ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ လုပ္နည္း

ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲဆုိတာ ျမန္မာတုိင္းသိတဲ့ အစားအေသာက္တမ်ိဳးပါ။ မူလကေတာ့ တရုတ္အစားအစာျဖစ္ၿပီး တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ လာေရာက္ေရာင္းခ်ရာကေန တျဖည္းျဖည္း ျမန္မာမႈျပဳလိုက္တာ အခုဆုိရင္ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိ၊ ျမန္မာျပည္မွာသာရွိတဲ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲဆုိၿပီး ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ (စင္ကာပူမွာေတာ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ၊ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲတုိ႕နဲ႕ အေတာ္ဆင္တူတဲ့ မေလးမႈ ျပဳထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။) အခ်ိန္ကုန္သက္သာ၊ ေငြကုန္သက္သာၿပီး စားရတာအရသာရွိတဲ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ လုပ္နည္းကုိ ေရႊပြဲလာပရိသတ္ႀကီးအတြက္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖ ... အဲေလ ... မွားလုိ႕ စာရႈသူမိတ္ေဆြတုိ႕အတြက္ ေရးသားတင္ဆက္လုိက္ရပါတယ္။

ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ (လူ ၃ ေယာက္မွ ၆ ေယာက္စာ) လုပ္ဖုိ႕ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ...

• ေခါက္ဆြဲျပား - ၃ - ၆ ခြက္စာ (အသင့္စားေခါက္ဆြဲေတြ ၀ယ္ျပဳတ္လဲ ရပါတယ္။ ပိုေတာင္ အရသာ ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဆီနဲ႕ေၾကာ္ထားတာမဟုတ္တာကုိ က်န္းမာေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ပါ။)
• ၀က္နံရုိးသား (သုိ႕မဟုတ္) ၾကက္ရင္အုပ္ - ၁၅ က်ပ္သား (၀က္ကေတာ့ ပုိေကာင္းသေပါ့ေလ)
• ၾကက္သြန္ျဖဴ - ၁ ေျမွာင့္၊ ၂ ေျမွာင့္ (၃-၄ ေျမွာင့္ ဟိဟိ)
• ဆီ - တမႈတ္ (က်န္းမာေရးနဲ႕ ညီညြတ္ေသာ ေနၾကာဆီကုိ သံုးစြဲသင့္ပါသည္။)
• ၾကက္သြန္ၿမိတ္ - ၁ ပင္၊ ၂ ပင္ 
• ပဲငံျပာရည္ (ေနာက္) - ၁ စားပြဲဇြန္း
• ပဲငံျပာရည္ (ၾကည္) - ၂ စားပြဲဇြန္း
• ဆန္ရွာလကာရည္ - ၁ စားပြဲဇြန္း
• ဆား - အနည္းငယ္ တုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ အခြံခြာ၊ ေရေဆးၿပီး အေပၚမွာ ျပထားသလုိ ေသးေသးေလးေတြ လွီးပါ။ (ႀကိတ္စက္ရွိရင္ ထည့္ႀကိတ္လုိက္ပါ။) ၿပီးေနာက္ ေၾကြပန္းကန္ (ပလတ္စတစ္၊ မယ္လမင္း ပန္းကန္ မသံုးပါႏွင့္) တစ္လံုးထဲကုိ ထည့္ထားပါ။ ၀က္နံရုိးကုိ ရွာလကာရည္၊ ပံငံျပာရည္ (ၾကည္/ေနာက္) ႏွင့္ ဆားတစ္ဇြန္းခန္႕ထည့္ၿပီး (ေအာက္ကပံုအတုိင္း) နယ္ပါ။ ဒယ္အုိးတစ္လံုးထဲကုိ ဆီထည့္ၿပီး မီးဖုိေပၚတင္ အပူေပးပါ။

ဆီပူၿပီး အေငြ႕ထြက္လာရင္ ေစာေစာတုန္းက ၾကက္သြန္ျဖဴပန္းကန္ထဲကုိ (အုိးဖင္ကပ္ ဇြန္းတ၀က္စာေလာက္ ခ်န္ၿပီး) ေလာင္းထည့္လုိက္ပါ။ ဒီအပိုင္းဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ၾကက္သြန္ကုိ ဆီပူအုိးထဲထည့္ ေၾကာ္ရတာ အင္မတန္ခက္ပါတယ္။ အေၾကာ္မတတ္ရင္၊ အေလ့အက်င့္မရွိရင္ ၾကက္သြန္ဟာ အၿမဲတူးပါတယ္။ (ငရုတ္သီးဆီခ်က္ခ်က္ဖုိ႕လဲ ဒီနည္းကို အသံုးျပဳႏုိင္ပါတယ္။) ဆီအေငြ႕တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနဖုိ႕ေတာ့ လုိအပ္ပါတယ္။ ဆီကုိေလာင္းထည့္ၿပီး တေအာင့္ေလာက္ အၾကာမွာ ေအာက္မွာျပထားသလုိ ေရႊေရာင္ေလးနဲ႕ ၾကက္သြန္ဆီခ်က္ က်က္သြားပါလိမ့္မယ္။

အုိးကုိ မီးဖုိေပၚျပန္တင္ပါ။ ေစာေစာက နယ္ထားတဲ့ ၀က္နံရုိးနဲ႕ ငံျပာရည္ေတြ၊ ရွာလကာရည္ေတြအားလံုးကုိ အုိးထဲေလာင္းထည့္ပါ။ နည္းနည္းေမႊေပးၿပီး ေရတခြက္ေလာက္ ေလာင္းထည့္ပါ။ ေရခမ္းစျပဳတဲ့အထိ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ခဏခဏ ေမႊေပးပါ။ ေရခမ္းၿပီဆုိရင္ ေရထပ္ထည့္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ ခ်က္ပါ။ ေရေတြအရမ္းမ်ားေအာင္ ေလာင္းမထည့္ပါနဲ႕။ အရသာမေကာင္းပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ၿပီး ခ်က္ရမွာပ်င္းရင္ ပထမတခါ ေရနည္းနည္းခမ္းတာနဲ႕ မုိက္ခရုိေ၀့ဖ္မီးဖုိထဲ ထည့္ၿပီး ခ်က္လုိက္လဲ ရပါတယ္။ မီးအျပင္းဆံုးနဲ႕ ၃ မိနစ္ကေန ၅ မိနစ္အထိ အသားရဲ႕ အေနအထားေပၚလုိက္ၿပီး ခ်က္ရပါမယ္။ မုိက္ခရုိေ၀့ဖ္ထဲကုိ သတၱဳအုိးေတြမထည့္ဖုိ႕၊ မုိက္ခရုိေ၀့ဖ္နဲ႕ ခ်က္လုိ႕ရတဲ့ အာမခံဘူးကုိပဲ သံုးဖုိ႕ သတိထားပါ။ ေရအရမ္းခမ္းသြားရင္ ဆီအပူရွိန္အရမ္းျမင့္သြားတတ္လုိ႕ ေရခမ္းရင္ ေရျဖည့္ေပးဖုိ႕ မေမ့ပါနဲ႕။

အသားက်က္ေအာင္ ခ်က္ၿပီးရင္ ေအာက္မွာျပထားသလုိရေအာင္ အသားကုိ လွီးပါ။ (ေတာက္ေတာက္မစဥ္းပါနဲ႕။ လွီးတာကို ၾကြက္သားမွ်င္အတုိင္း မလွီးပါနဲ႕။ အဲဒါဆုိ ရွည္ရွည္ဖတ္ေတြပဲ ရတတ္ပါတယ္။ ၾကြက္သားမွ်င္ေတြကို ကန္႕လန္႕လွီးပါ။)

စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနၿပီလား။ မပူပါနဲ႕။ ၿပီးေတာ့မွာပါ။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ကုိ ေရေဆးၿပီး ေသးေသးေလးေတြ လွီးပါ။ ျပင္ေပးမဲ့ ပန္းကန္ထဲမွာ ၀က္နံရုိးဟင္းက အရည္ရယ္၊ ဆီခ်က္ဖတ္ရယ္ (ဆီေတြ မယူပါနဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ မေကာင္းဘူး) ဆားနည္းနည္းရယ္ထည့္၊ စဥ္းထားတဲ့ အသား ေတာ္သင့္ရံုနဲ႕ ေခါက္ဆြဲကုိထည့္ၿပီး ေရာေမႊေပးပါ။ ေမႊၿပီးရင္ အေပၚမွာ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ဖတ္ေလးေတြ ျဖဴးလုိက္ရင္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ ရၿပီေပါ့။ လြယ္တယ္၊ ျမန္တယ္၊ အကုန္အက် သက္သာတယ္ (အသား ၁၅ က်ပ္သားပဲေလ၊ က်န္တာက သိပ္ေစ်းမႀကီးဘူး) ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါက္ဆြဲဆုိင္ဖြင့္တဲ့ တရုတ္ေတြ ျမန္ျမန္ခ်မ္းသာၾကတာေနမွာ။

(ခ်က္ၿပီးခါနီးမွ သတိရလုိ႕ ပံုမွာ ၾကက္သြန္ၿမိတ္မပါပါ။)

ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ စင္ကာပူေတြ

ေဖာ္ေရြတတ္တာ၊ ေအးစက္စက္ႏုိင္တာ၊ ရုိင္းျပတာ၊ ယဥ္ေက်းတာဆုိတာေတြဟာ ကမၻာေပၚက လူသားအားလံုးနဲ႕ ဆုိင္တဲ့ လူ႕အရည္အေသြးေတြပါ။ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက လူေတြကေတာ့ ရုိင္းတယ္၊ ယဥ္ေက်းတယ္၊ ပ်ဴငွာတယ္၊ ေဖာ္ေရြတယ္ စသျဖင့္ သတ္မွတ္ေျပာဆုိလုိ႕ မရေကာင္းပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ လူအမ်ိဳးေပါင္း စံုေနေအာင္ ေတြ႕ရမွာပါပဲ။ စာေရးသူေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဖာ္ေရြတတ္တဲ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံသားေတြအေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါမယ္။

နေမာ္နမဲ့ႏုိင္တတ္တဲ့ ေမာင္ေလာရွည္ဟာ ဘဏ္ကေန ပုိက္ဆံထုတ္ဖုိ႕ကုိ မၾကာခဏေမ့တတ္ၿပီး အိတ္ထဲ ပုိက္ဆံမပါတာကုိေတာင္ တခါတေလ သတိမထားမိတတ္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕ပဲ အိတ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းစားေသာက္ဆုိင္မွာ စားစရာမွာ စားပါေတာ့တယ္။ စားစရာေရာက္လာလုိ႕ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးမယ္လဲ ၾကည့္လုိက္ေရာ ပုိက္ဆံက တျပားမွ ပါမလာဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဆုိင္က စားေနက် ပါစတာ (အီတာလ်ံေခါက္ဆြဲ) ဆုိင္ျဖစ္ေနေတာ့ကာ ဆုိင္ရွင္တရုတ္ႀကီးက ကဲ ကဲ အလကားစားသြား၊ ေနာက္ႀကံဳမွေပးေတာ့လုိ႕ ေျပာပါေတာ့တယ္။ ေမာင္ေလာရွည္ကလဲ စားတာပဲ။ ေနာက္တေန႕က် သတိတရနဲ႕ သြားေပးေတာ့ ေက်းဇူး၊ ေက်းဇူးနဲ႕။ (အဲဒီ တရုတ္ႀကီးက အဂၤလိပ္လုိ အေတာ္ေကာင္းေကာင္း ေျပာတတ္တယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီး တန္းစီေနတုန္း မွာတာေတြ ပြဲ ၂၀ ေလာက္ ဦးေဏွာက္ထဲ မွတ္ထားၿပီး မမွားေအာင္ ေပးတတ္တယ္။ တျခား စားေသာက္ဆုိင္ဖြင့္တဲ့လူေတြနဲ႕ သိပ္မတူဘူး။)

ေနာက္တခါကေတာ့ ေထာပတ္ထမင္းေရာင္းတဲ့ (ဟုတ္တယ္၊ ျမန္မာေထာပတ္ထမင္းနဲ႕ တူတယ္။) အေရွ႕အလယ္ပုိင္းဆုိင္မွာပါ။ ညဘက္ ေက်ာင္းမွာ ညနက္တဲ့အထိ စာလုပ္ရင္းစားဖုိ႕ စမူဆာ သြားသြား၀ယ္ေနေတာ့ ကုလားနဲ႕ (တရုတ္ႀကီးေလာက္ မဟုတ္ေပမဲ့) နည္းနည္း ရင္းႏွီးၿပီး မ်က္မွန္းတန္းမိေနတယ္။ ေသာၾကာေန႕ တစ္ေန႕ ညေနပုိင္း (အဲဒီေန႕က ပိုက္ဆံထုတ္ဖုိ႕ မေမ့ဘူး။) ကုလားကုိ ပုိက္ဆံထုတ္ေပးေတာ့ ေဒၚလာ ၅၀ တန္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ကုလားကလဲ ဆုိင္သိမ္းဖုိ႕ ပုိက္ဆံေတြအကုန္ ေသာ့ခတ္ၿပီးေနေတာ့ ျပန္အမ္းစရာမရွိလုိ႕ ေနာက္မွ ေပး ဆုိၿပီး စမူဆာေတြ ထည့္ေပးလုိက္တာပဲ။ ေနာက္ေန႕ေတြက်ေတာ့ ေက်ာင္းမေရာက္ျဖစ္တာနဲ႕၊ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့လဲ အဲဒီဆုိင္မွာ မစားျဖစ္၊ စားျဖစ္ေတာ့လဲ ေမ့နဲ႕ ၂ ပါတ္ေလာက္ၾကာမွ ကုလား အေၾကြးျပန္ရရွာတယ္။

သူတုိ႕က စားေနက် ေဖာက္သည္မုိ႕လုိ႕၊ ျမင္ဖူးေနလုိ႕ ထားပါေတာ့။ ဒီေန႕ေတာ့ ညကလဲ နည္းနည္းနက္ေနေတာ့ နီးတဲ့ဆုိင္ေတြမွာ စားစရာမရွိေတာ့တာနဲ႕ နည္းနည္းေ၀းတဲ့ စားေနက် မဟုတ္တဲ့ ဆုိင္ေတြနားကုိ ေမာင္ေလာရွည္ ခ်ီတက္ပါတယ္။ စားစရာမွာၿပီးမွ သတိရလုိက္တာက ပိုက္ဆံ အေတာ္ခမ္းေနၿပီ၊ ေလာက္ပါ့မလား။ စားေနက်ဆုိင္လဲ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္က်လဲ မသိဘူးေလ။ ပုိက္ဆံ ေျပးထုတ္ဖုိ႕ကလဲ အေတာ္ေ၀းတာဆုိေတာ့ အယ္ ဆုိၿပီး အသံထြက္လုိ႕ ရွိတဲ့ အေၾကြေတြကို ႏိႈက္ထုတ္ေနတာကုိျမင္ေတာ့ ေမာင္ေလာရွည္ကုိ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ တရုတ္မက ကဲပါ ... ပုိက္ဆံ မပါလဲ စားသြား၊ ေနာက္မွေပးလဲ ရတယ္လုိ႕ ေျပာပါေတာ့တယ္ (ရွက္လုိက္တာေနာ္)။ ဒါေပမဲ့ ကံက ေကာင္းခ်င္ေတာ့ စားစရာေတြက သိပ္ေစ်းမႀကီး၊ ေခ်ာင္ၾကားမွာ ကပ္ေနတဲ့ ၂ ေဒၚလာတန္တစ္ရြက္ထြက္လာေတာ့ (ဟုတ္တယ္၊ စင္ကာပူမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ၂ ေဒၚလာတန္ သံုးတယ္။) အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ (တကယ္လုိ႕မ်ား ပုိက္ဆံ တကယ္ပါမလာလုိ႕ကေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႕ တီးၿပီး ေနာက္ေန႕မွ သြားေပးရမွာ။)

ေၾသာ္ ... စင္ကာပူမွာလဲ ေငြ၊ ေငြ၊ ေငြပဲ ၾကည့္မေနပဲ ေဖာ္ေရြတတ္သူေတြ ရွိပါလားေနာ္။

လကမၻာခရီးစဥ္ ႏွစ္ ၄၀ ျပည့္

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဤေျခလွမ္းငယ္တလွမ္းဟာ လူသားထုတရပ္လံုးရဲ႕ ခုန္ပ်ံတုိးတက္မႈတစ္ခုျဖစ္တယ္။ (Neil Armstrong).

လူသားေတြအေနနဲ႕ လကုိ ေအာင္ႏုိင္မွ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုးကို ခရီးႏွင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ လကမၻာရဲ႕ ဆြဲငင္အားက ကမၻာ့ ဆြဲငင္အားရဲ႕ ၆ ပံု ၁ ပံုသာ ရွိတာမုိ႕ လကမၻာမွာ အေျခစိုက္စခန္းထားႏုိင္ခဲ့ရင္ ေလာင္စာအနည္းငယ္နဲ႕ပဲ ေနစၾကာ၀ဠာထဲက ၿဂိဳဟ္ေတြကုိ သြားေရာက္ ေလ့လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ကမၻာကေန တုိက္ရုိက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကမၻာေျမရဲ႕ ဆြဲငင္အားကုိ လြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ လြတ္ေျမာက္အလ်င္ (escape velocity) ရဖုိ႕ကုိ ေလာင္စာ အမ်ားႀကီး သံုးရပါတယ္။) 

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ၁၉၆၉ ခု ဇူလုိင္လ ၂၀ ရက္ေန႕ (ဒီေန႕) မွာ အေမရိကန္ အာကာသသူရဲေကာင္း အမ္းစထေရာင္းနဲ႕အယ္လ္ဒြင္တုိ႕ဟာ လူသားထုတရပ္လံုးရဲ႕ ကုိယ္စား လကမၻာကို ေျခခ်ကာ အမွတ္တရအျဖစ္ အေမရိကန္ အလံကို လႊင့္ထူထားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ္းစထေရာင္းရဲ႕ သိမ္းငွက္ ေျခခ်လုိက္ၿပီ (Eagle has landed) နဲ႕ လွလုိက္တာ (Beautiful view) ဆုိတဲ့ သတင္းပုိ႕သံေတြဟာ ယေန႕တုိင္ ေရပန္းစားေနဆဲပါ။ (သီခ်င္းအခ်ိဳ႕မွာ remix လုပ္တာ၊ Game အခ်ိဳ႕မွာ ထည့္ထားတာ၊ ရုပ္ရွင္အခ်ိဳ႕မွာ မွီျငမ္းတာ စသျဖင့္ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။)

စစ္ေအးေခတ္ အာကာသ နည္းပညာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေၾကာင့္ လူသားတရပ္လံုး လူေနမႈ အဆင့္အတန္း တဟုန္ထုိး တုိးတက္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ လံုး၀လံုးတဲ့ သတၱဳစက္လံုးကို ပံုသြန္းႏုိင္တာကစလုိ႕ ကြန္ပ်ဴတာေတြအလယ္၊ ေလေၾကာင္း နည္းပညာအဆံုး အမ်ားႀကီး တုိးတက္မႈ ရေစခဲ့တာ ျငင္းလုိ႕မရပါဘူး။ လက္ရွိမွာ အာကာသ စူးစမ္းေလ့လာေရးမွာ လူသားေတြ အားေလ်ာ့ေနေပမဲ့ (အၾကမ္းဖက္မႈ တုိက္ဖ်က္ေရးေတြ၊ စီးပြားပ်က္ကပ္ေတြနဲ႕ ရႈပ္ေနတာကုိး) တရုတ္ႏုိင္ငံက သိပ္မၾကာခင္မွာ လေပၚကုိ လူမဲ့ခရီးစဥ္လႊတ္မယ္၊ ေအာင္ျမင္ရင္ လေပၚကုိ လူတက္မယ္ဆုိတာ ၾကားရေတာ့ စၾကာ၀ဠာႀကီးကုိ လူသားေတြ စုိးမုိးႏုိင္ဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပန္လည္ ႏုိးထလာပါၿပီ။

လကမၻာေန႕ (ဇူလုိင္ ၂၀ ရက္ေန႕) ႏွစ္ပါတ္လည္အျဖစ္ ေရးသား ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

ျမန္မာစာစနစ္မ်ား၏ ေနာက္ခံကား

ယခုအခါ ကြန္ပ်ဴတာသံုး ျမန္မာစာ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြန္းလွ်က္ ရွိသည္။ ၄င္းစနစ္အသီးသီး၏ ေပၚေပါက္လာရျခင္း အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ သေဘာသဘာ၀မ်ားမွာ တခုႏွင့္ တခု မတူညီပဲ ကြဲျပားလွ်က္ရွိသည္။ Unicode 5.1 တြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ား၏ ေနရာသတ္မွတ္ခ်က္ တည္ၿငိမ္လာၿပီျဖစ္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား မွ်ေ၀ႏုိင္ရန္၊ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာစာမ်ားကုိ အကၡရာ၀လိစီရန္ႏွင့္ ရွာေဖြႏုိင္ရန္ ၄င္းေနရာသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတုိင္း ေျပာင္းလဲ သံုးစြဲသင့္ၿပီျဖစ္သည္။ လက္ရွိစနစ္မ်ား၏ ေနာက္ခံကားကုိ နားလည္သေဘာေပါက္မွ ၄င္းစနစ္မ်ားအား အသံုးျပဳလွ်က္ရွိသူတုိ႕ကုိ Unicode အဆင့္မီစနစ္မ်ားသုိ႕ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေျပာင္းလဲႏုိင္ေစမည္ျဖစ္ရာ ဤစာတမ္းငယ္တြင္ လက္ရွိ ျမန္မာစာစနစ္မ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ကုိ Information Systems Practitioner တစ္ဦး၏အျမင္မွ ေဆြးေႏြးတင္ျပမည္ ျဖစ္သည္။

နိဒါန္း

ယခုအခါ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အသံုးျပဳရာတြင္ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ာမန္၊ ျပင္သစ္စေသာ အေနာက္တုိင္း ဘာသာစကားမ်ားသာမကပဲ တရုတ္၊ ကုိရီးယား၊ ဂ်ပန္ စေသာ အေရွ႕တုိင္း ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္လဲ လြယ္ကူစြာ အသံုးျပဳႏုိင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုိ႕ မိခင္ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အသံုးျပဳႏုိင္ရျခင္းမွာ ဘာသာစကားအမ်ားအျပား၏ အကၡရာမ်ားကုိ code-range တစ္ခုအတြင္းတြင္ ေနရာခ်ထားေပးေသာ Unicode ေခၚ စံႏႈန္းတစ္ရပ္ကုိ အမ်ားသေဘာတူ သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ စံႏႈန္းအတြင္းတြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ားအတြက္ code-range ကုိ သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသည့္တုိင္ေအာင္ အေသးစိတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ ပံုစံကုိ အတည္မျပဳႏုိင္ေသးပဲ ရွိခဲ့သည္။

ယခုအခါ ျမန္မာစာ Unicode စနစ္သည္ တည္ၿငိမ္စ ျပဳလာၿပီျဖစ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီ ျမန္မာစာ စနစ္မွာ အျခားဘာသာစကားမ်ားႏွင့္ ယွဥ္တြဲ သံုးစြဲႏုိင္သည့္ Unicode အစစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားသံုး (de facto) စံႏႈန္းတစ္ရပ္ အျဖစ္ ရပ္တည္လွ်က္ရွိသည္။ ယခင္က သံုးစြဲခဲ့ေသာ ASCII (truetype) font မ်ားႏွင့္ Burglish သံုးစြဲမႈမ်ားလဲ ယေန႕တုိင္ ရပ္တည္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။ ဤစာတမ္းတြင္ 8 bit font မ်ားႏွင့္ burglish အေၾကာင္းကို ေရွးဦးစြာတင္ျပၿပီး အမ်ားသံုးျဖစ္သည့္ ေဇာ္ဂ်ီစနစ္အေၾကာင္းကုိ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ Unicode 5.1 အဆင့္မီစနစ္မ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ ၄င္းတုိ႕ကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္သင့္သည္ကို ရွင္းလင္းေရးသားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

8 Bit Systems

ယခင္က အဂၤလိပ္စာလံုးကဲ့သုိ႕ေသာ လက္တင္စာလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ contents မ်ားကုိ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား ေ၀မွ်သံုးစြဲႏုိင္ေစရန္အတြက္ စံအျဖစ္ IBM မွ EBCDIC (8 bits) စနစ္ႏွင့္ ASCII (7 bits) စနစ္ဟူ၍ စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ASCII စနစ္ကုိ 8 bit သုိ႕ တုိးခ်ဲ႕ခဲ့သည္။ နာမည္ႀကီး Windows စနစ္မ်ားတြင္ ASCII စနစ္ကုိ အသံုးျပဳႏုိင္ရာ အဂၤလိပ္စာလံုးမ်ားကုိ ပံုျပင္ဆြဲ၍ ျမန္မာစာလံုးပံုစံ အမ်ားအျပား ေပၚထြက္ခဲ့သည္။ ၄င္းတုိ႕သည္ နည္းပညာရႈေထာင့္အရ အဂၤလိပ္စာကုိ ပံုေျပာင္းထားျခင္းမွ်သာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ျမန္မာစာ အကၡရာစီထံုးျဖင့္ အလြယ္တကူ စီ၍မရေပ။ ယခုအခါ ၄င္းတုိ႕ကုိ ပံုႏွိပ္တုိက္မ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္႕စြာ သံုးစြဲလွ်က္ရွိၿပီး CE ႏွင့္ Win-Myanmar ပံုစံတုိ႕မွာ ထင္ရွားသည္။ 

Burglish

ျမန္မာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ ေရာေထြးေရးသားရန္ 16 bit code မ်ား မေပၚေပါက္မီက Chat application သံုးစြဲသူအခ်ိဳ႕သည္ ေျပာလုိေသာ အေၾကာင္းအရာကုိ အသံဖလွယ္၍ အဂၤလိပ္ အကၡရာမ်ားျဖင့္ ေရးသားသံုးစြဲၾကသည္။ (ဥပမာအားျဖင့္ Sar Pee P Lar ? = စားၿပီးၿပီလား ျဖစ္သည္။) ယေန႕တုိင္ ျမန္မာစာ ေကာင္းစြာ မရိုက္တတ္သူ Chat application အသံုးျပဳသူအခ်ိဳ႕လဲ ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႕အတြက္ အလုိအေလ်ာက္ ဘာသာျပန္ေပးသည့္ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြက္ခဲ့ရာ ၀ိဇၨာစနစ္မွာ ထင္ရွားေသာ ဥပမာ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ Myanmar – 3 သုိ႕ ဘာသာျပန္ေပးႏုိင္သည္။

ေဇာ္ဂ်ီ

ႏုိင္ငံတကာသံုး စံႏႈန္းျဖစ္သည့္ Unicode စံႏႈန္း (16 bit code) တြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ား၏ ေနရာ (ခြင္) ကို အတိအက် သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း စာလံုးမ်ား၏ ေနရာႏွင့္ ဘာသာစကား၏ ရႈပ္ေထြးမႈ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ စံသတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက် မရွိသည္မွာ အေတာ္ပင္ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျပ ႏွင့္ ၾက တြင္ ပါ၀င္ေသာ ရရစ္မွာ အတူတူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္းတုိ႕ကုိ ပံုေဖာ္ရန္အတြက္ software support (rendering support) လုိသည္။ ၄င္းကုိ အလြယ္နည္းႏွင့္ ေျဖရွင္းရန္မွာ code-range ကို ခ်ဲ႕ပစ္ရန္ျဖစ္ရာ (ရရစ္ ၂ ခုသံုးမယ္၊ code ၂ ခုေပး ဆုိတာမ်ိဳး) ပညာရွင္အခ်ိဳ႕က စံႏႈန္းမတည္ၿငိမ္မီ ကာလအတြင္း ေဆးၿမီးတုိအျဖစ္ အျခားဘာသာစကားမ်ား၏ code မ်ားကုိ ေခ်းငွားသံုးစြဲကာ ေဇာ္ဂ်ီစာလံုးစနစ္ကုိ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။

၄င္းသည္ ျပႆနာ ၂ ရပ္ကုိ ဖိတ္ေခၚလာသည္။ ေဇာ္ဂ်ီသည္ အဂၤလိပ္ အကၡရာမ်ား၏ code ကုိ မထိသျဖင့္ အဂၤလိပ္/ျမန္မာ တြဲဖက္ေရးသားရာတြင္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ၄င္းေခ်းငွားထားေသာ ဘာသာစကားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာစာကုိ တြဲဖက္ေရးသားပါက ကြန္ပ်ဴတာအေနႏွင့္ ေခ်းသံုးထားေသာ code မ်ားကုိ မည္သည့္ အကၡရာ (ျမန္မာ အကၡရာ သို႕မဟုတ္ အျခား အကၡရာ) အျဖစ္ ေဖာ္ျပေပးရမည္ကုိ မသိႏုိင္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။ (ဥပမာ 1E29 သည္ 'ḩ' လား၊ Latin Small Letter H with Cedilla လား မသိႏုိင္ေတာ့ေပ။) ေနာက္ျပႆနာတစ္ရပ္မွာ တူညီေသာ စာလံုးမ်ား ကုိ code အမ်ားအျပားသုိ႕ assign လုပ္ထားသျဖင့္ အကၡရာစဥ္ စီရာ (ႏွင့္ searching ရွာရာ) တြင္ မလုိလားအပ္ေသာ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရရစ္သည္ ျပ ဟုေရးရာတြင္ တမ်ိဳး၊ ၾက ဟုေရးရာတြင္ တမ်ိဳး၊ လံုးႀကီးတင္ႏွင့္ တြဲရန္တမ်ိဳး (ၿပိ၊ ႀကိ) စသျဖင့္ code အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္မွာ အကၡရာ စဥ္ရာတြင္ ၾကသည္ ျပအေရွ႕ (ၾကိသည္ ျပိအေရွ႕) ဟူ၍ ရရစ္ ၂ မ်ိဳးကုိ အတူတူ သေဘာထားၿပီး စီရရာ ေဇာ္ဂ်ီစနစ္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာစာမ်ားကုိ အကၡရာစီႏုိင္ရန္ ခက္ခဲပါသည္။

ေဇာ္ဂ်ီ၏ အဓိက အားနည္းခ်က္ တစ္ရပ္မွာ စာလံုးမ်ား၏ စံပံုစံ မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တ + - ိ + - ု (တုိ) ႏွင့္ တ + - ု + - ိ (တုိ) တုိ႕မွာ ေဇာ္ဂ်ီတြင္ မတူညီၾကေပ။ သုိ႕ျဖစ္၍ ပထမ တုိ ကုိ ရွာေဖြရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ ဒုတိယ တုိ ကုိ ထည့္သြင္း ရွာေဖြခုိင္းပါက ရွာေတြ႕မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ တူညီေသာစာလံုးမ်ားကုိ ရုိက္ထည့္ေသာ အစီအစဥ္ မတူညီျခင္းေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာက မတူညီဟု အေျဖထုတ္ေပးျခင္းမွာ လက္ခံႏုိင္ဖြယ္ အရည္အေသြးတစ္ရပ္ မဟုတ္ေပ။ ေဇာ္ဂ်ီျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာစာတုိ႕မွာ တေန႕တျခား တုိးပြားလာေနရာ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ၄င္းတုိ႕သည္ ရွာရ၊ ေဖြရခက္သည့္ စာအုပ္ပံုႀကီးႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္လာေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ (အဆုိေတာ္ စုိင္းစုိင္းခမ္းလႈိင္၏ အေၾကာင္းကို ေရးသားသူ တ၀က္က စ + - ိ + - ု + င + - ္ + - း ဟု ေရးၿပီး က်န္တ၀က္က စ + - ု + - ိ + င + - ္ + -း ဟု ေရးပါက မည္သုိ႕ ျဖစ္မည္ကို မွန္းဆၾကည့္ပါ။) သုိ႕ရာတြင္ ေရွးယခင္ လက္ႏွိပ္စက္မ်ားကဲ့သုိ႕ပင္ သေ၀ထုိးႏွင့္ ရရစ္ကုိ ဗ်ည္းမရုိက္ခင္ ရိုက္ရျခင္း၊ ဗ်ည္းတြဲမ်ား (ရရစ္၀ဆြဲ၊ ယပင့္၀ဆြဲ စသည္တုိ႕)ကုိ ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္ရံုႏွင့္ ေရးသားႏုိင္ျခင္းတုိ႕မွာ သံုးစြဲသူတုိ႕ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္သည္။

Windows စနစ္အမ်ားစုတြင္ ေဇာ္ဂ်ီစနစ္ျဖင့္ ျမန္မာစာ ေရးသားရန္အတြက္ အခမဲ့ ရရွိႏုိင္ေသာ Zawgyi installer application ကုိ သြင္းလုိက္ရန္သာလုိအပ္ၿပီး ဖတ္ရႈရန္အတြက္မူ သာမာန္ font တစ္ခု သြင္းသကဲ့သုိ႕ ေဇာ္ဂ်ီ font ကုိ သြင္းလုိက္ရန္သာ လုိအပ္သည္။ ေရးသားရန္အတြက္ လက္ကြက္မွတပါး ေလ့က်င့္ရန္ မလုိအပ္ေပ။ အသံုးျပဳရလြယ္ကူျခင္းေၾကာင့္ ယေန႕တြင္ online ေပၚရွိ ျမန္မာစာအသံုးျပဳမႈ (blog, forum, chat application) အမ်ားစုသည္ ေဇာ္ဂ်ီ ျမန္မာစာ စနစ္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။

Unicode 5.1 အဆင့္မီ ျမန္မာစာစနစ္မ်ား

Myanmar 3 အပါအ၀င္ Unicode 5.1 စနစ္သံုး ျမန္မာစာစနစ္မ်ားသည္လည္း အစုိးရက ေထာက္ခံေနလင့္ကစား အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေမာက္ခ်ာ (- ါ) ႏွင့္ ေရးခ်ာ (- ာ) တုိ႕မွာ စာလံုး ၂ လံုးျဖစ္ေနသည္။ အကၡရာစဥ္ရာတြင္ ၄င္းတုိ႕ကုိ အတူတူဟု သေဘာထားၿပီး စီရသည္။ (ေဇာ္ဂ်ီ၏ ရရစ္ကဲ့သုိ႕ပင္ မလုိအပ္ပဲ code-range ကုိ ျဖဳန္းတီးသကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ေနပါသည္။) အသတ္ (- ္)ႏွင့္ ပံုစံတူေသာ္လည္း အသတ္ႏွင့္ ဘာမွမဆုိင္ေသာ ေရွ႕ထုိး (ဥပမာ ေကာ္ မွ - ္) မွာ code မရွိပါ။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ Unicode 5.1 သည္လည္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲဦးမည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ရွိေနပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ၄င္းသည္ စာရိုက္ရာတြင္ သတ္မွတ္ထားသလုိသာ ရုိက္သြင္းရသျဖင့္ ေဇာ္ဂ်ီကဲ့သုိ႕ တုိ ၂ မ်ိဳး ျဖစ္ေနစရာ မရွိသျဖင့္ ေဇာ္ဂ်ီထက္ ပုိမုိ တည္ၿငိမ္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

ထုိ႕ျပင္ Myanmar – 3 ကိုအသံုးျပဳရန္အတြက္ အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးေသာ အဆင့္မ်ား လုိအပ္သည္။ Windows စနစ္တြင္ ဖတ္ရႈရန္အတြက္လဲ သီးသန္႕ software မ်ား သြင္းရန္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ လုိအပ္ဆဲျဖစ္သည္။ ၄င္းကုိ အသံုးျပဳ ေရးသားရန္အတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာမွ် ေလ့က်င့္ရန္ လုိအပ္ပါသည္။

ဘာကုိသံုးရမလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ လူမ်ားစု မသံုးေသးတာလဲ။

ယေန႕တြင္ အစုိးရ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားအားလံုးကို Myanmar-3 ကုိ အသံုးျပဳရန္ ညႊန္ၾကားထားပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ e-Government စနစ္မ်ားကို ေနာင္အနာဂါတ္တြင္ မိတ္ဆက္ခဲ့ပါက Myamar – 3 ကုိ ႏုိင္ငံသားတုိင္း မျဖစ္မေန အသံုးျပဳရမည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိသည္။ ထုိ႕ျပင္ Windows စနစ္မ်ားတြင္ Unicode 5.1 ကုိ အေထာက္အပံ့ေပးပါက ဖတ္ရေရးရခက္ေသာ ျပႆနာမွာ အလုိအေလ်ာက္ ေျပလည္သြားမည္ျဖစ္သည္။ (ယခုအခါ KDE သံုး Linux မ်ားတြင္ Myanmar – 3 ကုိ ဒီအတုိင္း ဖတ္လုိ႕ရၿပီျဖစ္သည္။) ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဇာ္ဂ်ီသည္ Myanmar- 3 ထက္ပုိ၍ ေရးရ၊ ဖတ္ရလြယ္သည္ဆုိေသာ အားသာခ်က္ မရွိႏုိင္ေတာ့ေပ။

အသံုးမ်ားေသာ ေဇာ္ဂ်ီမွ Unicode 5.1 သို႕ေျပာင္းလဲႏုိင္ေရးသည္ တကယ္တမ္းအားျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ ျပႆနာ တစ္ရပ္မဟုတ္ပါ (အက်ယ္ကုိ ေလာကအလွႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး ရႈ)။ Myanmar – 3 ကုိ ေျပာင္းရမည္မွာလဲ ေသခ်ာ၊ ေဇာ္ဂ်ီကုိလဲ ၾကာရွည္ အသံုးျပဳရန္လဲ အဆင္မေျပ၊ တစ္ဦးခ်င္း ေျပာင္းရန္လဲ နည္းပညာအရ လြယ္ကူ လွ်င္ျမန္ပါလွ်က္ႏွင့္ ေဇာ္ဂ်ီကုိ လူမ်ားစု ဖက္တြယ္ထားၾကျခင္းမွာ အေၾကာင္းရင္း ၂ ရပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပထမ အေၾကာင္းရင္းမွာ Myanmar – 3 တြင္ လက္ႏွိပ္စက္အတုိင္း ရုိက္မရပဲ ေလ့လာသင္ၾကားမႈ လုိအပ္ေသာေၾကာင့္ (ေဇာ္ဂ်ီ၏ တခုတည္းေသာ အားသာခ်က္) ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အေၾကာင္းရင္းမွာ လူမ်ားစု သံုးစြဲျခင္း မျပဳေသာေၾကာင့္ အထီးက်န္မည္ကုိ စုိးရိမ္သည့္ လူမႈေရး ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ပုိမုိအေရးႀကီးသည္။

နိဂံုး

ယခုစာတမ္းငယ္တြင္ 8 bit font၊ Burglish၊ ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ Myanmar – 3 အစရွိေသာ ျမန္မာစာ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၏ သေဘာသဘာ၀မ်ားကို သိနားလည္မွ Unicode အဆင့္မီ ျမန္မာစာစနစ္မ်ားသုိ႕ ေျပာင္းလဲရန္ အစီအစဥ္ကုိ ႀကံဆႏုိင္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ၄င္းတုိ႕၏ ဂုဏ္သတၱိမ်ားကုိ နည္းပညာႏွင့္ လူမႈေရး (သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ သံုးစြဲသူမ်ား) ရႈေထာင့္မ်ားမွ တင္ျပထားသည္။ အဆုိပါ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကုိ အေျခခံ၍ Unicode အဆင့္မီ ျမန္မာစာစနစ္မ်ားသုိ႕ ေျပာင္းလဲႏုိင္ရန္ အစီအစဥ္ကုိ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္ က်န္ရွိေနပါေသးသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အေၾကာင္း

BLUE SKY FOREST တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကုိက္ညီသျဖင့္ မူရင္းေရးသားသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ (သတ္ပံုသတ္ညႊန္း အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္သည္မွအပ) မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

၁၈၇၀ခုႏွစ္တ၀ိုက္၊ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔လူဦးေရက ဆယ္သန္းေလာက္ရွိပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ေခတ္က အဲ့ဒီလိုမေျပာဘူး။ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး တကုေဋကို အုပ္စိုးသူျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရပါသတဲ့။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲလူတန္းစားသတ္မွတ္ခ်က္က သိပ္ရွင္းတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ ဘုရင္ဟာ “သခင္” ၊ က်န္တာက “ကၽြန္” ။

ဘုရင္နဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဘယ္သူ၊ဘယ္၀ါ ပါဘုရားလို႔ဆိုရသတဲ့။ အဲဒီတုန္းက နာမည္ေရွ ႔မွာ “ေမာင္”ေတြ “မ”ေတြသိပ္ရွိလွေသးတာမဟုတ္။ “က်ား” ဆိုရင္ “ကၽြန္ေတာ္”၊ “မ”ဆိုရင္ “ကၽြန္မ” ။ “ခင္ဗ်ား”ဆိုတာကလည္း သခင္၊ဘုရားကလာတာတဲ့။ "ရွင္"ဆိုတာက အရွင္၊သခင္ကလာသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ မင္းတုန္းမင္းမတိုင္ ခင္ကာလေတြကတည္းက ကၽြန္ေတာ္၊
ကၽြန္မျဖစ္ေနတာပါ။ ဘယ္ေခတ္ကစၿပီးသံုးသလဲဆိုတာေတာ့ မသိဘူး။ သမိုင္းဆရာမ်ားက သိေပမေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ဘုရင္က “ေမာ့” (ေမာ္ဖူးေစ) ဆိုမွ ေမာ့ၾကည့္ ရသတဲ့။ သူက မေမာ့ခိုင္းမခ်င္း ေျမျပင္မွာ၀ပ္ေနေပေရာ့။ ရွင္ဘုရင္ဆိုသူမ်ားေျပာပါတယ္။ လူလူခ်င္းကုိ။

တိုင္းျပည္မွာဘုရင္က သခင္ဆိုေတာ့ သူ႔ထက္ႀကီးတာ ဆင္ပဲရွိတယ္။ ေရေျမ ႔သနင္းျပည့္ရွင္မင္း လို႔လည္းဆိုသကိုး။ တတိုင္းျပည္လံုး လူတင္မက ေရေရာ၊ေျမေရာ သူပိုင္တယ္။ ဘာမွမထိနဲ႔ မီးပြင့္သြားမယ္ ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးေပါ့။ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတဲ့ေခတ္ေတြပါ။ ထားပါေတာ့။ အခုခ်ိန္ထိ စာေရးသူတို႔က “ကၽြန္ေတာ္တို႔”လုပ္ေနၾကတုန္းပဲဆိုတာကေတာ့ စာရႈသူတို႔ေရ သိပ္လြန္လြန္း
ၿပီထင္သကြယ္။

ေျပာင္းလဲမႈက နည္းနည္းေလးပဲရွိတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ဆိုတာေတြ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီး ဘယ္သူပါဆိုတာေတြေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အခုကိစၥက ေရွ ႔မွာေျပာခဲ့ၾကသူေတြ မ်ားလွပါၿပီ။ အထူးအဆန္းလဲမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ထပ္ေျပာေနရသတံုး ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကိစၥႀကီး အဆံုးသတ္ေစခ်င္လွလို႔ပါပဲဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္မမိုက္တဲ့ ကိစၥပဲ။ ကၽြန္ဆိုတာလူဘ၀မွာ အနိမ့္က်ဆံုးအ ေျခအေနမဟုတ္လား။ ဘယ္သူမွ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။

ဒီေန႔ကမၻာဟာ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ဆိုေပမဲ့ ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ေနသူေတြ အနည္းအက်ဥ္းရွိေနတုန္း။ ကၽြန္အျဖစ္ေရာင္းအစားခံေနရသူေတြရွိေနတုန္း။ ျမန္မာျပည္မွာ အိမ္ေဖၚလို႔ ေခၚတဲ့သူေတြရွိေနတယ္။ သူတို႔က ကၽြန္မဟုတ္ၾကေပမယ့္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္လိုအဆက္ အဆံခံေနတာရွိေနတုန္း။ တခ်ိဳ ႔တိုင္းျပည္ေတြမွာလည္း
ဒီအေျခအေနမ်ိဳးရွိေနတုန္းပဲ။

ကမၻာမွာက ကၽြန္ဘ၀ကလြတ္ေအာင္၊ ကၽြန္ေခတ္ကုန္ေအာင္၊ ကၽြန္ဇတ္သိမ္းေအာင္ မေရမတြက္ ႏိုင္တဲ့ အသက္ေတြေပးၿပီးေျပာင္းလဲခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ "ကၽြန္"ဆိုတဲ့အသံမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဆက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ေနၾကတုန္း။ ဘယ္အထိ ဆက္ၾကဦးမွာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ဆက္သံုးဆြဲေနၾကသလဲ။ ေကာင္းတဲ့ အေမြအႏွစ္မွ မဟုတ္ပဲ။ သမိုင္းဆိုးသမိုင္းညစ္ေတြကို သိသိႀကီးနဲ႔ဆက္ၿပီးသယ္ေဆာင္ေနတာ
ဟာ သမိုင္းတာ၀န္မေက်တာပဲ။ မေကာင္းတာေတြကို ထားခဲ့ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ယံုမက လြန္ေတာင္လြန္ေနၿပီ။

ဆိုင္ရာပိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဒီကိစၥကိုဘာေၾကာင့္မ်ား အၾကာႀကီးၾကည့္ ေနရသလဲ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔မရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္။ အင္မတန္ခက္ခဲလွတဲ့ ကိစၥလည္းမဟုတ္။ ေခတ္ႀကီး၊ စနစ္ႀကီးကိုေျပာင္းပစ္ရတာမွ မဟုတ္ပဲ။ ေသြးထြက္သံယိုေတာ္လွန္ေရးမွ မဟုတ္ပဲ။
ဒီကိစၥေၾကာင့္ ေတာခိုရမယ္၊ ေထာင္အႏွစ္ ေျခာက္ဆယ္ေလာက္က်ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးမွ မဟုတ္ပဲဗ်ာ။ ေျပာင္းရင္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ငယ္စဥ္အခါက။ လူႀကီးေတြဆံုးမတဲ့အခါ “နင္” နဲ႔ “ငါ” နဲ႔ေျပာရင္ရိုင္းသတဲ့။ ခင္ဗ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ရွင္၊ ကၽြန္မ ဆိုမွ ယဥ္ေက်းပါသတဲ့။ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြကို ျပန္ဆံုးမဖို႔ လိုၿပီထင္ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ျပာ ေတာအုပ္

ရုပ္ျမင္ထဲက သိပၸံ ၂

www.phdcomics.com တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ကာတြန္းမ်ားသည္ ထိမိၿပီး ဟာသေျမာက္သည့္အတြက္ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ကာတြန္းေရးဆြဲသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္။

ျပန္ဖတ္ရန္ ။ ။ ရုပ္ျမင္ထဲက သိပၸံ

ၿပီးၿပီလုိ႕ထင္တာ။ ကာတြန္းဆရာက ေနာက္ထပ္ ၃ ကြက္ ထပ္ဆြဲသဗ်။

"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com


"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com


"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com