SQL Statement Level တြင္ Optimize လုပ္၍ Query Execution ကုိ ျမန္ဆန္ေစျခင္း

မေန႕က စာေရးသူ အိမ္ကုိ ျပန္ေနတုန္း အစ္မေတာ္က ခ်က္ခ်င္းပဲ G-talk ေပၚကုိ ၾကြပါလုိ႕ Message ပုိ႕လာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဖုန္းကေန G-talk ကုိ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ Query တစ္ခုကုိ run ထားတာ ၃ နာရီ နီးပါးရွိၿပီ၊ အေျဖမထြက္ေသးလုိ႕ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရပါ့လုိ႕ ေမးပါေတာ့တယ္။ ဒီ စာတမ္းငယ္မွာ အလားတူ ျပႆနာတစ္ရပ္ (အေရးႀကီး အခ်က္အလက္မ်ား ပါ၀င္ေနသျဖင့္ မူလျပႆနာကုိ မေဖာ္ျပႏုိင္ပါ) ကုိ SQL Statement Level မွာ Optimize လုပ္ပံုကုိ ေရးသားေဖာ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ပရိေဘာဂနဲ႕ မီးဖုိေခ်ာင္သံုး ပစၥည္း ေရာင္းတဲ့ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ေဖာက္သည္ေတြရဲ႕ အမည္၊ ေမြးေန႕၊ လိပ္စာ၊ ဖုန္းနံပါတ္၊ အခ်က္အလက္ေတြကုိ Table တစ္ခုနဲ႕ သိမ္းထားပါတယ္ (Customer Table ဆုိပါစုိ႕)။ ေဖာက္သည္ေတြ ပစၥည္း မွာယူတုိင္းမွာ အမွာလက္ခံတဲ့ Table တစ္ခုလဲ ရွိပါတယ္ (Order Table ဆုိပါစုိ႕)။ Order Table ဟာ ကုမၸဏီ သက္တမ္းၾကာတာနဲ႕အမွ် အရမ္းႀကီး လာတတ္လုိ႕ Production run ေနတဲ့ server မွာ ၃ - ၄ ႏွစ္စာပဲ ထားၿပီး က်န္တာကုိ သပ္သပ္ သိမ္းထားေလ့ ရွိပါတယ္။

ျဖစ္ပံုက ပရိေဘာဂ မ၀ယ္ဖူးေသးတဲ့ (မီးဖုိေခ်ာင္သံုး ပစၥည္းပဲ ၀ယ္ဖူးတဲ့) ေဖာက္သည္ေတြကုိ အထူး အေရာင္းျမွင့္တင္ေရး အစီအစဥ္နဲ႕ ပရိေဘာဂေတြ ေစ်းခ်ေရာင္းမဲ့ အေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာစာ ပုိ႕ခ်င္တာပါပဲ။ အဲဒါနဲ႕ ေအာက္ပါ Query ကုိ ေရးပါတယ္။

SELECT cust_id, cust_name, cust_add

FROM customer_table

WHERE cust_id NOT IN (SELECT cust_id FROM order_table WHERE ord_type = ‘furniture’);

အဲဒီလုိ ေရးလုိက္တဲ့ Query ဟာ ၃ နာရီနီးပါး ၾကာတဲ့အထိ မၿပီးႏုိင္လုိ႕ စာေရးသူကို အပူကပ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ဘာျဖစ္သနည္း အေျဖရွာေသာ္ ...

ကုမၸဏီသည္ ပရိေဘာဂ အမွာစာ အမ်ားအျပား လက္ခံရရွိခဲ့ရာ Sub-query မွ Row အေျမာက္အမ်ားကုိ ထုတ္ေပးေလသည္။ Row ၃ ေသာင္းေက်ာ္တဲ့။ Customer Table တြင္လဲ Row အမ်ားအျပား ရွိေပလိမ့္မည္။ ယခု ေဆြးေႏြးခ်က္တြင္ Customer Table ၏ Size မွာ အေရးမႀကီးပါ။ Query Optimizer သည္ Sub-query မွ constant results ကုိ ထုတ္ေပးေၾကာင္း သိသျဖင့္ Sub-query ကုိ တစ္ႀကိမ္သာ Run မည္ပဲထား၊ Customer Table မွ Row တစ္ေၾကာင္းစီ (cust_id တစ္ခုစီ) အား Sub-query မွ ေပးေသာ Row ၃ ေသာင္းေက်ာ္တြင္ ပါ၊ မပါကုိ စိစစ္ရန္မွာ လြယ္ကူေသာ အလုပ္ မဟုတ္ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ တၿပိဳင္နက္ အသံုးျပဳသူ အေျမာက္အမ်ားရွိတတ္ေသာ Database Server တြင္ အသံုးျပဳသူတစ္ေယာက္ (Query တစ္ခု) အတြက္ ခြဲေ၀ေပးေသာ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္ (Primary Memory or RAM) ပမာဏသည္ အကန္႕အသတ္ ရွိသည့္အျပင္ Order Table တြင္ cust_id ျဖင့္ index တစ္ခု မရွိႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ စာျပန္ဖတ္ၾကည့္ရာ NOT IN ျဖင့္ေရးလွ်င္ Sub-query ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ run လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး cust_id ျဖင့္ index ရွိလဲ မသံုးဟု ဆုိသည္။ NOT EXISTS ျဖင့္ ေျပာင္းေရးလွ်င္ေတာ့ အဆုိပါ Index ကုိ သံုးေကာင္း သံုးႏုိင္သည္။ အကယ္၍ Order Table အတြက္ cust_id ျဖင့္ index တစ္ခု၊ ord_type အတြက္ Index တစ္ခုရွိပါက NOT EXISTS ကုိ သံုးျခင္းျဖင့္ အေျဖ ျမန္ျမန္ ရႏုိင္သည္ ဆုိသည္။ သုိ႕ရာတြင္ Transaction Table ျဖစ္ေသာ Order Table ၏ Primary Key မွာ Composite ေသာ္လည္းေကာင္း၊ Order Number ေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္မည္ ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ စိတ္မွန္ေသာ Database Administrator မွ် ၂ ႏွစ္ေနလုိ႕ တစ္ခါ မလုပ္ေသာ အေရာင္းျမွင့္တင္ေရးအတြက္ အဆုိပါ index မ်ားကုိ ေဆာက္ထားမည္ မဟုတ္။ Index ေဆာက္ျခင္းသည္ Insert ႏွင့္ Update Query မ်ားအတြက္ စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ က်ဆင္းေစသည္။

သုိ႕ျဖစ္၍ Customer Table မွ cust_id တစ္ခုစီအား Sub-query မွ ေပးေသာ Row ၃ ေသာင္းေက်ာ္အတြင္း ပါ၊ မပါကုိ စိစစ္ရန္ cust_id တစ္ခုစီအတြက္ Sub-query အေျဖ ၃ ေသာင္းေက်ာ္ကုိ တစ္ႀကိမ္စီ ဖတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ Sub-query အေျဖ ၃ ေသာင္းေက်ာ္သည္ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္အတြင္း မဆန္႕ျပန္ရာ ၄င္းတုိ႕ကုိ အစိတ္စိတ္ပုိင္း၍ အရန္ မွတ္ဥာဏ္ (Auxiliary Memory or Disk) သုိ႕ ေရးကာ ျပန္ျပန္ဖတ္ရမည္။ အရန္ မွတ္ဥာဏ္သို႕ ေရး/ဖတ္ ရသည့္ အလုပ္သည္ ေႏွးေကြးေသာ အလုပ္ျဖစ္သျဖင့္ Customer Table မွ cust_id တစ္ခုအတြက္ CPU Cycle အမ်ားအျပား ၾကာျမင့္မည္။ ထုိၾကာေသာ အလုပ္ကုိ Customer Table အတြင္းမွ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ Row မ်ားအတြက္ အခါခါ လုပ္ရရာ ၃ နာရီ နီးပါး ၾကာေသာ္လည္း မၿပီးသည္မွာ မဆန္း။

နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲခ်က္ (Algorithm Analysis) အရ Customer Table တြင္ Row n ခု၊ Order Table တြင္ Row m ခု၊ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္တြင္ cust_id ေပါင္း p ခု သိမ္းဆည္းထားႏုိင္၍ cust_id ေပါင္း p ခုကုိ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္အတြင္းသို႕ ကူးယူရန္ အခ်ိန္ c ၾကာသည္ဆုိပါက ပင္မ မွတ္ဥာဏ္သို႕ ေရးသည့္ လုပ္ငန္းခ်ည္း သက္သက္ အတြက္ O(nmc/p) ၾကာျမင့္မည္။ Sub-query မွ Row ၃ ေသာင္း အေျဖရ၍ Customer Table တြင္ Row ၄ ေသာင္း၊ p သည္ ၄၀၀၀၊ c သည္ ၀.၀၅ စကၠန္႕ ျဖစ္ပါက ပင္မ မွတ္ဥာဏ္ေပၚသို႕ ကူးတင္သည့္ ကိစၥအတြက္ပင္ ၄၀ ၀၀၀ x ၃၀ ၀၀၀၀ x ၀.၀၅ စကၠန္႕ / ၄၀၀၀ = ၁၅၀၀၀ စကၠန္႕ = ၄ နာရီ ၁၀ မိနစ္ (ညတ္ခၽြာျဖား !!!) ၾကာျမင့္မည္။

အဲဒါနဲ႕ ေအာက္ပါ Query နဲ႕ စမ္းၾကည့္ဖုိ႕ စာေရးသူက ေျပာလုိက္ရပါတယ္။

SELECT cust_id, cust_name, cust_add

FROM customer_table

WHERE cust_id IN (SELECT cust_id FROM customer_table

MINUS

SELECT cust_id FROM order_table WHERE ord_type = ‘furniture’);

ခဏနဲ႕ အေျဖရသြားပါသတဲ့။ ဘာမ်ားကြာသြားသလဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။

ပထမဆံုးအခ်က္က Sub-query ရဲ႕ Results ေသးသြားပါတယ္၊ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ IN က Customer Table ထဲက cust_id တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ Sub-query Results ထဲမွာ တူတာ တစ္ခုေတြ႕တာနဲ႕ တြက္ခ်က္တာကုိ ရပ္လုိက္လုိ႕ရၿပီး (Short-circuiting လုိ႕ ေခၚပါတယ္) မူလ NOT IN ကေတာ့ Sub-query Results ကုန္ေတာ့မွ ရပ္လုိ႕ရပါတယ္၊ တတိယနဲ႕ ေနာက္ဆံုး အခ်က္ကေတာ့ MINUS က စီၿပီးမွ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အေသးစိတ္ ရွင္းျပမယ္ေနာ္။

အေပၚက ဥပမာအတုိင္းဆုိလွ်င္ Sub-query မွ ပထမ SELECT Statement ရဲ႕ အေျဖဟာ Row ၄ ေသာင္းရွိၿပီး ဒုတိယ SELECT Statement ရဲ႕ အေျဖဟာ Row ၃ ေသာင္း ရွိပါတယ္။ Referential Integrity Enforcement အရ Order Table ထဲက cust_id ေတြရဲ႕ အစုဟာ Customer Table ထဲက cust_id ေတြရဲ႕ အစုရဲ႕ အစုပုိင္း ျဖစ္တာမုိ႕ Sub-query ရဲ႕ အေျဖက Row ၁ ေသာင္းသာ ရွိေတာ့မွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္ထဲကုိ ေရးရသည့္ အခ်ိန္ဟာလဲ ၄၀ ၀၀၀ x ၁၀ ၀၀၀ x ၀.၀၅ စကၠန္႕ / ၄၀၀၀ = ၅၀၀၀ စကၠန္႕ = ၁ နာရီ ၂၄ မိနစ္ေအာက္သာ ရွိေတာ့မွာေပါ့။ အစ္မေတာ္ရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ အေရအတြက္ ကြာတာမုိ႕ မိနစ္ပုိင္းနဲ႕ အေျဖရပါသတဲ့၊ ေကာင္းေလစြ။

Customer Table ထဲက cust_id တစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္ထဲကုိ Sub-query Results ေရးထည့္ၿပီး တူတာရွိ၊ မရွိ တုိက္ၾကည့္ရပါတယ္။ IN ရဲ႕ သေဘာ၊ သဘာ၀က တူတာ တစ္ခု ေတြ႕တာနဲ႕ စစ္တာကုိ ရပ္လုိက္လုိ႕ရပါတယ္။ ပင္မ မွတ္ဥာဏ္ထဲ Sub-query Results အားလံုးကုိ တခ်ိန္ထဲ ထည့္ထားလုိ႕ မရတဲ့အတြက္ p ခုစီ အခါခါထည့္ၿပီး စစ္ေနရာမွာ (p က ၄၀၀၀ ဆုိရင္ Sub-query Results ၁ ေသာင္းကုိ Disk ထဲကေန RAM ေပၚကုိ ၃ ခါခြဲၿပီး ကူးတင္ရပါမယ္။) ရွာေတြ႕သြားရင္ အဲဒီ cust_id အတြက္ ဆက္ထည့္ေပးဖုိ႕ မလုိေတာ့ပါဘူး (ဥပမာ ပထမ ၄၀၀၀ ထဲမွာ ရွာေတြ႕သြားရင္ က်န္တဲ့ ၆၀၀၀ ကုိ RAM ေပၚကုိ ကူးတင္ေပးစရာ မလုိေတာ့ပါဘူး၊ ၂ ခါသက္သာသြားၿပီ)။ ဒါ့အျပင္ ေနာက္ cust_id တစ္ခုအတြက္လဲ လက္ရွိ ထည့္ထားတဲ့ ၄၀၀၀ နဲ႕ ဆက္အလုပ္လုပ္ႏုိင္ပါေသးတယ္ (၃ ခါ သက္သာသြားၿပီ၊ တခါကုိ ၀.၀၅ စကၠန္႕ဆုိေတာ့ ၀.၁၅ စကၠန္႕သက္သာသြားၿပီ)။ NOT IN မွာကေတာ့ အစအဆံုး တုိက္ရတဲ့အတြက္ ဒီလုိလုပ္လုိ႕ မရပါဘူး။

A MINUS B ကုိ တြက္တဲ့အခါမွာ Oracle Database Server က A ကုိ စီ၊ B ကုိ စီၿပီးမွ Sorted File Merging နဲ႕တူတဲ့ နည္းလမ္းစဥ္ကုိ အသံုးျပဳ တြက္ခ်က္တာမုိ႕ စာေရးသူတင္ျပတဲ့ Sub-query ရဲ႕ အခ်ိန္အားျဖင့္ ခက္ခဲမႈ (Time Complexity) ဟာ O(nlog(n) + mlog(m) + m + n) ပဲ ရွိပါတယ္။ (m ႏွင့္ n သည္ Customer Table ရဲ႕ Size ႏွင့္ Order Table မွ မတူညီေသာ cust_id အေရအတြက္တုိ႕ အသီးသီး ျဖစ္သည္။) ဒါေပမဲ့ Customer Table မွာ cust_id ဟာ primary key ျဖစ္လုိ႕ သူ႕ Index ကုိ သံုးမယ္ဆုိရင္ O(mlog(m) + m + n) ပဲ က်န္ပါလိမ့္မယ္။ Cache ရွိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ Sub-query ရဲ႕ ကုန္က်စရိတ္ဟာ မရွိသေလာက္ နည္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ NOT EXISTS ကုိ အသံုးျပဳေရးသားလွ်င္ကား Customer Table မွ cust_id တစ္ခုစီအတြက္ Sub-query တစ္မ်ိဳးစီ တြက္ထုတ္မည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ရာတြင္ Order Table တြင္ cust_id ျဖင့္ index မရွိႏုိင္ရာ Short-circuiting သံုးႏုိင္ေသာ္လည္း Order Table ကုိ full table scan လုပ္ရမွာပဲ ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႕ဆုိလွ်င္ စာေရးသူ တင္ျပေသာ နည္းလမ္းႏွင့္ ၾကာခ်ိန္တူတူေလာက္ပဲ ျဖစ္မည္။ သုိ႕ရာတြင္ Database Server မ်ားတြင္ Query Results မ်ားကုိ Cache လုပ္ထားတတ္ရာ cust_id တစ္ခုစီအတြက္ Sub-query တစ္မ်ိဳးစီ တြက္ထုတ္ေနသာ နည္းလမ္းသည္ အၿမဲ Cache Miss ျဖစ္ေနၿပီး Sub-query တစ္မ်ိဳးတည္းသာရွိေသာ စာေရးသူ တင္ျပသည့္ နည္းလမ္းမွာကား Cache ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ႏုိင္သျဖင့္ စာေရးသူ တင္ျပေသာ နည္းလမ္းက ပုိမုိေကာင္းမြန္သည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။

Database နည္းပညာဟာ အလုပ္လုပ္ပံု အေသးစိတ္ကို သံုးစြဲသူ ေခါင္းမရႈပ္ရေအာင္ ၀ွက္ထားေပးတယ္ဆုိေပမဲ့ တခါတေလမွာ သူ႕ရဲ႕ Statistics နဲ႕ Query Optimizer Algorithm ဟာ သံုးစြဲသူရဲ႕ Knowledge ကုိ မယွဥ္ႏုိင္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ရဲ႕ Query ကုိ Execute ရာမွာ လိုတာထက္ ပုိၾကာေနၿပီဆုိရင္ သင့္အေနနဲ႕ ၀င္ပါရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ System Level Optimization, DBA Level Optimization စတာေတြကို အသံုးျပဳသူတုိင္း ေဆာင္ရြက္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ Query Optimizer ရဲ႕ Query Plan Formulation Logic နဲ႕ အေျခခံ နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာတုိ႕နဲ႕ ယဥ္ပါးတဲ့ သံုးစြဲသူမ်ားအေနနဲ႕ အထက္ေဖာ္ျပပါကဲ့သုိ႕ SQL Statement Level Optimization မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါသည္။

http://download.oracle.com/docs/html/A86647_01/vmqtune.htm#1004143 ကုိမွီျငမ္းပါသည္။

လူကိုလူလို ေလးစားျခင္းဟာ ယဥ္ေက်းမႈ

၂၀၁၀ ခု ဧျပီလ ၇ ရက္ေန့ထုတ္ Weekly Eleven News Journal ပါ လူထုစိန္၀င္း၏ လူကိုလူလို ေလးစားျခင္းဟာ ယဥ္ေက်းမႈ ေဆာင္းပါး (www.crystalrays.org တြင္ ringo က ရုိက္တင္ေပးထားေသာ စာမူ) သည္ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကုိက္ညီသျဖင့္ မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ 

မူရင္းေရးသားသူထံ သီးသန့္ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံရန္ အခက္အခဲရွိပါသျဖင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မေတာင္းခံပဲ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ မူရင္းေရးသားသူက ပယ္ဖ်က္ေပးပါရန္ ေတာင္းဆုိပါက အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ ခ်က္ခ်င္း ပယ္ဖ်က္ေပးမည္။

စာနယ္ဇင္းေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႔ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွာ စာေပေဟာေျပာပြဲနဲ႔ စာေပေဆြးေႏြး၀ိုင္းေတြ လုပ္ၾကတဲ့သတင္းေတြ မျပတ္ေတြ႔ေနရတယ္။ ဟိုေရွးကေတာ့ နတ္ေတာ္လဆန္း တစ္ရက္ေန႔ တစ္ရက္တည္းပဲ စာေပေဟာေျပာပြဲနဲ႔ စာဆိုေတာ္ေန႔ က်င္းပၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မႏၲေလးက ဦးေလးလူထုဦးလွက နတ္ေတာ္လ တစ္လလံုးကို စာဆိုေတာ္လလို႔ သတ္မွတ္ၿပီး စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ၾကပါလို႔ စတင္လံႈ႕ေဆာ္ခဲ့တာေၾကာင့္ စာဆိုေတာ္ေန႔ ေက်ာ္လြန္သြားလည္း ေဟာေျပာပြဲေတြ ဆက္လုပ္ၾကတယ္။

ဆရာေတြ ေဖာင္းပြေန

အခုေတာ့ နတ္ေတာ္လ တစ္လတည္းသာ မကေတာ့ဘူး။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါမက်န္ က်င္းပေနၾကတာကို ၀မ္းသာစရာ ေတြ႔ရတယ္။ ဦးေလးလွသာရွိရင္ သိပ္၀မ္းသာမွာ။ စာေပလႈပ္ရွားမႈ သတင္းမွန္သမွ် မလြတ္တမ္းဖတ္ရင္းနဲ႔ သတိထားမိတာေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ နယ္တစ္နယ္မွာ စာေပလႈပ္ရွားမႈတစ္ခု လုပ္တဲ့သတင္းကို ေရးၾကရာမွာ ဥကၠ႒ ဆရာေမာင္ဘယ္သူက သဘာပတိလုပ္ၿပီး အတြင္းေရးမွဴး ဆရာေမာင္ဘယ္၀ါက အခမ္းအနားမွဴး လုပ္တယ္။ ဆရာေမာင္ျဖဴ၊ ဆရာေမာင္နီ၊ ဆရာေမာင္နက္၊ ဆရာေမာင္ျပာ၊ ဆရာေမာင္၀ါ၊ ဆရာေမာင္ညိဳ၊ ဆရာေမာင္စိမ္းတို႔က စာတမ္းဖတ္ၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဆရာေမာင္ခရမ္းေရာင္နဲ႔ ဆရာေမာင္ပန္းေရာင္တို႔က ကဗ်ာ႐ြတ္ၾကတယ္ စတဲ့ အေရးအသားမ်ဳိးေတြကိုခ်ည္း ေတြ႔ရတယ္။ သတင္းတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ "လိုတိုရွင္း" မျဖစ္သလို၊ ဆရာဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကလည္း ေဖာင္းပြေနသလို ထင္မိတယ္။

ေျခသည္းလွီးတဲ့ ဆရာကေတာ္

ေျပာရတာ အားနာပါတယ္။ ကိုယ္က စာဖတ္မႏွံ႔စပ္ေတာ့ ေဖာ္ျပထားတဲ့နာမည္ေတြ အားလံုးေလာက္နီးပါးဟာ ကိုယ္မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္ေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ႀကိဳးစားၿပီး စာကိုႏွံ႔စပ္ေအာင္ ဖတ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိေပးရတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ေျပာခ်င္တာေလးတစ္ခု ႀကံဳတုန္း ေျပာလိုက္ပါဦးမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားက ယဥ္ေက်းလြန္းတာလား၊ နိ၀ါတတရား ထားလြန္းတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဆရာအေခၚ သိပ္ကို ရက္ေရာလြန္းတယ္လို႔ စိတ္ထဲစြဲထင္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ကားဆရာ၊ ဆိုက္ကားဆရာ၊ ပန္းရံဆရာ၊ လက္သမားဆရာ၊ ဆံပင္ညႇပ္ဆရာ စသျဖင့္ လူေတြ႔တိုင္း ဆရာေခၚတာ အက်င့္ႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က မႏၲေလးမွာ ရပ္ကြက္ထဲလွည့္ၿပီး ေျခသည္းလက္သည္းလွီး၊ နဖာကေလာ္လုပ္တဲ့ ပုေဏၰးမေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ "ဆရာကေတာ္" လို႔ ေခၚၾကတယ္။

သခင္ေခၚရာက ကူးစက္တာလား

အသက္ႀကီးလာေတာ့ သူမ်ားေတြက "ဆရာကေတာ္၊ ဆရာကေတာ္"နဲ႔ ေခၚတာၾကားတိုင္း ေျခသည္းလွီးတဲ့ ဆရာကေတာ္ေတြကို မ်က္စိထဲျမင္ၿပီး က်ိတ္ၿပံဳးမိတာခ်ည္းပါပဲ။ လူေတြ႔တိုင္း ဆရာေခၚတဲ့အက်င့္ဟာ ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက ရွိခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈလား၊ သူ႔ကြၽန္ဘ၀မွာ မ်က္ႏွာျဖဴေတြကို သခင္ေခၚရာက ကူးစက္သြားတာလား၊ ဖက္ဆစ္ေတြကို မာစတာေခၚရာက ႏႈတ္အက်င့္ ျဖစ္သြားတာလား ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာနဲ႔ ေျပာၾကေရးၾက တာေတြေတြ႔တိုင္း စိတ္ထဲမွာ ဘ၀င္မက် ျဖစ္မိတယ္။ ေကာင္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း စိတ္မွာထင္မိတယ္။

ေသြးနထင္ေရာက္ ျဖစ္တတ္တယ္

အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေပၚ မူတည္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အက်င့္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ထင္တာပါ။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာနဲ႔ အေခၚခံရပါမ်ားေတာ့ အေခၚခံရသူဟာ အလုိလိုေနရင္း ေသြးနထင္ေရာက္ၿပီး ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ႐ံုးတစ္႐ံုးကို ကိစၥရွိလို႔ သြားတဲ့အခါ ေတြ႔တဲ့ျပာတာကုိျဖစ္ျဖစ္၊ စာေရးေလးကုိျဖစ္ျဖစ္၊ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး ဆရာ၊ ဆရာနဲ႔ ဆရာခ်င္းထပ္ေအာင္ ေခၚတဲ့အခါက်ေတာ့ ပင္ကို႐ိုးသားတဲ့လူေတာင္ ဆရာဆိုတဲ့ အေခၚနဲ႔လိုက္ေအာင္ အာဏာပါ၀ါ ျပခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ၀င္လာၿပီး ဟိန္းတာေဟာက္တာေတြ လုပ္တတ္သြားပါတယ္။ ေဆး႐ံုေပါက္ေစာင့္တဲ့ ဒရ၀မ္ေတာင္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ရင္ေကာ့ၿပီး တံခါး၀မွာ ရပ္လိုက္ရင္ အလိုလုိရွိန္ၿပီး ႐ို႐ိုက်ဳိးက်ဳိးနဲ႔ တံခါးဖြင့္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ေၾကာက္သလိုလို၊ ႐ြံ႕သလိုလိုနဲ႔ သူ႔ကုိ ဆရာေခၚၿပီး ၀င္ပါရေစလို႔ သြားေျပာရင္ေတာ့ "ဒါလူနာေတြ႔ခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး" ဆိုၿပီး မာန္မဲလႊတ္လိုက္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ထပ္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေတာင္းပန္ရင္လည္း "ဆရာ၀န္ႀကီး ေရာင္းလွည့္ေနတယ္၊ ဘယ္သူမ ွမ၀င္ရဘူး" လို႔ ေဟာက္ဦးမွာပါပဲ။

ကၽြန္စိတ္

လူေတြ႔တုိင္း ဆရာေခၚတဲ့အက်င့္ ျဖစ္ေနသူနဲ႔ ပတ္သက္တာက ဒုတိယအခ်က္ပါ။ ေဆး႐ံုက ဒရ၀မ္ကုိေတာင္ ဆရာေခၚတဲ့အက်င့္ ျဖစ္ေနသူဟာ ဘယ္သူ႔ေတြ႔ေတြ႔ ဆရာေခၚလိုက္မွာပဲ။ ၾကာရင္ လူတိုင္းဟာ ေၾကာက္ရမယ့္လူ၊ "ခယ၀ယ" လုပ္ရမယ့္လူလုိ႔ခ်ည္း ထင္မွတ္ၿပီး အလိုလုိေနရင္း "သိမ္ငယ္စိတ္" (inferiority complex)ေတြ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ သိမ္ငယ္စိတ္ ၀င္လာတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး၊ ကုိယ္စြမ္းကုိယ္စေတြပါ အလုိလို က်ဆင္းသြားေလ့ ရွိပါတယ္။ ကြၽန္စိတ္ဆိုတာ သိမ္ငယ္စိတ္က ေပါက္ဖြားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သခင္စိတ္

နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ ကြၽန္သေပါက္ဘ၀နဲ႔ သားစဥ္ေျမးဆက္ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ ေနခဲ့ရေလေတာ့ လူေတြမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလုိ ကြၽန္စိတ္ေတြ ရွိေနၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးေခတ္မွာ၊ ျမန္မာဆိုတာ ကြၽန္လူမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ထီးကုိယ့္နန္း ကုိယ့္ၾကငွန္းနဲ႔ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေနခဲ့ၾကတဲ့ သခင္လူမ်ဳိး ျဖစ္တယ္ဆိုတာကုိ သတိေပးဖို႔အတြက္ အဖြဲ႔၀င္တုိင္းရဲ႕ နာမည္ေရွ႕မွာ "သခင္" တပ္ၿပီး၊ သခင္ႏု၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္းလို႔ ေခၚခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ "မင္းတို႔ဆရာကိုေလ၊ စာရင္းတုိ႔ကာသာ ထားလိုက္ေပေတာ့" လို႔ ဆိုခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးဦးလြန္းေတာင္ တပည့္ေတြ ဆင္ႏႊဲတဲ့ တုိက္ပြဲတိုင္း ေရွ႕ကမားမားမတ္မတ္နဲ႔ ပါၿမဲျဖစ္တဲ့အတုိင္း "သခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္း" ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

ဇြတ္႐ိုက္မသြင္းသင့္

ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုတာ အင္မတန္ လိုလားအပ္တဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ေအာက္က်ဳိ႕တာ၊ ႏွိမ့္ခ်တာကုိ ယဥ္ေက်းမႈလို႔ ထင္မွတ္မွားေနၾကၿပီး၊ ေအာက္က်ဳိ႕ႏွိမ့္ခ်စိတ္ထားဖို႔ သြန္သင္ဆံုးမေလ့ ရွိၾကတယ္။ "လူ႔ေအာက္က်ဳိ႕လို႔ မေသပါဘူး" ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးစကားေတာင္ ရွိခဲ့တယ္။ ေအာက္က်ဳိ႕လြန္း၊ ႏွိမ့္ခ်လြန္းတဲ့ စိတ္ကေနၿပီး "ကြၽန္စိတ္" ေပါက္ဖြားလာရတာလို႔ ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ သေဘာမက်ပါဘူး။ ပလႊား၀င့္၀ါ မရွိတာ၊ ေမာက္မာေစာ္ကား မရွိတာ အင္မတန္ ေကာင္းတယ္။ ဒါမ်ဳိးကုိ အားေပးရမွာ။ ဒီစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ေမြးရမွာ။ ေအာက္က်ဳိ႕တာ၊ ႏွိမ့္ခ်တာေတာ့ အားမေပးသင့္ဘူး။ ကေလးေတြေခါင္းထဲ ဇြတ္႐ိုက္မသြင္းသင့္ဘူး။

ထိုက္တန္တဲ့ ေလးစားမႈ

လူယဥ္ေက်းဆုိတာ တစ္ဖက္သားကုိ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တန္ဖိုးထား ေလးစားတတ္ျခင္းကုိ ေခၚတာျဖစ္တယ္။ တစ္ဖက္သားရဲ႕ အေပၚယံ ပကာသန အေဆာင္အေယာင္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး "ခယ၀ပ္တြား" ဆက္ဆံတာကုိ ေခၚတာမဟုတ္ဘူး။ ျပာတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိက္ကားသမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ယုတ္စြအဆံုး သူေတာင္းစားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူသားအေနနဲ႔ ၾကည့္ျမင္ၿပီး၊ လူသားအေနနဲ႔ ထိုက္သင့္တဲ့အေလ်ာက္ ေလးစားမႈေပး ဆက္ဆံတာဟာ ယဥ္ေက်းျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ ေအာက္က်ဳိ႕ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ဆက္ဆံဖို႔ မလိုဘူး။ ထုိက္တန္တဲ့ ေလးစားမႈေပးဖို႔သာ လိုတယ္။

ဆင္းရဲရင္ မကန္ေတာ့ခ်င္

မွန္တာေျပာရရင္ လူအခ်င္းခ်င္း လူလို႔ျမင္ၿပီး ေလးေလးစားစား တန္ဖိုးထားတာမ်ဳိး ေတြ႔ရခဲတယ္။ ပိုက္ဆံေငြေၾကးလို၊ ရာထူးအာဏာလို၊ အေပၚယံ ပကာသနေတြကုိၾကည့္ၿပီး ဆက္ဆံၾကတာပဲ အေတြ႔ရမ်ားတယ္။ ေသြးမေတာ္၊ သားမစပ္တဲ့ ေငြရွိသူ၊ ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ ရာထူးအာဏာရွိသူကုိ အခါႀကီးရက္ႀကီးေရာက္တိုင္း မေမ့မေလ်ာ့ ႏွစ္စဥ္ယဥ္ေက်းမႈ အရဆိုၿပီး သြားကန္ေတာ့တတ္ၾကေပမယ့္ ေငြမရွိ၊ ရာထူးအာဏာမရွိ ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာမ်ားကုိေတာ့ ကန္ေတာ့ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာ လူအခ်င္းခ်င္း လူလိုျမင္ၿပီး လူလိုေလးစား တန္ဖိုးထားတတ္ျခင္းကုိ ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားေစဖို႔ကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။

လူထုစိန္၀င္း

ေလာရွည္ မွတ္ခ်က္ ။ ။ ၀န္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ား (ဟုိတယ္၊ စားေသာက္ဆုိင္၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး စသည္) မွာေတာ့ သခင္စိတ္အသြင္းလြန္ၿပီး နင္လဲလူ၊ ငါလဲလူ  မသိဘူး၊ မရွိဘူး၊ ကုန္ၿပီဆုိၿပီး ဘုမေတာမိေစဖုိ႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ပံုစံသစ္၏ သာဓက တစ္ခု

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ လူျဖဴသီးသန္႕ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ အရက္ဆုိင္မ်ား၊ ကပြဲခန္းမမ်ား၊ အားကစား ကလပ္မ်ားႏွင့္ အမ်ားသံုး ယာဥ္၊ ရထား (ဘတ္စ္ကား စသည္) မ်ားစသျဖင့္ လူမည္းမ်ားကုိ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံသည့္ ေခတ္တစ္ေခတ္ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ တဖန္ ၿဗိတိသွ်ေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လဲ ပထမတန္း (မီးရထား) တြဲမ်ားကို လူျဖဴသီးသန္႕ဟု ကန္႕သတ္ခဲ့သျဖင့္ ကန္႕ကြက္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္။ လူ႕သမုိင္းတေလွ်ာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့မွ် အထက္ပါ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း (racial discrimination) အားလံုးသည္ လူမ်ိဳးစုတစ္စုက ၄င္းတုိ႕ႏွင့္ မတူသည့္ အျခားလူမ်ိဳးစုတစ္စုကုိ ႏွိမ္ခ် ဆက္ဆံမႈမ်ား (inter-racial discrimination) သာ ျဖစ္ၾကသည္။ ယခု ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံတတ္ေသာ အျခင္းအရာတစ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္လွ်က္ရွိသည္ဟု စာေရးသူ သံသယ ျဖစ္မိသည္။ လူမ်ိဳးတူျခင္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းကုိ လူမ်ိဳးတြင္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း (intra-racial discrimination) ဟု အမည္တပ္ၿပီး ၄င္းသာဓက တစ္ခုကုိ ယခု စာတမ္းငယ္တြင္ ေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္သည္။

စင္ကာပူႏုိင္ငံ Informatics ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းရွိ Prometic စာေမးပြဲ ဌာနသုိ႕ ေျဖဆုိရန္ရွိေသာ စာေမးပြဲတစ္ခုအတြက္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက လြန္ခဲ့ေသာ ရက္သတၱပါတ္က သြားေရာက္စံုစမ္းရာ စာေရးသူ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ အဆုိပါ ဌာနအတြင္းသို႕ စာေရးသူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာလုိ စကားေျပာဆုိရင္း ၀င္သြားၾကရာ ေကာင္တာတြင္ ထုိင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးက စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံ၊ မ်က္ႏွာ ၁၀၂၄ ေခါက္ခ်ိဳးျဖင့္ "Passport Only" တစ္ခြန္းတည္းသာ ျပန္လည္ ေျပာဆုိၿပီး စကားေျပာဆုိမႈကို ရုိင္းပ်စြာျဖင့္ ရပ္လုိက္ပါသည္။ (ရပ္လုိက္ပါသည္ဆုိသည္မွာ ေနာက္ထပ္ စာေရးသူတုိ႕ ဘာေျပာေျပာ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ျခင္းကို ဆုိလုိသည္။) သုိ႕အတြက္ စာေရးသူႏွင့္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ ဒီအတုိင္း ျပန္လာခဲ့ရသည္။ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြမွ ၄င္းဌာနကုိ ဖုန္းဆက္သြယ္ ေမးျမန္းရာတြင္လဲ "I told you, 'passport only'" ဟု ျပန္လည္ ေအာ္ဟစ္ ေျဖၾကားခဲ့သည္။ (တယ္လီဖုန္း ေခၚဆို၍ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာဆုိရာတြင္ ၿဗိတိသွ် ကုိလုိနီ ပညာေရးစနစ္ ေလာင္းရိပ္မိခဲ့ေသာ ျမန္မာႏွင့္ ဖိလစ္ပုိင္အမ်ားစုသည္ အျခား အာရွသား အမ်ားစုထက္ ပုိမုိ ယဥ္ေက်းေသာ အဂၤလိပ္စာကုိ သံုးႏႈန္းတတ္ၾကသည္။ အဂၤလိပ္စကားကုိ ေဒသသံ၀ဲ၀ဲႏွင့္ ေျပာဆုိရာတြင္ ျမန္မာ၀ဲႏွင့္ ဖိလစ္ပုိင္တုိ႕၏ စပိန္၀ဲမွာ ခြဲျခားရလြယ္ပါသည္။)

စာေမးပြဲ ေျဖဆုိသည့္ ေန႕သို႕ ေရာက္ေသာ္အခါ စာေရးသူလဲ အဆုိပါ မိတ္ေဆြႏွင့္ ေခတၱလုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ စာေရးသူ သတိထားမိသည္မွာ ၄င္းအမ်ိဳးသမီးသည္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးကုိ စကားေျပာဆုိတုိင္းတြင္ ေအာ္ေငါက္ ေျပာဆုိသေလာက္ အျခား လူမ်ိဳးျခားမ်ားကုိ ေျပာဆုိရာတြင္ အတန္ပင္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ရွိလွသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ (ႏိႈင္းယွဥ္ရန္အေနႏွင့္ အဆုိပါဌာနမွ စင္ကာပူ ႏုိင္ငံသားဟု ယူဆရေသာ တရုတ္ အမ်ိဳးသမီးသည္ မည္သူ႕ကုိမဆုိ ျငင္ျငင္သာသာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ေျပာဆုိသျဖင့္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြကုိ သူမ ေအာ္ေငါက္ေနျခင္းမွာ လုပ္ငန္း လုိအပ္ခ်က္အရ မဟုတ္ဟု စာေရးသူ ေကာက္ခ်က္ဆြဲသည္။)

တဖန္ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ အမွားအယြင္းတစ္ခုေၾကာင့္ စာေရးသူ မိတ္ေဆြႏွင့္ ၄င္း၀န္ထမ္းမ်ား စကား ေျပာဆုိရန္ရွိသျဖင့္ သူမအား ကူညီရန္ စာေရးသူ အနားကပ္သြားေသာအခါ ကုိယ္၊ ႏႈတ္ အမူအရာ အားျဖင့္ ရုိင္းပ်စြာ ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေစာ္ကားရာေရာက္သည့္ အမူအရာမ်ား ျပသသည့္အတြက္ ၄င္းကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို မသိေသာ၊ စိတ္တုိလြယ္ေသာ လူမ်ိဳးျခား တစ္ဦးအျဖစ္သာ စာေရးသူ ထင္ခဲ့မိသည္ (၄င္းစကားမ၀ဲပါ)။ ၄င္း၏ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ တရုတ္အမ်ိဳးသမီးက စာေရးသူအား ယဥ္ေက်းစြာ ေတာင္းပန္၍ အျပင္ထြက္ခုိင္းပါသည္။

စာေရးသူမိတ္ေဆြသည္ ၄င္းကုိ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ စကားလာေျပာသည့္သူကုိ ေတြ႕ေတာ့မွ ၄င္းျမန္မာမွန္း ရိပ္မိသည္ဟု တအံ့တၾသ ျပန္ေျပာပါသည္။ အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္အၿပီးတြင္ အဆုိပါ ဌာနသုိ႕ စာေမးပြဲအတြက္ စံုစမ္းရန္ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ အျခား ျမန္မာ စကားေျပာသူ မိတ္ေဆြမ်ား (စာေရးသူ၏ ယခင္ အခန္းေဖာ္ ကရင္လူမ်ိဳး တစ္ဦးအပါအ၀င္) က ၄င္းတုိ႕အားလဲ ရုိင္းပ်စြာျဖင့္ "Everything is in the web-site" ဟု ေအာ္ထုတ္ေၾကာင္း၊ ၄င္းတုိ႕ web-site down ေနသည္ဟုပင္ ျပန္လည္ ရွင္းျပ၍ မရပဲ ေမာင္းထုတ္ေၾကာင္း လာေရာက္ ေျပာျပဖူးသည္ကုိ တဆက္တစပ္တည္း အမွတ္ရလာပါေတာ့သည္။

ထုိ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး ဘာျဖစ္ေနပါသနည္း၊ စာေရးသူ မသိပါ။ စာေရးသူ သိသည္မွာ ၄င္းသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ေကာင္းစြာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပး၊ ရုိင္းျပစြာ ဆက္ဆံသည္၊ မတတ္သာ၍ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးရလွ်င္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ရုိင္းျပေသာ မ်က္ႏွာ၊ ကုိယ္၊ လက္ အမူအရာျဖင့္ ေပးသည္၊ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကုိမူကား ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈကို ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ ေပးေနသည္။ ၄င္းသည္ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း စစ္စစ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ (ထုိကိစၥအတြက္ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကို မုန္းတီးရန္ မလုိေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၄င္းတုိ႕က ျမန္မာမ်ားကို ႏွိမ္ပါဟု မေတာင္းဆုိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။)

အထက္ပါ ဥပမာ အျပင္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းမွန္း သိသည္ႏွင့္ လမ္းေပ်ာက္ေနသည္ကို လမ္းမျပေပးခ်င္ေတာ့ေသာ သူ၊ ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းေသာ ေစ်းဆုိင္ကုိ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ေသာ ပစၥည္းေကာင္း၊ ေစ်းေကာင္းရလာသူ၊ အခြင့္အေရးေကာင္းရွိေသာ အလုပ္တုိ႕ကို တဆင့္စကား မပါးခ်င္ေတာ့ေသာ သူ (၄င္းတုိ႕ ကုိယ္တုိင္က အဆုိပါ အလုပ္အကုိင္ထက္ အဆင့္ျမင့္ေသာ ေနရာတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ အဆုိပါအလုပ္အား ေလွ်ာက္ထားျခင္း မျပဳ)၊ ေကာင္းမြန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးေတာ့ေသာ စားေသာက္ဆုိင္ အမႈထမ္းမ်ား၊ ေစ်းေရာင္းခ်သူမ်ား အေရာင္းဆုိင္ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အျခား ဧည့္ခံေကာင္တာ ၀န္ထမ္းအမ်ားအျပားကုိလဲ စာေရးသူ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသည္။ တဖန္ သတိထားမိသည္မွာ ၄င္းတုိ႕သည္ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကိုမူကား ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံ ေျပာဆုိ ကူညီၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။

လူတုိင္းအား တေျပးညီ ရုိင္းျပေနသည္မွာ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာ ျဖစ္သည္။ လူတုိင္းအား တေျပးညီပင္ ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးသည္မွာလဲ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ရာတြင္ လူတစ္စုကို ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈေပးလွ်က္ အျခားတစ္စုကို ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးျခင္းမွာကား လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ေစာ္ကားမႈ တစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းပင္တည္း။

ယခုတင္ျပခဲ့ေသာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း သာဓကမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းကုိ စာေရးသူ မသိေသာ္လည္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းသည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ က်ဴးလြန္သည့္ အဆုိးရြားဆံုးေသာ ရာဇ၀တ္မႈ တစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ အသိုက္အ၀န္း တေန႕တျခား ႀကီးထြားလာသည္ႏွင့္အမွ် လူမ်ိဳးတြင္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခား ဆက္ဆံေသာ အျခင္းအရာသည္ ပုိ၍ အေရးပါလာမည္ျဖစ္သျဖင့္ လူမႈေရး သိပၸံ ပညာရွင္မ်ားအေနႏွင့္ စနစ္တက် ေလ့လာသင့္ေသာ ကိစၥတစ္ရပ္အျဖစ္ မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ရပါသည္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ တယ္လီဖုန္း၀ယ္စဥ္က ျမန္မာမွန္းသိ၍ ေစတနာပါပါႏွင့္ အေသအခ်ာ လုိက္လံ ရွင္းျပေသာ (စင္ကာပူႏုိင္ငံမွ) ၀န္ထမ္း အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္၊ ၾကာဇံေၾကာ္စားခ်င္ေသာ စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ သူ႕ဆုိင္မွာ မရေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ကို ေၾကာ္ခုိင္းၿပီး ေရာင္းေပးေသာ (မေလးရွား အပန္းေျဖစခန္းတစ္ခုမွ) စားေသာက္ဆုိင္ ၀န္ထမ္း အစ္မႀကီး၊ စာေရးသူတုိ႕ မိသားစုကုိ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု ရုိက္ေပးဖူးေသာ (ဆြစ္) စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွ စားပြဲထုိး အမ်ိဳးသမီးတုိ႕ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ မမွတ္မိေတာ့ေသာ အားလံုးကို တေျပးညီ ဆက္ဆံသည့္ ျမန္မာ ၀န္ထမ္း အခ်ိဳ႕လဲ ရွိေၾကာင္း ျဖည့္စြက္ တင္ျပအပ္ပါသည္။

စာၾကြင္း ။ ။ ယခင္တေလာက ျမန္မာမ်ား (ကြမ္းေထြးသျဖင့္) အိမ္သာ၀င္ခြင့္မျပဳဟု စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုတြင္ ဆုိင္းဘုတ္တင္ရာ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းဟု ဟုိးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။

Hula Girls

ေရွးအစဥ္အလာကုိ ဖက္တြယ္ထိန္းသိမ္းရင္း အငတ္ခံမလား၊ ေခတ္စနစ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေပမဲ့ အစဥ္အလာကေန ခြဲထြက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ပံုစံအသစ္ကုိ ခံယူက်င့္သံုးမလား။

ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကုိ ဒါရိုက္တာ ဆန္အိလီက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အကယ္ဒမီ ၅ ဆု ဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ Hula Girls ဇာတ္လမ္းနဲ႕ ေျဖဆုိထားပါတယ္။

အဂၤလိပ္စာတန္းထုိး နမူနာ
၁၉၆၅ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးယခင္ကတည္းက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းတူးေဖာ္ျခင္းလုပ္ငန္းနဲ႕ အသက္ေမြးလာခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးဟာ ေက်ာက္မီးေသြးအစား ေရနံကုိ တုိးခ်ဲ႕အသံုးျပဳလာလုိ႕ စီးပြားေရး အခက္အခဲ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးကုမၸဏီဟာရာသီဥတုေအးလြန္းတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို ခရီးသြားၿမိဳ႕အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႕ ဟာ၀ုိင္ယီအက ကျပေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အပန္းေျဖရိပ္သာတစ္ခု ေဆာက္ဖုိ႕ ႀကံစည္ၾကပါတယ္။
ေရွးရုိးဆန္လြန္းတဲ့ ၿမိဳ႕ခံေတြ အျပင္းအထန္ ကန္႕ကြက္ေနတဲ့ၾကားက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း အာဏာပုိင္ေတြဟာ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ (အလုပ္သမားေတြ ငတ္မသြားေရးအတြက္) အကသင္တန္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ ေစတနာကုိ နားလည္သြားတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္စုကလဲ သူတုိ႕ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖုိ႕အတြက္ (ဂ်ပန္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ သိပ္မဆုိင္တဲ့၊ ဗုိက္လႈပ္ကရတဲ့) ဟာ၀ုိင္ယီအကကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္း ကျပတတ္ေအာင္ မိဘေဆြမ်ိဳး၊ ၿမိဳ႕ခံမ်ားနဲ႕ အတုိက္အခံလုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကတာကို အားတက္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ရိုက္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဇာတ္ကားကုိ ၾကည့္ၿပီး ၀င္လာတဲ့ အေတြးကေတာ့ ...
ေရွးအစဥ္အလာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကုိ မုိက္မုိက္မဲမဲ ဖက္တြယ္ ထိန္းသိမ္းရင္း အငတ္ခံ (အေသခံ) မလား၊ ေခတ္စနစ္နဲ႕ ေလ်ာ္ညီေပမဲ့ အစဥ္အလာကေန ခြဲထြက္တဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ပံုစံအသစ္ကုိ ခံယူက်င့္သံုးၿပီး ရွင္သန္မလား။
ဆုိတာပါပဲ။
တခါတေလမွာ ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ရယူဖုိ႕ မျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရွင္သန္ဖုိ႕က ပုိအေရးႀကီးတယ္လုိ႕ပဲ စာေရးသူ ခံယူမိပါရဲ႕။
၁၀ မွတ္မွာ ၈.၅ မွတ္ေပးရမဲ့ ကားေကာင္းေလးပါ။ ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ အေျခတည္ၿပီး ရုိက္ကူးထားတာျဖစ္ၿပီး အဲဒီ အာဇာနည္ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ေက်ာက္မီးေသြးတြင္း ၿမိဳ႕ငယ္ကေလးဟာ စီးပြားေရး အေျခပ်က္မသြားပဲ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ အေက်ာ္ၾကားဆံုး အပန္းေျဖစခန္းၿမိဳ႕ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ရုပ္ရွင္ဆု၊ အေကာင္းဆံုး ဒါရိုက္တာဆုအပါအ၀င္ အကယ္ဒမီ ၅ ဆု ဆြတ္ခူးထားတဲ့ ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းကေလးကုိ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လုိက္ၾကပါလုိ႕ တုိက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။

အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိျခင္း (ဟိုကၠဴ)

အစကတည္းက
အေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိပဲ၊
ခုလဲ မရွိဘူး။

ယူတိုးပီးယားအိပ္မက္

My Thoughts My Blog တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကုိက္ညီသျဖင့္ မူရင္းေရးသားသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ (သတ္ပံုသတ္ညႊန္း အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္သည္မွအပ) မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

တစ္ညမွာ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ တစ္ခုမက္သည္။ အိပ္မက္သည္ ရွည္လ်ားလြန္း၍ အေသးစိတ္ႏိုင္လြန္းသည္။ အိပ္မက္ထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္ပင္ျဖစ္ေနသည္။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သည္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကို ရရွိသည္။ ထိုျပင္ မဟာ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကို ထပ္ရသည္။ ထိုဘြဲ႕ရျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ အဂၤလန္ရွိ နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္နဲ႔ မသက္ဆိုင္သလိုျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေရး သိပၸံႏွင့္ လူမႈေရး သိပၸံ ႏွစ္ဘာသာတြဲျဖင့္ မဟာ၀ိဇၹာဘြဲ႕တစ္ခု ထပ္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ အေမရိကရွိ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ ထိုဘာသာရပ္ႏွစ္ခု အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပါရဂူဘြဲ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဒါက္တာ ဖိုးသူေတာ္ ျဖစ္သြားသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ျပန္လာသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္က်ေတာ့ အသက္သည္ သံုးဆယ္ေတာ္ေတာ္ ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမဦးဆံုးအေနျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္နယ္ပယ္သို႔ျပန္သြားသည္။ ခဏေလာက္လုပ္ၾကည့္ၿပီး စိတ္မ၀င္စားေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲျဖစ္ခ်င္ေနတာ တစ္ခုရွိသည္။ ဒါကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိသည္။ အဲ႔ဒီေနာက္ က်ေတာ္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္မိျပီး ပါတီေကာ္မတီ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။ ပါတီတြင္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးႀကိဳးစားစားေဆာင္ရြက္၍ ပါတီ ဥကၠဌႏွင့္ လူႀကီးမ်ား၏ အားထားမႈကိုရရွိလာသည္။

က်ေတာ္ ပါတီ၀င္ၿပီးေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါတီ အာဏာရၿပီး ပါတီအႀကီးအကဲတစ္ဦး ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတျဖစ္သြားသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ်ားလည္း ျပင္သင့္သည္မ်ား ျပင္ၿပီး၍ အေတာ္အတန္ ေျပာင္းလဲေနေသာ အခါသမယလည္းျဖစ္သည္။ ပါတီလူႀကီးသည္ သမၼတ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ သူ႕၏ ကက္ဘိနက္ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္အား ၀န္ႀကီး တစ္ေနရာေပးသည္။ သို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေလးဆယ္ မျပည့္ေသးခင္မွာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အသက္ငယ္ဆံုး ၀န္ႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္လာသည္။ က်ေတာ္ တာ၀န္ယူရေသာ ၀န္ႀကီးဌာနက ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန။

ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္သည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္လည့္လည္ၿပီး ပညာသင္ယူခဲ႔သူပီပီ အေျခခံအားေကာင္းေသာ ပညာေရးစနစ္ကို နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္မ်ားကို အေျခခံမွ စ၍ လိုအပ္သည္မ်ားကို တဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲသည္။ ေက်းရြာမ်ား၏ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားထိ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သြားၿပီး ဆရာ၊ဆရာမေလးမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးသည္။ ကေလးမ်ား၏ ပညာေရးအေပၚ စိတ္ပါ၀င္စားႏိုင္မႈႏွင့္ လိုက္ႏိုင္မႈမ်ားကို အေသးစိတ္သုေတသနျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ ပညာေရး ေကာ္မတီႏွင့္ ညွိႏိႈင္းၿပီး မူလတန္းအတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးေသာ ဖတ္စာ စာအုပ္ႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေရး စာအုပ္မ်ားကို စနစ္တက် ျပင္ဆင္သည္။ ထိုမွ တဆင့္ တဆင့္ခ်င္းတက္၍ အလယ္တန္း ႏွင့္ အထက္တန္းကို ေခတ္စနစ္ႏွင့္ အညီ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တန္းတူ တန္းညိွၿပီး သင္ၾကားေရးစနစ္ႏွင့္ သင္ရိုးမ်ားကို အသစ္ျပင္ဆင္ဆြဲသည္။

ဤလုပ္ငန္း လုပ္ရပ္အားလံုးကို လႊတ္ေတာ္ ၂ ခုလံုးက အတည္ျပဳသည္။ လိုအပ္ေသာ ဘက္ဂ်က္မ်ားကိုလည္း ေဆာလ်င္စြာ ခ်ေပးသည္။ ပညာေရး အရွိန္အဟုန္မွာ သိသိသာသာၾကီး တိုးတက္လာသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသားပညာေရးသုေတသန အဖြဲ႔ကို ေသခ်ာဖြဲ႔စည္းၿပီး ႏွစ္စဥ္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး တိုးတက္မႈမ်ား ကို အစီရင္ခံေစသည္။ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အပြင့္သေဘာေဆာင္ေသာ ပညာေရးစနစ္ကို အစပ်ိဳးေပးသည္။ ဆရာမွ သင္ ေက်ာင္းသားမွ လိုက္မွတ္ စနစ္အားဖ်က္သိမ္းသည္။ ဆရာ ေက်ာင္းသား လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးေတြးေခၚမႈ ပံုစံအား ဦးစားေပးသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ၀တ္စား ဆင္ယင္ေစသည္။ အသိဥာဏ္ျမင့္မားၿပီး ပညာတတ္ ပီသေစရန္ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္စြာ မထိန္းကြပ္ပဲ ေက်ာင္းသားအမ်ားလက္ခံႏိုင္ေအာင္ ပညာေပးအသိအျမင္ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးသားၿပီး လူငယ္ေက်ာင္းသားထု ၾကားျဖန္႔ေ၀သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အရင္ကလို မဆိုးမေပၾကေတာ့။ အရင္က ဖိုးသူေတာ္ ငယ္စဥ္ ေက်ာင္းတက္စဥ္က ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဆိုးသည္။ ဆိုးသည္ဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားပံုစံ ဆိုးျခင္းမဟုတ္။ ကေလးဆန္ဆန္ ဆိုးျခင္းျဖစ္သည္။ ပံုစံမ်ားသည္လည္း ကေလးဆန္ၾကသည္။ စာေပသင္ၾကားမႈဆိုသည္ကို နားမလည္ၾက။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ေက်ာင္းသြားမည္။ အတန္းလစ္ခ်င္လစ္မည္။ ဆရာေတြကို ရိုေသဟန္ေဆာင္၍ ဆရာလာလ်င္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး မဂၤလာပါ ဆရာ ႏႈတ္ဆက္မည္။ စိတ္ထဲတြင္ မပါၾက။ ထံုးတန္းစဥ္လာႀကီး တစ္ခုလို ျပဳမႈၾကသည္။ ေက်ာင္းသား ၁၀၀ လွ်င္ ေက်ာင္းသား ၉၀ ေလာက္က တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္၍ တကၠသိုလ္သို႕ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ လာတက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာေရး၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ တကၠသိုလ္၏ အႏွစ္သာရကို ဘြဲ႕ရသြားသည္ထိ သိမသြားၾကေခ်။ တည္ရွိေနေသာ တကၠသိုလ္မ်ားသည္လည္း ထိုသို႔ အႏွစ္သာရ သိရွိေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ၾကေခ်။ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ စက္ရံုၾကီးတစ္ရံုႏွင့္ တူေနၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဘြဲ႔တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကပ္ ထုတ္ကုန္ မ်ားျဖစ္ေနၾကသည္။

ထိုထြက္လာေသာ တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ကုန္မ်ားသည္ ေစ်းကြက္တြင္ ေစ်းကြက္မ၀င္ ျဖစ္ေခ်သည္။ ေစ်းကြက္၀င္ေသာ္လည္း တန္ဖိုးခ်ျခင္းခံရသည္။ ထိုအရာ ျဖစ္စဥ္မ်ားအားလံုးကို သိႏွင့္ ခံစား ခဲ႔ႏွင့္ရေသာ ပညာေရး၀န္ၾကီး ေဒါက္တာ ဖိုးသူေတာ္သည္ တကၠသိုလ္စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္သည္။ အမ်ိဳးသား ပညာေရး သုေတသန ဌာန၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ႏိုင္ငံႏွင့္ အ၀န္း ဇုန္မ်ား သတ္မွတ္၍ ေဆာင္ရြက္သည္။ အစိုးရသည္ ပညာေရးကို မ်ားစြာအေလးေပးေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညာေရး ဘက္ဂ်က္ကိစၥအား လႊတ္ေတာ္မွ ခြင့္ျပဳသည္။ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္တိုင္းေဒသအလိုက္ ပညာေရးဇုန္ စီမံကိန္းမ်ား ခြဲၿပီး အထူးဖြံၿဖိဳးေရး အေနျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းမႈ၏ အသီးအပြင့္ကို မၾကာခင္ျမင္ရေခ်ေတာ့မည္။

သို႕ႏွင့္ ပညာေရး၀န္ၾကီး၏ လုပ္ႏိုင္ေသာပါ၀ါမ်ားကို သံုး၍အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔ေသာ္လည္း သူ၏ မူလ ပထမေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရာ တကၠသိုလ္ျဖစ္ေသာ နည္းပညာဆိုင္ရာ တကၠသိုလ္မွာ အားနည္းေနသည္။ ထိုကိစၥကို သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီးအား ေျပာဆိုေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးသည္ အသက္အရြယ္ႀကီးေနသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ၀ိဇၹာ ဘြဲ တစ္ဘြဲ႕သာရခဲ႔၍ ႏိုင္ငံေရးေျခလွမ္းတြင္ ေတာ္ေသာေၾကာင့္ ၀န္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး သူ႕လက္ေအာက္ ကိစၥကို မည္သို႕မွ် မတက္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ငယ္ရြယ္ေသာ ၀န္ႀကီးတစ္ပါး ေျပာသည္ကိုလည္း ေကာင္းမွန္းသိေသာ္လည္း လက္ခံေဆာင္ရြက္ျခင္းမျပဳခ်င္ပဲ တလြဲ မာနႀကီးေနသည္။ ပညာေရး၀န္ႀကီးသည္ ထို ကိစၥအတြက္ ရတက္မေအးျဖစ္ေနသည္။ တျခားတကၠသိုလ္ ကိစၥမ်ားတြင္မ်ားစြာ ေကာင္းမြန္ၿပီး ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ား ပခံုးယွဥ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္၏ အဓီက နည္းပညာအခန္းက႑မွ ပါ၀င္မည့္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဘာမွ ျဖစ္မလာေသးပါ။

ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားမွ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ အာကသသိပၸံႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပညာရပ္မ်ား မ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းေနၿပီး ၿဂိဳဟ္တု ေပါင္းမ်ားစြာ စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကခ်ိန္တြင္ မိမိႏိုင္ငံ၏ နည္းပညာ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ စကၠဴျဖင့္ေလယာဥ္ပ်ံေခါက္သည္ကိုပင္ ၂ မ်ိဳးထက္ ပို၍ မသင္ေပးႏိုင္ေခ်။

ကံအားေလ်ာ္စြာ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္တို႔ ပါတီသည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သမၼတ သက္တမ္းအတြက္ ဆက္လက္ အႏိုင္ရသြားသည္။ သမၼတႀကီးသည္ ပညာေရး၀န္ႀကီး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို အထူးသေဘာက် ႏွစ္သက္၍ ပညာေရး၀န္ႀကီးအျပင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကိုပါ တြဲဖက္ေပးလိုက္သည္။ သမၼတႀကီး ၏ ၀န္ႀကီးခ်ုပ္ ရာထူး ေပးမႈအား ကန္႔ကြက္မႈမ်ားစြာ ရွိ၍ ျပည္သူ႕ဆႏၵ ခံယူပြဲျပဳလုပ္ၿပီး မဲခြဲ ဆံုးျဖစ္ရာ ျပည္သူ လူထုသည္ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအား အထူးသေဘာက်၍ ကန္႔ကြက္မဲ မရွိ ေထာက္ခံမဲ မ်ားႏွင့္သာ ဆႏၵျပဳၾကရာ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဦးဆံုး အသက္ငယ္ဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာေတာ့ အသက္ ၄၀ စြန္းရံုသာ ရွိေသးသည္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာေသာအခါ ပထမဦးဆံုးေဆာင္ရြက္ေသာ ကိစၥမွာ ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးရွိ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ ေကာလိပ္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ ေကာလိပ္မ်ား၏ ကိစၥျဖစ္သည္။ သင္ရိုးညႊန္းတန္းမ်ားကို အေျခခံ သီအိုရီမ်ားေလာက္သာ ခ်န္ထားခဲ႔ၿပီး က်န္ေသာ ေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီးျဖစ္ေသာ သင္ရိုးညႊန္းတန္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေခတ္မီနည္းပညာ ဘာသာရပ္မ်ားျဖင့္ အစားထိုးေစသည္။ အမ်ိဳးသားသိပၸံႏွင့္နည္းပညာဗဟိုေကာ္မတီကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္သည္။ အာကာသသိပၸံပညာကို အထူးစိတ္၀င္စားသည္ျဖစ္ရာ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ား ( အေမရိက၊တရုတ္) သို႔ ေစလႊတ္ၿပီး ေလ့လာေစသည္။

ေလာရွည္ မွတ္ခ်က္ ။ လက္ေတြ႕တြင္ ဤသုိ႕လုပ္မရပါ။ မရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ယခု သင္ရုိးညႊန္းတန္း စာအုပ္မ်ားသည္ ေခတ္မီေနၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တဖန္ ေဇာက္ထုိးလန္သြားေသာ ဘာသာရပ္အခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ သိပၸံပညာရပ္မ်ား၏ သင္ရုိးသည္ သိသိသာသာ မေျပာင္းလဲပါ။ သင္ရုိးစာအုပ္ ေရးသားျပဳစုသူမ်ား အႀကံျပဳသည့္ သင္ရုိးပံုစံအတုိင္း လုိက္နာသင္ၾကားျခင္း ရွိ၊ မရွိကေတာ့ သပ္သပ္ကိစၥျဖစ္သည္။

ကိုယ္တိုင္လည္း အာကာသသိပၸံႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈရွိေအာင္ ေလတပ္သို႔သြား၍ ေလယာဥ္ေမာင္းသင္သည္။ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အခ်ိဳ႕ ကန္႔ကြက္ေသာ္လည္း မဲဆႏၵႏွင့္ အႏိုင္ရယူၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ေလယာဥ္ေမာင္း သင္ၿပီး ေလယာဥ္ေမာင္းတက္ခဲ႔သည္။ ေလယာဥ္ေမာင္းတတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳက္နက္ အမ်ိဳးသားေလေၾကာင္းႏွင့္အာကာသဗ်ဴ႐ို တည္ေထာင္ၿပီး ေလေၾကာင္းပ်ံသန္းမႈဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို ပညာရွင္မ်ားအကူအညီရယူၿပီး ျပန္လည္ ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ထြက္ရွိေသာ ဥပေဒသစ္အရ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ပ်ံႏွင့္ ရဟတ္ယာဥ္ ၀ယ္ယူေမာင္းႏွင္ခြင့္ လိုင္စင္ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္ ေလယာဥ္ကြင္း တည္ေဆာက္လိုသူမ်ားအေနျဖင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း တည္ေဆာက္ခြင့္ေပးမည္ မဟုတ္ပဲ ၅ ဦးစပ္ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းအေသးတစ္ခု တည္ေဆာက္ခြင့္ ေပးသည္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ပိုင္ရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္း ၀ယ္ထားၿပီး သြားခ်င္ လုပ္ခ်င္ေသာ ေနရာမ်ားသို႔ ခ်က္ခ်င္းသြားသည္။ လႊတ္ေတာ္မွ ေန၍ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လုံၿခံဳေရးအတြက္ ရဟတ္ယာဥ္ ႏွစ္စင္း အေစာင့္အျဖစ္ ေပးထားသည္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ စာေပ၀ါသနာပါသည့္အားေလ်ာ္စြာ ပညာေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ားႏွင့္ ရသ စာေပ မ်ားကို ေရးသားထုတ္ေ၀သည္။ ရသစာေပမ်ားမွာ ျပည္သူလူထု ပရိသတ္၏ အားေပးမႈကို မ်ားစြာ ခံရၿပီး စာေရး ဆရာတစ္ဦးအေနျဖင့္လည္း ျပည္သူခ်စ္ေသာ စာေရးဆရာျဖစ္ေနသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ အိမ္ေထာင္ေရး အေနျဖင့္ ပညာေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္ခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးပဲ လူပ်ိဳသိုး၀န္ႀကီးလုပ္ေနရာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မျဖစ္ခင္ေလးမွာပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ခ်စ္သူက လက္ထပ္ခြင့္အား လက္ခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုလက္ထပ္ၿပီးေသာ ခ်စ္သူႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ သူပိုင္ ရဟတ္ယာဥ္အား သူကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး အနားယူခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရာမွ ေဘးမွ အေစာင့္ရဟတ္ယာဥ္ႏွစ္စီးက လိုက္မည္ ျပဳသည္ကို ေရဒီယိုစကား ေျပာခြက္မွ တဆင့္ လွမ္းတားၿပီး မလိုက္နဲ႔ မလိုက္နဲ႔ ဟု ေျပာလိုက္သည္။

' ေဟ့ေကာင္ ဘာကို မလိုက္နဲ႔ လဲ ' လို႔ အသံၾကား၍ ငါလို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ဒီလိုျပန္ေျပာသလားဆိုၿပီး ေအာ္မည္ အျပဳတြင္ လန္႔ႏိုးသြားၿပီး ေဘးမွ အခန္းေဖာ္ ၏ ဘာကို မလိုက္နဲ႔ လဲဟု ေမးေသာအသံကို ေသခ်ာ စြာျပန္ၾကားလိုက္ရသည္။

ဤတြင္ အိပ္မက္ၿပီး၏…॥။

( က်ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးေဆာင္းအိပ္မက္မွ်သာျဖစ္၍ သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။)

ဖိုးသူေတာ္