ေပ ၅၀၀၀ ျမင့္ေသာ ပန္းသီးပင္မ်ား ႏွင့္ သဒၵါအမွားမ်ား

ဒီေန႕ထုတ္ The Voice ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၆ အမွတ္ ၆ (စာၾကမ္း) မွာ

"ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးအတြက္ ကမၻာ့ဘဏ္ ဒုတိယ ဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ... ႏုိဘယ္ဆု ရရွိထားသူ ... စီးပြားေရး ပညာရွင္ Joseph E. Stiglitz ... ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ လာေရာက္မည္ ... ။"လုိ႕ ေဖာ္ျပပါရွိတာကို ဖတ္ရႈရပါတယ္။ အမွန္က "ကမၻာ့ဘဏ္ ဒုတိယ ဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ... ႏုိဘယ္ဆု ရရွိထားသူ ... စီးပြားေရး ပညာရွင္ Joseph E. Stiglitz ... ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးအတြက္ လာေရာက္မည္ ... ။" လုိ႕ျဖစ္ရမွာပါ။

အဲဒါကုိ ျမင္ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက သဒၵါေလ့က်င့္ခန္းထဲက ေပ ၅၀၀၀ ျမင့္ေသာ ပန္းသီးပင္မ်ားအေၾကာင္းကို သတိရမိပါတယ္။ ပုဒ္အထားအသိုျပင္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းမွာ ေမးခြန္းမွာ "ေပ ၅၀၀၀ ျမင့္ေသာ ပန္းသီးပင္မ်ားစုိက္ပ်ိဳးရန္ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကုိ သက္ဆုိင္ရာက ရွာေဖြေနသည္။" လုိ႕ ေပးထားရင္ "ပန္းသီးပင္မ်ားစုိက္ပ်ိဳးရန္ ေပ ၅၀၀၀ ျမင့္ေသာ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကုိ သက္ဆုိင္ရာက ရွာေဖြေနသည္။" လုိ႕ ျပန္ေျဖေပးရတာမ်ိဳးေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ပန္းသီးပင္ကပဲ ေပ ၅၀၀၀ ျမင့္သလုိလုိ။

အေရးႀကီးတာက နာမ၀ိေသသနေတြနဲ႕ ႀကိယာ၀ိေသသနေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ သူတုိ႕အထူးျပဳတဲ့ ပုဒ္ေတြ (နာမ္၊ နာမ္စား၊ ႀကိယာမ်ား) နဲ႕ ကပ္ေပးဖုိ႕ပါပဲ

အမွန္ျပင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ကန္စြန္းဥ (ဟကၠဴ)

မႀကိဳက္တတ္ေပမဲ့

ေမေမျပဳတ္တဲ့ ကန္စြန္းဥ

နည္းနည္းစားခ်င္တယ္။

ေရွးထံုးလဲ ပယ္မွ - ၂

ခ်စ္သူ ၂ ဦးတုိ႕ လက္ထပ္ဖုိ႕အတြက္ လက္ထပ္တဲ့ရံုးကုိ သြားၾကတာပါ။ အဲဒီမွာ ရွိတဲ့စာေရးမက ရုိးရာ အစဥ္အလာအတုိင္း လက္ထပ္ဖုိ႕ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္ကုိ အတည္ျပဳလိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဆီးႀကိဳ ေျပာၾကားပါတယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႕ သတုိ႕သမီးရဲ႕ ခါးအရြယ္အစားကုိ ေမးၿပီး လိင္ဆက္ဆံမႈ ျပဳလုိ႕မရေအာင္ ေသာ့ပိတ္ထားလုိ႕ရတဲ့ ကိရိယာကုိ ထုတ္ေပးၿပီး မိန္းကေလးကို ၀တ္ခုိင္းပါတယ္။ သတုိ႕သားကုိ ေသာ့အပ္ပါတယ္။ (အလယ္ေခတ္မွာ စတင္တီထြင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီကိရိယာက သတုိ႕သားအေနနဲ႕ သူပုိင္ဆုိင္တဲ့ သတုိ႕သမီးကုိ တျခားလူနဲ႕ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းလုိ႕မရေအာင္ ေသာ့ခတ္ထားလုိ႕ရသလုိ၊ မဂၤလာမေဆာင္ခင္ကတည္းက ကုိယ္၀န္ရွိေနခဲ့ရင္လဲ သတုိ႕သမီးကုိ - ၀မ္းဗုိက္ကုိ ခ်ဳပ္ထားျခင္းျဖင့္ - ေသဆံုးေစႏုိင္ပါတယ္။)

သတုိ႕သမီးက အဲဒါနဲ႕ ေသာ့ခတ္ထားမခံႏုိင္ေၾကာင္း၊ အဓိပၸါယ္ လံုး၀မရွိေၾကာင္း ေျပာတဲ့အခါ စာေရးမက အုိ … ရုိင္းလုိက္တာ၊ ဘုရားစကား နားေထာင္ရမွာေပါ့ လုိ႕ ျပန္ေျပာပါတယ္။ (အင္း … ကေလးဆုိတာ လူႀကီးစကား နားေထာင္ရမွာေပါ့တုိ႕၊ ဆရာ/မကေျပာေနတာကို ကေလးေတြက နားေထာင္လုိက္ဖုိ႕ပဲ ရွိတယ္၊ ျပန္ေမးဖုိ႕ မရွိဘူးတုိ႕ကို ၾကားေယာင္ရင္း လြမ္းေတာင္ လြမ္းမိတယ္ေနာ္။) သတုိ႕သားက အဲဒါေတြ သူမလုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ၀င္ေျပာတဲ့အခါမွာ ေရြးစရာလမ္းမရွိေၾကာင္း စာေရးမက ေဟာက္သံေလးစြက္လုိ႕ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ခက္ပါလားေနာ္။

ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕၀န္ကို ဖုန္းဆက္ေခၚပါတယ္။ ၿမိဳ႕၀န္ဘာလုပ္ဖုိ႕တုန္းလုိ႕ သတုိ႕သားကေမးတာကုိ ျပန္မေျဖပဲ နင့္ဆိတ္ေတြဘယ္မွာလဲလုိ႕ စာေရးမရဲ႕ အသံထြက္လာပါတယ္။ ဘာ … ဆိတ္ ကေရာ ဘာလုပ္ဖုိ႕လဲလုိ႕ သတုိ႕သားက အံ့ၾသတႀကီး ျပန္အေမးမွာ ဆိတ္ ၇ ေကာင္ကုိ ရုိးရာ အစဥ္အလာအတုိင္း သတုိ႕သမီးရဲ႕ ဖခင္ကုိ ေပးဖုိ႕ (တင္ေတာင္းဖုိ႕) ေလဆုိတဲ့ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံေလးကုိ ၾကားရပါမယ္။ သတုိ႕သားက သူငါနဲ႕ လက္ထပ္ခ်င္တာ၊ ငါသူ႕ကုိ ၀ယ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ဆုိၿပီး ေဒါသသံ စြက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒုကၡ၊ ဒုကၡ။

ၿမိဳ႕၀န္ေရာက္လာပါၿပီ။ သတို႕သားက ဘာေတြျဖစ္တာတုန္း ေမးေနခ်ိန္မွာ သတုိ႕သမီးကုိ ၿမိဳ႕၀န္ရဲ႕လူတစ္ေယာက္က ထမ္းေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ သတုိ႕သားက ဘာလုပ္မလုိ႕တုန္း ေမးေတာ့ ပန္းဦးဆက္ဖုိ႕ ဆုိပဲ။ စာေရးမက ေျပာတာကေတာ့ မဂၤလာဦးညမွာ ေဒသအာဏာပုိင္ေတြက ပန္းဦးေခၽြတာလဲ ရုိးရာ အစဥ္အလာဆုိပဲ။ (တုိ႕ဗမာေတြ ပုဂံေခတ္ကတည္းက ေခတ္မီတယ္ေနာ္၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ဘာေတြလုပ္လုိ႕။) ဆိတ္ေတြသြားေပးၿပီး ေယာကၡမႀကီးဆီက ေထာက္ခံစာ ယူလာမွ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ လုပ္ေပးလုိ႕ရမယ္ဆုိပဲ။

အုိး … သတင္းဆုိးပါတဲ့။ ဘာမ်ားပါလိမ့္။ သတုိ႕သမီးက အပ်ိဳရည္ပ်က္ၿပီးသား ဆုိပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မေသမခ်င္း (သမၼာက်မ္းစာေဟာင္းအရ) ေက်ာက္တံုးနဲ႕ ပစ္ေပါက္သတ္ရမယ္ဆုိပဲ။ ေက်ာက္တံုးေတာင္ အသင့္ေရာင္းလုိက္ေသး။

စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ဟာသလုပ္ထားတာေလးပါ။ သိပ္ရယ္ရပါသလား၊ အူေတာင္ ႏွိပ္ေနရသလား၊ ခဏရပ္ပါဦး။ ျမန္မာအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာလဲ ရူးသြပ္မုိက္မဲတဲ့ ေရွးရုိး အစဥ္အလာေဟာင္းေတြကုိ အတင္း အဓမၼ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းေနၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိ လူသားမဆန္တဲ့ ကိစၥေတြ ပုိမုိ ဆုိး၀ါးမလာေအာင္၊ ပေပ်ာက္သြားေအာင္၊ လူသားမ်ားထက္ ပုိမုိလူသားဆန္တဲ့ လူ႕အသိုက္အ၀န္းကုိ ခ်ီတက္ၾကဖုိ႕ စာရႈသူတုိ႕နဲ႕ စာေရးသူ ေလာရွည္တုိ႕ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရွးထံုးလဲ (ပယ္ဖုိ႕လုိလာရင္) ပယ္မွ။

ကာေမသုမိစၦာစာရ အေၾကာင္း

ျမန္မာ့ လူ႕အသုိက္အ၀န္းသည္ လိင္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အေလးအနက္ထားရွိေသာ လူ႕အသုိက္အ၀န္းျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶက်မ္းဂန္ပါ ကာေမသုမိစၦာစာရကံႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သာသာထုိးထုိး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေရးသား ေဟာေျပာမႈမ်ား ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။ ရဟန္းေတာ္တုိ႕၏ ၀ိနည္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေလးရာကုိ ယူရမည္မွာ ထံုးစံျဖစ္ေသာ္လည္း လူပုဂၢိဳလ္တုိ႕ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ သင္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ ထံုးစံအလိုက္ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာ တစ္ပုဒ္ဆန္း အနက္ဖြင့္ရန္ မသင့္ေလ်ာ္သည့္အေလ်ာက္ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶက်မ္းဂန္လာ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ၏ သေဘာ၊ သဘာ၀ကုိ ေထရ၀ါဒ က်မ္းဂန္မ်ားႏွင့္ (အျပင္ ဗဟုသုတ မပါေစပဲ) တုိက္ဆုိင္ စစ္ေဆး၍ ရွင္းလင္း ေရးသားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ဆုိသည္ကုိ သူတပါး အိမ္ယာ မက်ဴးလြန္ျခင္းဟု အလြယ္ အဓိပၸါယ္ျပန္ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ၄င္းသည္ အျဗဟၼာစရိယာ သိကၡာပုဒ္ (လိင္ကိစၥကုိ လံုး၀ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း) ႏွင့္ မတူပါ။ အျဗဟၼာစရိယာ သိကၡာပုဒ္ကုိ ၈ ပါးသီလ၊ ၁၀ ပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းသူ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ေခတၱခဏ (ယာယီ) ေဆာင္ယူ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ေသာ္လည္း ၄င္းသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ သီးသန္႕ ရည္ရြယ္သည့္ သိကၡာပုဒ္ျဖစ္သည္။ ကာေမသု မိစၦာစာရကံ ေျမာက္ရန္ အဂၤါ ၄ ပါး ျပည့္စံုရပါသည္။ ၄င္းတုိ႕မွာ

၁။ အုပ္ထိန္းသူရွိေသာ မိန္းမ ၂၀ ျဖစ္ျခင္း

၂။ မွီ၀ဲလုိသည့္စိတ္ရွိျခင္း

၃။ မွီ၀ဲရန္ အားထုတ္ျခင္း

၄။ သာယာျခင္း

တုိ႕ျဖစ္ၾကပါသည္။ မွီ၀ဲလုိသည့္ စိတ္ရွိျခင္း၊ မွီ၀ဲရန္ အားထုတ္ျခင္းႏွင့္ သာယာျခင္းတုိ႕မွာ ထပ္ဆင့္ ရွင္းလင္းဖြယ္ မလုိေသာ္လည္း မသြားလာထုိက္သည့္ မိန္းမ ၂၀ ကုိ ရွင္းလင္းရန္ လုိသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶက်မ္းဂန္တုိ႕တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း စာရင္းျပဳစု ေရးသားထားပါသည္။

၁။ မာတုရကၡိတ- အမိအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၂။ ပိတုရကၡိတ- အဖအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၃။ မာတာပိတုရကၡိတ- မိဘႏွစ္ပါးအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ ၄။ ဘာတုရကၡိတ- ေမာင္ႀကီးေမာင္ငယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၅။ ဘဂိနိရကၡိတ- အစ္မႀကီး အစ္မငယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၆။ ဉာတိရကၡိတ- ေဆြမ်ိဳးအုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၇။ ေဂါတၱရကၡိတ- အမ်ိဳးႏြယ္တူ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၈။ ဓမၼရကၡိတ- အတူေနသီတင္းသုံးေဖာ္ ေစာင့္ေရွာက္အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ (အထက္ပါ ၈ေယာက္ေသာ အုပ္ထိန္းသူရွိ မိန္းမမ်ားအား အတင္းအဓမၼ သြားလာက်ဴးလြန္ပါက ထုိမိန္းမမ်ားတြင္ ကာေမသုကံမထုိက္ဘဲ သြားလာလြန္က်ဴးသူ ေယာက္်ားမ်ားတြင္သာ ကံထုိက္သည္ဟု ဆုိပါတယ္။) ၉။ သာရကၡာ- ထိမ္းျမားေၾကာင္းလမ္းၿပီးသူ၊ လက္ထပ္ၿပီးသူ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၁၀။ သပရိဒ႑ာ- မင္းတုိ႔ေကာက္ယူရန္ သတ္မွတ္လ်က္ ဒဏ္ထားၿပီး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊ ၁၁။ ဓနတၳီတာ- ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ယူလ်က္ မယားအျဖစ္ထားေသာ မိန္းမ၊ ၁၂။ ဆႏၵ၀ါသိနီ- သေဘာတူအလုိတူ၍ ညားေနေသာမိန္းမ၊ ၁၃။ ေဘာဂ၀ါသိနီ- စည္းစိမ္ေပး၍ ေပါင္းေဖာ္ေသာ မိန္းမ၊ ၁၄။ ၀ဋ၀ါသိနီ- ပုဆုိးေပး၍ (ပုဆုိးတန္းတင္ျပဳ၍) ေနေသာမိန္းမ၊ ၁၅။ ၾသဒ၀တၱကိနီဓရ- ခြက္လက္ဆုံခ်၍ မိဘႏွစ္ပါး ထိန္းျမားေပးေသာ မိန္းမ၊ ၁၆။ ၾသဘဋစုမၺဋာ- ေခါင္းခုကုိခ်၍ လင္မယားျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ၊ ၁၇။ ဒါသီစဘရိယာစ- ကၽြန္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္ေသာ မိန္းမ၊ ၁၈။ ကမၼကာရီစ ဘရိယာစ- အမႈလုပ္လည္းျဖစ္ မယားလည္းျဖစ္ေသာ မိန္းမ၊ ၁၉။ ဓဇာဟဋာ- စစ္ေျမျပင္မွ ေဆာင္ယူခဲ့ေသာ မိန္းမ၊ ၂၀။ မုဟုတၱိကာ- တစ္ခဏမွ် ေပါင္းေဖာ္ရန္ ငွါးရမ္းထားေသာ ေခတၱမယားျဖစ္သူ မိန္းမ (အထက္ပါ ၁၂ေယာက္ေသာ မိန္းမတုိ႔တြင္ သြားလာက်ဴးလြန္ပါက ေယာက္်ားေရာ မိန္းမပါ ႏွစ္ဦးလုံး ကာေမသု မိစၦာစာရ ကံထုိက္သည္ဟု ဆုိပါတယ္။)

ေယာက်ာ္းေလးမ်ားအတြက္ ကာေမသုအဂၤါ ၄ ပါး ျပည့္စံုလွ်င္ ကံထုိက္ (အကုသုိလ္ကံ ျဖစ္) ေသာ္လည္း မိန္းကေလးမ်ားအတြက္မူ အုပ္ထိန္းသူရွိေသာ အမ်ိဳးသမီး ၉ မွ ၂၀ အတြင္း ျဖစ္ၿပီး မွီ၀ဲလုိစိတ္ရွိျခင္း အစရွိသည့္ က်န္အဂၤါ ၃ ပါး ျပည့္စံုပါမွ ကံထိုက္ပါသည္။ အရပ္စကားႏွင့္ လြယ္လြယ္ ေျပာရလွ်င္ ပထမ ၈ မ်ိဳးမွာ ပုိင္ရွင္မရွိေသးေသာ မိန္းမမ်ားျဖစ္ၿပီး ဒုတိယ ၁၂ မ်ိဳးမွာ ပုိင္ရွင္ ရွိလတၱံ႕၊ ရွိဆဲ ျဖစ္ေသာ မိန္းမမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ေယာက်္ားေလးမ်ားအဖုိ႕ မိမိမယားမဟုတ္လွ်င္ ကာေမသုမိစၦာကံ ထုိက္မည္ျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလးမ်ားအဖုိ႕ မိမိလင္မဟုတ္လွ်င္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံထိုက္မည္ ျဖစ္သည္။

ဤသုိ႕ဆုိလွ်င္ မိမိ မယားျဖစ္သူႏွင့္ သြားလာလွ်င္ (ခၽြင္းခ်က္အနည္းငယ္မွ်အပ) ကံမထိုက္သည္မွာ နားလည္ရ လြယ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိ၏ ကာမပုိင္ မိန္းမ/ေယာက်္ားႏွင့္သာ သြားလာခြင့္ ရွိသည္။ သုိ႕ေသာ္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ မိမိ ကာမပုိင္ျဖစ္ေအာင္ ဘာသာေရး သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအရ မည္သုိ႕ ေဆာင္ယူမည္နည္း။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပတြင္ ေ၀းေ၀းလံလံ ရွာစရာ မလုိပါ။ နံပါတ္ ၁၁ မွ ၂၀ အထိ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုစြာ သူတပါးက ေဆာင္ၾကဥ္းၿပီးေသာ မိန္းမကုိ သူတပါးပုိင္ဟု ျပဆုိထားသျဖင့္ ၄င္းအဂၤါရပ္မ်ားအနက္ တခုခုႏွင့္ ျပည့္စံုလွ်င္ မိမိ၏ ကာမပုိင္ မိန္းမျဖစ္ေၾကာင္း စိတ္ခ်ႏုိင္ပါသည္။

တနည္းအားျဖင့္ ေအာက္ပါ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ မိမိကာမပုိင္မိန္းမအျဖစ္ ေဆာင္ယူၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် ေပါင္းသင္းႏုိင္ပါသည္။ (သုိ႕ေသာ္ … မိန္းကေလး အလုိမတူလွ်င္ သက္ဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံအသီးသီး၏ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားအရ အေရးယူခံရႏုိင္ပါသည္။)

၁။ မိဘမ်ားထံ ပစၥည္းတစံုတရာျဖင့္ တင္ေတာင္းျခင္း

၂။ မိမိကုိ ခ်စ္ႀကိဳက္၍ အလုိတူေစျခင္း (မိမိကုိ ပထမဆံုး ခ်စ္ႀကိဳက္သူ မိမိ၏ ရည္းစား၊ ေအာက္တြင္ အက်ယ္ရွင္းမည္။)

၃။ မိမိ၏ ဥစၥာ စည္းစိမ္ကုိ အပ္ႏွင္းျခင္း (လစာေငြအပ္ျခင္း)

၄။ အ၀တ္အစား ဆင္ေပးျခင္း (အ၀တ္အစား ၀ယ္ေပးျခင္း)

၅။ မိဘမ်ားက လက္ထပ္ေပးလုိက္ျခင္း (လူႀကီး သေဘာတူလုိ႕ ေပးစားျခင္း)

၆။ ေဒသထံုးစံအရ မိမိပုိင္ဟု ဆံုးျဖတ္ေပးထားျခင္း (ေအာက္တြင္ အက်ယ္ရွင္းမည္။)

၇။ ပုိက္ဆံေပး၍ ကာလအပုိင္းအျခားအလုိက္ ၀ယ္ယူျခင္း (ေၾကးစားမိန္းမကုိ ငွားရမ္းျခင္း၊ ေအာက္တြင္ အက်ယ္ရွင္းမည္။)

ကၽြန္ကုိ မယားအျဖစ္သိမ္းျခင္း၊ အမႈထမ္းကို မယားအျဖစ္သိမ္းျခင္းႏွင့္ စစ္သံု႕ပန္းကုိ မယားအျဖစ္ သိမ္းျခင္းတုိ႕မွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ နည္းပါးသျဖင့္ မေဖာ္ျပေတာ့။

ေထရ၀ါဒ က်မ္းဂန္မ်ားအရ "ဆႏၵ၀ါသိနီ- သေဘာတူအလုိတူ၍ ညားေနေသာမိန္းမ" ဟု ဆုိထားသျဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ခ်စ္သူ ရည္းစားသည္ အဆုိပါ မိန္းကေလး၏ ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ားပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ယုတၱိေဗဒျဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ဒြိဟျဖစ္စရာ အေျခအေန ၂ မ်ိဳးရွိသည္။ ပထမတစ္မ်ိဳးမွာ ရည္းစား အမ်ားအျပားရွိေသာ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ဒုတိယတစ္မ်ိဳးမွာ အုပ္ထိန္းသူရွိ ပထမ ၈ မ်ိဳးတြင္ အပါအ၀င္ျဖစ္ေနျခင္း (ဥပမာ မိဘႏွင့္ အတူေနလွ်က္ မိမိကုိ ခ်စ္ႀကိဳက္သျဖင့္ တေနရာတြင္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္း) ျဖစ္သည္။ ပထမတစ္မ်ိဳးအတြက္ ရွင္းခ်က္မွာ လြယ္ကူသည္။ အဆုိပါ မိန္းကေလးႏွင့္ ပထမဆံုး ေပါင္းေဖာ္သူ ရည္းစား (ရည္းစားဦး) သည္ ၄င္း၏ ကာမပုိင္ လင္သား ျဖစ္သျဖင့္ က်န္ရည္းစားမ်ား ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ထုိက္သည္ (ရည္းစားဦးမွာ ကံမထိုက္)။ ဒုတိယတစ္မ်ိဳးမွာ စာေရးသူ မရွင္းတတ္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ … အုပ္ထိန္းသူမသိေအာင္ (ခုိးထြက္၍) ခ်ိန္းေတြ႕စဥ္/ခုိးရာလုိက္စဥ္ ျဖစ္ပြားေသာ ကိစၥတုိ႕မွာ အုပ္ထိန္းသူလက္မွ လြတ္ေနခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ကံမထိုက္ဟု ဆံုးျဖတ္ရမည္ဟု ထင္သည္။ ၄င္းကို က်မ္းတတ္ ဆရာေတာ္မ်ားထံ ေလွ်ာက္ထား ေမးျမန္း အဆံုးအျဖတ္ ခံယူသင့္သည္။

ေဒသထံုးစံအရ ကာမပုိင္ဟု ဆံုးျဖတ္ျခင္းဆုိသည္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဒသ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးစံတုိ႕တြင္ လင္မယားအရာ ေျမာက္သည္ဟု သတ္မွတ္ေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားရွိသည္။ (ဥပမာအားျဖင့္ အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ မိန္းကေလး/ေယာက်္ားေလးအိမ္ေရွ႕တြင္ ပန္းအုိး/ဟင္းအုိး ခ်ထားၿပီး မိန္းကေလး/ေယာက်္ားေလးက ထြက္ယူလုိက္ပါက အၾကင္လင္မယားအရာ ေျမာက္သည္ဟု သတ္မွတ္တတ္သည္။) ၄င္းတုိ႕ကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾသဘဋစုမၺဋာ- ေခါင္းခုကုိခ်၍ လင္မယားျဖစ္ေနေသာ မိန္းမ ဟု ဆုိရာတြင္ ၄င္းသည္ ဗုဒၶေဟာၾကားစဥ္က ၄င္းေဒသတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ သတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္မည္ဟု ယူဆသျဖင့္ ေဒသထံုးစံအရ ကာမပုိင္ဟု ဆံုးျဖတ္ျခင္းတစ္ရပ္ ထည့္သြင္းရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကုိလဲ ေသခ်ာေစရန္ ဆရာေတာ္မ်ားထံ ေမးျမန္းသင့္သည္။

မုဟုတၱိကာ- တစ္ခဏမွ် ေပါင္းေဖာ္ရန္ ငွါးရမ္းထားေသာ ေခတၱမယားျဖစ္သူ မိန္းမ ဟု က်မ္းဂန္တြင္ ဆုိထားသျဖင့္ အခ်ိဳ႕က ျပည့္တန္ဆာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးျခင္းသည္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ထိုက္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ စာေရးသူ ဤသုိ႕ မယူဆျခင္းမွာ အေၾကာင္းအခ်က္ ၃ ရပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ပထမ အေၾကာင္းမွာ ၄င္းကုိ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ထုိက္သည္ဟု ယူပါက ၾသဒ၀တၱကိနီဓရ အစရွိေသာ လူႀကီးတုိ႕ ထိမ္းျမားေပးေသာ မိန္းမ အစရွိေသာ သူတုိ႕ႏွင့္ သြားလာ ေပ်ာ္ပါးျခင္းသည္လဲ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ထိုက္မည္ဟု ယူရမည္ျဖစ္သည္ (၄င္းတုိ႕သည္ စာရင္းတစ္ခုတည္းတြင္ ပါရွိသည္)။ သုိ႕ဆုိလွ်င္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ကာေမသုမိစၦာစာရကံမွ လြတ္ရန္ လမ္းမျမင္ေတာ့။ တနည္းအားျဖင့္ ကာေမသုႏွင့္ အျဗဟၼစရိယာပုဒ္ ခြဲျခားရန္ မလုိေတာ့။ ဗုဒၶက ၄င္းတုိ႕ ၂ ခုကုိ ခြဲျခား ေဟာျပခဲ့သျဖင့္ ေၾကးစားမိန္းမကုိ ေငြေပး၍ ေပ်ာ္ပါးျခင္းသည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံမေျမာက္။

ဒုတိယ အေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က ဥတၱရာဆုိသူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေသာတာပန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ ဘာသာျခားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ ျပဳသည္။ ၄င္းသည္ ဗုဒၶအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဆြမ္းလွဴဒါန္း၍ ဥပုပ္သီလ ေဆာက္တည္လုိေသာအခါ (ဖခင္ထံမွ မုန္႕ဖုိးေတာင္း၍) ျပည့္တန္ဆာတစ္ေယာက္ (သီရိမာ) ကုိ ငွားရမ္းကာ သူ႕ေယာက်္ားႏွင့္ ၇ ရက္ ေပါင္းေဖာ္ေစၿပီးေနာက္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာမ်ားကုိ ဆြမ္းလွဴဒါန္း၊ ဥပုပ္ေဆာက္တည္သည္။ (၄င္းငွားထားေသာ ျပည့္တန္ဆာမက သူ႕ေနရာကုိ အပုိင္လုိခ်င္ကာ ၄င္း၏ ေခါင္းေပၚသုိ႕ ေထာပတ္ပူအုိးကုိ ေလာင္းခ်သည္။) အကယ္၍ ျပည့္တန္ဆာႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ အကုသုိလ္ကံ ျဖစ္မည္ဆုိပါက ဗုဒၶက ဒီအတုိင္း ၾကည့္မေနပဲ ခ်စ္သမီး … ဤသို႕ျပဳရန္မသင့္၊ နည္းလမ္းမွန္မွာ ဤသုိ႕ျဖစ္သည္ဟု ေဟာေျပာ ဆံုးမမည္ျဖစ္သည္။ ၄င္းကုိ မေတြ႕ရ။

တတိယေနာက္ဆံုးႏွင့္ အခိုင္လံုဆံုး အေၾကာင္းမွာ ဂုရုဓမၼဇာတ္ျဖစ္သည္။ ၄င္းဇာတ္တြင္ မုိးေခါင္ေရရွားသျဖင့္ မုိးရြာမည့္နည္းကို မုိးမွန္ေသာ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္သုိ႕ ေမးေစရာ တတုိင္းျပည္လံုး ျပည့္တန္ဆာအဆံုး ငါးပါးသီလ ၿမဲၾကေၾကာင္း သိရသည္။ ျပည့္တန္ဆာသည္ အုပ္ထိန္းသူရွိေသာ မိန္းမ ၂၀ တြင္ အမွတ္ ၂၀ (ကာေမသုမိစၦာစာရကံ ထိုက္ပါက ေယာက်္ားေရာ မိန္းမပါ ကံထိုက္သည့္ အမ်ိဳးအစား) ျဖစ္ၿပီး ဤဇာတ္ေတာ္တြင္ ျပည့္တန္ဆာသည္ ၅ ပါးသီလကုိ လံုေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္သည္ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ ျပည့္တန္ဆာႏွင့္ သြားလာတုိင္း (သြားလာျခင္း သက္သက္ေၾကာင့္) ကာေမသုမိစၦာစာရကံ မထုိက္ေၾကာင္း သိသာသည္။ သုိ႕ရာတြင္ အဆုိပါ ဇာတ္ေတာ္ပါ ျပည့္တန္ဆာသည္ လူတစ္ဦးထံမွ ေငြလက္ခံၿပီးလွ်င္ ၄င္းကို မေဖ်ာ္ေျဖၿပီးမခ်င္း အျခားသူမ်ားထံမွ ေငြလက္မခံပဲ ေနသည္ ဟုဆုိျခင္းေၾကာင့္ မိမိအတြက္ မိမိကုိယ္တုိင္ ငွားရမ္းထားေသာ သူတပါးႏွင့္ ေၾကြးက်န္မရွိသည့္ ျပည့္တန္ဆာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးျခင္းသည္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ မထုိက္ဟု စာေရးသူ ဆံုးျဖတ္မိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာ သြန္သင္ဆံုးမခ်က္မ်ားႏွင့္ ေႏွာင္းလူတုိ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံတုိ႕အတြက္ ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္၊ လုိရာဆြဲေျပာေသာ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကုိ ခြဲျခားနားလည္ႏုိင္ၾကပါေစ။

ကုိးကား။ http://sakarwarmyay.blogspot.com/2008/07/blog-post_09.html

http://www.venvicitta.com/2009/04/blog-post_26.html

ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိမ်ားကုိ ကြန္ပ်ဴတာ အသံုးျပဳ ေျဖရွင္းျခင္း

သခ်ၤာဥာဏ္အေပၚတြင္ အေျခခံေသာ ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိ၊ စကားအသြားအလာႏွင့္ ဘာသာစကားလွည့္ကြက္အေပၚတြင္ အေျခခံေသာ ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိႏွင့္ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတ အေပၚတြင္ အေျခခံသည့္ ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိစသည္ျဖင့္ ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိရာ အခ်ိဳ႕ေသာ ပေဟဠိမ်ားသည္ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမည့္ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အေျဖ အေရအတြက္ အတုိင္းအဆမရွိ မ်ားျပားမႈအေပၚတြင္ အေျခခံေလသည္။ ေရွးက လူအားျဖင့္သာ ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိမ်ားကို အေျဖထုတ္ခဲ့ၾကရာတြင္ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အေျဖ အလြန္မ်ားျပားေသာ ပေဟဠိမ်ားမွာ အေျဖကုိ ႀကိဳတင္ မသိသူ ေျဖဆုိသူတုိ႕ လက္ေျမွာက္အရႈံးေပးရသည္သာ မ်ားေသာ္လည္း ယေန႕ကြန္ပ်ဴတာေခတ္တြင္မူ ၄င္းတုိ႕ကုိ အလြယ္တကူ အေျဖထုတ္ႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ ၄င္းပေဟဠိ ၂ ပုဒ္ကုိ ကြန္ပ်ဴတာ အသံုးျပဳ ေျဖရွင္းပံုကို ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္သည္။

ပထမ ပုစၧာမွာ ဤသုိ႕ျဖစ္သည္။ လယ္သမားတစ္ေယာက္သည္ သူ၏ၿခံတြင္ ေမြးျမဴရန္အတြက္ ႏြား၊ ၀က္ႏွင့္ ၾကက္ စုစုေပါင္း အေကာင္ ၁၀၀ ၀ယ္လုိသည္။ ပုိက္ဆံလဲ ၁၀၀ က်ပ္သာရွိသည္။ ၃ မ်ိဳးလံုးလဲ ေမြးလုိေသးသည္။ ႏြားတစ္ေကာင္ ၁၀ က်ပ္၊ ၀က္တစ္ေကာင္ ၃ က်ပ္ႏွင့္ ၾကက္တစ္ေကာင္ ၅ မူး (၀.၅၀ က်ပ္) ျဖစ္ေသာ္ အေကာင္ ၁၀၀ ရေအာင္ ေငြ ၁၀၀ ႏွင့္ ဘယ္လုိ ၀ယ္မည္နည္း။ တနည္းအားျဖင့္ မသိကိန္း ၃ လံုးပါ၊ တၿပိဳင္နက္ ညီမွ်ျခင္း ၂ ေၾကာင္း ပုစၧာျဖစ္သည္။ သီ၀ရီအရ အေျဖ မရွိ၊ တစ္ခုတည္းသာ၊ အမ်ားအျပား ရွိႏုိင္ေသာ ပုစၧာအမ်ိဳးအစားလဲ ျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္ ညီမွ်ျခင္း အမ်ားအျပားပါ တၿပိဳင္နက္ ညီမွ်ျခင္း စနစ္ (System of Linear Equations) တစ္ခုကုိ မက္ထရစ္ ညီမွ်ျခင္း တစ္ေၾကာင္းျဖင့္ ေဖၚျပႏုိင္ရာ လွန္မက္ထရစ္ေယာင္ (Pseudo Inverse) ကုိအသံုးျပဳၿပီး ျဖစ္ႏုိင္သည့္ အေျဖမ်ားကုိ အလြယ္တကူ တြက္ထုတ္ႏုိင္ပါသည္။

၄င္း သခ်ၤာနည္း၏ အားနည္းခ်က္မွာ ၄င္းနည္းစနစ္သည္ ကိန္းစစ္ ေျမွာက္ေဖာ္ကိန္း (Real Number Coefficients) မ်ားအတြက္ နည္းစနစ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိန္းစစ္ အေျဖတြဲ အမ်ားအျပား ထြက္လာႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ (Matlab မရွိသျဖင့္ စာေရးသူ မစမ္းၾကည့္ပါ။) ေမြးရန္ ၀ယ္ေသာ ႏြား၊ ၀က္၊ ၾကက္တုိ႕ကုိ တ၀က္၊ တစိတ္ စသျဖင့္ ၀ယ္မရႏိုင္ပါ (တ၀က္၀က္ရင္ ေသကုန္မွာေပါ့)။ တနည္းအားျဖင့္ အေျဖသည္ အေပါင္း ကိန္းျပည့္ ၃ ခု ျဖစ္ရမည္။ ေပါင္းလွ်င္ ၁၀၀ ရေသာ အေပါင္းကိန္းျပည့္ မ်ားစြာရွိရာ ကြန္ပ်ဴတာ အကူအညီမယူေသာ သခ်ၤာသီးသန္႕သမားတုိ႕အတြက္ ခက္ခဲေသာ ပုစၧာျဖစ္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္ တစ္ဦးသည္ ဤပုစၧာကို မ်က္ကန္းနည္း (Brute Force Method) အသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းႏုိင္သည္။ ႏြား အေရအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ၀က္အေရအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ၾကက္အေရအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႕အတြက္ အစီအစဥ္ငယ္တစ္ခုကုိ လွ်င္ျမန္စြာေရးသားၿပီး ၄င္းတို႕ ေပါင္းလဒ္၊ ၄င္းတုိ႕၏ က်သင့္ေငြ တုိ႕ကို တြက္ခ်က္ကာ ႏွစ္ခုလံုး ၁၀၀ ျဖစ္ေသာ အေျဖကုိ ထုတ္ေပးရံုသာျဖစ္သည္။ (အေျဖမွာ ႏြား ၅၊ ၀က္ ၁၊ ၾကက္ ၉၄ ျဖစ္သည္။)

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ယခု ပုစၧာသာလွ်င္ လြယ္ကူျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိန္းျပည့္ မသိကိန္း အမ်ားအျပားႏွင့္ ညီမွ်ျခင္း အေရအတြက္ အနည္းငယ္ (ညီမွ်ျခင္း အေရအတြက္က မသိကိန္းအေရအတြက္ထက္ ပိုနည္းေနေသာ) ပုစၧာပံုစံကြဲတစ္ခုကုိ စစ္ဆင္ေရး သုေတသန (Operation Research) ဘာသာရပ္တြင္ Integer Linear Programming (ILP) အမည္ႏွင့္ေတြ႕ရၿပီး ခက္ခဲေသာ ပုစၧာျဖစ္သည္။

ဒုတိယ ပုစၧာတြင္မူကား မ်က္ကန္းနည္း အသံုးျပဳရန္ အဆင္မေျပေတာ့ေပ။ ပုစၧာမွာ ဤသို႕ျဖစ္သည္။ ၁ မွ ၉ အထိ ဂဏန္း ၉ လံုး (တစ္လံုးကုိ တစ္ႀကိမ္စီသာပါ၀င္ေသာ) သန္းရာဂဏန္းရွိ ကိန္းတစ္လံုးသည္ ၉ ႏွင့္ စားလုိ႕ ျပတ္သည္။ အဆုိပါ ကိန္းမွ ခုဂဏန္းကုိ ဖယ္ထုတ္လုိက္ေသာ ဂဏန္း ၈ လံုးပါ ကိန္း (၁၀ ႏွင့္စားလွ်င္ ရေသာ ရလဒ္) သည္ ၈ ႏွင့္ စားလုိ႕ ျပတ္သည္။ တဖန္ ထုိကိန္းမွ ခုဂဏန္းကုိ ဖယ္ထုတ္ပါက က်န္ေသာ ကိန္းသည္ ၇ ႏွင့္ စားလုိ႕ ျပတ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ၁ လံုးသာ က်န္သည္အထိ ဤနည္းအတုိင္း တစ္လံုးဖယ္တုိင္း က်န္ေသာ ဂဏန္းအေရအတြက္ႏွင့္ စားလုိ႕ ျပတ္ရသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ဘယ္ဘက္ဆံုး x လံုးကုိ x ႏွင့္စား၍ ျပတ္သည္။ ထုိကိန္းကို ရွာပါ။ မ်က္ကန္းနည္းႏွင့္ တြက္လွ်င္ သန္းတစ္ရာ (၁၀၀ ၀၀၀ ၀၀၀) မွ ကုိးရာ ကုိးဆယ့္ ကုိးသန္း ကုိးသိန္း ကုိးေသာင္း ကုိးေထာင္ ကုိးရာ ကုိးဆယ့္ ကုိး (၉၉၉ ၉၉၉ ၉၉၉) အထိ ကိန္းေပါင္း သန္း ၉၀၀ နီးပါးကုိ ၁ မွ ၉ အထိ ကိန္းမ်ားျဖင့္ စားလုိ႕ ျပတ္မျပတ္ တြက္ထုတ္ (ဂဏန္းမ်ား ထပ္ေနမေန စစ္) ရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ သိပ္အဆင္မေျပေသာ နည္းျဖစ္သည္။ (၁ မွ ၉ အထိ စားျပတ္မျပတ္ တစ္ခါတြက္လွ်င္ ၁ စကၠန္႕၏ တစ္သန္းပံု တစ္ပံုသာ ၾကာသည္ထား … အနည္းဆံုး စကၠန္႕ ၉၀၀ = ၁၅ မိနစ္မွ် ၾကာသြားႏုိင္သည္။ မစမ္းၾကည့္ပါ။)

အမွန္မွာ ၄င္းသည္ ၁ မွ ၉ အထိ ဂဏန္း ၉ လံုးကို ၉ ေနရာတြင္ စီခုိင္းေသာ (စီၿပီးလွ်င္ စစ္ခုိင္းေသာ) အစီ ပုစၧာ (Permutation Problem) သာျဖစ္သည္။ အစီ ပံုေသနည္းအရ ျဖစ္ႏုိင္သည့္ ကိန္းေပါင္း ၉ x ၈ x … x ၁ = ၃၆၂၈၈၀ သာ ရွိသည္။ အကယ္၍ ကုန္က်စရိတ္နည္းေသာ အစီ နည္းလမ္းစဥ္သာ ရွိခဲ့လွ်င္ ပြဲျပတ္ၿပီ ျဖစ္သည္။ (ကံဆုိးသည္မွာ အထူးတည္ေဆာက္ထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားမွ အပ မရွိ။) သုိ႕ရာတြင္ ၁၅ မိနစ္ထက္ေတာ့ ျမန္မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ (မစမ္းၾကည့္ပါ။) ၂ နည္းစလံုးသည္ လူအားျဖင့္ တြက္ထုတ္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္သည္မွာကား ေသခ်ာေပသည္။

အဆုိပါ ပုစၧာကုိ ျပင္ပ သခ်ၤာဗဟုသုတမ်ားျဖင့္ အားျဖည့္ကာ ပုိမုိေကာင္းမြန္ေသာ အစီအစဥ္ တစ္ရပ္ကုိ ဆြဲသားႏုိင္ပါသည္။ အသံုးျပဳေသာ သခ်ၤာနည္းစနစ္မွာ ကိန္းတစ္လံုးကုိ ၁ မွ ၉ အထိ ဂဏန္းမ်ားႏွင့္ စားလွ်င္ ရမည့္ စားၾကြင္းကုိ ရွာေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ အစီအစဥ္ မဆြဲမီ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ ကိန္းမ်ားကို ေအာက္ပါအတုိင္း ဆင္ျခင္သည္။ (x ေနရာ = အေျဖကိန္းကုိ ဘယ္ဘက္မွ ေရတြက္လွ်င္ x ေနရာ)

• ကိန္းတစ္လံုးကုိ ၉ ႏွင့္ စားျပတ္၊ မျပတ္ သိရန္အတြက္ အဆုိပါကိန္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား၏ မူလတန္ဖုိးမ်ားေပါင္းလဒ္ကုိ ၉ ျဖင့္ စားၾကည့္ႏုိင္သည္ (သုိ႕မဟုတ္ ေပါင္းေနရင္း ၉ ျပည့္လွ်င္ ဖယ္ဖယ္ထားခဲ့ႏုိင္သည္။) ပါ၀င္ရမည့္ ဂဏန္းမ်ားမွာ ၁ မွ ၉ အထိ ဂဏန္း ၉ လံုးျဖစ္သည္။ ၁ + ၈ = ၂ + ၇ = ၃ + ၆ = ၄+ ၅ = ၉ ျဖစ္ရာ … ၁ မွ ၉ အထိ ဂဏန္းအားလံုး (တစ္လံုးကုိ တစ္ႀကိမ္စီသာ ပါ၀င္ေသာ) ကိန္းသည္ ၉ ႏွင့္ အလိုအေလ်ာက္ စားလုိ႕ ျပတ္သည္။ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္မလုိ။ ၁ မွ ၉ အထိ ဂဏန္း ၉ လံုးကုိ ေရွ႕ ၈ ေနရာတြင္သာ ေနရာခ် စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီး ေျပလည္ပါက က်န္ခဲ့ေသာ တစ္လံုးျဖင့္ ၉ ေနရာကို အလြယ္တကူ ျဖည့္ႏုိင္သည္။
  
• ကိန္းတစ္လံုးကုိ ၂ (၄ ႏွင့္ ၈) တုိ႕ႏွင့္ စားျပတ္၊ မျပတ္ သိႏုိင္ရန္အတြက္ ညာဘက္ဆံုး ၁ လံုး (၂ လံုးႏွင့္ ၃ လံုး) သည္ ၂ (၄ ႏွင့္ ၈) ျဖင့္ စား၍ ျပတ္ရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၂ ေနရာတြင္ စံုကိန္းတစ္လံုး (၃၄ ေနရာတြင္ ၄ ႏွင့္စားျပတ္ေသာ ဆယ္ဂဏန္း တစ္လံုး၊ ၆၇၈ ေနရာတြင္ ၈ ႏွင့္ စားျပတ္ေသာ ရာဂဏန္း တစ္လံုး) ကုိ ျဖည့္သြင္းရမည္။
  
• ကိန္းတစ္လံုးကုိ ၃ ႏွင့္ စားျပတ္၊ မျပတ္ သိႏုိင္ရန္အတြက္ အဆုိပါကိန္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား၏ မူလတန္ဖုိးမ်ား ေပါင္းလဒ္ကုိ ၃ ျဖင့္ စားၾကည့္ႏိုင္သည္။ ၄င္းကုိ အေျခခံ၍ ၂ ေနရာရွိ ဂဏန္းႏွင့္ ၃ ေနရာရွိဂဏန္းတုိ႕ကို အေျခခံ၍ ၁ ေနရာရွိ ဂဏန္းကို တြက္ခ်က္ႏုိင္သည္။၂ ေနရာတြင္ စံုကိန္းတစ္လံုး ေသခ်ာေပါက္ရွိၿပီး ၃၄ ေနရာတြင္ ၄ ႏွင့္ စားျပတ္ေသာ ဆယ္ဂဏန္း တစ္လံုး ေသခ်ာေပါက္ ရွိမည္ျဖစ္သျဖင့္ ၁၂၃၄ ေနရာရွိ ဂဏန္းမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ေျခသည္ ၉ x ၈ x ၇ x ၆ =  ၃၀၂၄ မွ ၃ × သုညမဟုတ္ေသာ ၁၀ ေအာက္ စံုကိန္း (၂၊ ၄၊ ၆၊ ၈) အေရအတြက္ x ၄ ႏွင့္စားျပတ္ေသာ ဆယ္ဂဏန္း အေရအတြက္ (၃ × ၄ x ၂၂ = ၂၆၄) သုိ႕က်ဆင္းသြားမည္။ (စာေရးသူ စမ္းသပ္ရာတြင္ ဤနည္းကို မသံုးပဲ ကိန္း ၉၉၀ လံုးကို ၃ ႏွင့္စားျပတ္၊ မျပတ္ စစ္ထားပါသည္။)
  
• ကိန္းတစ္လံုးကုိ ၅ ႏွင့္ စားျပတ္ရန္ အဆုိပါကိန္းသည္ ၀ (သုည) သုိ႕မဟုတ္ ၅ ႏွင့္ ဆံုးရမည္ျဖစ္သည္။ ၀ (သုည) ကုိ ပုစၧာအရ သံုးခြင့္မရွိသျဖင့္ ၅ ေနရာတြင္ ရွိမည့္ ဂဏန္းမွာ ၅ သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။
  

အထက္ေဖာ္ျပပါ ထုိးထြင္းသိမ်ားျဖင့္ အစီအစဥ္တစ္ရပ္ကုိ အျမန္ ဆြဲသား တြက္ခ်က္ခဲ့ရာ ဂဏန္းတြဲ အေရအတြက္ ၂၄၁၉၂၀ ကုိသာ စိစစ္ခဲ့ၿပီး (၃၆၂၈၈၀ ႏွင့္ႏိႈင္းစာလွ်င္ ၃ ပံု ၂ ပံုခန္႕) ၆ ေနရာ၊ ၇ ေနရာတုိ႕တြင္ ၀ (သုည) ပါ၀င္ႏုိင္ၿပီး ဂဏန္း တစ္မ်ိဳးစီကုိ တစ္ႀကိမ္ထက္ ပိုမုိပါ၀င္ႏုိင္ေသာ္လည္း ဘယ္ဘက္ဆံုး x လံုးကုိ x ႏွင့္စား၍ ျပတ္ေသာ ကိန္း ၄၆၃ လံုးကုိ ရရွိခဲ့သည္။ ၄င္းတုိ႕ကုိ ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား ၀ (သုည) ျဖစ္၊ မျဖစ္ႏွင့္ ထပ္၊ မထပ္ စစ္ေဆး စစ္ထုတ္ျခင္းျဖင့္ အေျဖကို ရေလေတာ့သည္။ (အေျဖမွာ ၃၈၁ ၆၅၄ ၇၂၉ ျဖစ္သည္။)

ေရႊပြဲလာအေပါင္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ေထာင္ေသာင္းခ်ီသည့္ ပုစၧာမ်ားကို အလြယ္တကူ အေျဖထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစ။

စာေရးသူ စမ္းသပ္ ေရးသားထားေသာ အစီအစဥ္မ်ားကုိ ရယူရန္

အျငင္းအခုန္ကိစၥ

BLUE SKY FOREST တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကုိက္ညီသျဖင့္ မူရင္းေရးသားသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ (သတ္ပံုသတ္ညႊန္း အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္သည္မွအပ) မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

အျငင္းအခုန္ ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြက ေကာင္းတဲ့သေဘာထက္ ဆိုးတဲ့သေဘာ ဒါမွမဟုတ္ မေကာင္းတဲ့လကၡဏာေဆာင္တဲ့ကိစၥလို႔ ယူဆထားပံုရပါတယ္။ လူႀကီး အမ်ားစုက ကေလးေတြ အျငင္းအခုန္ လုပ္ေနရင္မႀကိဳက္ၾကပါဘူး။ မျငင္းခုန္ၾကဖို႔သတိေပးပါတယ္၊ တားျမစ္ပါတယ္၊ ခ်ိန္းေျခာက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔ဆိုအျပစ္ေပးတဲ့အထိ၊ နာက်င္ေစတဲ့အထိေတာင္ တုံ႕ျပန္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ ႔ အဲဒီလိုေဆာင္ရြက္မႈကို "ဆံုးမျခင္း" ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အလြယ္တကူပဲ သူတို႔က ထည့္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ ကေလးေတြ အျငင္းအခုန္လုပ္တာ သူတို႔အတြက္ ဆူတယ္၊ နားပူေစတယ္၊ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတယ္ေပါ့။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ အျငင္းအခုန္ကေနျဖစ္လာတတ္တဲ့ သဘာ၀ (တစ္ခုျဖစ္တဲ့) ရန္ျဖစ္တဲ့ကိစၥပါ။ အျငင္းအခုန္ မလုပ္ခင္ကေတာ့မိတ္ေဆြ၊ အျငင္းအခံုမွာမေျပလည္ရာက ေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္သူသေဘာေဆာင္သြားတာေတြကို မလိုလားအပ္တဲ့ကိစၥလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူႀကီးေတြသေဘာထားတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာ၀တစ္ခုမို႔ မလိုလားအပ္တဲ့ကိစၥလို႔ သေဘာထားမယ့္အစား သတိထားသင့္တဲ့ကိစၥ၊ သတိနဲ႔ျငင္းခုန္သင့္တဲ့ကိစၥလို႔ သေဘာထားလိုက္ရင္ အျငင္းအခုန္ကိစၥဟာ တိုးတက္မႈတစ္ခုအဆင့္ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဲဒီသတိတစ္ခ်က္မထားမိတာနဲ႔ပဲ ျငင္းခံုမႈဟာ လူအမ်ားၿငိဳျငင္စရာကိစၥ ျဖစ္လာရတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ ႔ျငင္းခံုလုိစိတ္နဲ႔ ျငင္းခုန္တဲ့သဘာ၀ဟာ လူႀကီးေတြရဲ အဟန္႔အတားေအာက္မွာ ေကာင္းေကာင္းထြန္းကားခြင့္မရခဲ့ဘူးလို႔ဆိုပါရေစ။

တကယ္ေတာ့ အျငင္းအခုန္လုပ္တာကို စံနစ္တက်နဲ႔ ထြန္းကားလာေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ လူႀကီးေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ရန္မ်ားတဲ့ကိစၥ၊ ဆူတဲ့ပူတဲ့ကိစၥလို႔သေဘာမထားပဲ အေျဖမွန္တခု ထြက္လာေအာင္၊ ပိုေကာင္းတဲ့အရာတခု ရလာေအာင္ အျမင္မတူတာေတြကိုေပါင္းစပ္ႏိုင္ေအာင္၊ တဘက္နဲ႔တဘက္နားလည္ေပးႏိုင္ေအာင္၊ သေဘာထားတတ္လာေအာင္၊ မတူညီတဲ့အျမင္ကို တန္ဘိုးထားတတ္လာေအာင္၊ အျငင္းအခံုကေန ႏွစ္ဘက္အက်ိဳးအျမတ္ရလာေအာင္၊ နည္းမွန္ လမ္းမွန္နဲ႔ ျပဳျပင္ေပးရင္၊ အေမွ်ာ္အျမင္နဲ႔ ပ်ိဳးေထာင္ေပးရင္၊ ဒီအေလ့အက်င့္က ခိုင္မာထြန္းကားလာခဲ့ရင္၊ အသိဥာဏ္ပြင့္လင္းၿပီးတိုးတက္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္ တခုကိုတည္ေဆာက္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

အခုလိုေျပာရတာက တိုးတက္ထြန္းကားၿပီး ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ပြင့္လင္းတဲ့လူ႔အဖြဲ ႔အစည္းေတြဟာ ဒီလိုအေလ့အက်င့္ေကာင္းေတြကိုအားေပးၾကတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုအေျခခံၿပီးေျပာေနတာပါ။ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျငင္းတတ္တယ္ဆိုတာက ယဥ္ေက်းမႈတခုပဲလို႔သေဘာထားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။လူႀကီးေတြေၾကာင့္အခုလိုျဖစ္ရတာဆုိတဲ့အခ်က္ကို အျငင္းအခုန္လုပ္ခ်င္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ျငင္းခံုစရာအခ်က္ေတြပါေနရင္ မိတ္ေဆြတို႔က ေထာက္ျပလာမယ့္အခ်က္ေတြကိုဆက္ၿပီး (စာေရးသူ Blue Sky Forest က) ေဆြးေႏြးသြားပါ့မယ္။ ဆက္ၿပီးျငင္းခုန္ႏိုင္ၾကဖို႔ခဏနားလိုက္ပါဦးမယ္။ေျပာစရာေတြရွိေနပါေသးတယ္။

Blue Sky Forest

အေျဖမွန္ အျမန္ေရြး၊ ပညာသင္ဆု ဘယ္မေ၀း ၂

ကိန္းျပည့္ X ႏွင့္ Y တုိ႕၏ ေျမွာက္လဒ္ XY တြင္ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား၏ ပကတိ တန္ဖုိးမ်ားကို ဂဏန္း တစ္လံုးတည္း ရသည္အထိ ေပါင္းလုိက္ေသာ ေပါင္းလဒ္သည္ ကိန္းျပည့္ X တြင္္ ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား၏ ပကတိ တန္ဖုိးမ်ားကို ဂဏန္း တစ္လံုးတည္း ရသည္အထိ ေပါင္းလုိက္ေသာ ေပါင္းလဒ္ႏွင့္ က်န္ကိန္းျပည့္ Y တြင္္ ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား၏ ပကတိ တန္ဖုိးမ်ားကို ဂဏန္း တစ္လံုးတည္း ရသည္အထိ ေပါင္းလုိက္ေသာ ေပါင္းလဒ္တုိ႕ ေျမွာက္လဒ္ႏွင့္ တူညီေၾကာင္း အေျဖမွန္ အျမန္ေရြး ပညာသင္ဆု ဘယ္မေ၀း ၁ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခု ၄င္း ဂုဏ္သတၱိ မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပမည္ ျဖစ္သည္။

သက္ေသျပရန္။ ေပးထားေသာ ကိန္းျပည့္တစ္ခု Z = z₀ × 10⁰ + z₁ × 10¹ + z₂ × 10² + … + z_n × 10ⁿ အတြက္

မွီခ်က္ f(Z) = f(z₀ + z₁ + z₂ + … + z_n) if z₀ + z₁ + z₂ + … + z_n > 9;

f(Z) = z₀ + z₁ + z₂ + … + z_n otherwise ျဖစ္ပါေစ။ f(XY) = f(f(X).f(Y)) ျဖစ္သည္။

သက္ေသျပခ်က္။

အစားသီ၀ရီ (Theory of Division a.k.a Procedure of Division) အရ မည္သည့္ကိန္းျပည့္ Z ကုိမဆုိ Z = pq + r ပံုစံနဲ႕ ေဖၚျပႏုိင္ပါတယ္ (Z၊ p၊ q ႏွင့္ r တုိ႕သည္ ကိန္းျပည့္မ်ားျဖစ္၍ r သည္ q ထက္အၿမဲငယ္သည္)။ အဲဒီမွာ q = 9 လုိ႕ ထားလုိက္ရင္ မည္သည့္ ကိန္းျပည့္ Z ကုိမဆုိ Z = 9p + r အျဖစ္ ေရးႏုိင္ပါတယ္။ (အဲဒီ p နဲ႕ r ဟာ Z ကုိ q နဲ႕စားလုိ႕ရတဲ့ စားလဒ္နဲ႕ စားၾကြင္းျဖစ္ၿပီး r သည္ 9 ထက္အၿမဲငယ္ေၾကာင္း သတိျပဳပါ။) အဲဒီေတာ့ ကိန္းျပည့္ Z = 9p + r တုိင္းဟာ 9 နဲ႕ စားရင္ p ရၿပီး r ၾကြင္းပါတယ္။

ကိန္းျပည့္ Z မွာပါတဲ့ ဂဏန္းေတြရဲ႕ မူလတန္ဖုိးေတြအားလံုး ကိန္းတစ္လံုးထဲျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းတဲ့ ရလဒ္ f(Z) ဟာ အဲဒီကိန္းျပည့္ Z ကုိ 9 နဲ႕စားလုိ႕ရတဲ့ စားၾကြင္း (Z mod 9) နဲ႕ တူပါတယ္ (9 ခုၾကြင္း သက္ေသျပခ်က္တြင္ သက္ေသျပၿပီး)။ ဥပမာ၊ 834 ကုိ ေပါင္းၾကည့္မယ္ဆုိရင္ 8 + 3 + 4 = 15; 1 + 5 = 6 ရၿပီးေတာ့ 834 ကုိ 9 နဲ႕ စားမယ္ဆုိရင္ (စားလဒ္က 92) စားၾကြင္းက 6 ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ f(Z) = Z mod 9.

X = 9a + b ၊ Y = 9c + d ျဖစ္ပါေစ။

XY = (9a + b)(9c + d)

ညီမွ်ျခင္း၏ လက္ယာဘက္ျခမ္းမွာ …

f(XY) = f((9a + b)(9c + d))

= f(81ac + 9ad + 9bc + bd)

= (81ac + 9ad + 9bc + bd) mod 9

သုိ႕ေသာ္ 81ac mod 9 = 0; 9ad mod 9 = 0; 9bc mod 9 = 0 ျဖစ္သျဖင့္

f(XY) = (81ac + 9ad + 9bc + bd) mod 9 = bd mod 9

ညီမွ်ျခင္း၏ လက္၀ဲဘက္ျခမ္းမွာ …

f(f(X).f(Y)) = f(f(9a + b).f(9c + d))

= f(bd) = bd mod 9

ညီမွ်ျခင္း၏ လက္၀ဲဘက္ျခမ္းႏွင့္ လက္ယာဘက္ျခမ္းတုိ႕ တူညီၾကသျဖင့္ f(XY) = f(f(X).f(Y)) ျဖစ္ပါသည္။

အေျဖမွန္ အျမန္ေရြး၊ ပညာသင္ဆု ဘယ္မေ၀း ၁

လာၿပီ။ ေမးခြန္း ...

၅၆ ၇၈၃၉ × ၈၃ ၆၄၈၃ =

(က) ၄၃၈၈ ၅၄၂၀ ၉၈၄၇

(ခ) ၅၀၇၈ ၉၈၇၃ ၄၉၈၃

(ဂ) ၄၇၄၉ ၈၇၆၇ ၀၂၃၇

(ဃ) ၃၇၈၂ ၃၉၉၉ ၈၇၂၃

ႏုိင္ငံရပ္ျခား တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကားရန္ႏွင့္ ပညာသင္ဆု ေလွ်ာက္ထားရန္အတြက္ လုိအပ္တတ္ေသာ (SAT ကဲ့သုိ႕ေသာ စာေမးပြဲမ်ား၏) သခ်ၤာစာေမးပြဲ ေမးခြန္းလႊာမ်ားတြင္ ဤကဲ့သုိ႕ေမးခြန္းမ်ိဳး ပါေလ့ရွိသည္။ ဂဏန္းတြက္စက္ အသံုးျပဳခြင့္ေပးေသာ္လည္း အခ်ိန္ အကန္႕အသတ္ရွိတတ္ေသာ ထုိစာေမးပြဲမ်ားတြင္ ပုစၦာတစ္ပုဒ္အတြက္ ပ်မ္းမွ် မိနစ္၀က္ခန္႕သာ အခ်ိန္ရရာ ယခုကဲ့သုိ႕ေသာ ပုစၦာမ်ိဳးကို ဂဏန္းတြက္စက္ျဖင့္ အေျဖရွာပါက အခ်ိန္မမီပဲ ျဖစ္တတ္ေလသည္။

အမွန္မွာ ဤကဲ့သုိ႕ေသာ ပုစၦာမ်ိဳးကုိ ေျဖဆုိရန္အတြက္ အေျဖရေအာင္ တြက္ထုတ္ရန္ အေရးမႀကီးပါ။ ေပးထားေသာ အေျဖ ၄ ခုအနက္ အေျဖမွန္ ၁ ခုကုိသာ ေရြးထုတ္ႏုိင္ရန္ အေရးႀကီးသျဖင့္ ျဖတ္လမ္းနည္းမ်ားျဖင့္ ဤပုစၦာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားႏုိင္ပါသည္။

ျဖတ္လမ္းနည္း (၁) အနီးဆံုးယူၿပီး တြက္ရန္

၅၆ ၇၈၃၉ ကုိ ၅၀ ၀၀၀၀၊ ၈၃ ၆၄၈၃ ကုိ ၈၀ ၀၀၀၀ ဟု အနီးဆံုး ယူလုိက္မည္။ ၄င္းတုိ႕ ၂ လံုးမွာ ေနာက္တြင္ သုညမ်ားပါသျဖင့္ ေျမွာက္ရလြယ္ပါသည္။ ၅ ကုိ ၈ ႏွင့္ ေျမွာက္လုိက္ရာ ၄၀ ဟု ထြက္လာသည္။ ၅၀ ၀၀၀၀ တြင္ သုည ၅ လံုး၊ ၈၀ ၀၀၀၀ တြင္ သုည ၅ လံုး၊ ေပါင္း ၁၀ လံုးပါသျဖင့္ အေျဖမွန္သည္ ၄၀၀၀ ၀၀၀၀ ၀၀၀၀ (၄၀ ေနာက္တြင္ သုည ၁၀ လံုးျဖည့္ထားေသာ ဂဏန္း) ထက္မနည္းေၾကာင္း ခန္႕မွန္းႏုိင္သည္။ သုိ႕ျဖစ္၍ (က)၊ (ခ) ႏွင့္ (ဂ) တစ္ခုခုသည္ အေျဖမွန္ျဖစ္သည္။ မွားလွ်င္ အမွတ္ႏႈတ္တတ္ေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ပါက (SAT တြင္ Minus System ပါမပါ မေသခ်ာပါ) နံၾကားေထာက္ျဖည့္လွ်င္ ရွိသမွ် အမွတ္ကုန္သြားႏုိင္ရာ သိပ္မနိပ္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။

ဤေနရာတြင္ တစ္ခု သတိျပဳရန္မွာ အနီးဆံုးယူတာ ပုိမုိတိက်လွ်င္ အေျဖမွားမ်ားကုိ ဖယ္ထုတ္ႏိုင္စြမ္း ပုိေကာင္းလာမည္ျဖစ္သည္။ အထက္ပါ ဥပမာတြင္ ၅၆ ၇၈၃၉ ကုိ ၅၆ ၀၀၀၀၊ ၈၃ ၆၄၈၃ ကုိ ၈၃ ၀၀၀၀ ဟု အနီးဆံုး ယူလုိက္မည္ဆုိပါက အေျဖမွန္သည္ ၄၆၄၈ ၀၀၀၀ ၀၀၀၀ ထက္မနည္းဟု ခန္႕မွန္းႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္ႏုိင္သည့္ အေျဖမွန္ ၂ ခု (ခ ႏွင့္ ဂ) သာ က်န္ေနမည္ျဖစ္သည္။ တြက္ခ်က္မႈအတြက္ ၾကာျမင့္ခ်ိန္ အနည္းငယ္ တုိးလာေသာ္လည္း ရမ္းေျဖလုိက္ပါက ျဖစ္တန္စြမ္းသီ၀ရီ အရၾကည့္လွ်င္ မေျဖတတ္သျဖင့္ ဘဲဥကုိက္ရန္ ေသခ်ာေနေသာ ပုစၦာ ၂ ပုဒ္တုိင္းတြင္ ၁ ပုဒ္ မွန္မွာ ေသခ်ာသျဖင့္ (မွားလွ်င္ ႏႈတ္ေသာအမွတ္သည္ မွန္လွ်င္ေပးေသာ အမွတ္ထက္ နည္းေနပါက) သိပ္မဆုိးလွေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။

ျဖတ္လမ္းနည္း (၂) ေနရာလုိက္တန္ဖုိး၏ ဂုဏ္သတၱိကုိ အသံုးခ်ရန္

ဒုတိယနည္းလမ္းမွာ ေနရာလုိက္တန္ဖုိး၏ ဂုဏ္သတၱိကုိ အသံုးခ်ရန္ျဖစ္သည္။ မည္မွ်ႀကီးေသာ ကိန္းမ်ားကို ေျမွာက္ေျမွာက္ ရလဒ္၏ ခုေနရာရွိ ဂဏန္းမွာ မူလကိန္း ၂ လံုး၏ ခုေနရာရွိ ဂဏန္း ၂ လံုး ေျမွာက္လဒ္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ (ဆယ္ဂဏန္းမွစ၍ ဂဏန္းမ်ား ခ်ေပါင္းရန္ လုိပါမည္။) ယခု ဥပမာတြင္ ၅၆ ၇၈၃၉ ၏ ခုေနရာရွိ ဂဏန္းမွာ ၉၊ ၈၃ ၆၄၈၃ ၏ ခုေနရာရွိ ဂဏန္းမွာ ၃ ျဖစ္ရာ ၄င္းတုိ႕ ေျမွာက္လဒ္၏ ခုေနရာရွိ ဂဏန္းမွာ (၉ × ၃ = ၂၇ ျဖစ္သျဖင့္) ၇ သာလွ်င္ ျဖစ္ရမည္၊ တနည္းအားျဖင့္ အေျဖမွန္သည္ ၇ ႏွင့္ ဆံုးရမည္။ ၇ ႏွင့္ ဆံုးေသာ အေျဖမွာ (က) ႏွင့္ (ဂ) သာရွိရာ အထက္ပါ နည္းလမ္းႏွင့္ ပူးတြဲစဥ္းစားပါက အေျဖမွန္သည္ (ဂ) ဟု ထင္ထင္ရွားရွား ထြက္လာေတာ့သည္။

ျဖတ္လမ္းနည္း (၃) အစားသီ၀ရီႏွင့္ ၉ ၾကြင္းရွာနည္းကုိ ေပါင္းစပ္ အသံုးျပဳျခင္း

အင္မတန္မွ ရက္စက္တတ္တဲ့ ေမးခြန္းထုတ္သူဟာ အေျဖအားလံုးကုိ ၄၆၄၈ နဲ႕စၿပီး ၇ နဲ႕ အဆံုးသတ္ထားပါလိမ့္မယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ဟာ ဂဏန္းေျမွာက္တတ္/မတတ္ကုိ စစ္ေဆးဖုိ႕ မဟုတ္ပဲ ေျဖဆုိသူဟာ သခ်ၤာ ဂုဏ္သတၱိမ်ားကို က်င္က်င္လည္လည္ လွည့္ပတ္ အသံုးျပဳႏုိင္ျခင္း ရွိ/မရွိ စစ္ေဆးဖုိ႕ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ေနာက္တမ်ိဳး စမ္းၾကည့္သင့္တာကေတာ့ အစားသီ၀ရီနဲ႕ ၉ ၾကြင္းရွာနည္းတုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

နာမည္ကုိ ဖတ္ၿပီး လန္႕မသြားပါနဲ႕ေလ။ နည္းလမ္းက လြယ္လြယ္ေလးပါ။

ပထမဆံုး ၅၆ ၇၈၃၉ နဲ႕ ၈၃ ၆၄၈၃ တုိ႕ကုိ တစ္လံုးတည္းျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းပါ။ (ေနာက္တနည္း - ၉ ျပည့္ေအာင္ တြဲတြဲၿပီး က်န္တာေလးေတြ ေပါင္းလဲ ရတယ္။)

၅ + ၆ + ၇ + ၈ + ၃ + ၉ = ၃၈

၃ + ၈ = ၁၁

၁ + ၁ = ၂

၈ + ၃ + ၆ + ၄ + ၈ + ၃ = ၃၂

၃ + ၂ = ၅

ေနာက္ၿပီး အဲဒီ ေပါင္းလဒ္ ၂ ခုကို ေျမွာက္ပါ

၂ × ၅ = ၁၀

ရလဒ္ကုိ တစ္လံုးထည္းျဖစ္ေအာင္ ထပ္ေပါင္းပါဦး။

၁ + ၀ = ၁

အေျဖေတြကုိလဲ တစ္လံုးတည္းျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းၾကည့္ပါ။

(က) ၄၃၈၈ ၅၄၂၀ ၉၈၄၇ ကုိ ေပါင္းေတာ့ ၈ ရတယ္။

(ခ) ၅၀၇၈ ၉၈၇၃ ၄၉၈၃ ကုိ ေပါင္းေတာ့ ၈ ရတယ္။

(ဂ) ၄၇၄၉ ၈၇၆၇ ၀၂၃၇ ကုိ ေပါင္းေတာ့ ၁ ရတယ္။

(ဃ) ၃၇၈၂ ၃၉၉၉ ၈၇၂၃ ကုိ ေပါင္းေတာ့ ၇ ရတယ္။

ေစာေစာက ေျမွာက္ၿပီး ေပါင္းထားတဲ့ (၂ × ၅ = ၁၀၊ ၁ + ၀ = ၁) ၁ နဲ႕တူတဲ့ (ဂ) ကိုေရြးလုိက္ရံုပါပဲ။

နည္းလမ္းပဲ သိခ်င္သူမ်ား ဒီေနရာမွာတင္ ရပ္ႏုိင္ပါၿပီ။ သက္ေသျပခ်က္ကုိ သိခ်င္သူမ်ား၊ ဒီလုိ ေပါင္းလုိက္ ေျမွာက္လုိက္ရံုနဲ႕ အေျဖမွန္ တုိက္စစ္တာ အၿမဲမွန္ေနပါ့မလား၊ စာေမးပြဲေနာ္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မလုပ္နဲ႕လုိ႕ ဆုိခ်င္သူမ်ား သက္ေသျပခ်က္ကုိ အေျဖမွန္ အျမန္ေရြး၊ ပညာသင္ဆု ဘယ္မေ၀း အပုိင္း ၂ တြင္ ဆက္ဖတ္ပါ။

9 ခုၾကြင္း သက္ေသျပခ်က္

ကိန္းျပည့္တစ္လံုး (ဥပမာ 837) ကုိ 9 ႏွင့္ စား၍ ျပတ္/မျပတ္ သိႏုိင္ရန္အတြက္ တကယ္ စားၾကည့္ရန္ မလုိအပ္ပဲ ၄င္း ကိန္းျပည့္တြင္ ပါ၀င္ေသာ ဂဏန္းမ်ား၏ ပကတိတန္ဖုိးမ်ား ေပါင္းလဒ္ကုိ 9 ႏွင့္ စားလုိ႕ ျပတ္/မျပတ္ စစ္ေဆးျခင္းျဖင့္ သိႏုိင္ေၾကာင္း (ဥပမာ 8 + 3 + 7 = 18 ျဖစ္ရာ 837 သည္ 9 ႏွင့္စား၍ ျပတ္သည္) အေျခခံပညာတန္းတြင္ သင္ၾကား သိရွိၿပီး ျဖစ္သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ၄င္းသီ၀ရီ မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပခ်က္ကုိ လူအမ်ား သိရွိမႈ နည္းပါးသျဖင့္ ေရးသား တင္ျပအပ္ပါသည္။

သက္ေသျပရန္။

ေပးထားေသာ ကိန္းျပည့္တစ္ခု Z = z₀ × 10⁰ + z₁ × 10¹ + z₂ × 10² + … + z_n × 10ⁿ အတြက္

မွီခ်က္ f(Z) = f(z₀ + z₁ + z₂ + … + z_n) if z₀ + z₁ + z₂ + … + z_n > 9;

f(Z) = z₀ + z₁ + z₂ + … + z_n otherwise ျဖစ္ပါေစ။ Z mod 9 = f(Z) ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပပါ။

သက္ေသျပခ်က္။

အစားသီ၀ရီ (Theory of Division a.k.a Procedure of Division) အရ မည္သည့္ကိန္းျပည့္ Z ကုိမဆုိ Z = pq + r ပံုစံျဖင့္ ေဖၚျပႏုိင္ပါသည္ (Z၊ p၊ q ႏွင့္ r တုိ႕သည္ ကိန္းျပည့္မ်ားျဖစ္၍ r သည္ q ထက္အၿမဲငယ္သည္)။ ဤေနရာတြင္ q = 9 ျဖစ္လွ်င္ မည္သည့္ကိန္းျပည့္ Z ကုိမဆုိ Z = 9p + r အျဖစ္ ေျပာင္းေရးႏုိင္သည္။ (၄င္း p နဲ႕ r တုိ႕သည္ Z ကုိ q ႏွင့္ စားလုိ႕ရသည့္ စားလဒ္နဲ႕ စားၾကြင္းျဖစ္ၿပီး r သည္ 9 ထက္ အၿမဲငယ္ေၾကာင္း သတိျပဳပါ။) ထုိ႕ေၾကာင့္ ကိန္းျပည့္ Z = 9p + r တုိင္းကုိ 9 ႏွင့္ စားလွ်င္ p ရၿပီး r ၾကြင္းသည္။

မည္သည့္ အေပါင္းကိန္းျပည့္ k အတြက္မဆုိ 10^k = 9 × 10⁰ + 9 × 10¹ + … + 9 * 10^k-1 + 1 ျဖစ္သည္။ 9 ကုိ ဘံုထုတ္လွ်င္ 10^k = 9(10⁰ + 10¹ + … + 10^k-1) + 1 ဟုရလာမည္။

မွီခ်က္ g(0) = 0; g(k) = 10⁰ + 10¹ + … + 10^k-1 ျဖစ္ပါေစ။ 10^k = 9g(k) + 1 ျဖစ္မည္။

Z = z₀ × 10⁰ + z₁ × 10¹ + z₂ × 10² + … + z_n × 10ⁿ

= z₀ (9g(0) + 1) + z₁ × (9g(1) + 1)
+ z₂ × (9g(2) + 1) + … + z_n × (9g(n) + 1)

= 9g(0)z₀ + z₀ + 9g(1)z₁ + z₁
+ 9g(2)z₂ + z₂ + … + 9g(n)z_n + z_n

= 9 (g(0)z₀ + 9g(1)z₁ + 9g(2)z₂ + … + 9g(n)z_n) + z₀ + z₁
+ z₂ + … + z_n

z' = z₀ + z₁
+ z₂ + … + z_n ျဖစ္ပါေစ။

ကိန္းျပည့္ Z ကုိ 9 ႏွင့္ စားလွ်င္ ရသည့္ စားၾကြင္းႏွင့္ z' ကုိ 9 ႏွင့္စားရင္ ရသည့္ စားၾကြင္းတုိ႕ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ z' သည္ 9 ထက္ငယ္ပါက Z ကုိ 9 ႏွင့္စားလွ်င္ ရတဲ့ စားၾကြင္း Z mod 9 = z' ျဖစ္ၿပီး z' သည္ 9 ထက္ မငယ္ရင္ေတာ့ Z mod 9 = z' mod 9 ျဖစ္သည္။ မည္သုိ႕ပင္ျဖစ္ေစ z' သည္ Z ထက္ ငယ္ကုိငယ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ခုဂဏန္း n လံုးေပါင္းျခင္းသည္ 9n ထက္ ပုိမႀကီးႏုိင္ပဲ 9n သည္ 10n ထက္ ငယ္ကုိငယ္ေသာေၾကာင့္ (အေပါင္းကိန္းျပည့္ n တုိင္းအတြက္ 10n သည္ 10ⁿ ထက္မငယ္လွ်င္ပင္ တူေနသည္) ျဖစ္သည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ကိန္းျပည့္ Z ကုိ 9 ျဖင့္စားလွ်င္ ရမည့္ စားၾကြင္း = Z mod 9 = h(Z) = z' if z' < 9; h(z') otherwise; ဟူ၍ တပတ္လည္ မွီခ်က္ recursive function hကုိ အသံုးျပဳကာ စားၾကြင္း Z mod 9 ကုိရွာျခင္းသည္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ စုဆံု (converge) မည္မွာ မုခ်ျဖစ္ေၾကာင္း သိႏုိင္သည္။

သုိ႕ရာတြင္ မွီခ်က္ h= f ပင္ ျဖစ္သျဖင့္ f(Z) = Z mod 9 ျဖစ္ပါသည္။

ေရွးထံုးလဲ ပယ္မွ

အင္ဂ်င္ႏုယဥ္က ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ နည္းပညာကုိ ကုမၸဏီအတြက္ ဖန္တီးတီထြင္ေပးတာေတာင္မွ အကာနဲ႕အႏွစ္ခြဲျခား မသိေလာက္ေအာင္ တံုးအၿပီး ည့ံဖ်င္းတဲ့ မန္ေနဂ်ာက အ၀တ္အစား နည္းနည္းေလး ေတာက္ေျပာင္ေနတာကုိပဲ အျပစ္ေျပာေနတဲ့အတြက္ ပညာရွင္ (အင္ဂ်င္ႏုယဥ္) က စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ေဆာ္ပေလာ္တီးပစ္လုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ အဓိက ဦးတည္ခ်က္က သက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္း စည္ပင္ရွင္သန္ တုိးတက္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ တုိးတက္မႈကို သက္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္အသီးသီးရဲ႕ ပညာရွင္ေတြကပဲ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ ဟယ္ ... ပညာရွင္က ေရွးထံုးေတြကုိ မလုိက္နာလုိ႕၊ ပညာရွင္က ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ေလ်ာ္ညီေအာင္ မ၀တ္ဆင္လုိ႕၊ ပညာရွင္က ဘာျဖစ္လုိ႕၊ ညာျဖစ္လုိ႕ဆုိတဲ့ လုပ္ငန္းနဲ႕ မဆုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြျပၿပီး ပညာရွင္ကုိ အဖြဲ႕အစည္း အတြင္းက ကန္ထုတ္ရင္ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္းပဲ မတုိးတက္ပဲ ေခတ္ေနာက္က် ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္က်န္ခဲ့မွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ေရွးထံုးလဲ (ပယ္ဖုိ႕လုိလာရင္) ပယ္မွ။

ပေရာဟိတ္ႏွင့္ ေဟာကိန္း

ေရွးတုန္းက ရွင္ဘုရင္ေတြက ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူေတြ၊ အသက္အရြယ္ႀကီးလုိ႕ အေတြ႕အႀကံဳ ရင့္က်က္သူေတြ၊ ေရွ႕ျဖစ္ေနာက္ျဖစ္ (ကိုတနည္းနည္းနဲ႕) ေဟာေျပာႏုိင္သူေတြကုိ ပေရာဟိတ္ေတြအျဖစ္ ခန္႕အပ္ထားၿပီး အႀကံဥာဏ္ေတြ ရယူခဲ့ပါတယ္။ အနာဂါတ္ကုိ ေျမာ္ျမင္ႏုိင္မႈ၊ မွန္ကန္စြာ ေဟာကိန္းထုတ္ႏုိင္မႈေတြဟာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႕ စစ္မက္ေရးရာေတြမွာ အရႈံးအႏုိင္ကုိ မၾကာခဏ ဆံုးျဖတ္ေပးသြားတတ္ပါတယ္။ 

၂၀၀၉ ခု မတ္လအတြင္းက ခုိးကူးျပႆနာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျဖစ္လာတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး DJ Wine နဲ႕ DJ Khun တုိ႕နဲ႕ စာေရးသူ အလြတ္သေဘာ ေဆြးေႏြးရာမွာ ခုိးကူးကုိ ျပႆနာအျဖစ္ မျမင္ပဲ အခြင့္အလမ္းသစ္တစ္ရပ္အျဖစ္ ျမင္ႏုိင္ဖုိ႕၊ ယခင္က သံုးစြဲခဲ့တဲ့ ကာဗာကဒ္စနစ္ကို သံုးစြဲဖုိ႕ ေ၀ဖန္ အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားကုိ ဂီတအစည္းအရံုးထံ DJ Wine က ထပ္ဆင့္ တင္ျပေပးမယ္ေျပာလုိ႕ ေဆြးေႏြးမႈ မွတ္တမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ လွ်ပ္စစ္စာလႊာနဲ႕ DJ Wine၊ DJ Khun နဲ႕ ေလာကအလွမဂၢဇင္းတုိ႕ကုိ ေပးပုိ႕ခဲ့ရာ (DJ Wine က ဂီတအစည္းအရံုးကုိ တင္ျပ၊ မျပ မသိေသာ္လည္း) ေလာကအလွမဂၢဇင္းက ခုိးကူးဟာ ဂီတပညာရွင္ လက္သစ္ေတြအတြက္ မဟာအခြင့္အလမ္း အမည္ရွိေဆာင္းပါးနဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚကုိ တင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီေန႕ သတင္းေတြ ေလွ်ာက္လွန္ၾကည့္ေတာ့ ေလးျဖဴရဲ႕ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ VCD ကုိ ကာဗာကဒ္စနစ္နဲ႕ ျဖန္႕ခ်ိတယ္လုိ႕ ၾကားသိရတာမုိ႕ ေဟာကိန္းမွန္တဲ့ ပေရာဟိတ္လုိပဲ ပီတိျဖစ္ရပါေၾကာင္းနဲ႕ ဒီထက္ ပုိမုိ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ျပႆနာ၊ အရႈပ္အေထြး၊ လမ္းေၾကာင္းေတြကိုလဲ ေဟာကိန္းမွန္မွန္ ထုတ္ႏုိင္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားသင့္တယ္လုိ႕ ေတြးမိေၾကာင္း ဥဒါန္းက်ဴးလုိက္ရပါတယ္ ...

Quick Sort ကုိ အသံုးျပဳၿပီး Sorting စီျခင္း

ေလာကအလွ အြန္လုိင္းမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ (Computer Science) ေလ့လာသူေတြနဲ႕ သတင္းနည္းပညာ (IT) ေလ့လာသူေတြအတြက္ အစီအစဥ္ဆြဲနည္း (Programming) သင္ခန္းစာေတြမွာ မပါမျဖစ္ကေတာ့ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ စီျခင္း (Sorting) အစီအစဥ္ပါပဲ။ Sorting စီတဲ့ နည္းလမ္းစဥ္ (Algorithm) အမ်ိဳးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိတဲ့အထဲက Bubble Sort, Counting Sort, Insertion Sort, Selection Sort နဲ႕ Quick Sort တုိ႕ဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ (စာေရးသူ အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ Selection Sort ျဖစ္ၿပီး အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ နားလည္ရလြယ္လြန္းလုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။) ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ အသံုး၀င္တာကေတာ့ နားလည္ရခက္၊ ေရးရတာ လက္၀င္တဲ့ Quick Sort ေလ။ ေရးလုိက္ၾကတဲ့ အစီအစဥ္ေတြတုိင္းမွာ စီစရာ (object, data type) တစ္မ်ိဳး ေပၚလာတုိင္း Quick Sort ကုိ တစ္ခါ ထထ ေရးရမယ္ ဆုိတာကေတာ့ လြန္လြန္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ C/C++ စံသတ္မွတ္ခ်က္မွာ Array အားလံုးကို စီႏုိင္ဖုိ႕ qsort ဆုိတဲ့ function ပါေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ အဲဒီ qsort ကုိ အသံုးျပဳနည္းကို ေရးသားေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

qsort ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ အစီအစဥ္ေရးသားသူ (programmer) ဒါမွမဟုတ္ ကုဒ္ဒါကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာကေတာ့ pointer ေတြပါပဲ။ ရုိးရုိး Data Pointer ေတြတင္မကပဲ Function Pointer ႀကီးပါ ပါေနေတာ့ Pointer ဆုိရင္ ေက်ာစိမ့္ေနၾကလူေတြ လန္႕ကုန္တာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေက်ာသိရင္ လြယ္လြယ္ကေလးပါ။ qsort ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ကို အရင္ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။

void qsort ( void * base, size_t num, size_t size, int ( * comparator ) ( const void *, const void * ) );

ပထမဆံုး return type ကေတာ့ ဒီ function ဟာ return မျပန္ပါဘူးလုိ႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ေပးလိုက္တဲ့ array ကုိ စီပဲ စီေပးမယ္။ ဘာ ဂဏန္းမွ တြက္ၿပီး အေျဖမထုတ္ေပးပါဘူးေပါ့။

ပထမဆံုး parameter က စီရမဲ့ array ရဲ႕ ပထမဆံုးအကြက္ရဲ႕ လိပ္စာ (address) ပါ။ အမ်ားေၾကာက္တဲ့ pointer ေပါ့။ Array အားလံုးဟာ Fix Pointer ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ်ပဲ array name ကုိ ျဖည့္လုိက္လုိ႕ရပါတယ္။

ဒုတိယ parameter ကေတာ့ Array ရဲ႕ အရြယ္အစား (size) ျဖစ္ပါတယ္။ C/C++ မွာ Array ရဲ႕ size ကုိ compile-time/run-time check မလုပ္ပဲ ကုဒ္ဒါကပဲ အၿမဲ ကုိင္တြယ္ ႀကီးၾကပ္ရတာမုိ႕ ဒါကို ထည့္ေပးရတာပါ။ ႏုိ႕မုိ႕ရင္ ဘယ္ႏွခု စီရမလဲ မသိပဲ ျဖစ္ေနမယ္ေလ။ ကုိယ့္ Array မွာ Element ၁၀ ခုပါရင္ 10 လုိ႕ထည့္ေပါ့။ Variable တစ္ခုခု ထည့္လုိ႕လဲ ရပါတယ္။

တတိယ parameter ကေတာ့ စီခ်င္တဲ့ Array Element တစ္ခုခ်င္းရဲ႕ အရြယ္အစားေပါ့။ အဲဒါမွ အဲဒီ မွတ္ဥာဏ္တံုးႀကီး (memory block) ေတြကို ေရႊ႕လုိ႕ရမယ္ေလ။ ဒါလဲ မခက္ပါဘူး။ sizeof(element) လုိ႕ ေပးလုိက္ရင္ရပါတယ္။

စတုတၳနဲ႕ ေနာက္ဆံုး parameter ကေတာ့ နည္းနည္း ရွင္းျပရ လက္၀င္ပါတယ္။ ဒါဟာ Function Pointer ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ Element ေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ခ်င္ရင္ ဒီ Function နဲ႕ တြက္ဆုိၿပီး ေျပာရတဲ့ သေဘာပါ။ (ေနာက္တမ်ိဳးေျပာရရင္ အဲဒီ Function ႀကီးကုိ qsort ကေန လွမ္းေခၚမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ Function ႀကီးက qsort ဆီကုိ ေရွ႕ကေကာင္က ငယ္ရင္ အႏႈတ္ကိန္း၊ တူရင္ သုည၊ ႀကီးရင္ အေပါင္းကိန္း တစ္ခုခု return ျပန္ရပါမယ္။) အဲဒီ Function ႀကီးရဲ႕ ပံုစံကလဲ

int function_name(const void* a, const void* b);

ပဲျဖစ္ရပါမယ္။ ပုိနားလည္လြယ္ေအာင္ ဥပမာေလးနဲ႕ ၾကည့္ရေအာင္ေနာ္။

ဥပမာ ၀န္ထမ္းေတြကို လစာ အမ်ားဆံုးကေန အနည္းဆံုးကို စီၿပီးသား အစီရင္ခံစာထုတ္ေပးတဲ့ အစီအစဥ္ကုိ လုိခ်င္တယ္။ တကယ္လုိ႕ လစာတူေနရင္ လုပ္သက္ရင့္တဲ့လူကုိ ေရွ႕မွာ ထားခ်င္တယ္ ဆုိပါစုိ႕။ ဒါဆုိရင္ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြကုိ သိမ္းဖုိ႕ class တစ္ခု ေဆာက္ရပါမယ္။

class employee{

    int experience;     //in year

    float salary;    //in kyat

    /* Blar Blar Blar */

    public:

        bool operator < (employee &e)    {

            If(this->salary == e.salary) return (this->experience < e.experience);

            else return (this->salary < e.salary);

        }

        void my_emp_function(void) { }

        /* More Blar Blar Blar */

};

ေပါ့။ အဲဒီ Class မွာ လစာရယ္၊ လုပ္သက္ရယ္က Private Member ေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အျပင္ကေန ၀န္ထမ္းေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ႏုိင္ဖုိ႕ operator '<' ကုိ overload လုပ္ထားတဲ့ Function တစ္ခုပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ qsort ထဲကုိ အဲဒီ function ကုိ ထည့္လုိက္လုိ႕မရတဲ့အတြက္ (qsort က လုိခ်င္တဲ့ ပံုစံနဲ႕ operator '<' ရဲ႕ ပံုစံ Syntax မတူတဲ့အတြက္) qsort အတြက္ Function ကုိ ဒီလိုေရးရပါမယ္။

int employee_comparer(const void* a, const void* b) {

    employee *temp_e = (employee*) a;        //type cast from void*

    employee *temp_f = (employee*) b;        //to employee*

    if((*temp_e) < (*temp_f)) return -1;

        else return 1;    

}

ေရးထားတဲ့ Function ရဲ႕ ပထမ ၂ ေၾကာင္းကေတာ့ ဘာ type information မွမပါပဲ qsort က ရမ္းသန္းမွန္းသန္း ပုိ႕လႊြတ္လုိက္တဲ့ Pointer ၂ ခုကို employee Pointer ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းယူတာပါ။ အဲဒီမွာ တခ်က္သတိထားဖုိ႕က အဲဒီလုိ ေျပာင္းယူၿပီးတာေတာင္ temp_e နဲ႕ temp_f က Pointer ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ကုိ သံုးတဲ့အခါမွာ Data of လုိ႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ '*' ေလးကို အၿမဲထည့္ရပါမယ္။ (တကယ္လုိ႕ သူတို႕ထဲက function ေတြ ေခၚမယ္ဆုိရင္လဲ operator '.' ကုိ မသံုးပဲ operator '->' ကုိ ဒီလုိေလး temp_e->my_emp_function() ဆုိၿပီးေတာ့ သံုးေပးရပါမယ္။) အဲဒီ '*' ေလးကို ထည့္ၿပီး operator '>' နဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္လုိ႕ရလာတဲ့ အေျဖေပၚမူတည္ၿပီး -1 သုိ႕မဟုတ္ +1 ကို qsort အတြက္ return ျပန္ေပးလုိက္ရပါမယ္။

ဒီ Function ေလးေရးလုိ႕ အခ်ိဳးေျပသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ qsort ကုိ စိတ္ေအးခ်မ္းသာ အသံုးျပဳႏုိင္ပါၿပီ။ (employee ရဲ႕ private member ေတြကို accessor method ေတြကေနတဆင့္ ေခၚထားတာ သတိျပဳပါ။ တကယ္တမ္း ေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ သတိလက္လြတ္ ဒီတုိင္း ေရးမိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိေရးခ်င္ရင္ေတာ့လဲ friend လုပ္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ၊ ေနာ။) ေအာက္မွာက main Function ပါ။

/* preprocessor Yada Yada Yada */

void main(void)

{

    employee myEmployeeArray[NUM_OF_EMPLOYEE];

    /* input data into myEmployeeArray */

    qsort(myEmployeeArray, NUM_OF_EMPLOYEE, sizeof(employee), employee_comparer);

    /* output sorted myEmployeeArray */

}

qsort ကုိ လြယ္လြယ္ေခၚၿပီး ကုဒ္ဒါအေပါင္း သက္သာၾကပါေစေၾကာင္း …

စာေရးသူ ေရးသားစမ္းသပ္ထားေသာ Code ကုိ ရယူရန္

ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ လုပ္နည္း

ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲဆုိတာ ျမန္မာတုိင္းသိတဲ့ အစားအေသာက္တမ်ိဳးပါ။ မူလကေတာ့ တရုတ္အစားအစာျဖစ္ၿပီး တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ လာေရာက္ေရာင္းခ်ရာကေန တျဖည္းျဖည္း ျမန္မာမႈျပဳလိုက္တာ အခုဆုိရင္ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိ၊ ျမန္မာျပည္မွာသာရွိတဲ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲဆုိၿပီး ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ (စင္ကာပူမွာေတာ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ၊ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲတုိ႕နဲ႕ အေတာ္ဆင္တူတဲ့ မေလးမႈ ျပဳထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။) အခ်ိန္ကုန္သက္သာ၊ ေငြကုန္သက္သာၿပီး စားရတာအရသာရွိတဲ့ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ လုပ္နည္းကုိ ေရႊပြဲလာပရိသတ္ႀကီးအတြက္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖ ... အဲေလ ... မွားလုိ႕ စာရႈသူမိတ္ေဆြတုိ႕အတြက္ ေရးသားတင္ဆက္လုိက္ရပါတယ္။

ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ (လူ ၃ ေယာက္မွ ၆ ေယာက္စာ) လုပ္ဖုိ႕ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကေတာ့ ...

• ေခါက္ဆြဲျပား - ၃ - ၆ ခြက္စာ (အသင့္စားေခါက္ဆြဲေတြ ၀ယ္ျပဳတ္လဲ ရပါတယ္။ ပိုေတာင္ အရသာ ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဆီနဲ႕ေၾကာ္ထားတာမဟုတ္တာကုိ က်န္းမာေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္ပါ။)
• ၀က္နံရုိးသား (သုိ႕မဟုတ္) ၾကက္ရင္အုပ္ - ၁၅ က်ပ္သား (၀က္ကေတာ့ ပုိေကာင္းသေပါ့ေလ)
• ၾကက္သြန္ျဖဴ - ၁ ေျမွာင့္၊ ၂ ေျမွာင့္ (၃-၄ ေျမွာင့္ ဟိဟိ)
• ဆီ - တမႈတ္ (က်န္းမာေရးနဲ႕ ညီညြတ္ေသာ ေနၾကာဆီကုိ သံုးစြဲသင့္ပါသည္။)
• ၾကက္သြန္ၿမိတ္ - ၁ ပင္၊ ၂ ပင္ 
• ပဲငံျပာရည္ (ေနာက္) - ၁ စားပြဲဇြန္း
• ပဲငံျပာရည္ (ၾကည္) - ၂ စားပြဲဇြန္း
• ဆန္ရွာလကာရည္ - ၁ စားပြဲဇြန္း
• ဆား - အနည္းငယ္ တုိ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ အခြံခြာ၊ ေရေဆးၿပီး အေပၚမွာ ျပထားသလုိ ေသးေသးေလးေတြ လွီးပါ။ (ႀကိတ္စက္ရွိရင္ ထည့္ႀကိတ္လုိက္ပါ။) ၿပီးေနာက္ ေၾကြပန္းကန္ (ပလတ္စတစ္၊ မယ္လမင္း ပန္းကန္ မသံုးပါႏွင့္) တစ္လံုးထဲကုိ ထည့္ထားပါ။ ၀က္နံရုိးကုိ ရွာလကာရည္၊ ပံငံျပာရည္ (ၾကည္/ေနာက္) ႏွင့္ ဆားတစ္ဇြန္းခန္႕ထည့္ၿပီး (ေအာက္ကပံုအတုိင္း) နယ္ပါ။ ဒယ္အုိးတစ္လံုးထဲကုိ ဆီထည့္ၿပီး မီးဖုိေပၚတင္ အပူေပးပါ။

ဆီပူၿပီး အေငြ႕ထြက္လာရင္ ေစာေစာတုန္းက ၾကက္သြန္ျဖဴပန္းကန္ထဲကုိ (အုိးဖင္ကပ္ ဇြန္းတ၀က္စာေလာက္ ခ်န္ၿပီး) ေလာင္းထည့္လုိက္ပါ။ ဒီအပိုင္းဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ၾကက္သြန္ကုိ ဆီပူအုိးထဲထည့္ ေၾကာ္ရတာ အင္မတန္ခက္ပါတယ္။ အေၾကာ္မတတ္ရင္၊ အေလ့အက်င့္မရွိရင္ ၾကက္သြန္ဟာ အၿမဲတူးပါတယ္။ (ငရုတ္သီးဆီခ်က္ခ်က္ဖုိ႕လဲ ဒီနည္းကို အသံုးျပဳႏုိင္ပါတယ္။) ဆီအေငြ႕တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေနဖုိ႕ေတာ့ လုိအပ္ပါတယ္။ ဆီကုိေလာင္းထည့္ၿပီး တေအာင့္ေလာက္ အၾကာမွာ ေအာက္မွာျပထားသလုိ ေရႊေရာင္ေလးနဲ႕ ၾကက္သြန္ဆီခ်က္ က်က္သြားပါလိမ့္မယ္။

အုိးကုိ မီးဖုိေပၚျပန္တင္ပါ။ ေစာေစာက နယ္ထားတဲ့ ၀က္နံရုိးနဲ႕ ငံျပာရည္ေတြ၊ ရွာလကာရည္ေတြအားလံုးကုိ အုိးထဲေလာင္းထည့္ပါ။ နည္းနည္းေမႊေပးၿပီး ေရတခြက္ေလာက္ ေလာင္းထည့္ပါ။ ေရခမ္းစျပဳတဲ့အထိ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ခဏခဏ ေမႊေပးပါ။ ေရခမ္းၿပီဆုိရင္ ေရထပ္ထည့္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ ခ်က္ပါ။ ေရေတြအရမ္းမ်ားေအာင္ ေလာင္းမထည့္ပါနဲ႕။ အရသာမေကာင္းပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ၿပီး ခ်က္ရမွာပ်င္းရင္ ပထမတခါ ေရနည္းနည္းခမ္းတာနဲ႕ မုိက္ခရုိေ၀့ဖ္မီးဖုိထဲ ထည့္ၿပီး ခ်က္လုိက္လဲ ရပါတယ္။ မီးအျပင္းဆံုးနဲ႕ ၃ မိနစ္ကေန ၅ မိနစ္အထိ အသားရဲ႕ အေနအထားေပၚလုိက္ၿပီး ခ်က္ရပါမယ္။ မုိက္ခရုိေ၀့ဖ္ထဲကုိ သတၱဳအုိးေတြမထည့္ဖုိ႕၊ မုိက္ခရုိေ၀့ဖ္နဲ႕ ခ်က္လုိ႕ရတဲ့ အာမခံဘူးကုိပဲ သံုးဖုိ႕ သတိထားပါ။ ေရအရမ္းခမ္းသြားရင္ ဆီအပူရွိန္အရမ္းျမင့္သြားတတ္လုိ႕ ေရခမ္းရင္ ေရျဖည့္ေပးဖုိ႕ မေမ့ပါနဲ႕။

အသားက်က္ေအာင္ ခ်က္ၿပီးရင္ ေအာက္မွာျပထားသလုိရေအာင္ အသားကုိ လွီးပါ။ (ေတာက္ေတာက္မစဥ္းပါနဲ႕။ လွီးတာကို ၾကြက္သားမွ်င္အတုိင္း မလွီးပါနဲ႕။ အဲဒါဆုိ ရွည္ရွည္ဖတ္ေတြပဲ ရတတ္ပါတယ္။ ၾကြက္သားမွ်င္ေတြကို ကန္႕လန္႕လွီးပါ။)

စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနၿပီလား။ မပူပါနဲ႕။ ၿပီးေတာ့မွာပါ။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ကုိ ေရေဆးၿပီး ေသးေသးေလးေတြ လွီးပါ။ ျပင္ေပးမဲ့ ပန္းကန္ထဲမွာ ၀က္နံရုိးဟင္းက အရည္ရယ္၊ ဆီခ်က္ဖတ္ရယ္ (ဆီေတြ မယူပါနဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ မေကာင္းဘူး) ဆားနည္းနည္းရယ္ထည့္၊ စဥ္းထားတဲ့ အသား ေတာ္သင့္ရံုနဲ႕ ေခါက္ဆြဲကုိထည့္ၿပီး ေရာေမႊေပးပါ။ ေမႊၿပီးရင္ အေပၚမွာ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ဖတ္ေလးေတြ ျဖဴးလုိက္ရင္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ ရၿပီေပါ့။ လြယ္တယ္၊ ျမန္တယ္၊ အကုန္အက် သက္သာတယ္ (အသား ၁၅ က်ပ္သားပဲေလ၊ က်န္တာက သိပ္ေစ်းမႀကီးဘူး) ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါက္ဆြဲဆုိင္ဖြင့္တဲ့ တရုတ္ေတြ ျမန္ျမန္ခ်မ္းသာၾကတာေနမွာ။

(ခ်က္ၿပီးခါနီးမွ သတိရလုိ႕ ပံုမွာ ၾကက္သြန္ၿမိတ္မပါပါ။)

ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ စင္ကာပူေတြ

ေဖာ္ေရြတတ္တာ၊ ေအးစက္စက္ႏုိင္တာ၊ ရုိင္းျပတာ၊ ယဥ္ေက်းတာဆုိတာေတြဟာ ကမၻာေပၚက လူသားအားလံုးနဲ႕ ဆုိင္တဲ့ လူ႕အရည္အေသြးေတြပါ။ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္ေဒသ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက လူေတြကေတာ့ ရုိင္းတယ္၊ ယဥ္ေက်းတယ္၊ ပ်ဴငွာတယ္၊ ေဖာ္ေရြတယ္ စသျဖင့္ သတ္မွတ္ေျပာဆုိလုိ႕ မရေကာင္းပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ လူအမ်ိဳးေပါင္း စံုေနေအာင္ ေတြ႕ရမွာပါပဲ။ စာေရးသူေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဖာ္ေရြတတ္တဲ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံသားေတြအေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါမယ္။

နေမာ္နမဲ့ႏုိင္တတ္တဲ့ ေမာင္ေလာရွည္ဟာ ဘဏ္ကေန ပုိက္ဆံထုတ္ဖုိ႕ကုိ မၾကာခဏေမ့တတ္ၿပီး အိတ္ထဲ ပုိက္ဆံမပါတာကုိေတာင္ တခါတေလ သတိမထားမိတတ္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕ပဲ အိတ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းစားေသာက္ဆုိင္မွာ စားစရာမွာ စားပါေတာ့တယ္။ စားစရာေရာက္လာလုိ႕ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးမယ္လဲ ၾကည့္လုိက္ေရာ ပုိက္ဆံက တျပားမွ ပါမလာဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဆုိင္က စားေနက် ပါစတာ (အီတာလ်ံေခါက္ဆြဲ) ဆုိင္ျဖစ္ေနေတာ့ကာ ဆုိင္ရွင္တရုတ္ႀကီးက ကဲ ကဲ အလကားစားသြား၊ ေနာက္ႀကံဳမွေပးေတာ့လုိ႕ ေျပာပါေတာ့တယ္။ ေမာင္ေလာရွည္ကလဲ စားတာပဲ။ ေနာက္တေန႕က် သတိတရနဲ႕ သြားေပးေတာ့ ေက်းဇူး၊ ေက်းဇူးနဲ႕။ (အဲဒီ တရုတ္ႀကီးက အဂၤလိပ္လုိ အေတာ္ေကာင္းေကာင္း ေျပာတတ္တယ္။ လူေတြအမ်ားႀကီး တန္းစီေနတုန္း မွာတာေတြ ပြဲ ၂၀ ေလာက္ ဦးေဏွာက္ထဲ မွတ္ထားၿပီး မမွားေအာင္ ေပးတတ္တယ္။ တျခား စားေသာက္ဆုိင္ဖြင့္တဲ့လူေတြနဲ႕ သိပ္မတူဘူး။)

ေနာက္တခါကေတာ့ ေထာပတ္ထမင္းေရာင္းတဲ့ (ဟုတ္တယ္၊ ျမန္မာေထာပတ္ထမင္းနဲ႕ တူတယ္။) အေရွ႕အလယ္ပုိင္းဆုိင္မွာပါ။ ညဘက္ ေက်ာင္းမွာ ညနက္တဲ့အထိ စာလုပ္ရင္းစားဖုိ႕ စမူဆာ သြားသြား၀ယ္ေနေတာ့ ကုလားနဲ႕ (တရုတ္ႀကီးေလာက္ မဟုတ္ေပမဲ့) နည္းနည္း ရင္းႏွီးၿပီး မ်က္မွန္းတန္းမိေနတယ္။ ေသာၾကာေန႕ တစ္ေန႕ ညေနပုိင္း (အဲဒီေန႕က ပိုက္ဆံထုတ္ဖုိ႕ မေမ့ဘူး။) ကုလားကုိ ပုိက္ဆံထုတ္ေပးေတာ့ ေဒၚလာ ၅၀ တန္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ကုလားကလဲ ဆုိင္သိမ္းဖုိ႕ ပုိက္ဆံေတြအကုန္ ေသာ့ခတ္ၿပီးေနေတာ့ ျပန္အမ္းစရာမရွိလုိ႕ ေနာက္မွ ေပး ဆုိၿပီး စမူဆာေတြ ထည့္ေပးလုိက္တာပဲ။ ေနာက္ေန႕ေတြက်ေတာ့ ေက်ာင္းမေရာက္ျဖစ္တာနဲ႕၊ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့လဲ အဲဒီဆုိင္မွာ မစားျဖစ္၊ စားျဖစ္ေတာ့လဲ ေမ့နဲ႕ ၂ ပါတ္ေလာက္ၾကာမွ ကုလား အေၾကြးျပန္ရရွာတယ္။

သူတုိ႕က စားေနက် ေဖာက္သည္မုိ႕လုိ႕၊ ျမင္ဖူးေနလုိ႕ ထားပါေတာ့။ ဒီေန႕ေတာ့ ညကလဲ နည္းနည္းနက္ေနေတာ့ နီးတဲ့ဆုိင္ေတြမွာ စားစရာမရွိေတာ့တာနဲ႕ နည္းနည္းေ၀းတဲ့ စားေနက် မဟုတ္တဲ့ ဆုိင္ေတြနားကုိ ေမာင္ေလာရွည္ ခ်ီတက္ပါတယ္။ စားစရာမွာၿပီးမွ သတိရလုိက္တာက ပိုက္ဆံ အေတာ္ခမ္းေနၿပီ၊ ေလာက္ပါ့မလား။ စားေနက်ဆုိင္လဲ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္က်လဲ မသိဘူးေလ။ ပုိက္ဆံ ေျပးထုတ္ဖုိ႕ကလဲ အေတာ္ေ၀းတာဆုိေတာ့ အယ္ ဆုိၿပီး အသံထြက္လုိ႕ ရွိတဲ့ အေၾကြေတြကို ႏိႈက္ထုတ္ေနတာကုိျမင္ေတာ့ ေမာင္ေလာရွည္ကုိ တခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ တရုတ္မက ကဲပါ ... ပုိက္ဆံ မပါလဲ စားသြား၊ ေနာက္မွေပးလဲ ရတယ္လုိ႕ ေျပာပါေတာ့တယ္ (ရွက္လုိက္တာေနာ္)။ ဒါေပမဲ့ ကံက ေကာင္းခ်င္ေတာ့ စားစရာေတြက သိပ္ေစ်းမႀကီး၊ ေခ်ာင္ၾကားမွာ ကပ္ေနတဲ့ ၂ ေဒၚလာတန္တစ္ရြက္ထြက္လာေတာ့ (ဟုတ္တယ္၊ စင္ကာပူမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ၂ ေဒၚလာတန္ သံုးတယ္။) အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ (တကယ္လုိ႕မ်ား ပုိက္ဆံ တကယ္ပါမလာလုိ႕ကေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႕ တီးၿပီး ေနာက္ေန႕မွ သြားေပးရမွာ။)

ေၾသာ္ ... စင္ကာပူမွာလဲ ေငြ၊ ေငြ၊ ေငြပဲ ၾကည့္မေနပဲ ေဖာ္ေရြတတ္သူေတြ ရွိပါလားေနာ္။

လကမၻာခရီးစဥ္ ႏွစ္ ၄၀ ျပည့္

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဤေျခလွမ္းငယ္တလွမ္းဟာ လူသားထုတရပ္လံုးရဲ႕ ခုန္ပ်ံတုိးတက္မႈတစ္ခုျဖစ္တယ္။ (Neil Armstrong).

လူသားေတြအေနနဲ႕ လကုိ ေအာင္ႏုိင္မွ စၾကာ၀ဠာတစ္ခုလံုးကို ခရီးႏွင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ လကမၻာရဲ႕ ဆြဲငင္အားက ကမၻာ့ ဆြဲငင္အားရဲ႕ ၆ ပံု ၁ ပံုသာ ရွိတာမုိ႕ လကမၻာမွာ အေျခစိုက္စခန္းထားႏုိင္ခဲ့ရင္ ေလာင္စာအနည္းငယ္နဲ႕ပဲ ေနစၾကာ၀ဠာထဲက ၿဂိဳဟ္ေတြကုိ သြားေရာက္ ေလ့လာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ကမၻာကေန တုိက္ရုိက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကမၻာေျမရဲ႕ ဆြဲငင္အားကုိ လြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ လြတ္ေျမာက္အလ်င္ (escape velocity) ရဖုိ႕ကုိ ေလာင္စာ အမ်ားႀကီး သံုးရပါတယ္။) 

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ၁၉၆၉ ခု ဇူလုိင္လ ၂၀ ရက္ေန႕ (ဒီေန႕) မွာ အေမရိကန္ အာကာသသူရဲေကာင္း အမ္းစထေရာင္းနဲ႕အယ္လ္ဒြင္တုိ႕ဟာ လူသားထုတရပ္လံုးရဲ႕ ကုိယ္စား လကမၻာကို ေျခခ်ကာ အမွတ္တရအျဖစ္ အေမရိကန္ အလံကို လႊင့္ထူထားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ္းစထေရာင္းရဲ႕ သိမ္းငွက္ ေျခခ်လုိက္ၿပီ (Eagle has landed) နဲ႕ လွလုိက္တာ (Beautiful view) ဆုိတဲ့ သတင္းပုိ႕သံေတြဟာ ယေန႕တုိင္ ေရပန္းစားေနဆဲပါ။ (သီခ်င္းအခ်ိဳ႕မွာ remix လုပ္တာ၊ Game အခ်ိဳ႕မွာ ထည့္ထားတာ၊ ရုပ္ရွင္အခ်ိဳ႕မွာ မွီျငမ္းတာ စသျဖင့္ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။)

စစ္ေအးေခတ္ အာကာသ နည္းပညာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေၾကာင့္ လူသားတရပ္လံုး လူေနမႈ အဆင့္အတန္း တဟုန္ထုိး တုိးတက္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ လံုး၀လံုးတဲ့ သတၱဳစက္လံုးကို ပံုသြန္းႏုိင္တာကစလုိ႕ ကြန္ပ်ဴတာေတြအလယ္၊ ေလေၾကာင္း နည္းပညာအဆံုး အမ်ားႀကီး တုိးတက္မႈ ရေစခဲ့တာ ျငင္းလုိ႕မရပါဘူး။ လက္ရွိမွာ အာကာသ စူးစမ္းေလ့လာေရးမွာ လူသားေတြ အားေလ်ာ့ေနေပမဲ့ (အၾကမ္းဖက္မႈ တုိက္ဖ်က္ေရးေတြ၊ စီးပြားပ်က္ကပ္ေတြနဲ႕ ရႈပ္ေနတာကုိး) တရုတ္ႏုိင္ငံက သိပ္မၾကာခင္မွာ လေပၚကုိ လူမဲ့ခရီးစဥ္လႊတ္မယ္၊ ေအာင္ျမင္ရင္ လေပၚကုိ လူတက္မယ္ဆုိတာ ၾကားရေတာ့ စၾကာ၀ဠာႀကီးကုိ လူသားေတြ စုိးမုိးႏုိင္ဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပန္လည္ ႏုိးထလာပါၿပီ။

လကမၻာေန႕ (ဇူလုိင္ ၂၀ ရက္ေန႕) ႏွစ္ပါတ္လည္အျဖစ္ ေရးသား ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

ျမန္မာစာစနစ္မ်ား၏ ေနာက္ခံကား

ယခုအခါ ကြန္ပ်ဴတာသံုး ျမန္မာစာ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြန္းလွ်က္ ရွိသည္။ ၄င္းစနစ္အသီးသီး၏ ေပၚေပါက္လာရျခင္း အေၾကာင္းရင္းႏွင့္ သေဘာသဘာ၀မ်ားမွာ တခုႏွင့္ တခု မတူညီပဲ ကြဲျပားလွ်က္ရွိသည္။ Unicode 5.1 တြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ား၏ ေနရာသတ္မွတ္ခ်က္ တည္ၿငိမ္လာၿပီျဖစ္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား မွ်ေ၀ႏုိင္ရန္၊ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာစာမ်ားကုိ အကၡရာ၀လိစီရန္ႏွင့္ ရွာေဖြႏုိင္ရန္ ၄င္းေနရာသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတုိင္း ေျပာင္းလဲ သံုးစြဲသင့္ၿပီျဖစ္သည္။ လက္ရွိစနစ္မ်ား၏ ေနာက္ခံကားကုိ နားလည္သေဘာေပါက္မွ ၄င္းစနစ္မ်ားအား အသံုးျပဳလွ်က္ရွိသူတုိ႕ကုိ Unicode အဆင့္မီစနစ္မ်ားသုိ႕ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ေျပာင္းလဲႏုိင္ေစမည္ျဖစ္ရာ ဤစာတမ္းငယ္တြင္ လက္ရွိ ျမန္မာစာစနစ္မ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ကုိ Information Systems Practitioner တစ္ဦး၏အျမင္မွ ေဆြးေႏြးတင္ျပမည္ ျဖစ္သည္။

နိဒါန္း

ယခုအခါ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အသံုးျပဳရာတြင္ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ာမန္၊ ျပင္သစ္စေသာ အေနာက္တုိင္း ဘာသာစကားမ်ားသာမကပဲ တရုတ္၊ ကုိရီးယား၊ ဂ်ပန္ စေသာ အေရွ႕တုိင္း ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္လဲ လြယ္ကူစြာ အသံုးျပဳႏုိင္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုိ႕ မိခင္ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာကုိ အသံုးျပဳႏုိင္ရျခင္းမွာ ဘာသာစကားအမ်ားအျပား၏ အကၡရာမ်ားကုိ code-range တစ္ခုအတြင္းတြင္ ေနရာခ်ထားေပးေသာ Unicode ေခၚ စံႏႈန္းတစ္ရပ္ကုိ အမ်ားသေဘာတူ သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ စံႏႈန္းအတြင္းတြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ားအတြက္ code-range ကုိ သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသည့္တုိင္ေအာင္ အေသးစိတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ ပံုစံကုိ အတည္မျပဳႏုိင္ေသးပဲ ရွိခဲ့သည္။

ယခုအခါ ျမန္မာစာ Unicode စနစ္သည္ တည္ၿငိမ္စ ျပဳလာၿပီျဖစ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီ ျမန္မာစာ စနစ္မွာ အျခားဘာသာစကားမ်ားႏွင့္ ယွဥ္တြဲ သံုးစြဲႏုိင္သည့္ Unicode အစစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားသံုး (de facto) စံႏႈန္းတစ္ရပ္ အျဖစ္ ရပ္တည္လွ်က္ရွိသည္။ ယခင္က သံုးစြဲခဲ့ေသာ ASCII (truetype) font မ်ားႏွင့္ Burglish သံုးစြဲမႈမ်ားလဲ ယေန႕တုိင္ ရပ္တည္လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။ ဤစာတမ္းတြင္ 8 bit font မ်ားႏွင့္ burglish အေၾကာင္းကို ေရွးဦးစြာတင္ျပၿပီး အမ်ားသံုးျဖစ္သည့္ ေဇာ္ဂ်ီစနစ္အေၾကာင္းကုိ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးမည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ Unicode 5.1 အဆင့္မီစနစ္မ်ားအေၾကာင္းႏွင့္ ၄င္းတုိ႕ကုိ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္သင့္သည္ကို ရွင္းလင္းေရးသားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

8 Bit Systems

ယခင္က အဂၤလိပ္စာလံုးကဲ့သုိ႕ေသာ လက္တင္စာလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ contents မ်ားကုိ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား ေ၀မွ်သံုးစြဲႏုိင္ေစရန္အတြက္ စံအျဖစ္ IBM မွ EBCDIC (8 bits) စနစ္ႏွင့္ ASCII (7 bits) စနစ္ဟူ၍ စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ASCII စနစ္ကုိ 8 bit သုိ႕ တုိးခ်ဲ႕ခဲ့သည္။ နာမည္ႀကီး Windows စနစ္မ်ားတြင္ ASCII စနစ္ကုိ အသံုးျပဳႏုိင္ရာ အဂၤလိပ္စာလံုးမ်ားကုိ ပံုျပင္ဆြဲ၍ ျမန္မာစာလံုးပံုစံ အမ်ားအျပား ေပၚထြက္ခဲ့သည္။ ၄င္းတုိ႕သည္ နည္းပညာရႈေထာင့္အရ အဂၤလိပ္စာကုိ ပံုေျပာင္းထားျခင္းမွ်သာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ျမန္မာစာ အကၡရာစီထံုးျဖင့္ အလြယ္တကူ စီ၍မရေပ။ ယခုအခါ ၄င္းတုိ႕ကုိ ပံုႏွိပ္တုိက္မ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္႕စြာ သံုးစြဲလွ်က္ရွိၿပီး CE ႏွင့္ Win-Myanmar ပံုစံတုိ႕မွာ ထင္ရွားသည္။ 

Burglish

ျမန္မာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာ ေရာေထြးေရးသားရန္ 16 bit code မ်ား မေပၚေပါက္မီက Chat application သံုးစြဲသူအခ်ိဳ႕သည္ ေျပာလုိေသာ အေၾကာင္းအရာကုိ အသံဖလွယ္၍ အဂၤလိပ္ အကၡရာမ်ားျဖင့္ ေရးသားသံုးစြဲၾကသည္။ (ဥပမာအားျဖင့္ Sar Pee P Lar ? = စားၿပီးၿပီလား ျဖစ္သည္။) ယေန႕တုိင္ ျမန္မာစာ ေကာင္းစြာ မရိုက္တတ္သူ Chat application အသံုးျပဳသူအခ်ိဳ႕လဲ ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႕အတြက္ အလုိအေလ်ာက္ ဘာသာျပန္ေပးသည့္ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚထြက္ခဲ့ရာ ၀ိဇၨာစနစ္မွာ ထင္ရွားေသာ ဥပမာ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ Myanmar – 3 သုိ႕ ဘာသာျပန္ေပးႏုိင္သည္။

ေဇာ္ဂ်ီ

ႏုိင္ငံတကာသံုး စံႏႈန္းျဖစ္သည့္ Unicode စံႏႈန္း (16 bit code) တြင္ ျမန္မာအကၡရာမ်ား၏ ေနရာ (ခြင္) ကို အတိအက် သတ္မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း စာလံုးမ်ား၏ ေနရာႏွင့္ ဘာသာစကား၏ ရႈပ္ေထြးမႈ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏုိင္ရန္ စံသတ္မွတ္ခ်က္ အတိအက် မရွိသည္မွာ အေတာ္ပင္ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျပ ႏွင့္ ၾက တြင္ ပါ၀င္ေသာ ရရစ္မွာ အတူတူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္းတုိ႕ကုိ ပံုေဖာ္ရန္အတြက္ software support (rendering support) လုိသည္။ ၄င္းကုိ အလြယ္နည္းႏွင့္ ေျဖရွင္းရန္မွာ code-range ကို ခ်ဲ႕ပစ္ရန္ျဖစ္ရာ (ရရစ္ ၂ ခုသံုးမယ္၊ code ၂ ခုေပး ဆုိတာမ်ိဳး) ပညာရွင္အခ်ိဳ႕က စံႏႈန္းမတည္ၿငိမ္မီ ကာလအတြင္း ေဆးၿမီးတုိအျဖစ္ အျခားဘာသာစကားမ်ား၏ code မ်ားကုိ ေခ်းငွားသံုးစြဲကာ ေဇာ္ဂ်ီစာလံုးစနစ္ကုိ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။

၄င္းသည္ ျပႆနာ ၂ ရပ္ကုိ ဖိတ္ေခၚလာသည္။ ေဇာ္ဂ်ီသည္ အဂၤလိပ္ အကၡရာမ်ား၏ code ကုိ မထိသျဖင့္ အဂၤလိပ္/ျမန္မာ တြဲဖက္ေရးသားရာတြင္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ၄င္းေခ်းငွားထားေသာ ဘာသာစကားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာစာကုိ တြဲဖက္ေရးသားပါက ကြန္ပ်ဴတာအေနႏွင့္ ေခ်းသံုးထားေသာ code မ်ားကုိ မည္သည့္ အကၡရာ (ျမန္မာ အကၡရာ သို႕မဟုတ္ အျခား အကၡရာ) အျဖစ္ ေဖာ္ျပေပးရမည္ကုိ မသိႏုိင္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။ (ဥပမာ 1E29 သည္ 'ḩ' လား၊ Latin Small Letter H with Cedilla လား မသိႏုိင္ေတာ့ေပ။) ေနာက္ျပႆနာတစ္ရပ္မွာ တူညီေသာ စာလံုးမ်ား ကုိ code အမ်ားအျပားသုိ႕ assign လုပ္ထားသျဖင့္ အကၡရာစဥ္ စီရာ (ႏွင့္ searching ရွာရာ) တြင္ မလုိလားအပ္ေသာ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရရစ္သည္ ျပ ဟုေရးရာတြင္ တမ်ိဳး၊ ၾက ဟုေရးရာတြင္ တမ်ိဳး၊ လံုးႀကီးတင္ႏွင့္ တြဲရန္တမ်ိဳး (ၿပိ၊ ႀကိ) စသျဖင့္ code အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္မွာ အကၡရာ စဥ္ရာတြင္ ၾကသည္ ျပအေရွ႕ (ၾကိသည္ ျပိအေရွ႕) ဟူ၍ ရရစ္ ၂ မ်ိဳးကုိ အတူတူ သေဘာထားၿပီး စီရရာ ေဇာ္ဂ်ီစနစ္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာစာမ်ားကုိ အကၡရာစီႏုိင္ရန္ ခက္ခဲပါသည္။

ေဇာ္ဂ်ီ၏ အဓိက အားနည္းခ်က္ တစ္ရပ္မွာ စာလံုးမ်ား၏ စံပံုစံ မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တ + - ိ + - ု (တုိ) ႏွင့္ တ + - ု + - ိ (တုိ) တုိ႕မွာ ေဇာ္ဂ်ီတြင္ မတူညီၾကေပ။ သုိ႕ျဖစ္၍ ပထမ တုိ ကုိ ရွာေဖြရန္ ႀကိဳးစားရာတြင္ ဒုတိယ တုိ ကုိ ထည့္သြင္း ရွာေဖြခုိင္းပါက ရွာေတြ႕မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ တူညီေသာစာလံုးမ်ားကုိ ရုိက္ထည့္ေသာ အစီအစဥ္ မတူညီျခင္းေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာက မတူညီဟု အေျဖထုတ္ေပးျခင္းမွာ လက္ခံႏုိင္ဖြယ္ အရည္အေသြးတစ္ရပ္ မဟုတ္ေပ။ ေဇာ္ဂ်ီျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာစာတုိ႕မွာ တေန႕တျခား တုိးပြားလာေနရာ ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ၄င္းတုိ႕သည္ ရွာရ၊ ေဖြရခက္သည့္ စာအုပ္ပံုႀကီးႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္လာေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ (အဆုိေတာ္ စုိင္းစုိင္းခမ္းလႈိင္၏ အေၾကာင္းကို ေရးသားသူ တ၀က္က စ + - ိ + - ု + င + - ္ + - း ဟု ေရးၿပီး က်န္တ၀က္က စ + - ု + - ိ + င + - ္ + -း ဟု ေရးပါက မည္သုိ႕ ျဖစ္မည္ကို မွန္းဆၾကည့္ပါ။) သုိ႕ရာတြင္ ေရွးယခင္ လက္ႏွိပ္စက္မ်ားကဲ့သုိ႕ပင္ သေ၀ထုိးႏွင့္ ရရစ္ကုိ ဗ်ည္းမရုိက္ခင္ ရိုက္ရျခင္း၊ ဗ်ည္းတြဲမ်ား (ရရစ္၀ဆြဲ၊ ယပင့္၀ဆြဲ စသည္တုိ႕)ကုိ ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္ရံုႏွင့္ ေရးသားႏုိင္ျခင္းတုိ႕မွာ သံုးစြဲသူတုိ႕ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္သည္။

Windows စနစ္အမ်ားစုတြင္ ေဇာ္ဂ်ီစနစ္ျဖင့္ ျမန္မာစာ ေရးသားရန္အတြက္ အခမဲ့ ရရွိႏုိင္ေသာ Zawgyi installer application ကုိ သြင္းလုိက္ရန္သာလုိအပ္ၿပီး ဖတ္ရႈရန္အတြက္မူ သာမာန္ font တစ္ခု သြင္းသကဲ့သုိ႕ ေဇာ္ဂ်ီ font ကုိ သြင္းလုိက္ရန္သာ လုိအပ္သည္။ ေရးသားရန္အတြက္ လက္ကြက္မွတပါး ေလ့က်င့္ရန္ မလုိအပ္ေပ။ အသံုးျပဳရလြယ္ကူျခင္းေၾကာင့္ ယေန႕တြင္ online ေပၚရွိ ျမန္မာစာအသံုးျပဳမႈ (blog, forum, chat application) အမ်ားစုသည္ ေဇာ္ဂ်ီ ျမန္မာစာ စနစ္ျဖင့္ ျဖစ္သည္။

Unicode 5.1 အဆင့္မီ ျမန္မာစာစနစ္မ်ား

Myanmar 3 အပါအ၀င္ Unicode 5.1 စနစ္သံုး ျမန္မာစာစနစ္မ်ားသည္လည္း အစုိးရက ေထာက္ခံေနလင့္ကစား အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေမာက္ခ်ာ (- ါ) ႏွင့္ ေရးခ်ာ (- ာ) တုိ႕မွာ စာလံုး ၂ လံုးျဖစ္ေနသည္။ အကၡရာစဥ္ရာတြင္ ၄င္းတုိ႕ကုိ အတူတူဟု သေဘာထားၿပီး စီရသည္။ (ေဇာ္ဂ်ီ၏ ရရစ္ကဲ့သုိ႕ပင္ မလုိအပ္ပဲ code-range ကုိ ျဖဳန္းတီးသကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ေနပါသည္။) အသတ္ (- ္)ႏွင့္ ပံုစံတူေသာ္လည္း အသတ္ႏွင့္ ဘာမွမဆုိင္ေသာ ေရွ႕ထုိး (ဥပမာ ေကာ္ မွ - ္) မွာ code မရွိပါ။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ Unicode 5.1 သည္လည္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲဦးမည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ရွိေနပါသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ၄င္းသည္ စာရိုက္ရာတြင္ သတ္မွတ္ထားသလုိသာ ရုိက္သြင္းရသျဖင့္ ေဇာ္ဂ်ီကဲ့သုိ႕ တုိ ၂ မ်ိဳး ျဖစ္ေနစရာ မရွိသျဖင့္ ေဇာ္ဂ်ီထက္ ပုိမုိ တည္ၿငိမ္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

ထုိ႕ျပင္ Myanmar – 3 ကိုအသံုးျပဳရန္အတြက္ အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးေသာ အဆင့္မ်ား လုိအပ္သည္။ Windows စနစ္တြင္ ဖတ္ရႈရန္အတြက္လဲ သီးသန္႕ software မ်ား သြင္းရန္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ လုိအပ္ဆဲျဖစ္သည္။ ၄င္းကုိ အသံုးျပဳ ေရးသားရန္အတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာမွ် ေလ့က်င့္ရန္ လုိအပ္ပါသည္။

ဘာကုိသံုးရမလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ လူမ်ားစု မသံုးေသးတာလဲ။

ယေန႕တြင္ အစုိးရ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားအားလံုးကို Myanmar-3 ကုိ အသံုးျပဳရန္ ညႊန္ၾကားထားပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ e-Government စနစ္မ်ားကို ေနာင္အနာဂါတ္တြင္ မိတ္ဆက္ခဲ့ပါက Myamar – 3 ကုိ ႏုိင္ငံသားတုိင္း မျဖစ္မေန အသံုးျပဳရမည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိသည္။ ထုိ႕ျပင္ Windows စနစ္မ်ားတြင္ Unicode 5.1 ကုိ အေထာက္အပံ့ေပးပါက ဖတ္ရေရးရခက္ေသာ ျပႆနာမွာ အလုိအေလ်ာက္ ေျပလည္သြားမည္ျဖစ္သည္။ (ယခုအခါ KDE သံုး Linux မ်ားတြင္ Myanmar – 3 ကုိ ဒီအတုိင္း ဖတ္လုိ႕ရၿပီျဖစ္သည္။) ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဇာ္ဂ်ီသည္ Myanmar- 3 ထက္ပုိ၍ ေရးရ၊ ဖတ္ရလြယ္သည္ဆုိေသာ အားသာခ်က္ မရွိႏုိင္ေတာ့ေပ။

အသံုးမ်ားေသာ ေဇာ္ဂ်ီမွ Unicode 5.1 သို႕ေျပာင္းလဲႏုိင္ေရးသည္ တကယ္တမ္းအားျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ ျပႆနာ တစ္ရပ္မဟုတ္ပါ (အက်ယ္ကုိ ေလာကအလွႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး ရႈ)။ Myanmar – 3 ကုိ ေျပာင္းရမည္မွာလဲ ေသခ်ာ၊ ေဇာ္ဂ်ီကုိလဲ ၾကာရွည္ အသံုးျပဳရန္လဲ အဆင္မေျပ၊ တစ္ဦးခ်င္း ေျပာင္းရန္လဲ နည္းပညာအရ လြယ္ကူ လွ်င္ျမန္ပါလွ်က္ႏွင့္ ေဇာ္ဂ်ီကုိ လူမ်ားစု ဖက္တြယ္ထားၾကျခင္းမွာ အေၾကာင္းရင္း ၂ ရပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပထမ အေၾကာင္းရင္းမွာ Myanmar – 3 တြင္ လက္ႏွိပ္စက္အတုိင္း ရုိက္မရပဲ ေလ့လာသင္ၾကားမႈ လုိအပ္ေသာေၾကာင့္ (ေဇာ္ဂ်ီ၏ တခုတည္းေသာ အားသာခ်က္) ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အေၾကာင္းရင္းမွာ လူမ်ားစု သံုးစြဲျခင္း မျပဳေသာေၾကာင့္ အထီးက်န္မည္ကုိ စုိးရိမ္သည့္ လူမႈေရး ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ပုိမုိအေရးႀကီးသည္။

နိဂံုး

ယခုစာတမ္းငယ္တြင္ 8 bit font၊ Burglish၊ ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ Myanmar – 3 အစရွိေသာ ျမန္မာစာ စနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၏ သေဘာသဘာ၀မ်ားကို သိနားလည္မွ Unicode အဆင့္မီ ျမန္မာစာစနစ္မ်ားသုိ႕ ေျပာင္းလဲရန္ အစီအစဥ္ကုိ ႀကံဆႏုိင္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ၄င္းတုိ႕၏ ဂုဏ္သတၱိမ်ားကုိ နည္းပညာႏွင့္ လူမႈေရး (သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ သံုးစြဲသူမ်ား) ရႈေထာင့္မ်ားမွ တင္ျပထားသည္။ အဆုိပါ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကုိ အေျခခံ၍ Unicode အဆင့္မီ ျမန္မာစာစနစ္မ်ားသုိ႕ ေျပာင္းလဲႏုိင္ရန္ အစီအစဥ္ကုိ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္ က်န္ရွိေနပါေသးသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အေၾကာင္း

BLUE SKY FOREST တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကုိက္ညီသျဖင့္ မူရင္းေရးသားသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ (သတ္ပံုသတ္ညႊန္း အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္သည္မွအပ) မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

၁၈၇၀ခုႏွစ္တ၀ိုက္၊ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ ႔လူဦးေရက ဆယ္သန္းေလာက္ရွိပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ေခတ္က အဲ့ဒီလိုမေျပာဘူး။ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး တကုေဋကို အုပ္စိုးသူျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရပါသတဲ့။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲလူတန္းစားသတ္မွတ္ခ်က္က သိပ္ရွင္းတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ ဘုရင္ဟာ “သခင္” ၊ က်န္တာက “ကၽြန္” ။

ဘုရင္နဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဘယ္သူ၊ဘယ္၀ါ ပါဘုရားလို႔ဆိုရသတဲ့။ အဲဒီတုန္းက နာမည္ေရွ ႔မွာ “ေမာင္”ေတြ “မ”ေတြသိပ္ရွိလွေသးတာမဟုတ္။ “က်ား” ဆိုရင္ “ကၽြန္ေတာ္”၊ “မ”ဆိုရင္ “ကၽြန္မ” ။ “ခင္ဗ်ား”ဆိုတာကလည္း သခင္၊ဘုရားကလာတာတဲ့။ "ရွင္"ဆိုတာက အရွင္၊သခင္ကလာသတဲ့။ တကယ္ေတာ့ မင္းတုန္းမင္းမတိုင္ ခင္ကာလေတြကတည္းက ကၽြန္ေတာ္၊
ကၽြန္မျဖစ္ေနတာပါ။ ဘယ္ေခတ္ကစၿပီးသံုးသလဲဆိုတာေတာ့ မသိဘူး။ သမိုင္းဆရာမ်ားက သိေပမေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ဘုရင္က “ေမာ့” (ေမာ္ဖူးေစ) ဆိုမွ ေမာ့ၾကည့္ ရသတဲ့။ သူက မေမာ့ခိုင္းမခ်င္း ေျမျပင္မွာ၀ပ္ေနေပေရာ့။ ရွင္ဘုရင္ဆိုသူမ်ားေျပာပါတယ္။ လူလူခ်င္းကုိ။

တိုင္းျပည္မွာဘုရင္က သခင္ဆိုေတာ့ သူ႔ထက္ႀကီးတာ ဆင္ပဲရွိတယ္။ ေရေျမ ႔သနင္းျပည့္ရွင္မင္း လို႔လည္းဆိုသကိုး။ တတိုင္းျပည္လံုး လူတင္မက ေရေရာ၊ေျမေရာ သူပိုင္တယ္။ ဘာမွမထိနဲ႔ မီးပြင့္သြားမယ္ ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးေပါ့။ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတဲ့ေခတ္ေတြပါ။ ထားပါေတာ့။ အခုခ်ိန္ထိ စာေရးသူတို႔က “ကၽြန္ေတာ္တို႔”လုပ္ေနၾကတုန္းပဲဆိုတာကေတာ့ စာရႈသူတို႔ေရ သိပ္လြန္လြန္း
ၿပီထင္သကြယ္။

ေျပာင္းလဲမႈက နည္းနည္းေလးပဲရွိတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ဆိုတာေတြ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီး ဘယ္သူပါဆိုတာေတြေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အခုကိစၥက ေရွ ႔မွာေျပာခဲ့ၾကသူေတြ မ်ားလွပါၿပီ။ အထူးအဆန္းလဲမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ထပ္ေျပာေနရသတံုး ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကိစၥႀကီး အဆံုးသတ္ေစခ်င္လွလို႔ပါပဲဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္မမိုက္တဲ့ ကိစၥပဲ။ ကၽြန္ဆိုတာလူဘ၀မွာ အနိမ့္က်ဆံုးအ ေျခအေနမဟုတ္လား။ ဘယ္သူမွ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။

ဒီေန႔ကမၻာဟာ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ဆိုေပမဲ့ ကၽြန္ဘ၀ေရာက္ေနသူေတြ အနည္းအက်ဥ္းရွိေနတုန္း။ ကၽြန္အျဖစ္ေရာင္းအစားခံေနရသူေတြရွိေနတုန္း။ ျမန္မာျပည္မွာ အိမ္ေဖၚလို႔ ေခၚတဲ့သူေတြရွိေနတယ္။ သူတို႔က ကၽြန္မဟုတ္ၾကေပမယ့္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္လိုအဆက္ အဆံခံေနတာရွိေနတုန္း။ တခ်ိဳ ႔တိုင္းျပည္ေတြမွာလည္း
ဒီအေျခအေနမ်ိဳးရွိေနတုန္းပဲ။

ကမၻာမွာက ကၽြန္ဘ၀ကလြတ္ေအာင္၊ ကၽြန္ေခတ္ကုန္ေအာင္၊ ကၽြန္ဇတ္သိမ္းေအာင္ မေရမတြက္ ႏိုင္တဲ့ အသက္ေတြေပးၿပီးေျပာင္းလဲခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ "ကၽြန္"ဆိုတဲ့အသံမၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဆက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ေနၾကတုန္း။ ဘယ္အထိ ဆက္ၾကဦးမွာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ဆက္သံုးဆြဲေနၾကသလဲ။ ေကာင္းတဲ့ အေမြအႏွစ္မွ မဟုတ္ပဲ။ သမိုင္းဆိုးသမိုင္းညစ္ေတြကို သိသိႀကီးနဲ႔ဆက္ၿပီးသယ္ေဆာင္ေနတာ
ဟာ သမိုင္းတာ၀န္မေက်တာပဲ။ မေကာင္းတာေတြကို ထားခဲ့ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ယံုမက လြန္ေတာင္လြန္ေနၿပီ။

ဆိုင္ရာပိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဒီကိစၥကိုဘာေၾကာင့္မ်ား အၾကာႀကီးၾကည့္ ေနရသလဲ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔မရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္။ အင္မတန္ခက္ခဲလွတဲ့ ကိစၥလည္းမဟုတ္။ ေခတ္ႀကီး၊ စနစ္ႀကီးကိုေျပာင္းပစ္ရတာမွ မဟုတ္ပဲ။ ေသြးထြက္သံယိုေတာ္လွန္ေရးမွ မဟုတ္ပဲ။
ဒီကိစၥေၾကာင့္ ေတာခိုရမယ္၊ ေထာင္အႏွစ္ ေျခာက္ဆယ္ေလာက္က်ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးမွ မဟုတ္ပဲဗ်ာ။ ေျပာင္းရင္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ငယ္စဥ္အခါက။ လူႀကီးေတြဆံုးမတဲ့အခါ “နင္” နဲ႔ “ငါ” နဲ႔ေျပာရင္ရိုင္းသတဲ့။ ခင္ဗ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္၊ ရွင္၊ ကၽြန္မ ဆိုမွ ယဥ္ေက်းပါသတဲ့။ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြကို ျပန္ဆံုးမဖို႔ လိုၿပီထင္ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ျပာ ေတာအုပ္

ရုပ္ျမင္ထဲက သိပၸံ ၂

www.phdcomics.com တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ကာတြန္းမ်ားသည္ ထိမိၿပီး ဟာသေျမာက္သည့္အတြက္ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ကာတြန္းေရးဆြဲသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္။

ျပန္ဖတ္ရန္ ။ ။ ရုပ္ျမင္ထဲက သိပၸံ

ၿပီးၿပီလုိ႕ထင္တာ။ ကာတြန္းဆရာက ေနာက္ထပ္ ၃ ကြက္ ထပ္ဆြဲသဗ်။

"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com


"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com


"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com

ရုပ္ျမင္ထဲက သိပၸံ

www.phdcomics.com တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေအာက္ပါ ကာတြန္းမ်ားသည္ ထိမိၿပီး ဟာသေျမာက္သည့္အတြက္ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ကာတြန္းေရးဆြဲသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္။

"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com


"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com



"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com


"Piled Higher and Deeper" by Jorge Cham
www.phdcomics.com

ေက်ာင္းအိပ္မက္

အခုတေလာ အင္မတန္ ထူးဆန္းတဲ့ အိပ္မက္ေတြ မက္မက္ေနတယ္။ ၾကားဖူးတာက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၁၀ တန္းစာေမးပြဲ ျပန္ေျဖရတယ္ အိပ္မက္မက္တယ္လုိ႕ ၾကားဖူးပါတယ္။ (အေမဆုိ အခုထိ မက္တုန္း။) အခုေတာ့ ကုိယ္က ၁၂ တန္းျပန္တက္ရတယ္လုိ႕ အိပ္မက္မက္တယ္။ အိပ္မက္ကလဲ တီဗြီမွာလာတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲလုိပဲ အပ်ိဳးနဲ႕။ High-concept အိပ္မက္လို႕ေတာင္ ေျပာလုိ႕ရမယ္။ ဘာတဲ့။ ေက်ာင္းေတြက အေမရိကန္ စနစ္ကို ေျပာင္းလုိက္လုိ႕ သူငယ္တန္းကေန ၁၀ တန္းအထိ ၁၁ ႏွစ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ၁ တန္းကေန ၁၂ တန္းအထိ ၁၂ ႏွစ္ျဖစ္သြားၿပီတဲ့။ အဲဒါ အဲဒီ ၁၂ တန္းကုိ ျပန္မတက္ရင္ အထက္တန္းေအာင္တာ မဟုတ္ေသးလုိ႕ လူေတြအားလံုး ၁၂ တန္းကုိ ျပန္တက္ရတာတဲ့။ ပထ၀ီ၊ သမုိင္း၊ ရူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ ဇီ၀ေဗဒေတြ ပါပါသတဲ့။ ပထမ အိပ္မက္မွာ သူငယ္တန္း တက္ခါစတုန္းက အတန္းပုိင္ခြင့္ယူထားလုိ႕ အတန္းလာေစာင့္ေပးတဲ့ ဆရာမ ၂ ေယာက္ (တကယ့္လက္ဦးဆရာေတြေပါ့) က လာရွင္းျပတယ္။ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ။

တျမန္ေန႕ညက ဒုတိယ အိပ္မက္ထဲမွာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး စၿပီး သေဘာက်မိတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႕ ေတြ႕တယ္။ (ေပ်ာ္လုိက္တာ။) သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းလဲ ျဖစ္တယ္ေလ။ အခုထိလဲ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါပဲ။ အခုေတာ့ သူ႕ကုိ ဘယ္လုိမွ ဆက္သြယ္လုိ႕မရတာ ၂ ႏွစ္ရွိၿပီ။ (အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီ ထင္တာပဲ။) ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ဆရာမကုိလဲ ျပန္ေတြ႕တယ္။ သူက ၄ တန္းတုန္းက ျမန္မာစာသင္တဲ့ ဆရာမ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ မဟာ ၁၂ တန္းမွာ သူ ျမန္မာစာ သင္မယ္ထင္တယ္။ (ဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ၁၀ တန္းမွာ သမုိင္းသင္တဲ့ စာေရးဆရာ ဆရာမကုိေတာ့ မမက္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ သူက ျမန္မာစာ ဆရာမျဖစ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သမုိင္းသင္တာမုိ႕ ထင္တယ္။)

မေန႕ညက တတိယ အိပ္မက္ထဲမွာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းၿပီးေတာ့ သေဘာက်မိတဲ့ ေကာင္မေလးကုိ ေတြ႕တယ္။ (သူသိပ္လွတာပဲ၊ ၁၇ ႏွစ္သမီးကေနလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ႀကီးလာဟန္မတူဘူး။ အဟိ။) ထူးျခားတာက အထက္တန္းေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာ တကၠသိုလ္တက္မွသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေရႊေပါရယ္၊ အဲဒီ ေကာင္မေလးရယ္၊ သူ႕ side-kick ၂ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သႏၱာနဲ႕ စႏၵာရယ္ကုိ ေတြ႕တယ္။ အဲဒီ ၂ ေယာက္ကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ side-kick ေခၚတာကေတာ့ ေျပာရရင္ ကုိယ္က မင္းသား၊ သူက မင္းသမီးဆုိရင္ သူတုိ႕ေတြက မင္းသမီး သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ ရုပ္ရွင္လုိဆုိရင္ ဇာတ္ပုိ႕ (ေဟာလီ၀ုဒ္အေခၚ side-kick) ေပါ့။ ေက်ာင္း၀တ္စံုလဲ မ၀တ္ၾကဘူး။ (လူ႕ဦးေဏွာက္ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပံုေတြေလ။) သူတုိ႕ေတြပဲ ျပဴးၿပီးေတာ့ ေရာင္စံုေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ မေန႕က အဂၤလိပ္စာ သဒၵါေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဆံုး အဂၤလိပ္စာ ဆရာမ (၆ တန္းတုန္းက ဆရာမ) သင္တယ္။ (စကားမစပ္ သူ႕သားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အတန္းကြာ - တႏွစ္ႀကီး တႏွစ္ငယ္ - ေပမဲ့ ညီအစ္ကိုလုိပဲ ခ်စ္ၾကတယ္။)

ထူးျခားတာက ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်မိတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကုိပဲ အိပ္မက္မက္တာပါပဲ။ ေယာင္ေယာင္ေလး သေဘာက်မိတဲ့ မဆုိးပါဘူးဆုိၿပီး က်ဴမိတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ေက်ာ္သြားတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာေတြ႕တဲ့ ေကာင္မေလးေတြအားလံုး chronological order (ေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္အတုိင္း စီကာစဥ္ကာနဲ႕) ေတြ႕တာ။ ေတြ႕တဲ့ ဆရာမေတြကလဲ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ ဆရာမေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီည အိပ္မက္ထပ္မက္ရင္ ဘယ္သူ႕ကုိ ေတြ႕ရမလဲ မသိဘူး။ ဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ၁၀ တန္းတုန္းက သခ်ၤာသင္တဲ့ ဆရာမကုိ ေတြ႕ခ်င္ေသးတယ္။ စာေမးပြဲေျဖရင္ ျမန္မာစာနဲ႕ အဂၤလိပ္စာၿပီးရင္ သခ်ၤာေျဖရတာကုိး။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ရင္ ဘာမ်ား ဆုိဆံုးမဦးမယ္ မသိဘူး။ စာလုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ အိပ္မက္မက္ဖုိ႕ အိပ္ပဲမေနနဲ႕လုိ႕မ်ား ေျပာမလားမသိဘူး။) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညျမန္ျမန္ေရာက္၊ ျမန္ျမန္အိပ္ခ်င္လွၿပီ။

သရုပ္ပ်က္လုိ႕ ေျပာသင့္ရဲ႕လား

ပိေတာက္ရိပ္ တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကုိက္ညီသျဖင့္ မူရင္းေရးသားသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ (သတ္ပံုသတ္ညႊန္း အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္သည္မွအပ) မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

ငယ္စဥ္က မဂၢဇင္းတေစာင္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ကာတြန္းတခုကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မွတ္မိေနသည္။ ေလးကြက္ကာတြန္း တစ္ခု။

ပထမတကြက္တြင္ ေဘာင္းဘီဖင္က်ပ္ ၀တ္ဆင္ထားသူ ေခတ္ဆန္ဆန္ ဆံရွည္လူငယ္တဦးကုိ တုိက္ပုံ၊ ပုဆုိး ၀တ္ဆင္ထားသူတဦးက လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္” ဟု ေခၚဆုိေနပုံကုိ ေရးဆြဲထားသည္။

ဒုတိယအကြက္တြင္ ထုိတုိက္ပုံ၀တ္လူငယ္အား ေခါင္းေပါင္း၊ ေတာင္ရွည္တုိ႔ကုိ ၀တ္ဆင္ထားသူတစ္ဦးက လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္” ဟု ေခၚဆုိေနပုံကုိ ေရးဆြဲထားသည္။

တတိယအကြက္တြင္ ထုိေတာင္ရွည္၀တ္လူအား သားေရနံငယ္ပုိင္းကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေက်ာက္ေခတ္လူသား (လက္ထဲတြင္ ေက်ာက္တုံးပုဆိန္ကုိင္ထားသူ)က လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္”ဟု ေခၚဆုိေနပုံ ေရးဆြဲထားျပန္သည္။

ေနာက္ဆုံးအကြက္တြင္ကား ေက်ာက္ေခတ္လူသားကုိ လက္ညဳိးေငါက္ေငါက္ထုိး၍ “သ႐ုပ္ပ်က္”ဟု ေခၚဆုိေနသည္မွာ ေမ်ာက္၀ံတေကာင္ျဖစ္သည္။

ဤကာတြန္းကေလးကို သတိရမိတုိင္း လူတုိ႔၏ ေရွး႐ုိးစြဲတတ္ပုံ၊ အသစ္အဆန္းကုိ လက္မခံခ်င္သည့္စိတ္ဓါတ္ စြဲၿမဲေနပုံတုိ႔ကုိ သတိျပဳမိသည္။

လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုံ ကူးလူးေရာယွက္ကာ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ လႈပ္ရွားတုိးတက္ေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း (Cosmopolitan)တြင္ အသစ္အဆန္းကုိ ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားကာ လြယ္လင့္တကူ လက္ခံတတ္ၾကသေလာက္ ျပင္ပကမၻာႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ကာ အထီးက်န္ဆန္ေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အသစ္အဆန္းကုိ လက္ခံရန္ တြန္႕ဆုတ္တတ္ၾကသည္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲခ်င္ၾကသည္။ မိမိ မိ႐ုိးဖလာ လက္ခံက်င့္သုံးလာေသာ ဓေလ့ထုံးတမ္းတုိ႔ႏွင့္ မကုိက္ညီေသာ၊ ခြဲထြက္ေသာ အေတြးအေခၚ၊ အျပဳအမူတုိ႔ႏွင့္ သစ္ဆန္းေသာ အရာမွန္သမွ်ကုိ အလြယ္တကူ လက္မခံ႐ုံမက ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်တတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ မိ႐ုိးဖလာ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ က်င့္ႀကံျခင္းကုိ ျမင့္ျမတ္သည္၊ ယဥ္ေက်းသည္၊ ေကာင္းမြန္သည္ဟု အထင္ရွိတတ္ၾကသည္။

သတိျပဳရန္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္ တခ်ိန္က သ႐ုပ္ပ်က္ဟု ေခၚဆုိခဲ့ေသာ ေတးဂီတ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈတုိ႔သည္ ယေန႔ လူႀကီး၊ လူငယ္အားလံုး လက္ခံေနၾကျပန္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

လူတုိ႔၏ စိတ္ေနသေဘာထားကုိ အ၀တ္အစား၊ အဆင္အျပင္ကုိ ၾကည့္႐ႈ၍ ဆုံးျဖတ္ရန္မသင့္ဟူေသာ အခ်က္ကုိ လက္ခံပါက လူတစ္ကုိယ္အႀကဳိက္တစ္မ်ဳိးဆုိသည့္ စကားပမာ လူတုိ႔၏ ကြဲျပားျခားနားေသာ အႀကဳိက္တရားကုိ နားလည္လက္ခံႏုိင္၍ (တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈျဖင့္) ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူ ယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏုိင္ရန္သာ ႀကဳိးပမ္းသင့္သည္။

လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ မိမိ၏ အႀကဳိက္တရားကုိ စံတခုသဖြယ္ ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ လူတုိင္းကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးေစရန္ မျပဳက်င့္ၾက။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ မိမိအႀကဳိက္တရားသည္သာ အမွန္ကန္ဆုံး၊ အျမင့္ျမတ္ဆုံး၊ အယဥ္ေက်းဆုံးဟု သေဘာမထားၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ အႀကဳိက္တရားဟူသည္ မတူညီႏုိင္ၾကဟူေသာ အခ်က္ကုိ လက္ခံၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ မိမိမ်က္စိထဲတြင္ က်က္သေရရွိလွသည္ဟု ထင္ေသာအရာတခုသည္ အျခားလူတဦး၏ မ်က္စိတြင္ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ ႏုိင္ေသာ အရာတခုလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္။

ကုိယ့္က်င့္တရားႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္သာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား ထားရွိရန္ လုိအပ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈ(Culture) ႏွင့္ပတ္သက္၍ကား စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားကုိ လူတုိင္းအေပၚတြင္ အာဏာတည္သက္ေရာက္ေစရန္မသင့္။ အမွန္စင္စစ္တြင္မူကား ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔သည္ ေခတ္ကာလ၊ လူတုိ႔၏ အေတြးအေခၚ၊ အႀကဳိက္တရား၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ တုိင္းတပါးႏွင့္ ကူးလူးေရာယွက္ဆက္ဆံေရး အေျခအေနအရပ္ရပ္ေပၚတြင္ မူတည္၍ အစဥ္သျဖင့္ တုိးတက္ေျပာင္းလဲေနသည္။

ျပင္ပကမၻာႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနသမွ် ကာလပတ္လုံး ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေခတ္ကာလအပုိင္းအျခားတခုတြင္သာ မူေသ ရပ္တည္ေနေစရန္ မည္သူမွ် စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ေခ်။ စြမ္းေဆာင္ရန္ ႀကဳိးစားသူမ်ားအဖုိ႔လည္း အေႏွးႏွင့္ အျမန္ဆုိသလုိ ႐ႈံးနိမ့္မႈကုိသာ မုခ်ႀကံဳေတြ႕ၾကရေပမည္။

ကုိေပါ

ေထရ၀ါဒဆုိသည္မွာ

ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးကို ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ မူႏွင့္ ကိုက္ညီေသာေၾကာင့္ မူရင္းေရးသားသူ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ မူရင္းအာေဘာ္အတုိင္း (အနည္းငယ္ တည္းျဖတ္၊ ျဖည့္စြက္ကာ) ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္မ်ားကုိ ဒီအတုိင္း ဆက္လက္တည္ၿမဲသြားဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ရွင္မဟာကႆပ ဦးေဆာင္ကာ ပထမသဂၤါယနာတင္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာဟာ ႏွစ္ပုိင္း ပုိင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ တစ္ပိုင္းက

(၁) ေျပာသံၾကားျဖင့္ အမွန္မယူရ။
(၂) အစဥ္အဆက္စကားျဖင့္ အမွန္မယူရ။
(၃) ဤသုိ႔ျဖစ္ဖူးသည္ ဆုိကာမွ် အမွန္မယူရ။
(၄) စာေပႏွင့္ညီၫြတ္သည္ ဆုိကာမွ် အမွန္မယူရ။
(၅) ႀကံဆေတြးေတာယူျခင္းျဖင့္ အမွန္မယူရ။
(၆) နည္းမွီယူျခင္းမွ်ျဖင့္ အမွန္မယူရ။
(၇) အျခင္းအရာကုိ ႏွစ္သက္သျဖင့္ အမွန္မယူရ။
(၈) ငါ့အယူအဆႏွင့္တူသည္ ဆုိကာမွ် အမွန္မယူရ။
(၉) မွတ္သားထုိက္သည္ ဆုိကာမွ် အမွန္မယူရ။
(၁၀) ေလးစားထုိက္သူစကား ဆုိကာမွ် အမွန္မယူရ။ (ကာလမ သုတၱံ)

ဆုိတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စကားကုိယူၿပီး သိပၸံနည္းက်ေတြ သဘာ၀ယုတၱိေတြနဲ႔ ကုိက္ညီမွ လက္ခံမယ္ဆုိၿပီး ဘုရားရွင္စာေပကုိ ျပဳျပင္ရဲခဲ့ၾကတယ္။

ဘုရားရွင္ရွိတုန္းကလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အရိ႒ရဟန္းနဲ႔ ကဏၬကသာမေဏတုိ႔ေလ။ ဘုရားရွင္က ပထမပါရာဇိကကုိ သတ္မွတ္တာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါဟာ ရဟန္းသံဃာေတြကုိ သက္သက္ညႇင္းဆဲတာျဖစ္ပါတယ္ လုိ႔ ဘုရားရွင္ကုိ ျပန္လည္ စြပ္စြဲခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႔ ျပန္စြပ္စြဲတာလည္း သာဓက အခုိင္အလံုနဲ႔ပဲ။ ဘုရားရွင္ ရွိတုန္းမုိ႔လုိ႔သာေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ အဲဒီ၀ါဒဟာ ခုထက္ထိ က်န္ၿပီး လက္ခံသြားႏုိင္တဲ့ အေနအထားထိ ခုိင္မာခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ၿပီး ေနာက္ပုိင္း ပညာဂ႐ုကပုဂၢိဳလ္ေတြက ေခတ္နဲ႔ မညီတာ သဘာ၀မက်တာကုိ က်ပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္ထဲက ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး သူတုိ႔ လုိတာကုိ ခ်န္ထားခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕တ၀က္ မိမိ အယူအဆထည့္သြင္းတယ္။ ကာလနဲ႔ ေလွ်ာ္တဲ့ ေဒသနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ လူတုိင္း လက္ခံႏုိင္တဲ့ လူၿပိန္းနားလည္တဲ့ ခပ္လြယ္လြယ္ ၀ါဒေတြကုိ မူလပိဋကတ္နဲ႔ ညႇိထုတ္တယ္။ လမ္းခြဲတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက သာမာန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ပညာတတ္ေတြ ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘယ္လုိပညာရွင္ေတြလည္း ဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္လည္း လူပဲ။ ငါတုိ႔လည္းလူပဲ ဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အထင္ႀကီးေနတဲ့ လူေတြေပါ့။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ ေတြးေခၚလုိက္တာ ပိဋကတ္ေတာ္စာေတြကလည္း ပိဋကတ္ေတာ္နဲ႔ မဆုိင္ေလာက္ေအာင္ ကြဲထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီလုိေလ။ ဘုရားရွင္ေတာထြက္ေတာ့ အတိတ္က သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း ဃဋိကာရျဗဟၼာႀကီးက သကၤန္းလာကပ္တယ္ လုိ႔ ဆုိပါစို႔။ စာထဲမွာ လာတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္၊ ခု ခင္ဗ်ား ျဗဟၼာႀကီး ဆုိတာ ေတြ႕ဖူးလား၊ အတိတ္က သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းဆုိေတာ့ ဂမၻီရ၀တၳဳလုိလုိ ျဖစ္ေနတယ္၊ ေရွး႐ုိးဆန္လုိက္တဲ့ လူေတြ၊ ေရွးက ဒီစာေရးတာလည္း ပုထုဇဥ္ပဲ၊ ငါတုိ႔လည္း ပုထုဇဥ္ပဲ၊ ေရွးစာေရးတဲ့လူက အေတြးေတာ္ေတာ္ေလး ေခါင္လုိ႔ မေတြးတတ္လုိ႔ ျဗဟၼာ ဆုိတာ ထည့္လုိက္တာ၊ တကယ္ေတာ့ ေတာပဲ၊ အုိးထိန္းသည္ပဲ ျဖစ္ရမယ္ေပါ့။ ဘုရားရွင္ တာ၀တႎသာကုိ ႂကြတယ္ တဲ့၊ တာ၀တႎသာ ဆုိတာက ဘယ္နားမွာတုန္း၊ သိၾကားမင္းဆုိတဲ့ သူကုိ ဘယ္သူျမင္ဖူးတုန္း၊ ျမင္းမုိရ္ေတာင္တဲ့၊ အဓိပၸါယ္မရွိလုိက္ပံု၊ ဒီကမာၻမွာ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္ပဲ ရွိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အသိသားနဲ႔ စသျဖင့္ ေရွးစာတတ္ေတြဟာ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြ ေရးထားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပယ္ စသျဖင့္ ပယ္ရဲၾကတယ္ေပါ့။

ဒီလုိသာ ဒီေလာက သဘာ၀နဲ႔ တုိက္ယူေနမယ္ဆုိရင္ စ်ာန္အရာ၊ ကံအရာ၊ မဂ္ဉာဏ္အရာ၊ ဖုိလ္ဉာဏ္အရာေတြ ဘယ္က်န္ေတာ့မလဲ။ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ဘယ္က်န္ေတာ့မလဲ။ ငါးရာ့ငါးဆယ္ေတြ ဓမၼပဒေတြက ယုတၱိစားလုိ႔ ကုန္သြားမယ္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာခုထိ ၿမဲေနတာက ဘုရားရွင္ေဟာတဲ့ ေဒသနာကုိ ခုထက္ထိ ၿမဲၿမဲ ဆုတ္ကုိင္ထားႏုိင္လုိ႔ပါပဲ။ ၀ါဒ တစ္ခု ေပၚေပါက္လာရင္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာနဲ႔ညႇိတယ္။ ႐ႈပ္ေထြးလာရင္ မဟာပေဒသေလးပါးနဲ႔ ညႇိတယ္။ ၀ါဒ တစ္ခုကုိ တည္ေထာင္ၿပီဆုိရင္ က်မ္းဂန္အဆူဆူနဲ႔ တုိက္ဆုိင္ႏုိင္ရမယ္။ ဟုိက်မ္းနဲ႔ မၿငိနဲ႔။ ဒီက်မ္းနဲ႔ မတုိက္နဲ႔ လုိ႔ ေျပာလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ (လုိခ်င္တာေလးပဲ ကြက္ယူလုိ႕ မျဖစ္ဘူး။) ယုတၱိယုတၱာနဲ႔ စစ္ခ်င္ပါတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မဟာယနလုိ႔သာေၾကျငာ ေပေတာ့။

ဒီေတာ့ ေထရ၀ါဒက မ်က္ကန္း၀ါဒလုိ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႕ ေျပာခ်င္ရင္ ျပန္စဥ္းစားရမယ္။ က်မ္းျပဳပုဂၢိဳလ္ရ႕ဲ ဉာဏ္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ကုိယ့္ဉာဏ္ အဆင့္အတန္း စိစစ္ရမယ္။ က်မ္းျပဳ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ဗုဒၶေဃာသလုိ႔ ခ်ီးက်ဴးထားတာက သူ႔ကုိယ္သူ ခ်ီးက်ဴးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးထားတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ က်မ္းဂန္ကုိ ပုတ္ခတ္ခဲ့မယ္ ဆုိရင္ မၾကာခင္ သာသနာကြယ္ပါလိမ့္မယ္။ က်မ္းဂန္ထဲက ကုိယ္လုိတာေလးကုိ ဆြဲထုတ္ေနမယ္ ဆုိရင္ မၾကာခင္ သာသနာကြယ္ပါလိမ့္မယ္။

ဥပမာ…

ကန္ေပါင္႐ုိးတစ္ခု ေရကာတာတစ္ခု ယုိေပါက္ေနမယ္ဆုိရင္ လက္ညိဳးေလးေလာက္ပဲ ဆုိၿပီး ပစ္ထားလုိ႔ မရသလုိ ေထရ၀ါဒမွာ အယူမွား အေတြးမွားေတြ က်မ္းစာကုိ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ျဖတ္ယူမႈေတြ က်မ္းစာပယ္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာရင္ ဒီတုိင္း ပစ္ထားလုိ႔ မရပါဘူး။ ကန္ေပါက္႐ိုးတစ္ခု ေရကာတာတစ္ခုမွာ လက္ညိဳးေလာက္ အေပါက္ေလးဟာ တျဖည္းျဖည္း က်ယ္လာၿပီး တုိက္စားမႈေတြ ႀကီးလာမယ္။ ေနာက္ ကန္ေပါင္႐ုိးေတြ က်ိဳးသြားမယ္။ အဲဒီလုိ ဆက္ၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ ကန္ထဲမွာ ေရကုန္သြားသလုိ ဗုဒၶက်မ္းဂန္စစ္ေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္။ ယုတၱေဗဒႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းရင္း သဘာ၀ယုတၱိႏွင့္ ညႇိႏိႈင္းရင္း ယုိေပါက္ေတြ မ်ားလာရာက သာသနာဟာ ဒီလူေတြ လက္ထက္မွာ ပ်က္သြားလိမ့္မယ္။ သာသနာ့သမုိင္းကုိ ျပန္လုိက္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႔လက္ထက္တုန္းကေပါ့ လုိ႔ သမုိင္းဆုိး မက်န္ရစ္ခ်င္ရင္ သာသနာ့ အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းရွင္းသင့္ပါတယ္။ ပုဂံေခတ္တုန္းက လူေတြလည္း သူတုိ႔သမုိင္းက်န္ရစ္ဖုိ႔ဆုိၿပီး ေစတီတည္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာေတာ့ အားလံုးဟာ သမုိင္းျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။

ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္

ေလာရွည္ မွတ္ခ်က္ ။ ။ ယခုအခါတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ပစၥဳပႏၷ ကမၼ ဗုဒၶ၀ါဒဟုေခၚေသာ ဗုဒၶဘာသာဂုိဏ္းကြဲတစ္ခု ေပၚထြန္းေနသည္ဟု သိရပါသည္။ အဆုိပါ ဂုိဏ္းသည္ ယခင္ရွိၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ဂုိဏ္းမ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲေအာင္ သဃၤန္းမုိးျပာေရာင္ကုိ ဆင္ျမန္းမည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ ဂုိဏ္း၀င္သံဃာမ်ားသည္ ယေန႕ထက္တုိင္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ သံဃာတုိ႕ ၀တ္ဆင္ေသာ သဃၤန္းကိုသာ ဆက္လက္ ၀တ္ဆင္လွ်က္ ၄င္းတုိ႕အယူအဆမ်ားျဖစ္ေသာ သံသရာဆုိသည္မွာ စိတ္အတြင္းတြင္သာ ျဖစ္သည္၊ ငရဲဘံု၊ နတ္ဘံုဆုိသည္မွာလဲ စိတ္အတြင္းပင္သာ ျဖစ္သည္၊ ဘ၀ကူးသည္ဆုိသည္မွာလဲ စိတ္အတြင္းတြင္သာ ကူးသည္။ ေသၿပီး ဆက္ျဖစ္၊ မျဖစ္ ငါတုိ႕မသိ၊ ၀ိပႆနာသည္ ဘုရားေဟာမဟုတ္၊ သာသနာပ စ်ာန္အက်င့္ႏွင့္ တူတူျဖစ္သည္၊ မလြန္ကၽြံလွ်င္ ေသရက္ကုိပင္ မွီ၀ဲေကာင္းသည္၊ သာသနာ့၀န္ထမ္းသည္လဲ အိမ္ယာထူေထာင္ေကာင္းသည္ စသည္တုိ႕ကုိ ေဟာေျပာလွ်က္ရွိေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။ ျမန္မာဘာသာႏွင့္ ေရးသားထားေသာ ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္၊ စာတမ္းတုိင္း ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိဳ႕ေသာ မဟာယနက်မ္းမ်ားကုိ ဘံုေက်ာင္းမ်ားမွ ျဖန္႕ေ၀ရာတြင္ႏွင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ပစၥဳပႏၷ ကမၼ ဗုဓၵ၀ါဒ က်မ္းစာေစာင္မ်ား အားလံုးကို ျမန္မာလုိေရးသားထားၿပီး တူညီေသာ ပီဋကတ္မ်ားကုိ မွီျငမ္းထားသျဖင့္ လြယ္ကူစြာ ေရာေထြးႏုိင္ရာ ဗုဒၶဆုိေသာ ျမန္မာစာလုံးျမင္တုိင္း ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆမ်ား၊ က်မ္းစာအုပ္မ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း စာရႈသူတုိ႕ကုိ အေလးအျမတ္ သတိေပးလုိက္ရပါသည္။

မိုးႀကိဳး အႏၱရာယ္ကာကြယ္ေရး သိေကာင္းစရာ

The Voice Weekly Journal (June 8 2009) မွာ ရန္ကုန္တုိင္း၊ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ လယ္ကြင္းတစ္ခုအတြင္း ဂဏန္းႏႈိက္ေနစဥ္ မုိးႀကိဳးပစ္ခံရလုိ႕ တစ္ဦးေသဆံုးၿပီး ၃ ဦး ဒဏ္ရာရရွိေၾကာင္း ဖတ္ရႈရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုိးႀကိဳးအႏၱရာယ္ကာကြယ္ေရး ေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားတင္ဆက္လုိက္ရပါတယ္။

ဆံပင္ေထာင္သလား၊ သတိထား

ပထမဆံုး သိရမွာက မုိးႀကိဳးမုန္တုိင္းက်ေရာက္စဥ္မွာ မိမိမွာ အႏၱရာယ္ရွိမရွိ သံုးသပ္ဖုိ႕ လုိအပ္ပါတယ္။ နားလည္ရအလြယ္ကူဆံုးကေတာ့ ၃၀/၃၀ စည္းမ်ဥ္းပါပဲ။ မုိးႀကိဳးပစ္တဲ့ အလင္းေရာင္ ျဖတ္ကနဲ ျမင္လုိက္ရတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ေရတြက္လုိ႕ စကၠန္႕ ၃၀ အတြင္းမွာ မုိးႀကိဳးပစ္သံကုိ ၾကားရရင္ စက္ကြင္းမလြတ္ဘူး၊ အႏၱရာယ္ရွိလာေတာ့မယ္လုိ႕ သိရပါမယ္။ (မုိးႀကိဳးမုန္တုိင္းက်တဲ့ ဧရိယာဟာ ၆ မုိင္ေလာက္ ရွိတတ္ၿပီး မုိးႀကိဳးပစ္သံဟာ ၅ စကၠန္႕ကုိ ၁ မုိင္သြားတာမုိ႕ စကၠန္႕ ၃၀ အတြင္းဆုိရင္ မလြတ္ဘူး ေျပာတာပါပဲ။) ဒါေပမဲ့ ဒီလုိ တုိင္းတာဟာ မုိးႀကိဳး အဆက္မျပတ္ ပစ္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အသံုးမ၀င္ႏုိင္ပါဘူး။ သင့္ေဘးက လူ ဆံပင္ေတြ ေထာင္ေနရင္၊ သင့္ဆံပင္ေတြ တင္းေနၿပီဆုိရင္ အႏၱရာယ္နဲ႕ အရမ္းနီးေနၿပီဟု သိပါ။

ကားထဲမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ ေလွ်ာက္မကုိင္နဲ႕

မုန္တုိင္းက်လုိ႕ မုိးႀကိဳးပစ္မဲ့ အလားအလာကုိ ေတြ႕ရၿပီဆုိရင္ ခုိနားစရာ ခ်က္ခ်င္း ရွာရပါမယ္။ (မ်ားေသာအားျဖင့္ မုိးလဲ ရြာေနတတ္ပါတယ္။) သစ္ပင္ျမင့္ျမင့္ေတြမွာ ခုိ၀င္ျခင္းဟာ အႏၱရာယ္မကင္းဘူးဆုိတာ လူအမ်ားသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ မုိးႀကိဳးပစ္တယ္ဆုိတာ ေကာင္းကင္ေပၚက လွ်ပ္စစ္လံုးႀကီး က်လာတာမဟုတ္ပဲ ေကာင္းကင္က လွ်ပ္စစ္ငုတ္ (တိမ္တုိက္) နဲ႕ ေျမျပင္ေပၚက လွ်ပ္စစ္ငုတ္အၾကား ဗုိ႕အားျမင့္ လွ်ပ္စစ္စီးသြားတာပါပဲ။ ခၽြန္ထက္ ျမင့္မားတဲ့ အရာေတြဟာ အဲဒီလုိ လွ်ပ္စစ္စီးဖုိ႕ လြယ္တဲ့အတြက္ သစ္ပင္ေအာက္မုိးမခုိနဲ႕၊ ထီး (သံခၽြန္ပါတဲ့ထီး) မေဆာင္းနဲ႕၊ ဓာတ္တုိင္ေတြနားမွာ မေနနဲ႕ လုိ႕ ေျပာၾကတာပါပဲ။ မုိးႀကိဳး မုန္တုိင္းက်ေရာက္ေနစဥ္မွာ ခုိင္ခံ့တဲ့ အေဆာက္အဦ (မုိးႀကိဳးလႊဲ စနစ္တက် တပ္ဆင္ထားလွ်င္ ပိုေကာင္းသည္) အတြင္းသို႕ ၀င္ေရာက္ ခုိနားသင့္ပါတယ္။ ျပတင္းေပါက္မ်ားနဲ႕ သတၱဳပစၥည္းမ်ားနဲ႕ ေ၀းေ၀းေနပါ။ အိမ္ထဲမွာမုိ႕ ေအးေဆးဆုိၿပီး ပလပ္တပ္ထားတဲ့ လွ်ပ္စစ္အသံုးအေဆာင္ (တီဗြီ၊ ေရခဲေသတၱာ) တုိ႕ကုိ ကုိင္တြယ္ျခင္း မျပဳရပါဘူး။ (ျဖစ္ႏုိင္ရင္ အဲဒီပစၥည္းေတြကုိ ႀကိဳးျဖဳတ္ထားျခင္းျဖင့္ ပစၥည္းပ်က္စီးမႈကို ကာကြယ္ႏုိင္ပါတယ္။ ႀကိဳလုပ္ပါ။) အနီးပတ္၀န္းက်င္မွာ ခုိင္ခံ့တဲ့ အေဆာက္အဦမရွိခဲ့လွ်င္ ေမာ္ေတာ္ကားအတြင္းသို႕၀င္ၿပီး ကားမွန္မ်ားကုိ အကုန္တင္ထားပါ။ (သတိ၊ မုိးပြင့္ကားလွလွေလးမ်ားကုိ မဆုိလုိပါ။) ေမာ္ေတာ္ကားသည္ သံကြန္ခ်ာကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ေနသျဖင့္ သင့္အား မုိးႀကိဳးေၾကာင့္ ဓာတ္လုိက္ေသဆံုးျခင္းမွ ကာကြယ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဳနဲ႕ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ကားေမာင္းေခြ (steering wheel)၊ ဂီယာေျပာင္းတံတုိ႕ကုိ မကုိင္ရန္လဲ သတိထားပါ။ ကားအတြင္းရွိ ေရဒီယုိကုိလဲ မဖြင့္သင့္ပါ။

၀မ္းလ်ားေမွာက္မေနပါနဲ႕

ကြင္းျပင္အတြင္းမွာ ခုိကုိးရာမဲ့ ျဖစ္ေနၿပီဆုိပါက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ခ်ၿပီး ဖေနာင့္နဲ႕ ေျမႀကီးကို ေသခ်ာထိထားပါ။ သင့္နားရြက္ကုိ သင္ကုိင္ထားၿပီး လံုးလံုးေလး ျဖစ္ေနပါေစလုိ႕ သိပၸံပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါတယ္။ အမ်ားေျပာသလုိ ဗုိက္နဲ႕ ေျမႀကီးထိၿပီး ၀မ္းလ်ားေမွာက္မေနပါနဲ႕။ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ သင့္အား မုိးႀကိဳးတည့္တည့္မပစ္ေသာ္လည္း သင့္ေဘးက ေျမျပင္ (သို႕မဟုတ္) သစ္ပင္စသည္တုိ႕ကုိ ပစ္လုိ႕ စက္ကြင္းမလြတ္ခဲ့လွ်င္ သင့္၀မ္းတြင္း ကလီစာမ်ားအားလံုး ဓာတ္လုိက္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ မုိးႀကိဳးအပစ္မခံရေသာ္လည္း အသက္ေသဆံုးႏုိင္ပါတယ္။ သိပၸံလက္ေတြ႕ စမ္းသပ္ခန္းတစ္ခုမွာ စမ္းျပတာကေတာ့ ခၽြန္ေနတဲ့ သတၱဳတံနဲ႕ လံုးေနတဲ့ သတၱဳလံုးကို မုိးႀကိဳးပစ္ေစရာ (၂ ခုလံုးကုိ တူညီေသာ လွ်ပ္စစ္အေျခေပးေသာ္လည္း) သတၱဳတံကုိ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပစ္မွ သတၱဳလံုးကို တႀကိမ္သာ ပစ္တာကို စာေရးသူ မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သိပၸံပညာရွင္မ်ား အဆုိအရ အထက္ပါပံုစံႏွင့္ ထုိင္ေနပါက မိုးႀကိဳးပစ္ခံရသည့္တုိင္ ကုိယ္တြင္းအဂၤါမ်ား ဓာတ္လုိက္မခံရသျဖင့္ အသက္ေသဆံုးရန္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

မုိးႀကိဳးပစ္ခံရသူ အႏူမဟုတ္

မုိးႀကိဳးပစ္ျခင္းခံရပါက အပူေၾကာင့္ ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္လုိက္ခံရသျဖင့္ ႏွလံုးရပ္သြားျခင္းတုိ႕ ခံစားရတတ္သျဖင့္ တစံုတေယာက္ မုိးႀကိဳးပစ္ခံရပါက ၄င္းကို ခ်က္ခ်င္း ေဆးကုသမႈ ေပးရန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ မီးေလာင္ေနပါက မီးၿငိမ္းသတ္ေပးရန္ လုိအပ္ေသာ္လည္း မီးေလာင္ဒဏ္ရာမ်ားကုိ အရင္မကုသပါႏွင့္။ ႏွလံုးမခုန္ပါက အသက္ရွဴအားကူ ကုသျခင္းျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း နည္းမွန္လမ္းမွန္ ကုသပါ။ လူနာကုိ ထိေတြ႕ျခင္းျဖင့္ ကူညီကုသသူကုိ ဓာတ္မလုိက္ႏုိင္ပါ။ (သို႕ရာတြင္ … ကြင္းျပင္ထဲရွိ လူနာအနီးတြင္ မုိးႀကိဳးပစ္ခံရခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ ကုိးရုိးကားယား လုပ္မေနပါႏွင့္။ လံုၿခံဳေသာေနရာသုိ႕ ေရႊ႕ေျပာင္းသင့္က ေရႊ႕ေျပာင္းပါ။)

စာရႈသူမ်ား မုိးႀကိဳးအႏၱရာယ္ ကင္းေ၀းပါေစ။

ကုိးကား ။ ။ http://www.fema.gov/kids/sabrina.htm, http://firstaid.about.com/od/heatcoldexposure/ht/07_avoid_ltning.htm