လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ပံုစံသစ္၏ သာဓက တစ္ခု

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ လူျဖဴသီးသန္႕ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ အရက္ဆုိင္မ်ား၊ ကပြဲခန္းမမ်ား၊ အားကစား ကလပ္မ်ားႏွင့္ အမ်ားသံုး ယာဥ္၊ ရထား (ဘတ္စ္ကား စသည္) မ်ားစသျဖင့္ လူမည္းမ်ားကုိ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံသည့္ ေခတ္တစ္ေခတ္ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ တဖန္ ၿဗိတိသွ်ေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လဲ ပထမတန္း (မီးရထား) တြဲမ်ားကို လူျဖဴသီးသန္႕ဟု ကန္႕သတ္ခဲ့သျဖင့္ ကန္႕ကြက္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္။ လူ႕သမုိင္းတေလွ်ာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့မွ် အထက္ပါ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း (racial discrimination) အားလံုးသည္ လူမ်ိဳးစုတစ္စုက ၄င္းတုိ႕ႏွင့္ မတူသည့္ အျခားလူမ်ိဳးစုတစ္စုကုိ ႏွိမ္ခ် ဆက္ဆံမႈမ်ား (inter-racial discrimination) သာ ျဖစ္ၾကသည္။ ယခု ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံတတ္ေသာ အျခင္းအရာတစ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္လွ်က္ရွိသည္ဟု စာေရးသူ သံသယ ျဖစ္မိသည္။ လူမ်ိဳးတူျခင္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းကုိ လူမ်ိဳးတြင္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း (intra-racial discrimination) ဟု အမည္တပ္ၿပီး ၄င္းသာဓက တစ္ခုကုိ ယခု စာတမ္းငယ္တြင္ ေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္သည္။

စင္ကာပူႏုိင္ငံ Informatics ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းရွိ Prometic စာေမးပြဲ ဌာနသုိ႕ ေျဖဆုိရန္ရွိေသာ စာေမးပြဲတစ္ခုအတြက္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက လြန္ခဲ့ေသာ ရက္သတၱပါတ္က သြားေရာက္စံုစမ္းရာ စာေရးသူ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ အဆုိပါ ဌာနအတြင္းသို႕ စာေရးသူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာလုိ စကားေျပာဆုိရင္း ၀င္သြားၾကရာ ေကာင္တာတြင္ ထုိင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးက စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံ၊ မ်က္ႏွာ ၁၀၂၄ ေခါက္ခ်ိဳးျဖင့္ "Passport Only" တစ္ခြန္းတည္းသာ ျပန္လည္ ေျပာဆုိၿပီး စကားေျပာဆုိမႈကို ရုိင္းပ်စြာျဖင့္ ရပ္လုိက္ပါသည္။ (ရပ္လုိက္ပါသည္ဆုိသည္မွာ ေနာက္ထပ္ စာေရးသူတုိ႕ ဘာေျပာေျပာ ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ျခင္းကို ဆုိလုိသည္။) သုိ႕အတြက္ စာေရးသူႏွင့္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ ဒီအတုိင္း ျပန္လာခဲ့ရသည္။ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြမွ ၄င္းဌာနကုိ ဖုန္းဆက္သြယ္ ေမးျမန္းရာတြင္လဲ "I told you, 'passport only'" ဟု ျပန္လည္ ေအာ္ဟစ္ ေျဖၾကားခဲ့သည္။ (တယ္လီဖုန္း ေခၚဆို၍ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ ေျပာဆုိရာတြင္ ၿဗိတိသွ် ကုိလုိနီ ပညာေရးစနစ္ ေလာင္းရိပ္မိခဲ့ေသာ ျမန္မာႏွင့္ ဖိလစ္ပုိင္အမ်ားစုသည္ အျခား အာရွသား အမ်ားစုထက္ ပုိမုိ ယဥ္ေက်းေသာ အဂၤလိပ္စာကုိ သံုးႏႈန္းတတ္ၾကသည္။ အဂၤလိပ္စကားကုိ ေဒသသံ၀ဲ၀ဲႏွင့္ ေျပာဆုိရာတြင္ ျမန္မာ၀ဲႏွင့္ ဖိလစ္ပုိင္တုိ႕၏ စပိန္၀ဲမွာ ခြဲျခားရလြယ္ပါသည္။)

စာေမးပြဲ ေျဖဆုိသည့္ ေန႕သို႕ ေရာက္ေသာ္အခါ စာေရးသူလဲ အဆုိပါ မိတ္ေဆြႏွင့္ ေခတၱလုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ စာေရးသူ သတိထားမိသည္မွာ ၄င္းအမ်ိဳးသမီးသည္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးကုိ စကားေျပာဆုိတုိင္းတြင္ ေအာ္ေငါက္ ေျပာဆုိသေလာက္ အျခား လူမ်ိဳးျခားမ်ားကုိ ေျပာဆုိရာတြင္ အတန္ပင္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ရွိလွသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ (ႏိႈင္းယွဥ္ရန္အေနႏွင့္ အဆုိပါဌာနမွ စင္ကာပူ ႏုိင္ငံသားဟု ယူဆရေသာ တရုတ္ အမ်ိဳးသမီးသည္ မည္သူ႕ကုိမဆုိ ျငင္ျငင္သာသာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ေျပာဆုိသျဖင့္ စာေရးသူ၏ မိတ္ေဆြကုိ သူမ ေအာ္ေငါက္ေနျခင္းမွာ လုပ္ငန္း လုိအပ္ခ်က္အရ မဟုတ္ဟု စာေရးသူ ေကာက္ခ်က္ဆြဲသည္။)

တဖန္ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ အမွားအယြင္းတစ္ခုေၾကာင့္ စာေရးသူ မိတ္ေဆြႏွင့္ ၄င္း၀န္ထမ္းမ်ား စကား ေျပာဆုိရန္ရွိသျဖင့္ သူမအား ကူညီရန္ စာေရးသူ အနားကပ္သြားေသာအခါ ကုိယ္၊ ႏႈတ္ အမူအရာ အားျဖင့္ ရုိင္းပ်စြာ ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေစာ္ကားရာေရာက္သည့္ အမူအရာမ်ား ျပသသည့္အတြက္ ၄င္းကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို မသိေသာ၊ စိတ္တုိလြယ္ေသာ လူမ်ိဳးျခား တစ္ဦးအျဖစ္သာ စာေရးသူ ထင္ခဲ့မိသည္ (၄င္းစကားမ၀ဲပါ)။ ၄င္း၏ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ တရုတ္အမ်ိဳးသမီးက စာေရးသူအား ယဥ္ေက်းစြာ ေတာင္းပန္၍ အျပင္ထြက္ခုိင္းပါသည္။

စာေရးသူမိတ္ေဆြသည္ ၄င္းကုိ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ စကားလာေျပာသည့္သူကုိ ေတြ႕ေတာ့မွ ၄င္းျမန္မာမွန္း ရိပ္မိသည္ဟု တအံ့တၾသ ျပန္ေျပာပါသည္။ အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္အၿပီးတြင္ အဆုိပါ ဌာနသုိ႕ စာေမးပြဲအတြက္ စံုစမ္းရန္ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ အျခား ျမန္မာ စကားေျပာသူ မိတ္ေဆြမ်ား (စာေရးသူ၏ ယခင္ အခန္းေဖာ္ ကရင္လူမ်ိဳး တစ္ဦးအပါအ၀င္) က ၄င္းတုိ႕အားလဲ ရုိင္းပ်စြာျဖင့္ "Everything is in the web-site" ဟု ေအာ္ထုတ္ေၾကာင္း၊ ၄င္းတုိ႕ web-site down ေနသည္ဟုပင္ ျပန္လည္ ရွင္းျပ၍ မရပဲ ေမာင္းထုတ္ေၾကာင္း လာေရာက္ ေျပာျပဖူးသည္ကုိ တဆက္တစပ္တည္း အမွတ္ရလာပါေတာ့သည္။

ထုိ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီး ဘာျဖစ္ေနပါသနည္း၊ စာေရးသူ မသိပါ။ စာေရးသူ သိသည္မွာ ၄င္းသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ေကာင္းစြာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပး၊ ရုိင္းျပစြာ ဆက္ဆံသည္၊ မတတ္သာ၍ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးရလွ်င္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ရုိင္းျပေသာ မ်က္ႏွာ၊ ကုိယ္၊ လက္ အမူအရာျဖင့္ ေပးသည္၊ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကုိမူကား ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈကို ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ ေပးေနသည္။ ၄င္းသည္ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း စစ္စစ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ (ထုိကိစၥအတြက္ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကို မုန္းတီးရန္ မလုိေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၄င္းတုိ႕က ျမန္မာမ်ားကို ႏွိမ္ပါဟု မေတာင္းဆုိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။)

အထက္ပါ ဥပမာ အျပင္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းမွန္း သိသည္ႏွင့္ လမ္းေပ်ာက္ေနသည္ကို လမ္းမျပေပးခ်င္ေတာ့ေသာ သူ၊ ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းေသာ ေစ်းဆုိင္ကုိ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ေသာ ပစၥည္းေကာင္း၊ ေစ်းေကာင္းရလာသူ၊ အခြင့္အေရးေကာင္းရွိေသာ အလုပ္တုိ႕ကို တဆင့္စကား မပါးခ်င္ေတာ့ေသာ သူ (၄င္းတုိ႕ ကုိယ္တုိင္က အဆုိပါ အလုပ္အကုိင္ထက္ အဆင့္ျမင့္ေသာ ေနရာတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသျဖင့္ အဆုိပါအလုပ္အား ေလွ်ာက္ထားျခင္း မျပဳ)၊ ေကာင္းမြန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးေတာ့ေသာ စားေသာက္ဆုိင္ အမႈထမ္းမ်ား၊ ေစ်းေရာင္းခ်သူမ်ား အေရာင္းဆုိင္ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အျခား ဧည့္ခံေကာင္တာ ၀န္ထမ္းအမ်ားအျပားကုိလဲ စာေရးသူ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသည္။ တဖန္ သတိထားမိသည္မွာ ၄င္းတုိ႕သည္ လူမ်ိဳးျခားမ်ားကိုမူကား ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံ ေျပာဆုိ ကူညီၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။

လူတုိင္းအား တေျပးညီ ရုိင္းျပေနသည္မွာ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာ ျဖစ္သည္။ လူတုိင္းအား တေျပးညီပင္ ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးသည္မွာလဲ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ရာတြင္ လူတစ္စုကို ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈေပးလွ်က္ အျခားတစ္စုကို ေကာင္းေသာ ၀န္ေဆာင္မႈ မေပးျခင္းမွာကား လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ေစာ္ကားမႈ တစ္ရပ္ျဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းပင္တည္း။

ယခုတင္ျပခဲ့ေသာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း သာဓကမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းကုိ စာေရးသူ မသိေသာ္လည္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းသည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ က်ဴးလြန္သည့္ အဆုိးရြားဆံုးေသာ ရာဇ၀တ္မႈ တစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ အသိုက္အ၀န္း တေန႕တျခား ႀကီးထြားလာသည္ႏွင့္အမွ် လူမ်ိဳးတြင္း လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခား ဆက္ဆံေသာ အျခင္းအရာသည္ ပုိ၍ အေရးပါလာမည္ျဖစ္သျဖင့္ လူမႈေရး သိပၸံ ပညာရွင္မ်ားအေနႏွင့္ စနစ္တက် ေလ့လာသင့္ေသာ ကိစၥတစ္ရပ္အျဖစ္ မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ရပါသည္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ တယ္လီဖုန္း၀ယ္စဥ္က ျမန္မာမွန္းသိ၍ ေစတနာပါပါႏွင့္ အေသအခ်ာ လုိက္လံ ရွင္းျပေသာ (စင္ကာပူႏုိင္ငံမွ) ၀န္ထမ္း အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္၊ ၾကာဇံေၾကာ္စားခ်င္ေသာ စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ သူ႕ဆုိင္မွာ မရေသာ ၾကာဇံေၾကာ္ကို ေၾကာ္ခုိင္းၿပီး ေရာင္းေပးေသာ (မေလးရွား အပန္းေျဖစခန္းတစ္ခုမွ) စားေသာက္ဆုိင္ ၀န္ထမ္း အစ္မႀကီး၊ စာေရးသူတုိ႕ မိသားစုကုိ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု ရုိက္ေပးဖူးေသာ (ဆြစ္) စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွ စားပြဲထုိး အမ်ိဳးသမီးတုိ႕ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ မမွတ္မိေတာ့ေသာ အားလံုးကို တေျပးညီ ဆက္ဆံသည့္ ျမန္မာ ၀န္ထမ္း အခ်ိဳ႕လဲ ရွိေၾကာင္း ျဖည့္စြက္ တင္ျပအပ္ပါသည္။

စာၾကြင္း ။ ။ ယခင္တေလာက ျမန္မာမ်ား (ကြမ္းေထြးသျဖင့္) အိမ္သာ၀င္ခြင့္မျပဳဟု စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုတြင္ ဆုိင္းဘုတ္တင္ရာ လူမ်ိဳးေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းဟု ဟုိးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။