္ေနေလ့ရွိသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ တေလာကလံုးက စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္ၾကသည္၊ G-talk တတံုတံု လုပ္ၾကသည္။

စာၾကည့္ခ်ိန္/အလုပ္ခ်ိန္တြင္ စာေရးသူ ဖုန္းမေျပာလုိ၊ G-talk မ chat လုိပါ။ သုိ႕ရာတြင္ အေရးေပၚ ကိစၥရပ္မ်ား (သာေရး၊ နာေရး၊ ထူးျခားသတင္းႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အေရးေပၚ အကူအညီ စသည္တုိ႕) အတြက္ ဖုန္းႏွင့္ G-talk ကုိ ဖြင့္ထားေလ့ရွိသည္။ အလုပ္ခ်ိန္အတြင္း ဖုန္း/G-talk ဖြင့္ထားသည္မွာ မိတ္ေဆြတုိ႕လုိအပ္တတ္ေသာ အေရးေပၚ ကိစၥမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္သည္။ ေနေကာင္းလား၊ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား၊ ဘာနဲ႕စားသလဲ၊ တရုတ္စာကုိ တူနဲ႕စားသလား၊ ကုလားစာကုိ လက္နဲ႕တြယ္သလား၊ အသားတံုးက ႀကီးလား၊ ေသးလား၊ ဘယ္ႏွဖတ္ပါသလဲ ေလွ်ာက္ေမးၿပီး အာရုိက္ရန္မဟုတ္။ စာၾကည့္ခ်ိန္/အလုပ္ခ်ိန္တြင္ စာၾကည့္မည္/အလုပ္လုပ္မည္။

မိတ္ေဆြတုိ႕ နားလည္ရမည္မွာ စာေရးသူတုိ႕ သုေတသန အလုပ္ဆုိသည္မွာ ေလေအးေပးစက္တပ္ အခန္းထဲတြင္ အင္တာနက္ ၾကည့္ေနျခင္း မဟုတ္ပဲ စာဖတ္ရျခင္း၊ ေတြးေတာႀကံဆရျခင္း၊ တြက္ခ်က္ရျခင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာ အစီအစဥ္မ်ား (computer programs) ေရးဆြဲရျခင္း၊ စမ္းသပ္မႈ (experiment) ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရျခင္း စသည္တုိ႕ကုိ ျပဳလုပ္ရပါသည္။ စာရင္းကုိင္လုိ ဂဏန္းတစ္လံုးေပါင္းလုိက္၊ လက္ဖက္သုပ္ ထစားလုိက္၊ ေနာက္တစ္လံုးေပါင္းလုိက္၊ အတင္းတုတ္လုိက္ လုပ္လုိ႕ရေသာ အလုပ္မ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ဖုန္းလာပါက မ်ားေသာအားျဖင့္ စဥ္းစား စိတ္ကူးထားသမွ် အႀကံအစည္သစ္၊ အႀကံအစည္ေကာင္းမွန္သမွ်တုိ႕သည္ ဖုန္းသံျမည္သည့္ခဏ/ဖုန္းကိုင္သည့္ခဏတြင္ ေခါင္းထဲမွ အၿပီးထြက္ေလသည္။ (ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ပါ။) တနည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ မိတ္ေဆြ၏ ဖုန္းျမည္သံ/G-talk တံုသံကုိ ၾကားရျခင္းသည္ စာေရးသူ၏ ေက်ာင္းစာ/အလုပ္အတြက္ အလြန္ပင္ ထိခုိက္ေလသည္။ မိတ္ေဆြတုိ႕၏ အေရးေပၚကိစၥမ်ားအတြက္ စာေရးသူ၏ အလုပ္ကုိ ထိခုိက္ခံ၍ ဖုန္းကိုင္ရျခင္း/G-talk ဖြင့္ထားရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ေပးၾကပါ။

ေစတနာကုိ အေစာ္ကားဆံုးသူတုိ႕မွာ အေပၚက ဥပမာျပခဲ့သလုိ ဖုန္းဆက္ၿပီးမွ ဘာဆုိဘာမွ မေျပာပဲ ဖုန္းကို ခ်ပစ္သူ/G-talk မွာ Hi, are you free ? လာလုပ္ၿပီး ဆက္မေျပာေတာ့သူတုိ႕ ျဖစ္ေလသည္။ ၄င္းတုိ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ "စာၾကည့္ေန/အလုပ္မ်ားေနသျဖင့္ အားနာလုိ႕"။ စာၾကည့္ခ်ိန္/အလုပ္ခ်ိန္ႀကီး ဖုန္းဆက္ၿပီးမွ/တံုၿပီးမွ အားနာသည္ ဆုိသည္ကုိ ဘယ္လုိ နားလည္ရမွန္းမသိပါ။ အားနာလွ်င္ အစကတည္းက မဆက္ပါႏွင့္လား/မတံုပါႏွင့္လား။ ဖုန္းသံကုိ ၾကားကတည္းကပင္/တံုသံကုိ ၾကားကတည္းကပင္ အလုပ္က ပ်က္ၿပီးၿပီ မဟုတ္ပါလား။

ပုိ၍ဆုိးသည္မွာ အားနာသည္ဆုိၿပီး ဘာမွေျပာမသြားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ အေတြးေတြ ပြားရသည္။ ဒီမိတ္ေဆြ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ၊ သူ႕ကေလး ေနမေကာင္းဘူးလား၊ သူ႕အေမေသၿပီလား၊ သူေနမေကာင္းတာ ေဆးခန္းမသြားႏုိင္လုိ႕မ်ားလား၊ အိမ္မွာ ေခ်ာ္လဲေနတာလား … လား … လား။ စိတ္ပူရသည္။ ထပ္ဆင့္ ထပ္ဆင့္ ထပ္ဆင့္ စာၾကည့္ပ်က္/အလုပ္ပ်က္ ပါသည္။ အနစ္နာခံ၍ ဖုန္းကုိ ကုိင္ေပးၿပီးမွေတာ့ ေျပာသြားပါေတာ့လား။ မေျပာ၊ သုိ႕ေသာ္ ေနာက္ ၁၀ မိနစ္ေနေသာအခါ ျပန္ဆက္လာသည္။ "အားၿပီထင္လုိ႕" … တဲ့။ (ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား။) စိတ္ကူးသစ္၊ အႀကံသစ္တုိ႕သည္ ေပ်ာက္ပ်က္သည္မွာ ၂ ခိရွာ၊ ၂ ခါရွိပါေတာ့သည္။ (ဒါက် အားမနာၾကဘူး။)

လြယ္လြယ္ေျပာရလွ်င္ စင္ကာပူ စံေတာ္ခ်ိန္ ၁၀၀၀ နာရီမွ ၁၈၀၀ နာရီ (ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၀၈၃၀ မွ ၁၆၃၀) အတြင္း စာေရးသူ မအားပါ။ ဖုန္းဆက္ၿပီးလဲ မေမးႏွင့္၊ G-talk မွာလဲ မေမးႏွင့္၊ အေသသာ မွတ္ထားၾကပါ။ ထုိအခ်ိန္အတြင္း စာေရးသူ မအားပါ။ အာရုိက္ရန္ ဖုန္းဆက္သူ/G-talk မွာ ေလပန္းသူတုိ႕ကုိ ပထမတစ္ခါ သတိေပးပါမည္။ မလုိက္နာပါက တပါတ္တန္သည္၊ တလတန္သည္ Ban/Block ပါမည္။ (စာေရးသူ၏ ဖုန္းမွာ Ban လုပ္လုိ႕ရေသာ Function ပါပါသည္။) ထုိအခ်ိန္အတြင္း ခ်က္ခ်င္း မေျပာလွ်င္မျဖစ္ေသာ အေရးႀကီးကိစၥမ်ားမွအပ မည္သည့္ကိစၥအတြက္မွ် ဖုန္းမဆက္ပါႏွင့္။

ဖုန္းဆက္ခဲ့ၿပီးမွ ဖုန္းကုိင္လွ်င္ မိတ္ေဆြကုိ အခ်ိန္ အနည္းငယ္ ေပးႏုိင္၍ ျဖစ္သည္။ ၿပီးေအာင္ ေျပာသြားပါ။ ေျပာရမွာ ရွည္သျဖင့္ အားနာလွ်င္ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ဆက္မည္ ခ်ိန္းဆုိသြားပါ။ စာေရးသူ အခ်ိန္ လံုး၀ မေပးႏုိင္လွ်င္ ဖုန္းကို မကုိင္ပါ/G-talk ကုိလဲ ပိတ္ထားပါမည္ (သုိ႕မဟုတ္) ဖုန္းကုိင္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ဆက္ပါဟု ေျပာပါမည္။ ဖုန္းကုိင္ေသာအခါတြင္ ဘာမွ မေျပာျခင္းသည္ အိမ္ဦးခန္းတြင္ ေသးပန္းၿပီးမွ သူမ်ားအိမ္ဦးမွာ အီးပါရမွာ အားနာလုိ႕ အိမ္သာေလးျပပါဟု ေျပာတာနဲ႕ တူတူပဲ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိသုိ႕လုပ္သူမ်ားကုိလဲ ပထမတစ္ခါ သတိေပးၿပီး မလုိက္နာပါက Ban/Block ပါမည္။

မိတ္ေဆြတုိ႕ နားလည္ႏုိင္ၾကပါေစ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ မည္သူ႕ကုိမွ် ေစာင္းေရးျခင္း မဟုတ္ပါ။ တည့္တည့္ႀကီး ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ သိၾကပါ။

Tuesday, May 12, 2009

စင္ကာပူ နမ့္ပစ္ဖူး (ေလာရွည္ ပဲၾကာဇံသုပ္)

နမ့္ပစ္ဖူးဆုိတာက ရွမ္းျပည္မွာရတဲ့ အသုပ္တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ပဲပုတ္ႏွစ္ရယ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးရယ္၊ ေဂၚဖီရယ္နဲ႕ ညွပ္ေခါက္ဆြဲကုိ သုပ္တာ။ တခ်ိဳ႕ကလဲ မန္က်ည္းရည္ထည့္တတ္ေသးရဲ႕။ ပဲပုတ္ႏွစ္က ရွမ္းျပည္မွာပဲ ေပါတာမုိ႕ ရန္ကုန္မွာေတာင္ တခါတေလ ရွမ္းျပည္လူႀကံဳရွိမွ စားရတာ။ အဲဒီအစားအေသာက္ကုိ စင္ကာပူမွာ တမ္းတေနေတာ့ ခက္ေရာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ …

ဟုိတေန႕က အစ္မတစ္ေယာက္က ပဲၾကာဇံသုပ္ အိမ္မွာလာသုပ္ေကၽြးတယ္။ (အေမသုပ္တာနဲ႕ေတာ့ မတူပါဘူး။ အေမက သက္သတ္လြတ္သုပ္တာေလ။ ပုဇြန္ေျခာက္ေတာင္ မပါဘူး။) ငါးေသတၱာတုိ႕ ၾကက္အူေခ်ာင္းတုိ႕နဲ႕ သုပ္တာ။ ဒီမနက္က်ေတာ့ မနက္စာကုိ ေဂၚဖီေလးနဲ႕ မုန္လာဥနီေလးေတြ ေရေႏြးေငြ႕ရုိက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေလးလွီးၿပီး ကၽြန္း ၁၀၀၀ အႏွစ္ နဲ႕ ဆမ္းစားမလုိ႕ ျပင္ေနတုန္း ဟုိတေန႕က ပုိေနတဲ့ ပဲၾကာဇံသုပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ သတိရသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ပဲၾကာဇံပါ ထည့္သုပ္မလုိ႕ လုပ္တုန္း … ပဲပုတ္ကေလးထည့္ရင္ နမ့္ပစ္ဖူးနဲ႕ အရသာတူမွာလုိ႕ စဥ္းစားမိတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ စင္ကာပူ နမ့္ပစ္ဖူး (ေလာရွည္ ပဲၾကာဇံသုပ္) ျဖစ္လာပါေလေရာ။

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား (လူ ၂ ေယာက္စာအတြက္)

ပဲၾကာဇံ     - လက္တဆုပ္စာေလာက္

ပဲပုတ္ခ်ပ္    - ၂ ခ်ပ္

ေဂၚဖီထုပ္    - ခပ္ေသးေသး တစိတ္

မုန္လာဥနီ    - ၁ ေတာင့္

ခရမ္းခ်ဥ္သီး    - ၂ လံုး

ၾကက္အူေခ်ာင္း    - ၃ ေခ်ာင္း

ၾကက္သြန္ျဖဴ    - ၂ ေျမွာင့္

ႏွမ္းမႈန္႕        - အနည္းငယ္

ဆား        - အနည္းငယ္

ဆီ        - အနည္းငယ္

ရွာလကာရည္    - ဟင္းခ်ဳိေသာက္ဇြန္း ၁ ဇြန္း

သံပရာသီး    - ၁ လံုး

နံနံပင္        - အနည္းငယ္

ငရုတ္သီးစိမ္း    - ၂ ေျမွာင့္

ပဲၾကာဇံကုိ ေရေႏြးနဲ႕ စိမ္ပါ။ ပဲပုတ္ခ်ပ္ (အျပား၀ုိင္းႀကီးေတြကို ေျပာတာ) ကုိ ေၾကာ္ခ်င္ေၾကာ္၊ ဖုတ္ခ်င္ဖုတ္ၿပီး အမႈန္႕ျဖစ္ေအာင္ ေထာင္းပါ။ (ေၾကာ္မယ္ဆုိရင္ ဆီကို အေငြ႕ထြက္ေအာင္တည္၊ မီးပိတ္ၿပီးမွ ပဲပုတ္ခ်ပ္ကုိထည့္ပါ။ ႏုိ႕မဟုတ္ရင္ ခါးပါလိမ့္မယ္။ ေထာင္စရာ ဆံုမရွိရင္ စကၠဴထဲထည့္ၿပီး ပုလင္းနဲ႕ လွိမ့္ႀကိတ္လဲ ရပါတယ္။ အမႈန္႕ႀကိတ္စက္ရွိရင္လဲ အမႈန္႕ႀကိတ္စက္နဲ႕ ႀကိတ္ေပါ့။ ေလာရွည္ကေတာ့ အဲဒီအမႈန္႕ကုိ ေနရာတကာမွာသံုးဖုိ႕ ဗူးထဲထည့္ေဆာင္ထားတယ္။) ၾကက္သြန္ျဖဴေလးေတြ ပါးပါးလွီးၿပီး ဆီသတ္ပါ။ ငရုတ္သီးမႈန္႕ရွိရင္ ငရုတ္သီးဆီသတ္လဲ လုပ္ခ်င္လုပ္ပါ။ (ငရုတ္သီးဆီသတ္လုပ္ဖုိ႕အတြက္ ငရုတ္သီးမႈန္႕ကုိ ပန္းကန္ထဲထည့္၊ အေငြ႕ထြက္ေအာင္ တည္ထားတဲ့ ဆီကုိ အဲဒီပန္းကန္ထဲ ေလာင္းခ်လုိက္ပါ။ ဒါဆုိ မေညွာ္ပါဘူး။ အေမ့နည္းကြ။) ၾကက္အူေခ်ာင္းကုိ ျပဳတ္ပါ။ (Microwave မီးဖုိ ရွိရင္ အဲဒါနဲ႕လုပ္လဲ ရပါတယ္။ ျမန္တာေပါ့။) မုန္လာဥနီကုိ ေသးေသးေလးေတြတံုးၿပီး ေရေႏြးေဖ်ာပါ။ အဲဒါၿပီးရင္ ပူမဲ့ေလာင္မဲ့ ကိစၥေတြ (ေရေႏြးစိမ္ျခင္း၊ ဆီသတ္ျခင္း) ၿပီးပါၿပီ။

အခု ေအးတဲ့ကိစၥေတြ လာပါမယ္။ ေဂၚဖီကုိ ေရစင္စင္ေဆးၿပီး ပါးပါးလွီးပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကုိ ပါးပါးလွီးပါ။ သံပရာသီးကုိ အရည္ညွစ္ဖုိ႕အသင့္ လွီးထားပါ။ ၾကက္အူေခ်ာင္းကုိ ခပ္ေသးေသးလွီးပါ။ ငရုတ္သီးနဲ႕ နံနံပင္ကုိလဲ ေရေဆးၿပီး ေသးေသးေလးေတြလီွးထားပါ။ (ပဲၾကာဇံနဲ႕ မုန္လာဥနီ ေရေႏြးထဲက ဆယ္ေတာ့၊ ရၿပီ။) ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီခ်က္၊ ငရုတ္သီး ဆီခ်က္၊ ပဲပုတ္မႈန္႕၊ ရွာလကာရည္တုိ႕ကုိ ပဲၾကာဇံ၊ ၾကက္အူေခ်ာင္း၊ ေဂၚဖီ၊ မုန္လာဥနီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတုိ႕နဲ႕ ေရာနယ္ပါ။ ဆားထည့္ပါ။ ႏွမ္းမႈန္႕ကုိ ျဖဴးပါ။ ငရုတ္သီး လွီးထားတာေလးထည့္၊ သံပရာသီးအကုန္ညွစ္ၿပီး ဆက္နယ္။ နယ္လုိ႕ ႏွံ႕ရင္ နံနံပင္ေလးျဖဴး၊ စားလုိ႕ ရပါၿပီ။


Wednesday, May 6, 2009

ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ သေဘာသဘာ၀

အလုပ္အကုိင္ႏွင့္ ေတြးေခၚပံု ဆက္စပ္ပံုအေၾကာင္း ေလ့လာသည့္ သုေတသနတစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။

ေလ့လာသူ - ၂ x ၂ က ဘာရလဲ။

အင္ဂ်င္ႏုယဥ္ (Slide Rule ကုိ ထုတ္ကာ အတန္ၾကာ တြက္ခ်က္ၿပီးေနာက္) - ၃.၉၉။

ရူပေဗဒ ပညာရွင္ (သူ၏ ကုိးကားစာအုပ္မ်ားကုိ မွီျငမ္းကာ ပုစၧာကုိ ကြန္ပ်ဴတာသံုးတြက္ခ်က္ၿပီးေနာက္) - ၃.၉၈ နဲ႕ ၄.၀၂ ၾကားထဲမွာပဲ၊ ေသခ်ာတယ္။

သခ်ၤာပညာရွင္ (ခဏမွ် စဥ္းစားၿပီးေနာက္) - အေျဖေတာ့ မသိေသးဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ အေျဖရွိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

ေတြးေခၚပညာရွင္ (ၿပံဳး၍) - ေနပါဦး၊ ၂ x ၂ ဆုိတာ ဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲ။

ဒႆနပညာရွင္ - ၂ ရယ္ x ရယ္ကုိ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တိတိက်က် သတ္မွတ္စမ္းပါဗ်ာ။

လူမႈေရးပညာရွင္ - ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားနဲ႕ စကားေျပာရတာ ေကာင္းသားပဲ။

စာရင္းကုိင္ (ေဘးမွ ပညာရွင္မ်ားကို တခ်က္အကဲခတ္ၿပီး ေလသံတုိးတုိးျဖင့္) - ရွင္က ဘယ္ေလာက္ ျဖစ္ေစခ်င္လုိ႕လဲ။

ေဆးပညာရွင္ (ဆရာ၀န္) - ၄ ကြ။

ေလ့လာသူ - ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိသိသလဲ။

ေဆးပညာရွင္ (ဆရာ၀န္) - ငါအလြတ္က်က္ထားတာကြ။

ေလ့လာသူ - ကဲ အင္ဂ်င္ႏုယဥ္ရယ္၊ ရူပေဗဒသမားရယ္၊ သခ်ၤာဆရာရယ္ကုိပဲ တခုထပ္ေမးပါရေစ၊ ပုိင္ဟာ ဘယ္ေလာက္လဲဗ်။

အင္ဂ်င္ႏုယဥ္ - ၂၂/၇ ေလာက္ ရွိတယ္။
ရူပေဗဒ ပညာရွင္ - ၃.၁၄၁၅၉
သခ်ၤာပညာရွင္ - ပုိင္ ညီမွ်ျခင္း (ခဏမွ်နား၊ အားလံုးသူ႕ကုိ ၀ုိင္းၾကည့္) ပုိင္။

ေဆးပညာရွင္ (ဆရာ၀န္) ကေတြး - ငေပါေတြ၊ ပုိင္တခုကုိ ၆၀၀ က်ပ္။ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ၀ယ္စား၊ ဗုိက္ျပည့္တယ္။ တေယာက္မွလဲ မမွန္ၾကဘူး။

အင္တာနက္မွ ဟာသမ်ားကုိ ေပါင္းစပ္ တင္ျပပါသည္။

အထက္ပါဟာသကုိ နားလည္ႏုိင္ရန္အတြက္ ဗဟုသုတမ်ား။

Slide Rule သည္ ေခတ္ေပၚ သိပၸံ ဂဏန္းတြက္စက္ အလား တြက္ခ်က္ႏုိင္ေသာ တြက္ခ်က္ေရး ကိရိယာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ အနည္းငယ္မွ် မတိက်။ ကုိင္တြယ္သူ၏ ကၽြမ္းက်င္မႈေပၚမူတည္ၿပီး အနည္းငယ္ အမွားအယြင္းရွိႏုိင္သည္။ အလြန္ရႈပ္ေထြးေသာ ပုစၧာမ်ားတြင္ ၄င္းအမွားအယြင္းသည္ အေရးမပါလွသျဖင့္ ေရွးက အင္ဂ်င္ႏုယဥ္တုိင္းလုိလုိ၏ လက္စြဲျဖစ္သည္။

ရူပေဗဒ စမ္းသပ္ခ်က္မ်ားသည္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတိက်လွ။ Range ျဖင့္သာ အေျဖထြက္ေလ့ ရွိသည္။ တြက္ခ်က္ရာတြင္ သူတုိ႕သည္ ကြန္ပ်ဴတာ အကူအညီကုိ ေရွး (၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္မ်ားကတည္းက) ရရွိခဲ့သျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာအေပၚ မွီခုိလြန္းအားႀကီးကာ သူတို႕၏ ပုိင္တန္ဖုိးသည္လဲ ကြန္ပ်ဴတာထဲ ထည့္ရလြယ္ေသာ ဂဏန္းသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

သခ်ၤာပညာရွင္မ်ားသည္ အေျဖရွိတာ ေသခ်ာလွ်င္ ဆက္မတြက္ခ်င္ေတာ့။ တြက္နည္းကုိ ရွာျခင္းသာ သူတုိ႕အလုပ္ျဖစ္သည္။ တြက္ျခင္းသည္ သူတုိ႕အလုပ္မဟုတ္ဟု ခံယူသည္။ ပုိင္ကို တသက္လံုး ပုိင္ သေကၤတႏွင့္ ေရးသား တြက္ခ်က္သျဖင့္ ပုိင္၏ တန္ဖုိးကိုေတာင္ မသိေတာ့။ (အတင္းေမးလွ်င္ စက္၀န္းကို အခ်င္းနဲ႕ စားထားတဲ့ တန္ဖုိးဟုေတာ့ ေျဖေကာင္း ေျဖႏုိင္သည္။ ဒါေတာင္ ဂ်ီၾသေမထရီ ပညာရွင္မွ ... )

ေတြးေခၚပညာရွင္ႏွင့္ ဒႆနပညာရွင္သည္ တူမလုိလုိႏွင့္ မတူၾက။ ေတြးေခၚပညာရွင္ (Philosopher) က လူတစ္ေယာက္ ဘာကို ဘယ္လုိျမင္သလဲကုိ အဓိကထားၿပီး ဒႆနပညာရွင္ (Logician) ကမူ အေျခခုိင္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားေပၚ ထပ္ဆင့္ ထပ္ဆင့္ ေတြးေခၚ တည္ေဆာက္ရသည္ကုိ အဓိကထားသည္။

လူမႈေရးပညာရွင္မွာ တသက္လံုး ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးေနရသျဖင့္ နားပဲ ေထာင္ေနခ်င္ေတာ့သည္(ဟု လူအမ်ား ျမင္ၾကသည္)။

စာရင္းကုိင္မွာ အထက္လူႀကီး အႀကိဳက္ စာရင္းလိမ္ စာရင္းပိန္ အင္မတန္ လုပ္တတ္သည္(ဟု လူအမ်ား ျမင္ၾကသည္)။

ဆရာ၀န္မ်ားမွာ သခ်ၤာႏွင့္ မနီးစပ္၊ အားလံုးကို အလြတ္က်က္၍ စာေမးပြဲ ေအာင္တတ္ေလသည္(ဟု လူအမ်ား ျမင္ၾကသည္)။


အားလံုးပဲ လြန္တာရွိရင္ ၀ႏၵာမိပါ။