The Blue Brothers

 

ရွီကာဂုိကုိ ၁၀၆ မုိင္၊ ဆီကအျပည့္၊ စီးကရက္ ဘူးကတ၀က္၊ ေမွာင္လဲေမွာင္ေနၿပီမုိ႕လုိ႕ ငါတုိ႕ ေနကာမ်က္မွန္ေတြ တပ္ထားၾကတယ္။ Elwood, The Blue Brothers, 1980.

မုိင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေ၀းတဲ့ ရွီကာဂုိၿမိဳ႕က အျမတ္ခြန္ဌာနကုိ အေျခပစၥည္း ပုိင္ဆုိင္မႈ အခြန္အျဖစ္ ေဒၚလာ ၅၀၀၀ ကုိ ေနာက္တေန႕နံနက္အမီ သူတုိ႕ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ သြားမေပးႏုိင္ရင္ သူတုိ႕ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ မိဘမဲ့ ေဂဟာကုိ အစုိးရက သိမ္းယူေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႕ဟာ ရွီကာဂုိကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ေလညွင္းခံရင္း ကားေမာင္းသြားၾကရမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္ကုိ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မေက်နပ္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၊ ျပည္နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၊ တကၠဆက္ျပည္နယ္က ေက်းလက္ ေတးဂီတ ၀ုိင္းေတာ္သား လူမုိက္တစ္စုနဲ႕ နာဇီလက္သစ္တစ္အုပ္တုိ႕လက္က လြတ္ေအာင္လဲ ေျပးရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စတီဗင္စပီးလ္ဘတ္ရဲ႕ ရုိက္လက္စဇာတ္ကား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ The Blue Brothers ျဖစ္ပါတယ္။ (ဒါေပမဲ့ အခြန္ဌာနက စာေရးေနရာမွာ ဧည့္သည္သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ စပီးလ္ဘတ္ကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။)
ဇာတ္လမ္းက ေတးသံစံု ဇာတ္ျမဴးပါ။ နာမည္နဲ႕လုိက္ေအာင္ Blues, R&B နဲ႕ Soul ေတြ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္းပဲေပါ့။ အဲဒီေခတ္၊ အဲဒီအခါက ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ James Brown, Cab Calloway, Aretha Franklin, Ray Charles နဲ႕ John Lee Hooker တုိ႕ကလဲ သီခ်င္းေတြ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ သီဆုိၾကေသးတယ္။ ကုလားကားရႈံးေလာက္ေအာင္ ေတးဂီတေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနတဲ့ ဒီဇာတ္ကားဟာ ကုလားကားအတုိင္း ေပရွည္လွပါတယ္ (၁၃၃ မိနစ္ + DVD version မွာ ထပ္ျဖည့္ထားတဲ့ အခန္းေတြ)။ ဒါေပမဲ့ အလြန္တရာမွ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရွိလွတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားပါ။
စာေရးသူ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ဆံုးအခန္းကေတာ့ သူတုိ႕ရဲ႕ ေတးဂီတ ၀ုိင္းေတာ္သားတစ္ေယာက္ကုိ သြားေခၚတဲ့အခန္းပါပဲ။ ျပင္သစ္ အထက္တန္း စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ ဧည့္ႀကိဳ (Maitre d) လုပ္ေနတဲ့ Mr. Fabulous ကုိ ေတးဂီတ၀ုိင္း ျပန္လည္ထူေထာင္ဖုိ႕ သြားပင့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားပြဲ ႀကိဳတင္မွာၾကားရတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ထဲ အတင္း၀င္ထုိင္၊ အသံျမည္ေအာင္ စားေသာက္၊ စားစရာေတြနဲ႕ ေဆာ့ကစား၊ ခြက္အမွားေတြနဲ႕ ၀ုိင္ကုိေသာက္တဲ့အျပင္ တျခားစားေနတဲ့လူကုိလဲ မင္းမိန္းမနဲ႕ သမီးကေလးကုိ ဘယ္ေလာက္နဲ႕ ေရာင္းမလဲလုိ႕ ေမးလုိက္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ မင္းျပန္မလုိက္ရင္ ငါတုိ႕ ၂ ေယာက္ မနက္စာ၊ ေန႕လည္စာ၊ ညစာ အနပ္တုိင္းကုိ ဒီမွာ ေန႕တုိင္းလာစားမယ္လုိ႕ ေျပာလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဧည့္ႀကိဳႀကီးခမ်ာမွာ သူ႕အလုပ္ကုိ စြန္႕ၿပီး ျပန္လုိက္လာရပါေတာ့တယ္။
သူတုိ႕ေျပာခဲ့တဲ့ "ငါတုိ႕က ဂီတသမားသက္သက္ေတြပါ" ဆုိတာကုိ စတီဖင္ေခ်ာင္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ Kung Fu Hustle မွာ အမွတ္တရ ထည့္သြင္းေပးထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၈၀ ဇြန္လ ၂၀ ရက္ေန႕မွာ ရံုတင္ေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္လူးကတ္စ္ရဲ႕ ၾကယ္တာရာစစ္ပြဲမ်ား ဒုတိယကား (ဇာတ္လမ္းအရ ပဌၥမကား) အင္ပါယာက ျပန္တုိက္ၿပီရဲ႕ ေနာက္ကကပ္လ်က္ (ဒုတိယေျမာက္) ၀င္ေငြ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားအတြင္း ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ပ်က္စီးမႈ (ယာဥ္တုိက္မႈစသည္) ဒုတိယအမ်ားဆံုး ဇာတ္ကားလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (နံပါတ္ ၁ ကေတာ့ သူ႕ရဲ႕အဆက္ Blue Brothers 2000 ျဖစ္ပါတယ္။)
၁၉၈၀ ပံုစံ အထေႏွး၊ ေနာက္ခံတီးလံုးနည္း၊ သရုပ္ေဆာင္တာေအးတာကုိ သည္းခံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ သင့္ရဲ႕ တနဂၤေႏြေန႕ခင္းခ်ိန္ေတြကုိ သင္သတိမထားမိခင္မွာ ယူေဆာင္သြားေပးမဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ ဂီတပညာရွင္ေတြနဲ႕ ထိပ္တန္း ဒါရုိက္တာႀကီးကုိ ရုပ္ရွင္ သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ရမဲ့ ဇာတ္ကားလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၀ မွတ္မွာ ၈.၅ ေပးလုိက္ပါတယ္။ (အထသာ မေႏွးရင္ ၁၀ မွတ္အျပည့္ေပးမွာဗ်ိဳ႕)။ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖုိ႕လဲ တုိက္တြန္းပါရဲ႕။

ေမ့ေလ်ာ့ခံထားရေသာ Hip-Hop ပညာရွင္မ်ား (၁): Run-D.M.C

ဒီဘက္ေခတ္မွာ Hip-Hop လုိ႕ဆုိရင္ Eminem, 2Pac, 50 Cent နဲ႕ Nelly တုိ႕ေလာက္ကုိပဲ ေျပးေျပး ျမင္တတ္ၾကပါတယ္။ Hip-Hop ကုိ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းထဲက ဂီတတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ တြန္းပုိ႕ေပးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္တဲ့ Run-D.M.C ကုိ သိတဲ့လူ နည္းၾကပါတယ္။ (စုိင္းစုိင္းရဲ႕ "မိန္းမ မိန္းမ" သီခ်င္းထဲမွာ " … Run DMC, Jam Master Jay, xxx ဒီမွာ နားေထာင္ရင္း အိပ္ခန္းထဲမွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ … " ဆုိတာ သူတုိ႕ေပါ့။) သူတုိ႕ရဲ႕ အႏုပညာစြမ္းေၾကာင့္ ကမၻာေက်ာ္ Rolling Stone မဂၢဇင္းက အႀကီးက်ယ္ဆံုး ဂီတ အႏုပညာရွင္ စာရင္းမွာ အမွတ္ ၄၈ အျဖစ္ ၂၀၀၄ မွာ စာရင္းသြင္းခံရပါတယ္။ အေမရိကန္ ေတးသံသြင္း လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အဖြဲ႕ရဲ႕ ေရႊနဲ႕ ပလက္တီနမ္ ဓာတ္ျပားဆုမ်ား ခ်ီးျမွင့္ခံရတဲ့ ပထမဆံုး Rap အဖြဲ႕လဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Run-D.M.C (Rev Run, Jam Master Jay and D.M.C)

နယူးေယာက္ခ္ၿမိဳ႕ ကြင္းစ္ၿမိဳ႕နယ္ ဟုိးလီစ္ ရပ္ကြက္မွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ သူတုိ႕ ၃ ေယာက္ဟာ Sucker MCs ဆုိတဲ့ သီခ်င္းနဲ႕ R&B Charts မွာ နံပါတ္ ၁၅ ခ်ိတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ Raising Hell album ကုိ ျဖန္႕ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ album မွာပါတဲ့ Walk This Way သီခ်င္းဟာ MTV မွာ ပထမဆံုး ထုတ္လႊင့္ခံရတဲ့ Rap သီခ်င္းျဖစ္ေပမဲ့ လူႀကိဳက္မ်ားတာေၾကာင့္ မၾကာခဏ ထုတ္လႊင့္ခံခဲ့ရၿပီး အဲဒီအခ်ိန္က နံမည္က်ဆင္းေနတဲ့ Rock ဂီတသမား Aerosmith ကုိ ေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ျပန္လည္ တြန္းတင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

Run-D.M.C ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈေၾကာင့္ Addidas က သူတုိ႕ကုိ ဖိနပ္နဲ႕ အျခား အသံုးအေဆာင္ေတြ ေထာက္ပံ့ေပးၿပီး ေၾကာ္ျငာခုိင္းခဲ့တယ္။

၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္မ်ားက Rap အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ထံုးစံ စကားေျပာဟန္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ အားပါတဲ့ Rapping ေတြ၊ Jam Master Jay ရဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း Scratch သံ၊ မခမ္းနားပဲ ရုိးရွင္းတဲ့ Beat ေတြနဲ႕အတူ ေတြ႕ရခဲတဲ့ တေယာက္ တလွည့္စီ ေျပာင္းေျပာင္းဆုိတဲ့ ပံုစံကုိ သူတုိ႕သီခ်င္းေတြမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ (တေယာက္တည္းပဲ ဆုိေလ့ရွိတဲ့ Rapper ေတြနဲ႕ ကြာတာက Run နဲ႕ D.M.C ရဲ႕တေယာက္ကုိ တေယာက္ အျပန္အလွန္ ပံ့ပုိးေပး၊ ေထာက္ေပး၊ ကူေအာ္ေပးၾကတဲ့ သီဆုိဟန္ပါပဲ။) သူတုိ႕ရဲ႕ ကာရန္ယူပံုေတြဟာ အနီးစပ္ဆံုးေျပာရရင္ စုိင္းစုိင္း (မိန္းမ၊ မိန္းမ၊ မခ်စ္သီခ်င္း) နဲ႕ နည္းနည္း တူပါတယ္။ ကာရန္ကုိ ဘားတစ္ဘားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးနားမွာ (နဲ႕ အလယ္မွာ) ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ေလ့ရွိတဲ့ သူတုိ႕သီခ်င္းေတြဟာ နားမယဥ္ခင္မွာေတာ့ နားေထာင္ရတာ ပ်င္းစရာႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ နားေထာင္က်င့္ ရသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ အင္မတန္မွ ျမဴးၾကြၿပီး ကလုိ႕ခုန္လုိ႕ေကာင္းပါတယ္။

Run D.M.C (D.M.C, Jam Master Jay, Rev Run)

သူတုိ႕အဖြဲ႕ရဲ႕ေနာက္ဆံုး album (ယခုေရးသားခ်ိန္အထိ ေနာက္ဆံုး) Crown Royal ကုိ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ အႏုပညာရွင္အမ်ားအျပားနဲ႕ တြဲဖက္ သီဆုိၿပီး ျဖန္႕ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ၃၀ ရက္မွာ ပင္တုိင္ DJ Jam Master Jay လုပ္ႀကံခံရၿပီး ေနာက္ album အသစ္ ထြက္ရွိလာျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ Rap ဂီတေလာကအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈတစ္ခုပါပဲ။
သူတုိ႕သီခ်င္းေတြကုိ ျမည္းစမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ ...

• Walk This Way
• It's Tricky
• King of Rock

Jam Master Jay ေသဆံုးျခင္း ၆ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေရးသား ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

ငါးထမင္းနယ္ (ရွမ္းထမင္းခ်ဥ္) လုပ္နည္း

ဒီေန႕ သတင္းကၽြတ္ အဖိတ္ေန႕ (သီတင္းကၽြတ္ လဆန္း ၁၄ ရက္ေန႕)။ ေလာရွည္ ေမြးေန႕ေပါ့။ အဲဒါ မမ Red က ေမာင္ေလးေမြးေန႕မုိ႕ ငါးထမင္းနယ္လုပ္ေကၽြးမယ္လုိ႕ မေန႕ညကတည္းကေျပာၿပီး ဒီမနက္ လုပ္ေကၽြးတယ္။ ေပ်ာ္လုိက္တာ။ ေၾသာ္ … ငါ့ကုိ ဂရုစုိက္သားဆုိၿပီ။ စားၿပီးေတာ့ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူ႕ေမာင္အရင္းက ေအာက္တုိဘာ ၁၃ ေမြးတာမုိ႕ သူ႕ေမာင္ေလးေမြးေန႕ကုိ လုပ္ေကၽြးတာတဲ့။ ေသေရာ … ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမတုိ႕လုပ္တာ ၾကည့္ထားတာနဲ႕ သူ႕ဆီက ခ်က္နည္းေမးထားတာေလးေတြ ေရာသမေမႊၿပီး ငါးထမင္းနယ္လုပ္နည္းကို တင္ဆက္လိုက္ရပါတယ္။

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား
ၾကက္သြန္ၿမိတ္        - အနည္းငယ္
နံနံပင္            - အနည္းငယ္
ဆား            - အနည္းငယ္
ခရမ္းခ်ဥ္သီး        - ၃ လံုး
မန္က်ည္းႏွစ္        - အနည္းငယ္
ၾကက္သြန္ျဖဴ        - ၃ လံုး
ငါး (ေရခ်ိဳငါး)        - ၂၅ သားခန္႕
အာလူး             - ၂ လံုးခန္႕
ဆန္            - ၅ လံုး (ထမင္းေပါင္းအိုးနဲ႕ပါလာေသာ ဗူးနဲ႕ ခ်ိန္ပါ၊ ႏုိ႕ဆီဗူး မဟုတ္ပါ)
ပထမဆံုး ငါးနဲ႕ အာလူးကုိ ဆားအနည္းငယ္စီ ထည့္ၿပီး (တအုိးစီ) ျပဳတ္ထားပါ။ အဲဒါေတြ ျပဳတ္ေနတုန္းမွာ ထမင္းကုိလဲ တၿပိဳင္နက္ခ်က္ (ေရ ၇-၈ လံုးေလာက္ထည့္ခ်က္ပါ)၊ မန္က်ည္းႏွစ္ကုိ ေရေႏြးေဖ်ာ၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္နဲ႕ နံနံပင္ကုိ လွီး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ အခြံခြာထားပါ။ ငါးနဲ႕ အာလူးရရင္ (ေရခမ္းျပဳတ္ရပါသည္။) ခရမ္းခ်ဥ္သီးကုိ ျပဳတ္ပါ။ ငါးကုိ အသားႏႊင္၊ အာလူးကုိ ေခ်ပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ျပဳတ္တာ ၿပဲသြားရင္ သူ႕ကုိလဲ ေခ်ပါ။ ၾကက္သြန္ျဖဴေထာင္းပါ။ ညက္လွ်င္ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္ ခ်က္ပါ။ (ဆီထဲကုိ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေထာင္းထားတာ ထည့္ေၾကာ္ပါဟု ဆုိလုိသည္၊ ေရႊ၀ါေရာင္သန္းလာလွ်င္ အုိးေပၚမွခ်၊ ပန္းကန္ထဲ ေျပာင္းထည့္ပါ။ သုိ႕မဟုတ္က တူးလိမ့္မည္။) ၿပီးလွ်င္ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီခ်က္၊ မန္က်ည္းႏွစ္ႏွင့္ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ နံနံပင္မွအပ အားလံုးေရာနယ္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ အေနေတာင္ အလံုးေလးေတြ လံုးထားပါ။ (ႀကီးႀကီးလံုးလဲ ဘာမွ မျဖစ္ပါ)

စားခ်င္စဖြယ္ပါပဲ

တည္ခင္းရာတြင္ အလံုးကို ပန္းကန္ျပားထဲ ထည့္ျပားၿပီး မန္က်ည္းႏွစ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီခ်က္ဖတ္၊ နံနံပင္၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ျဖဴးၿပီး ျပင္ေပးပါ။ ဂ်ဴးျမစ္ (အစိမ္း) ႏွင့္ တြဲစားလွ်င္ အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ငရုတ္သီးႀကိဳက္သူမ်ား ငရုတ္သီးဆီခ်က္ႏွင့္လဲ တြဲဖက္စားသံုးႏုိင္ပါသည္။

ေရးေပးပါ။

ကုိယ္ပုိင္ပန္းခင္းေလးက Tag လုပ္လုိ႕ ေရးလုိက္ရပါတယ္။ စာတမ္းကိစၥနဲ႕ အရမ္းအလုပ္ရႈပ္ေနလုိ႕ ခုမွပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ စေရးၿပီ။ 

ကုိယ့္နာမည္ - ေလာရွည္ ေလ။

ကုိယ့္ကုိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလုိေခၚတယ္ - ေထာင္ေထာင္၊ နီယုိ၊ ေမာင္ေလာရွည္၊ ေမေလာေရွာင္။

ဒီမွာေနတယ္ - စင္ကာပူ။

ကုိယ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - ေလွ်ာက္လႊာအရင္တင္ပါ။ (Comment ေပးၿပီးေတာ့)။

(ကုိယ့္ရဲ႕ အႀကိဳက္ဆံုးေတြက)

အေရာင္ဆုိရင္ - မုိးျပာေရာင္၊ အ၀ါေရာင္၊ ဖက္ဖူးစိမ္းႏုႏု၊ အနီေရာင္၊ အနက္ေရာင္၊ အျဖဴေရာင္၊ မီးခုိးအမ်ိဳးမ်ိဳး။

အ၀တ္အစားဆုိရင္ - Baggy Jeans, Rappers' Ware။

အစားအစာဆုိရင္ - စားလုိ႕ရတာ အကုန္ (ကုိရီးယားစာ မပါ)။

ပစၥည္းဆုိရင္ - ေရွးေဟာင္း ပစၥည္း ထုႀကီးထည္ႀကီး၊ သစ္သစ္လြင္လြင္ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္။

သီခ်င္းဆုိရင္ - Heavy Rock မွ လြဲ၍။

စာေရးဆရာ - Isaac Asimov။

စာအုပ္ - Foundation Trilogy (Foundation, Foundation and Empire and Second Foundation)။

Life Style - တကၠသိုလ္မွာ သုေတသနလုပ္တဲ့ ပါေမာကၡ၊ (ဒါမွမဟုတ္ အလြန္ေအာင္ျမင္ေသာ နည္းပညာ စြန္႕ဦးတီထြင္ လုပ္ငန္းရွင္)။

ကုိယ့္ရဲ႕၀ါသနာ - ဂိမ္းေဆာ့တယ္၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္။ (ဂ်ပန္ကာတြန္း ၾကည့္တယ္)။

အလုိခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ - သိမ္းရလြယ္၊ သယ္ရလြယ္၊ ေပးခ်င္စိတ္ရွိလုိ႕ ေပးတာ အားလံုး။

ကုိယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူက - ေျပာ၀ူး။ သတ္ပစ္လုိက္။

ကုိယ့္ရဲ႕ အေလးစားဆံုးသူက - Roy Mustang (စိတ္ေတာ့မေကာင္း၀ူး၊ ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္ ဖစ္ေနတယ္။)

ကုိယ့္ရဲ႕ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းက - မ်ားႀကီးပဲဗ်။

ကုိယ့္ကုိ နားလည္မႈ အေပးႏုိင္ဆံုးက - ညီေလး။

ကုိယ့္ရဲ႕ အမုန္းဆံုးသူက - ေျပာ၀ူး။ (ေျပာရင္ ဒီေကာင္ထြက္ေျပးသြားမွာေပါ့။)

ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ - အေျဖကုိ ေစာင့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ (စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းလုိဟာမ်ိဳး၊ ပညာသင္ဆု ေလွ်ာက္လႊာ ရလဒ္လုိဟာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိသည္။)

အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ - ကုိယ့္ကုိ စိတ္ဆုိးခံရတဲ့အခ်ိန္ (ေဆာ္ပေလာ္တီးမွာ ေၾကာက္ရုိ႕)။

အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ - ညီေလးနဲ႕ Acclaim's WWF Wrestle Mania (16 bit) Sega Genesis Version ကုိ ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ Emulator နဲ႕ ေဆာ့ရတဲ့အခ်ိန္။

အမွတ္တရေန႕ - ငါးတန္းတုန္းက အတန္းထဲမွာ ပထမရတဲ့ေန႕။

အခ်စ္ဆုိတာ - ညံ့ပါ့၊ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား။ (ငါလဲ တိပါ၀ူး)။

အမုန္းဆုိတာ - မသိခ်င္စမ္းပါနဲ႕။

အလြမ္းဆုိတာ - ဒါလဲ မသိခ်င္စမ္းပါနဲ႕။ (ေျပာျပလုိ႕မရဘူးကြ။)

သံေယာဇဥ္ဆုိတာ - ျငိတြယ္ျခင္း။

ဘ၀ဆုိတာ - မုိးလင္းတုိင္း ဒီေန႕ ဘာျဖစ္မလဲ သိခ်င္လုိ႕ ရွာေဖြၾကည့္ရတာ။ (ေက်ာ္ၾကည့္လုိ႕လဲ မရဘူး)

သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ - မ်ားေလေကာင္းေလ။

ခ်စ္သူဆုိတာ - နည္းေလေကာင္းေလ။ n ေယာက္ရွိရင္ အနည္းဆံုး n-1 ခါ အသည္းကြဲလိမ့္မယ္။ (ဒါေတာင္ တေယာက္ကုိရမွ၊ မရရင္ n ခါအသည္းကြဲလိမ့္မယ္။)

ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိယ္ ဒီလုိထင္တယ္ - ဥစၥာေပါ၊ ရုပ္ေခ်ာ၊ သေဘာျဖဴ၊ အူစင္း၊ သမာသမတ္က်၊ အကုန္သိ၊ အကုန္တတ္၊ အကုန္နားလည္၊ ျမင့္ျမတ္၊ စင္ၾကယ္ ... ခြိ ခြိ ။

ကုိယ့္ရဲ႕ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္က - Do It Now !

အေျပာခ်င္ဆံုး စကားတခြန္း - I am very glad to be in this very spot, to give this acceptance speech for this year's Alan Turing Award and to be the first South East Asian to grab this award.

စိန္႕ပီတာစဘတ္ ၀ိေရာဒိ

ေခါင္းပန္းလွန္တမ္း ကစားၾကရေအာင္။ ပထမ စစခ်င္းမွာ ဒုိင္က ပုိက္ဆံ ၁ က်ပ္ေလာင္းပါမယ္။ ေခါင္း (Head) က်ရင္ စာရႈသူက ပုိက္ဆံ ၁ က်ပ္ ရပါမယ္။ ကစားပြဲလဲ ၿပီးပါမယ္။ တကယ္လုိ႕ ပန္း (Tail) က်သြားရင္ေတာ့ ဒုိင္က ပုိက္ဆံ ၂ က်ပ္ (အရင္တခါ ေလာင္းထားတဲ့ ပမာဏကုိ ၂ နဲ႕ ေျမွာက္ၿပီး) ေလာင္းပါမယ္။ ေခါင္းက်ရင္ စာရႈသူ ပုိက္ဆံ ၂ က်ပ္ရပါမယ္။ ပန္းက်ရင္ေတာ့ ဒုိင္က ပုိက္ဆံ ၄ က်ပ္ (အရင္တခါ ၂ က်ပ္ကုိ ၂ နဲ႕ ေျမွာက္ၿပီး) ေလာင္းပါမယ္။ အဲဒီလုိနဲ႕ ပန္းမက်မခ်င္း ဆက္ေလာင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကစားပြဲကုိ စာရႈသူ ကစားရမယ္ဆုိရင္ ၀င္ေၾကး ဘယ္ေလာက္ ေပးမွာလဲ။ (ဒါမွမဟုတ္ ၀င္ေၾကးကို ဘယ္ေလာက္ သတ္မွတ္သင့္သလဲ။)

ပထမဆံုး ျဖစ္တန္စြမ္း သီ၀ရီအရ ေမွ်ာ္မွန္းတန္ဖုိး (Expected value) E ကုိ တြက္ၾကည့္ရေအာင္။

E = (½) x 1 + (½ x ½) x 2 + (½ x ½ x ½) x 4 + (½ x ½ x ½ x ½) x 8 + …

E = Sum_{(k = 1 to infinity)} (½)^k x 2^(k-1) = infinity

ေမွ်ာ္မွန္းတန္ဖုိးဟာ အကန္႕အသတ္မရွိကုိ ျပန္႕ကားထြက္သြား (diverge) ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ကစားပြဲ တစ္ပြဲစီတုိင္းမွာ စာရႈသူရမဲ့ (ႏုိင္မဲ့) ပုိက္ဆံက အကန္႕အသတ္မရွိပါတဲ့။ ေမွ်ာ္မွန္းတန္ဖုိးဆုိတာက ျဖစ္တန္စြမ္းဆုိင္ရာ ျဖစ္စဥ္ (Probabilistic event) တစ္ခုကို အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေစရင္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ရလာမဲ့ တန္ဖုိးပါတဲ့။ အဆံုးသတ္ ေကာက္ခ်က္ခ်ေတာ့ ၀င္ေၾကးဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီကစားပြဲကုိ ကစားဖုိ႕ တေယာက္ေယာက္က ဖိတ္ေခၚခဲ့ရင္ စာရႈသူ မကစားပဲ မေနပါနဲ႕။ ကစားကုိ ကစားပါ။ ေရရွည္မွာ စာရႈသူဘက္က အသာခ်ည္းပါပဲလုိ႕ အေျဖထြက္လာပါတယ္။

ဒီအဆုိ ဘယ္ေလာက္မွန္ႏုိင္လဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ဒီျပႆနာကုိ နီကုိးလပ္စ္ ဘာေနာလီးက ေထာက္ျပကတည္းက ဒီလုိကစားရင္ စာရႈသူဘက္က ဂိန္ကုိ ဂိန္မယ္ဆုိတာ လူေတြက သိပါသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သခ်ၤာနည္းနဲ႕ အေျဖထုတ္ေတာ့ စာရႈသူဘက္က ပြေပါက္တုိးၿပီလုိ႕ အေျဖထြက္ေနတယ္။ ျဖစ္တန္စြမ္း သီ၀ရီကုိ ေျမာင္းထဲပုိ႕ရေတာ့မလား။ ဒီျပႆနာကုိ စိန္႕ပီတာစဘတ္ ၀ိေရာဒိလုိ႕ ေခၚပါတယ္။

စိန္႕ပီတာစဘတ္ ၀ိေရာဒိကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေျဖထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သခ်ၤာပညာရွင္ အမ်ားစု လက္ခံထားတာကေတာ့ ေမွ်ာ္မွန္း အသံုးက်မႈ သီ၀ရီ (Expected Utility Theory) ရဲ႕ ရွင္းခ်က္ပါ။ (စာေရးသူ နားမလည္ပါ။ ဖတ္ဖို႕လဲ အခ်ိန္မရွိလုိ႕ပါ။) ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူပုိၿပီး အကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္တဲ့ ျဖစ္တန္စြမ္း ခ်ိန္ဆျခင္း (Probability Weighing) နဲ႕ ရွင္းျပပါမယ္။ (ဒီေနရာမွာ စီးပြားေရး ပညာရွင္တခ်ိဳ႕က ဒီကစားပြဲမွာ ဒုိင္ဘက္က နာဖုိ႕ခ်ည္းေသခ်ာေနတာေၾကာင့္ ဘယ္ဒုိင္မွ ဒါမ်ိဳး ေပးေလာင္းမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ အေျဖရွာစရာလဲ မလုိဘူးလုိ႕ ရွင္းၾကပါေသးတယ္။ စာေရးသူ သိပ္သေဘာမက်ပါ။)

ျဖစ္တန္စြမ္း ခ်ိန္ဆျခင္းအရ စာရႈသူ အႏုိင္ရမဲ့ ျဖစ္ရပ္ရဲ႕ ျဖစ္တန္စြမ္းကိုပဲ ဦးတည္တြက္ခ်က္ပါမယ္။ ကစားပြဲကုိ ကစားဖုိ႕ စာရႈသူဟာ ပုိက္ဆံ n က်ပ္ (၃၂ က်ပ္လုိ႕ထားပါ) ေပးရတယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒါဆုိရင္ ၁ က်ပ္၊ ၂ က်ပ္၊ ၄ က်ပ္၊ … ၊ n က်ပ္ (၃၂ က်ပ္) ပဲ ျပန္ရရင္ မကိုက္ပါဘူး။ (စာရႈသူဘက္က အေရးမသာပါဘူး။) အဲဒါကို ၁ ထဲကေန ၁ က်ပ္၊ ၂ က်ပ္၊ ၄ က်ပ္၊ … ၊ n က်ပ္ရမဲ့ ျဖစ္တန္စြမ္းေတြကို ႏႈတ္ျပီး ေအာက္ပါအတုိင္း တြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

P(You win when you bet n) = 1 – P(1) – P(2) – P(4) - … - P(n) = 1 – P(H…) – P(TH…) – P(TTH) - … - P(T^log(n)H) = 1 - Sum_{(k = 1 to n)} P(T^log(k)H)

P(You win when you bet n) = 1 - Sum_{(k = 1 to log(n)+1)} ½^k = ½^log(n)+1

ေသခ်ာသတိထားၾကည့္ရင္ n ဟာ အကန္႕အသတ္မရွိ ႀကီးလာတာနဲ႕အမွ် စာရႈသူဘက္က ႏုိင္မဲ့ ျဖစ္တန္စြမ္းဟာလဲ သုညနီးပါး ငယ္သြားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ (၂ က်ပ္ဖုိးေလာင္းရင္ ႏုိင္ဖုိ႕အခြင့္အလမ္းက ၄ ပံု ၁ ပံု ရွိေပမဲ့ ၃၂ က်ပ္ဖုိးေလာင္းရင္ေတာ့ ႏုိင္ဖုိ႕အခြင့္အလမ္းက ၆၄ ပံု ၁ ပံု ပဲျဖစ္သြားပါၿပီ။) ဒီ၀ိေရာဒိက ေပးတဲ့ သင္ခန္းစာကေတာ့ ေမွ်ာ္မွန္းတန္ဖိုးတစ္ခုတည္းကုိပဲ ၾကည့္ၿပီး ေနရာတကာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိ႕ မရေၾကာင္းပါပဲ။ တခါတေလမွာ ေမွ်ာ္မွန္းတန္ဖုိးဟာ စုဆံုျခင္း (convergence) မျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဒီလုိမ်ိဳး ၀ိေရာဒိေတြ ေပၚေပါက္လာတတ္ေၾကာင္း ေရးသားရင္း စိန္႕ပီတာစဘတ္ ၀ိေရာဒိအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးငယ္ကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။ စာရႈသူတုိ႕အားလံုး ျဖစ္တန္စြမ္းသီ၀ရီကုိ အသံုးခ်လုိ႕ ေလာဘသား လူလိမ္လူညာတုိ႕ရဲ႕ လိမ္လည္လွည့္စားခံရျခင္းေဘးမွ ကင္းေ၀းပါေစ။

၁၇၂၆ ဇူလုိင္လ ၃၁ ရက္ေန႕မွာ ဆံုးပါးသြားတဲ့ နီကုိးလပ္စ္ ဘာေနာလီးကုိ ဒီေဆာင္းပါးငယ္နဲ႕ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္။

ဇာတ္တူသားစားၾကျခင္း

"သားရဲ လူသား အရုိင္းအစုိင္းတုိ႕ကုိ သတိထားပါ … ဘုရားသခင္၏ ပရုိင္းမိတ္ သတၱ၀ါမ်ားတြင္ သူသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအတြက္၊ ရမၼက္အတြက္၊ ေလာဘအတြက္ သတ္ျဖတ္ေလ့ ရွိသည္။ အၾကင္လူသားသည္ သူ၏ ညီရင္းအစ္ကုိကုိ ထုိသူ၏ ေျမအလုိ႕ငွာ သတ္အံ့။ ထုိလူသားတုိ႕ကုိ အေျမာက္အမ်ား မပြားစီးေစလင့္၊ သုိ႕မဟုတ္က ထုိသူတုိ႕သည္ သူ၏ အိမ္ႏွင့္တကြ အသင္၀ံတုိ႕၏ အုိးအိမ္တုိ႕ကုိ သုသာန္တစျပင္သုိ႕ ခမ္းေျခာက္ေစအံ့။" ေကာနီးလပ္စ္၊ ၀ံတုိ႕၏ၿဂိဳဟ္ (၁၉၆၈) ။

ဇူလုိင္ ၁၆ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ သမုိင္းဘာသာ အဓိကနဲ႕ ၀ိဇၨာဘြဲ႕ရ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ခင္ခ်ိဳဦးဟာ စင္ကာပူႏုိင္ငံ အလုပ္ပြဲစား (အိမ္ေဖာ္ပြဲစား) အိမ္ကေန ထြက္ေျပးရင္း (ရုပ္ရွင္ထဲကလုိ အ၀တ္ေတြဆက္ခ်ည္ထားတဲ့ ႀကိဳးနဲ႕ တြယ္ဆင္းထြက္ေျပးရင္း) ျပဳတ္က် ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ အလုပ္ပြဲစားကုိ လုပ္ငန္းမကၽြမ္းက်င္မႈ (non-professional)၊ တာ၀န္မဲ့မႈ (not taking enough responsibility for safety of his/her client)နဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈတုိ႕အတြက္ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ အေနနဲ႕ ရႈံ႕ခ်ခ်င္ပါတယ္။

စာရႈသူ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ေသဆံုးသူ အမ်ိဳးသမီးဟာ သမုိင္းဘာသာနဲ႕ ဘြဲ႕ရထားတဲ့ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒီပညာတတ္ဟာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ငန္းကို လုပ္ပါမယ္လုိ႕ အလုပ္ပြဲစားဆီမွာ အလုပ္လာေလွ်ာက္ေတာ့ ပြဲစားအေနနဲ႕ Professional ပီသစြာ သူ႕ရဲ႕ ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႕ လုိက္ဖက္မဲ့ အလုပ္ကို ရွာမေပးသင့္ဘူးလား၊ ရွာေပးႏုိင္ဖုိ႕ expertise အလံုအေလာက္မရွိဘူးဆုိရင္လဲ ရွာေပးႏုိင္တဲ့ ပြဲစားဆီကုိ မလႊဲအပ္သင့္ဘူးလား (၀န္ေဆာင္ခကုိေတာ့ ခြဲေ၀ယူရမွာေပါ့ေလ။) ဒါေတြကုိ မလုပ္ပဲနဲ႕ သူေငြေၾကး အက်ိဳးအျမတ္ရရွိေစမဲ့ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ကိုပဲ over-qualified ျဖစ္ေနတာကုိ လ်စ္လ်ဴရႈကာ (ေလာဘေဇာတက္ၿပီး) လုပ္ကိုင္ေစခဲ့တယ္။ (ဒီေနရာမွာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ေကာ္လာျဖဴ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ဖုိ႕ ပညာေရး မျပည့္စံုဘူး ဘာဘာညာညာ ျငင္းခ်က္ထုတ္လုိသူမ်ားကုိ ျပန္လွန္မျငင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေၾကျငာခ်က္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့ ဘြဲ႕ရေတြအေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။)

ဒီေနရာမွာ တခုသတိထားမိဖုိ႕က အိမ္ေဖာ္ပြဲစားဆုိတာ စင္ကာပူအစုိးရဆီမွာ စနစ္တက် မွတ္ပံုတင္ၿပီးမွ လုပ္ရတာ။ အိမ္ေဖာ္ကုိ အိမ္ကုိေခၚထားခ်င္တဲ့ အိမ္ရွင္ (အလုပ္ရွင္) ဆုိတာကလဲ ဒီတုိင္းေခၚလုိ႕မရပဲ အစုိးရဆီမွာ အိမ္ေဖာ္ကုိ ဘယ္လုိ ဆက္ဆံရမယ္၊ ဘယ္လုိထားရမယ္၊ ဘာေတြခုိင္းခြင့္ရွိၿပီး ဘာေတြ ခုိင္းလုိ႕မရဘူးဆုိတာေတြကုိ စာေမးပြဲေျဖၿပီးမွ ေခၚခြင့္ရတာ။ ဒီအမ်ိဳးသမီး မေပ်ာ္ဘူးဆုိတာကုိ ဘာလုိ႕ အိမ္ေဖာ္ပြဲစားက မစစ္ေဆးသလဲ။ တကယ္လုိ႕ abuse ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ အိမ္ရွင္ (အလုပ္ရွင္) ကုိ ဘာလုိ႕ တရားမစြဲသလဲ။ ဒါေတြဟာလဲ professional မပီသတဲ့ အျပဳအမူေတြျဖစ္တယ္။ ဘက္လုိက္မႈ၊ တရားမမွ်တမႈေတြရဲ႕ သေကၤတေတြျဖစ္တယ္။ တာ၀န္မဲ့တာပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ တုိက္ေပၚက တြယ္ဆင္းတယ္လုိ႕ သိရပါတယ္။ တံခါးက ထြက္လုိ႕ရရင္ တုိက္ေပၚက တြယ္မဆင္းဘူး။ ဒီအခ်က္ဟာ သူ႕ကုိ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတယ္ဆုိတာကုိ ျပသၿပီး လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ တရပ္လဲျဖစ္တယ္။ (အိမ္ေဖာ္ပြဲစားမ်ား အိမ္ေဖာ္ကုိ ေသာ့ခတ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ရန္ အခြင့္အာဏာရွိသည္လုိ႕ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ ရွိမယ္မထင္ဘူး။)

ဒီကိစၥကုိ ျမန္မာ့အသုိင္းအ၀ုိင္းက အေလးအနက္ထားၿပီး ေနာက္ေနာင္ ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး မျဖစ္ပြားရေအာင္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန အေျဖရွာသင့္တယ္လုိ႕ ေလးေလးနက္နက္ တုိက္တြန္းပါတယ္။ ကၽြန္းဆြယ္ပလာဇာ (Peninsula Plaza) က ျမန္မာဆုိင္ရွင္တစ္ေယာက္ကုိ အလြတ္သေဘာ ေမးျမန္းရာမွာ ရလာတဲ့ အလုပ္ပြဲစားရဲ႕ အျပစ္ေတြကုိ ဖံုးဖိတဲ့ အေျဖေလးနဲ႕ ေၾကျငာခ်က္ကုိ ရုပ္သိမ္းလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီ ေကာင္မေလးကုိက ရြတာ။ ေရာက္တာမွ တလမျပည့္ေသးဘူး။ အိမ္ရွင္က ပံုစံေပးေတာ့ သူစိတ္ညစ္တယ္ေနမွာေပါ့။ (ေဘာ္ေက်ာ့ေနလုိ႕မွ မရတာေလ၊ ဖိလစ္ပုိင္ေတြက ျမန္မာေတြလုိမပ်င္းဘူး။ အလုပ္လုပ္တာ ေတာ္တယ္။) အဲဒါနဲ႕ မေပ်ာ္ဘူးဆုိေတာ့ ေနာက္ Agent ဆီမွာ လာထားတာ။ အဲဒါကုိ ရြစိတက္ၿပီး သူထြက္ေျပးတာေလ။ အ၀တ္ေတြကို ဆက္ၿပီး တြယ္ဆင္းေတာ့ အေပၚမွာ ခ်ည္ထားတဲ့ တုိင္က ျပဳတ္ေတာ့ က်ေသေရာ။ (အလုပ္ကုိ လက္ေၾကာတင္းေအာင္က မလုပ္ခ်င္ဘူး။) အဲဒါနဲ႕ အကုန္ရႈပ္ကုန္ေရာ။

UMDH ျဖင့္ မွတ္ဥာဏ္ယုိေပါက္မ်ားကုိ ရွာေဖြျခင္း

ေအာက္ပါ post ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ Intel® Core™2 Duo E6550 @2.33 GHz, DDR 2 1GB x 4, Microsoft Windows XP Professional Service Pack 2 တပ္ဆင္ထားေသာ ၃၂ ဘစ္ စက္တြင္သာ စမ္းသပ္ထားၿပီး ျဖစ္ၿပီး ေရးသားခ်ိန္တြင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ တိက် မွန္ကန္ေစရန္ ႀကိဳးစားထားေသာ္လည္း post ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ား၏ မွန္ကန္တိက် မွီခုိႏုိင္စြမ္းကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲမွ အာမမခံပါ။ သံုးစြဲျခင္းေၾကာင့္ တစံုတရာ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈ ျဖစ္ပြားလာပါက သံုးစြဲသူ၏ တာ၀န္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ အသိေပးအပ္ပါသည္။ 

Pointer Arithmetic အသံုးျပဳေသာ အစီအစဥ္ (Program) မ်ားကုိ ေရးသားရာတြင္ ျဖစ္တတ္ေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္မွာ ရယူထားေသာ မွတ္ဥာဏ္ (memory) ေနရာ (space) မ်ားကုိ ျပန္လည္စြန္႕လႊတ္ျခင္း (deallocation) မျပဳမိသည့္အခါ အပံု (heap) ထဲတြင္ မွတ္ဥာဏ္ေနရာလြတ္ ကုန္ခမ္း သြားတတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အမႈိက္သိမ္းစနစ္ (Garbage Collection System) မပါရွိသည့္ C/C++ ကဲ့သုိ႕ေသာ ဘာသာစကားမ်ားတြင္ အဆုိပါ ျပႆနာသည္ ေကာက္ရုိးပံု အပ္ေပ်ာက္သလုိ ရွာရခက္ေသာ ျပႆနာ တစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ Windows NT Platform (Windows NT, Windows 2000, Windows XP and Windows Vista) တြင္ အဆုိပါ ျပႆနာကုိ အေျဖရွာႏုိင္ရန္အတြက္ UMDH ဟုေခၚေသာ အစီအစဥ္တစ္ခုကို Microsoft မွ အခမဲ့ ျဖန္႕ျဖဴးေပးထားရာ ယခုေဆာင္းပါးငယ္တြင္ အဆုိပါ အစီအစဥ္ကုိ အသံုးျပဳပံု အဆင့္ဆင့္ကုိ ေရးသားရွင္းလင္းမည္ ျဖစ္ပါသည္။ 

UMDH သည္ Debugging Tools for Windows package တြင္ပါ၀င္ေသာ အစီအစဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၄င္းကုိ အသံုးျပဳရန္အတြက္ အဆုိပါ package ကုိ အရင္ဆံုး download လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ မိမိ အသံုးျပဳမည့္ စနစ္ႏွင့္ ကိုက္ညီရာကုိ ေရြးခ်ယ္ရန္ သတိျပဳပါ။ ထုိ႕ေနာက္တြင္ Windows Symbol Package ကုိ download လုပ္ရယူရမည္ျဖစ္သည္။ Symbol Package ကုိ ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ မိမိ debug လုပ္မည့္ အစီအစဥ္ကုိ အသံုးျပဳမည့္ စက္ေမာင္းႏွင္စနစ္ (Operating Systems) ႏွင့္ကုိက္ညီရာကုိ ေရြးခ်ယ္ရမည္ျဖစ္သည္။ (စက္တလံုးတည္းတြင္ debug လုပ္မည္ဆုိပါက အဆိုပါစက္၏ ေမာင္းႏွင္စနစ္ကုိသာ ေရြးပါ။) 

အထက္ပါ အေပ်ာ့ထည္မ်ားကုိ ထည့္သြင္းၿပီးပါက သင္၏ စက္ေမာင္းႏွင္စနစ္ကုိ debug mode ျဖင့္ စႏႈိး (boot) ပါ။ Windows XP Professional တြင္ My Computer ကုိ ညာကလစ္ျဖင့္ ႏွိပ္ပါ။ Properties ကုိေရြးပါ။ Advanced tab ကုိ သြားပါ။ Startup and Recovery Setting ကုိ ႏွိပ္ပါ။ Edit ကုိ ႏွိပ္ပါ။ သင္၏ စက္ေမာင္းႏွင္စနစ္ စာေၾကာင္း ေဘးတြင္ "/debug" ဟုျဖည့္သြင္းပါ။ (ဥပမာ …\WINDOWS="Microsoft Windows XP Professional" /fastdetect /debug အခ်ိဳ႕ကမူ ထုိစာေၾကာင္းကို ၂ ေၾကာင္းကူးၿပီး တစ္ခုတြင္ "/debug" ဟု ထည့္သြင္းတတ္သည္။)

ထုိ႕ေနာက္ System Path Variable ကုိ UMDH (ႏွင့္ Debugging Tools for Windows) ထည့္သြင္းထားေသာ လမ္းညႊန္ (Directory) သုိ႕ ေျပာင္းေပးပါ။ My Computer ကုိ ညာကလစ္ႏွိပ္ၿပီး Properties ကုိေရြးပါ။ Advanced tab ကုိသြားပါ (အထက္ပါအတုိင္းတူတူပင္ျဖစ္သည္။) Environment Variables ကုိ ႏွိပ္ပါ။ System variables မွ path ကုိရွာၿပီး UMDH ရွိရာ လမ္းညႊန္ကုိ ဆီမီး ၉ လံုး (semi-colon) ခံၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ထည့္သြင္းပါ။ အားလံုးကုိ အုိေကႏွိပ္ပါ။ စက္ကုိ restart လုပ္ပါ။ 

စက္ျပန္တက္လာလွ်င္ _NT_SYMBOL_PATH ဟုေခၚေသာ Environment Variable ကုိ သင္ Symbol ထည့္သြင္းထားခဲ့ေသာ လမ္းညႊန္သုိ႕ ေျပာင္းေပးရမည္ျဖစ္သည္။ set _NT_SYMBOL_PATH=SRV*c:\Windows\Symbols ဟု အမိန္႕ေပးပါ။ (Symbol မ်ားကုိ အျခား လမ္းညႊန္သို႕ ထည့္သြင္းမိလွ်င္ c:\Windows\Symbols အစား အဆုိပါလမ္းညႊန္၏ လမ္းေၾကာင္းကုိ ျဖည့္သြင္းပါ။) သင့္ အစီအစဥ္အတြက္ gflags ကုိ ခ်ိန္ေပးရန္အတြက္ "gflags /i yourprogram.exe +ust" ဟု အမိန္႕ေပးပါ။ UMDH သံုးစြဲရန္ အသင့္ျဖစ္ပါၿပီ။ 

သင္၏ အစီအစဥ္ကုိ မွတ္ဥာဏ္ယိုေပါက္ (memory leakage) မျဖစ္ခင္ အေနအထားတြင္ ရပ္တန္႕ေစ၍ (breakpoint ေပးလုိက္လွ်င္ အလြယ္ဆံုးျဖစ္သည္) umdh –p:<your_program_process_id> -f:<logfile1_path_with_ext> -g ဟု အမိန္႕ေပးပါ။ (Process Id ကုိ သိရန္အတြက္ tlist ဟု အမိန္႕ေပး၍ ၾကည့္ရႈႏုိင္ပါသည္။) ထုိ႕ေနာက္တြင္ မွတ္ဥာဏ္ယုိေပါက္ အၿပီးေလာက္ဟု ထင္ေသာေနရာသုိ႕ ေရာက္သည္အထိ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေစပါ။ umdh –p:<your_program_process_id> -f:<logfile2_path_with_ext> -g ဟု ထပ္မံအမိန္႕ေပးပါ။ 

ယခု သင္၏ အစီအစဥ္ရွိ မွတ္ဥာဏ္ယုိေပါက္မတုိင္မီႏွင့္ မွတ္ဥာဏ္ယိုေပါက္အၿပီး မွတ္ဥာဏ္အသံုးခ်မႈဆုိင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား logfile1 ႏွင့္ logfile2 တုိ႕တြင္ သိမ္းဆည္းၿပီး တည္ရွိေနပါၿပီ။ အဆုိပါ file မ်ားကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရႈရန္အတြက္ umdh –d –v –l <logfile1_path> <logfile2_path> ဟု ႏွိပ္ပါက အဆုိပါ အစီအစဥ္ ေနရာ ၂ ခုၾကား ရယူထားၿပီး ျပန္မစြန္႕လႊတ္ရေသးသည့္ မွတ္ဥာဏ္ေနရာမ်ားကုိ ေတြ႕ရွိရပါလိမ့္မည္။ ("> <text_file_path>" ဟု အမိန္႕ေနာက္တြင္ ျဖည့္သြင္းၿပီးမွ အမိန္႕ေပးလွ်င္ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေပၚလာမည့္ အေျဖမ်ားကုိ အဆုိပါ text_file_path တြင္ ေရးသားေပးပါသည္။) 

ဥပမာ

+ 4132 ( 4132 - 0) 1 allocs    BackTraceD3

+ 1 ( 1 - 0)    BackTraceD3    allocations

    (blar blar blar)

    MSVCR80D!fprintf+0000029C (f:\rtm\vctools\crt_bld\self_x86\crt\src\fprintf.c, 70)

    YourProject!leakyFunction+000005EB (d:\leaky.cpp, 325)

    (blar blar blar)

    kernel32!RegisterWaitForInputIdle+00000049

ဟုေတြ႕ရွိရပါက မွတ္ဥာဏ္ မွတ္တမ္း ၂ ခုအၾကားတြင္ leakyFunction (leaky.cpp မွ လိုင္းအမွတ္ ၃၂၅) မွ မွတ္ဥာဏ္ ၄၁၃၂ ဘုိက္ရယူထားၿပီး ျပန္မစြန္႕လႊတ္ရေသးသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရပါလိမ့္မည္။ 

စာရႈသူ မိတ္ေဆြမ်ား မွတ္ဥာဏ္ယိုေပါက္မ်ားျဖင့္ ေခါင္းကိုက္ရျခင္း ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းပါေစ။ 

ခ်င္းျပည္နယ္ ၾကြက္ (အငတ္) ေဘး

ႏွစ္ ၅၀ မွာ တခါ ေပၚေပါက္လာတတ္တယ္လုိ႕ ေဒသခံ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားေတြ ယံုၾကည္ထားတဲ့ ၾကြက္ေဘး (အငတ္ေဘး) ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ စတင္ က်ေရာက္လုိ႕လာပါၿပီ။ အဲဒီ ၾကြက္ေတြဟာ ရာစုႏွစ္ တစ္ခုမွာ ၂ ခါ ပြင့္/သီးေလ့ရွိတဲ့ ၀ါးပင္တစ္မ်ိဳးရဲ႕ အပြင့္နဲ႕ အေစ့ေတြကုိ စားသံုးဖုိ႕ အုပ္စုလုိက္ ေရာက္လာၾကၿပီး ရြာသားေတြရဲ႕ စားနပ္ရိကၡာေတြကုိ အလြတ္မေပးပဲ ဖ်က္ဆီးတတ္တယ္လုိ႕ ေဒသခံေတြက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ The Straits Times သတင္းစာမွ ေဖာ္ျပခ်က္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပအပ္ပါတယ္။

LONDON - AFTER the fury of Cyclone Nargis, a new disaster is looming in Myanmar: Packs of rats that swarm through the hills once every 50 years to consume everything in their path, a British newspaper reported yesterday.

The latest human disaster is unfolding in the jungle-covered mountains of Chin state, far to the north of the Irrawaddy delta where 134,000 people died last month, the Daily Telegraph said.

The plague of rats happens twice a century, when bamboo forests produce flowers and seeds, then wither and die for five years in a phenomenon known locally as mautam, or bamboo death.

Villagers believe the bamboo seeds are a kind of aphrodisiac for the rodents, whose numbers explode until all the seeds have been eaten. Then they turn on villagers' rice stocks, stripping ripening corn and paddy in the fields.

The regime's generals will permit no food aid or humanitarian workers into affected areas in a repeat of their callous refusal last month to permit emergency aid sitting in foreign ships off Myanmar's coast to be distributed to cyclone survivors, the newspaper said on its website.

Exiled Chin leaders say villagers who are too weak to flee over the border into India have already begun to die. They fear thousands more now face a lingering death in the deep bamboo forests where most of the state's million-strong population of Christian tribal people live.

The Chin is one of Myanmar's many minority ethnic groups.

Ms Cheery Zahau, 27, from the Women's League of Chinland, met British Prime Minister Gordon Brown in London this week to ask for help.

She said: 'The reports that are trickling out to India are heartbreaking. They tell of dehydrated children dying of diarrhoea and the poorest and weakest being left behind as stronger villagers start to escape over the border to where there is food.'

ျမန္မာ့နည္း၊ ျမန္မာ့ဟန္ ေနာက္ဆက္တြဲ

ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ၏ စိတ္ခ်ရေသာ သတင္းေပးမ်ား၏ ေထာက္လွမ္းခ်က္အရ လူဆုိးဂိုဏ္းဆန္ဆန္ ခ်က္လက္မွတ္ျပ၍ ျမန္မာတုိ႕၏ ဂုဏ္သိကၡာကုိ က်ဆင္းေစခဲ့ေသာ (မူရင္းရုပ္သံကုိၾကည့္ရႈရန္) မ်ိဳးေအာင္သည္ ႏြားေက်ာင္းသား ေသနတ္သမားမ်ား ႀကီးစုိးခဲ့ရာျဖစ္ေသာ တကၠဆက္ျပည္နယ္ ေအာ္စတင္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ အဆုိပါျပည္နယ္သည္ အေမရိကန္ျပည္နယ္မ်ားတြင္ အိမ္ယာေျမေစ်း အသက္သာဆံုး ျပည္နယ္ျဖစ္ၿပီး ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၄င္းျပည္နယ္မွ အိမ္တစ္လံုးသည္ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပည္နယ္မွ အလားတူ အိမ္တစ္လံုးေစ်း၏ ၃ ပံု ၁ ပံုေအာက္သာ ရွိေၾကာင္းလဲ ေလ့လာေတြ႕ရွိရပါေၾကာင္း ေရႊပြဲလာတုိ႕ သိရွိေစရန္ ေၾကျငာအပ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သည္းလႊာ

ကၽြန္ေတာ္ အထက္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ဦးသူ ေက်ာင္းသြားေဖာ္ မမနဲ႕ ခဏေ၀းသြားတယ္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုသြားဖုိ႕ ျမန္မာ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္မ်ားအသင္းက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကုိ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ သင္တန္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္သည္းလႊာေလး သူမကုိစေတြ႕တယ္။ သူမဟာ မမထက္ အမ်ားႀကီး ငယ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာ့ အသက္ႀကီးလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္က ‘မ’လုိ႕ပဲ ေခၚပါတယ္။

‘မ’ဟာ မမနဲ႕ ေဆြနီးမ်ိဳးစပ္ေတာ္တာမုိ႕ မမလုိပဲ အရမ္းကုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းမပ်ိဳကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ မမလုိ အခ်ိဳးအဆစ္ ေျပျပစ္တဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းေတြ မရွိေပမဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၿပံဳးတတ္တဲ့အျပင္ မမလုိပဲ သိမ္ေမြ႕နက္ရႈိင္းၿပီး နားလည္ရခက္တဲ့ အသည္းႏွလံုးကုိလဲ ပုိင္ဆုိင္ထားသူ ျဖစ္ျပန္ပါေသးတယ္။

‘မ’ကုိစေတြ႕တဲ့ေန႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္အခုထိ မေမ့ေသးဘူး။ ‘မ’ကုိ ကၽြန္ေတာ္က ဟဲလုိလုိ႕ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အရွက္ႀကီးဟန္တူတဲ့ ‘မ’က ခ်က္ခ်င္းမေျပာပဲ ေကြ႕ပတ္ေနပါေသးတယ္။ သံုးခါေလာက္ ေတာင္းပန္တုိးလ်ိဳးၿပီးမွ ‘မ’က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဟဲလုိ လုိ႕ ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခ်စ္ဦးသူမမကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခဏေမ့သြားၿပီး ရင္ေတြခုန္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႕ ‘မ’ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္လာၿပီး သူမရဲ႕ စြဲမက္ဖြယ္ အလွအပေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူမအနားက မခြဲမခြာခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားပါေတာ့တယ္။ ထူးဆန္းတာက သူမနဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနရရင္၊ သူမနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကုိ သိေအာင္ လုပ္ေနရရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္၊ ထမင္းေမ့၊ ဟင္းေမ့ပါပဲ။ အဲဒီလုိ သူမနဲ႕ အေနနီးေလေလ၊ လူတကာမသိတဲ့ သူမရဲ႕ လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြကုိ ပုိၿပီး နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း သိလာေလေလ၊ သူမကုိ ပုိခ်စ္၊ ပုိၿပီး စံုမက္ ျမတ္ႏုိးလာေလေလပါပဲ။

မမေလာက္ မဟုတ္ေပမဲ့လဲ ‘မ’ဟာလဲ နယ္ပယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၀င္ဆန္႕သူကေလး တစ္ဦးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီဘက္ေခတ္ စီးပြားေရးနဲ႕ လူမႈေရး နယ္ပယ္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ‘မ’ဟာ အလြန္ပဲ အေရးပါ အရာေရာက္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးဘက္ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြမွာလဲ မမနဲ႕အတူ ၀ုိင္း၀န္း ကူညီတတ္သလုိ ရႈပ္ေထြးတဲ့ စာရင္းဇယားေတြနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္လဲ ကၽြမ္းက်င္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ခုိင္းေစရမဲ့ အလုပ္ေတြ အားလံုးအတြက္ ‘မ’ရဲ႕ အကူအညီ လုိအပ္တယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ လြန္မယ္ မထင္ပါဘူး။

စိတ္ေကာက္တတ္တာေတာ့ မမတုိ႕ အမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေမြးရာပါ ဗီဇမုိ႕လုိ႕ ‘မ’ဟာလဲ စိတ္ေကာက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ေပါ့။ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့တယ္ဆုိေပမဲ့ သူမနဲ႕ အလုပ္လုပ္ရာမွာ သတိလက္လြတ္ ေပါ့ေပါ့ဆဆမ်ား လုပ္ခဲ့မိရင္ တညလံုး အိပ္မရေအာင္ ကဂ်ီကေဂ်ာင္ လုပ္ရာမွာ မမထက္ မညံ့ပါဘူး။ ေပါ့ဆတဲ့လူကုိ အျပစ္ေပးရာမွာလဲ တစ္ညမက၊ ႏွစ္ညမက၊ ညစဥ္ရက္ဆက္ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ရက္စက္လြန္းတာကေတာ့ မမထက္ေတာင္ သာသြားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ သူမရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ အၿပံဳးနဲ႕ ခြင့္လႊတ္မႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ တပ္မက္ဖြယ္ အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ သူမအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ၾကာရွည္ေလးျမင့္ စိတ္မဆုိးႏုိင္ပါဘူး။

‘မ’ဟာ ဘာသာစကားမ်ိဳးစံုကုိ တတ္ေျမာက္ၿပီး နယ္ပယ္အသီးသီးက ပညာရွင္အသီးသီးနဲ႕ လုိက္ဖက္ညီမဲ့ ဘာသာစကားကုိလဲ ေျပာပါတယ္။ သူမဟာ အပုိသိပ္မေျပာပဲ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အစီအစဥ္နဲ႕ ပတ္သက္တာကုိပဲ တံုးတိတိ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ တံုးတိတိ ေျပာတတ္လုိ႕ ‘မ’ေျပာတဲ့ စကားေတြကုိ နားလည္ဖုိ႕ခဲယဥ္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ‘မ’နဲ႕ တြဲဖက္အလုပ္လုပ္သူေတြက မွတ္ခ်က္ေတြ ထည့္ထည့္ေျပာေပးရေလ့ ရွိပါတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ ‘မ’ဟာ သူေျပာတာကုိ သာမာန္လူေတြ ပုိနားလည္ရလြယ္ကူေအာင္ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြနဲ႕ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ေျပာတာ မ်ားလာပါတယ္။

ၾကားမိတာကေတာ့ ေဒၚနယ္လ္နပ္ ဆုိတဲ့လူက ‘မ’ရဲ႕အေၾကာင္းကုိ အတြဲ ၇ တြဲပါ စာအုပ္ေရးသားဖုိ႕ ႀကံစည္ထားပါသတဲ့ (အခုေတာ့ ၅ တြဲပဲ ေရးၿပီးေသးတယ္ဆုိပဲ)။ အားတဲ့တစ္ေန႕မွ အဲဒီစာအုပ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ရွာဖတ္ရဦးမယ္။ မနက္ျဖန္မနက္က်ရင္ေတာ့ ‘မ’နဲ႕ အတူတူ မနက္စာ စားရမွာမုိ႕ ေစာေစာအိပ္ပါေတာ့မယ္ဗ်ိဳ႕။

ေလ(ေလွ်ာ)တတ္လုိ႕ ေရာ(ေပး) ရပါသည္ (ေသျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ)။

၀င္ကစြပ္အမည္ခံ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ေသျခင္း ကုိဖတ္အၿပီးမွာ ေအာက္ပါ parody ကုိေရးပုိ႕လာတဲ့အတြက္ ေဖာ္ျပလုိက္ရပါတယ္။ (ေနာင္မ်ားမွာလဲ အျခားသူမ်ားက ေပးပုိ႕ေသာ စာမ်ားကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ ၏ မူမ်ားႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ စစ္ေဆးၿပီး ေဖာ္ျပေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိစာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အရႈပ္အေထြးမ်ားတြင္ ေရးသားေပးပုိ႕သူကသာ တာ၀န္ယူရမည္ျဖစ္ၿပီး ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ တြင္ တစံုတရာ တာ၀န္မရွိေစရ။)

ကိုေလာ႐ွည္လိုေတာ႕
Princeton ရဲ႕ေလညွင္းခံဖုိ႕ကို
ေတြးမိဘို႕ေနေနသာသာ
အ၊ထံု၊ပါရမီကမ်ားေတာ႕
Princeton ဘယ္ေနမွန္းမသိသူတစ္ေယာက္ပါ။

ေလျပင္းဒါဏ္ အဖ်ားခတ္ခံခဲ႕ရေသာ လိွဳင္သာယာ၏ မုန္တိုင္းမဝင္မီ ရက္ ၄၀၀ ေက်ာ္က ေလညွင္းေလသင္းမ်ားကိုေတာ႕ ႐ွဴခဲ႕၊ ခံစားခဲ႕ဘူးပါတယ္။

တစ္ခုေသာခန္းမမ်ားရဲ႕ အဝင္ဝမွာ ....
ပညာ႐ွင္ေတြလဲပါေကာင္းရဲ႕၊
ေခါင္း႐ြက္ဗ်ပ္ထိုးေစ်းသည္ေတြလဲ ပါေကာင္းရဲ႕၊
"ဆန္ေစ်းတက္တာ ဒို႕အလုပ္လား၊
ဒို႕မွာ မနက္စာအတြက္ ေပါင္မုန္႕ကိုေတာင္မွ မနည္းနပ္မွန္ေအာင္
Singapore ကေန မွာစားေနရတာ၊
ဒါေတာင္ တေလာက မုန္တိုင္းေၾကာင္႕
ေလယာဥ္ မဆင္းနိုင္လို႕ ျပတ္သြားတဲ႕ခဏ
Singaporre ေပါင္မုန္႕နဲ႕ႀကီးလာတဲ႕ ေျမးမကို
Europe က မွာထားတဲ႕ Cheese Cookie နဲ႕
မနည္းေခ်ာ့ၿပီး ေကၽြးလိုက္ရတယ္"လို႕ ေျပာေလ႕႐ွိသူေတြလဲပါေကာင္းရဲ႕၊
မနက္ အလုပ္သြားခါနီး၊ လမ္းစရိတ္မ႐ွိလို႕ ထမင္းခ်ိဳင္႕ကို မိဘေမတၱာမွာခဏထား၊
ရလာတဲ႕ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးေလးထဲက ဆန္ဝယ္ဖုိ႕ရယ္လို႕ခ်န္၊
တစ္ေၾကာင္းစာ စရိတ္နဲ႕ အိတ္စုတ္ကို လြယ္ၿပီး အထြက္မွာ
ညေနက်ရင္ သဇင္မင္းက ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဝယ္လာခဲ႕မယ္၊
ထမင္းသာခ်က္ထား၊ စားၿပီး ၉နာရီခဲြက်ရင္
မေန႕က ေဒြးကား ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို သီဟတို႕႐ုံမွာ သြားၾကည္႕ရေအာင္လို႕ေျပာၿပီး
အလုပ္ကို ရနိုင္ဖုိ႕ တပ္ထိပ္က စုရပ္ဆီသို႕ ကားက်ပ္က်ပ္ကို တြယ္စီးသြားတတ္သူနဲ႕
သူ႕အိမ္သူအိမ္သားမ်ားလဲ ပါေကာင္းရဲ႕၊
ထိုထိုလူမ်ား ဆိုင္ရာခန္းမ အသီးသီးေ႐ွ႕မွာ၊ အထဲမွာ၊
လည္တဆန္႕ဆန္႕နဲ႕ ေမ်ွာ္ေနတတ္တာက ....

ေမ်ွာ္ရင္းတန္းလန္း အဝင္ဝကိုၾကည္႕ကာ ျဖစ္နိုင္တယ္၊ မျဖစ္နိုင္ဘူး ျငင္းတတ္ၾကပါေသးသည္။
တခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ္နွင္႕မဆိုင္ပါဘဲ၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ႏွစ္မူးတစ္ပဲေလာက္ဆိုင္ကာ၊ တခ်ိဳ႕က်လည္း လုံးလုံးဆိုင္၍
တိုးတိုးႀကိတ္ႀကိတ္ တမ်ိဳး၊ ဖြာေလာင္ဖြာေလာင္တဖုံ၊ စဥ္းစားေတြးေန ေျပာေနတတ္ၾကတာကေတာ႕
“ဒီကျပန္ရင္ဆက္႐ွင္းရဦးမယ္၊ ျပႆနာေတြကို၊….. “

တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းသိေနလို႕၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကလည္းရမ္းသမ္း၍၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းဘာမွ မသိ၊ မထင္၊ မေတြးထား ေသာ္လည္း၊ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နွင္႕ေပါ႕။
ခဏၾကာေတာ႕လာၿပီ၊ လာၿပီ၊ ၾကည္႕ၾက၊ ၾကည္႔ၾက၊
မဆိုင္တဲ႕သူေတြ ေဘးဖယ္ပါဆိုတာလဲပါရဲ႕၊ (မဆိုင္မွျဖင္႕ေရာက္ေတာင္မလာဘူး ဟုေတၼးမိပါေသးသည္။)
ကန္ေတာ႔ၾက၊ ကန္ေတာ႔ၾက၊ ဆိုတဲ႕အသံနဲ႔အတူ
ျပင္းထန္စြာ ငို႐ိွဳက္သံ
ရင္ဘတ္ထုသံ
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလူးလိွမ္႕သံ
နွပ္ညွစ္သံ
တက္သြားၿပီ
လုပ္ၾကပါဦး
႐ွဴေဆးေပး
ဟဲ႕ဟဲ႕ေျခေထာက္ေတြကိုဆန္႕ေပးပါဟဲ႕
ယပ္ခတ္ေပးၾကပါဦး
ဝိုင္းအံုမေနၾကပါနဲ႕ ေလရေအာင္
တင္းမထားနဲ႕ေလ
လုပ္ခ်လိုက္ အားပါးတရ
ဒါေနာက္ဆုံးပဲ
စိတ္ေလ်ာ႕မွေပါ႕ကြယ္
က်န္တဲ႕သူေတြအတြက္အားတင္းထားမွေပါ႕
ေၾကးစည္သံနဲ႕အတူ
ဖိနပ္သံမ်ားနွင္႕အတူ
ယခင္က ေဖာ္ျပခဲ႕ေသာ အသံမ်ား၊
မေဖာ္ျပခဲ႕ေသာ အသံမ်ား၊
လဲၿပိဳသံမ်ား
တြဲေခၚသံမ်ား……..
ေလာကထဲကို ဝင္လာတုန္းက လူသံုးေယာက္ထက္မနည္း ႐ွိသည္႕အခန္းငယ္အတြင္း ဆူညံမွဳကိုလုပ္ခဲ႕သူဟု အမွတ္အေတးထားကာ
နားရွိပါလ်က္ မၾကားနိုင္တဲ႕ဘဝမွာ ေတာင္ ေနာက္ဆုံးႀကိမ္ပဲ ဆိုၿပီး လက္စားေခ်တာလား ေလာရယ္။
မွားသြားလို႕ပါ။
ေလာက ရယ္။

၀င္ကစြပ္

မိတၱဗလ ဋီကာ

၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ေလာက္မွာ စာေရးသူ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ရပါတယ္။ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ဘ၀ကုိ ေျပာင္းလဲေစသူ စာေရးဆရာ/ဘ၀ေနနည္း သင္ၾကားသူ ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီရဲ႕ How to Win Friends and Influence People ဆုိတဲ့ စာအုပ္ပါ။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ၿပီး တကမၻာလံုးမွာ အုပ္ေရ ၁၅ သန္းေက်ာ္ ေရာင္းခ်ၿပီးတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ဟာ ထင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေရးထားတာ မဟုတ္ပဲ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ အသံုးတည့္ေၾကာင္းကုိ စာေရးဆရာ (ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ) က ဥပမာေတြ အမ်ားအျပားေပးလုိ႕ ေရးသားထားပါတယ္။ စာေရးသူ (ေလာရွည္) ကုိယ္တုိင္ စမ္းသပ္ၾကည့္ရာမွာလဲ ဒီစာအုပ္ပါ နည္းလမ္းမ်ားဟာ ထိေရာက္တယ္လုိ႕ ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ စာအုပ္ပါနည္းလမ္းမ်ားရဲ႕ အသံုး၀င္ ထိေရာက္ႏုိင္စြမ္းကို တုိင္းတာဖုိ႕ ေနာက္ထပ္ စမ္းသပ္မႈ တခ်ိဳ႕လုပ္ဖုိ႕ ဆက္လက္ စဥ္းစားေနပါတယ္။

ဒီစာအုပ္မွာ အပုိင္း ၄ ပုိင္းပါၿပီး တပုိင္းစီရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။

အပုိင္း (၁) လူသားမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ျခင္း

၁။ ေ၀ဖန္၊ အျပစ္တင္၊ အျပစ္ဆုိ၊ ေစာဒကတက္ျခင္းကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
၂။ ရုိးရုိးသားသား အမွန္အတုိင္း (ဖားတာ၊ မ်က္ႏွာလုပ္တာ မပါပဲ) ခ်ီးက်ဴးပါ။
၃။ တျခားသူ၏ ဆႏၵကုိ သိျမင္ပါ။

အပုိင္း (၂) လူေတြ သင့္ကုိ ႏွစ္သက္ေစရန္ လုပ္နည္း ၆ မ်ိဳး

၁။ သင့္မိတ္ေဆြမ်ား၏ ျပႆနာႏွင့္ လုိအင္တုိ႕ကုိ သိပါ၊ စိတ္၀င္တစား ဂရုတစုိက္ရွိပါ။ သင့္ေစတနာကုိ ျပသပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၃ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။)
၂။ ၿပံဳးပါ။
၃။ သင့္မိတ္ေဆြမ်ား၏ အမည္ကုိ မေမ့ပါေစနဲ႕။
၄။ မ်ားမ်ား (ဂရုတစုိက္) နားေထာင္ပါ။ တဘက္သားကုိလဲ ေပးေျပာပါ။ နည္းနည္းပဲ ေျပာပါ။ (ကုိယ္ကခ်ည္း မေျပာပါနဲ႕)
၅။ သင့္မိတ္ေဆြ၏ အလုိဆႏၵမ်ားကုိ ေရွ႕တန္းတင္ ေျပာဆုိပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၃ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။)
၆။ သင့္မိတ္ေဆြကုိ အေရးေပးပါ။ သူသည္ သင့္အတြက္ အေရးပါသည္ဟု ခံစားရပါေစ။ (ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေစတနာပါပါလုပ္ပါ)

အပုိင္း (၃) သင္ေျပာတာ (ေတြးတာ) ကုိ လက္ခံေစျခင္း

၁။ အျငင္းပြားမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ (ထိပ္တုိက္ ရင္ဆိုင္ျခင္း မျပဳပါႏွင့္)
၂။ မင္း မွားေနတယ္ လုိ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါႏွင့္။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၁ ႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။)
၃။ သင္မွားေနလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ၀န္ခံ ေတာင္းပန္ပါ။
၄။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး (အျပဳသေဘာဆန္ဆန္) စေျပာပါ။ (ေတြ႕တာနဲ႕ စစ္ေၾကညာျခင္း မလုပ္ပါႏွင့္။ အပုိင္း ၃၊ အခန္း ၁ ႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။)
၅။ သင္ေျပာတာကုိ တဘက္သားက အရင္ ေထာက္ခံ (လက္ခံ) ေစပါ။ (၂ ဘက္လံုး လက္ခံမဲ့ စကားကေန စေျပာပါ)
၆။ တဘက္သားကုိ အမ်ားႀကီး ေပးေျပာပါ။ (အပုိင္း ၂၊ အခန္း ၄ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သည္။)
၇။ တဘက္သားအေနႏွင့္ သင္ေျပာတာ (ေတြးတာ) သည္ အမွန္အားျဖင့္ ၄င္း၏ အေျပာ (အေတြး) ျဖစ္သည္ဟု ထင္ပါေစ။ (ဒါဆုိ မျငင္းေတာ့ဘူး)
၈။ တဘက္သား၏ ရႈေထာင့္မွ ရုိးရုိးသားသား ေတြးျမင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၃ ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္သည္။)
၉။ တဘက္သား၏ အေတြးအျမင္တုိ႕ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာပါ။
၁၀။ မင္းက ဒီလုိ ယုတ္ညံ့တာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး၊ ငါယံုတယ္ဆုိၿပီး အႏုိင္ယူပါ။ (လူတုိင္း ျမင့္ျမတ္ေသာ သူရဲေကာင္းျဖစ္လုိၾကသည္။)
၁၁။ ခပ္မုိက္မုိက္ေလး ေျပာပါ။ (ခမ္းခမ္းနားနား ေျပာပါ။ ကမၻာနဲ႕ခ်ီၿပီး ေျပာပါ။)
၁၂။ စိန္ေခၚမႈကုိ ပယ္ခ်ပါ။ စမလုပ္ပါႏွင့္။

အပုိင္း (၄) ေခါင္းေဆာင္လုပ္နည္း - အျခားသူမ်ားကုိ မထိခုိက္/တုိက္ခုိက္ပဲ ေျပာင္းလဲေစျခင္း

၁။ ရုိးရုိးသားသား ခ်ီးက်ဴး၍စတင္ပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၂ ႏွင့္ ဆင္တူသည္။)
၂။ တဘက္သား၏ အမွားမ်ားကုိ မသိမသာ ေထာက္ျပပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၁ ႏွင့္ ဆင္တူသည္။)
၃။ တဘက္သားကုိ မေ၀ဖန္ခင္ မိမိအမွား (ယခင္၊ ယခု) ကုိ ေထာက္ျပေျပာဆုိပါ။
၄။ တုိက္ရုိက္ အမိန္႕မေပးပဲ ေမးခြန္းမ်ားသာေမးပါ။ (ဒီလုိေလး လုပ္သင့္တယ္ မထင္ဘူးလား စသည္)
၅။ တဘက္သားကုိ အရွက္မခြဲပါႏွင့္။ (ေခ်ာင္ပိတ္ ရုိက္ျခင္း မျပဳရ၊ ထြက္ေပါက္ေပးပါ။)
၆။ အေသးအဖြဲကအစ ခ်ီးမြန္းေျပာဆုိပါ။ (အပုိင္း ၁၊ အခန္း ၂ ႏွင့္ တူသည္။)
၇။ တဘက္သားကုိ ေလးစားပါ။
၈။ အားေပးစကားေျပာပါ။ အမွားကုိ ျပင္ရလြယ္သည္ဟု ထင္ရေအာင္ (ျပင္ခ်င္ေအာင္) အားေပးပါ။
၉။ သင့္စကားနားေထာင္လုိက္နာရသည္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

အဓိကအက်ဆံုးလုိ႕ စာေရးသူ (ေလာရွည္) ထင္တာကေတာ့ မွားေနၿပီဆုိၿပီး အျပစ္ေျပာ/ထိပ္တုိက္ေတြ႕တာကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆုိျခင္းနဲ႕ လူတကာကုိ ဂရုစုိက္ ေမတၱာထားျခင္းလုိ႕ပဲ ထင္ပါတယ္။ စာရႈသူမိတ္ေဆြမ်ား နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ဥာဏ္ရွိသလုိိ အသံုးခ်လုိ႕ရတဲ့ စာတအုပ္ျဖစ္လုိ႕ ၁၀ မွတ္မွာ ၉.၉ မွတ္ေပးလုိ႕ ညႊန္းဆုိလုိက္ရပါတယ္။ မိတၱဗလကုိ အသံုးျပဳလုိ႕ ေအာင္ျမင္မႈပန္းကို ဆြတ္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ သခင္ႏုႏွင့္ ေဖျမင့္တုိ႕ ျမန္မာဘာသာသုိ႕ ျပန္ဆုိဖူးေသာ စာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။

ႀကိဳးစားေနၾကေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၂ ဦး

ဧရာ၀တီတုိင္း လပၸတၱာၿမိဳ႕နယ္ မုန္တုိင္း ဒဏ္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူမ်ားကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္ သြားေရာက္အားေပးခဲ့ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုကၡသည္မ်ားကုိ ထုိင္ခုိင္းထားၿပီး သူက မတ္တပ္ရပ္လုိ႕အားေပးပါတယ္။ သူေျပာတဲ့စကားေတြထဲက ေကာက္ႏႈတ္ရရင္ ...

... မတတ္ႏုိင္ဘူးေပါ့ကြာ၊ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွလဲ တားလုိ႕မရဘူး။ ... ေသဆံုးသြားတဲ့လူေတြကလဲ သူ႕ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ... ေသေန႕ေစ့လုိ႕ ေသသြားရတာ။ ... အသက္ရွင္က်န္ခဲ့တဲ့လူေတြကလဲ ကံေကာင္းလုိ႕ က်န္ခဲ့တာ။ ... ႏိုင္ငံေတာ္ကလဲ (လုပ္ေပးမယ္) ... ကၽြန္ေတာ္လဲ ဧရာ၀တီသားပဲ။ ... (ရန္ကုန္မွာလဲ မင္းတုိ႕လုိပဲ ဆုိးတာပဲ) ... အ၀တ္အစား မရွိတဲ့လူဆုိ ေပးမယ္။ အမ်ားစာဆုိေတာ့ ေကာင္းခ်င္မွလဲ ေကာင္းမွာေပါ့။ ... (ေဘးမွ အရာရွိႀကီးက ကုိယ္ထူကုိယ္ထ လုပ္ၿပီး အစုအဖြဲ႕မ်ားဖြဲ႕ကာ ေခါင္းေဆာင္ေရြးထားရန္၊ အိမ္သာက်င္းမွအစ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္တူးၿပီး ထူေထာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀င္ေျပာသည္) ထမင္းစားဖုိ႕ ဇလံုက အစလုိမယ္၊ ေရေသာက္ဖုိ႕အတြက္ မတ္ခြက္က အစလုိမယ္၊ ပလတ္စတစ္ပံုးကအစလုိမယ္။ ထမင္းေကၽြးဖုိ႕ လက္ခုပ္နဲ႕ခံၿပီး စားလုိ႕မရဘူး။ ဒါေတြအကုန္လံုး ျပန္သြားတာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ အျမန္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ... အခုပစ္ထားတယ္လုိ႕ မထင္နဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကုိယ္တုိင္ကလဲ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ကေနၿပီး ... အျမန္ဆံုး လုပ္ေပးမယ္ ...

Channel News Asia ကထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ ဒီသတင္းမွာ တရုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၀မ္က်ားေပါင္က ငလ်င္ဒဏ္ခံ စိခၽြမ္းနယ္သား လူနာေတြကုိ အားေပးေနပံုကုိ (လူနာက လဲေလ်ာင္းလ်က္၊ သူကထုိင္လ်က္) ထုတ္လႊင့္သြားၿပီး သူတုိ႕ပါတီအေနနဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရးကုိ ဘယ္လုိလုပ္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာၾကားသြားပါတယ္။

... တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဒီေနရာကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မထားဘူး။ ငါတုိ႕ (ပိတ္မိေနတဲ့အထဲက) အသက္ရွင္က်န္ရစ္တဲ့လူေတြနဲ႕ ငလ်င္ဒဏ္ခံရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကုိ မရရေအာင္ ကယ္မယ္။ ၾကည္းေၾကာင္းနဲ႕ မလံုေလာက္လုိ႕ရွိရင္ ေလေၾကာင္းကေန ကယ္မယ္၊ ေဆးကုသမႈေပးမယ္။ ငါတုိ႕ ေလယာဥ္ေတြလဲ ထပ္ခ်ေပးဦးမယ္။ ...

ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၂ ဦးစလံုး သူတုိ႕ သိသမွ်၊ တတ္သမွ်နဲ႕ မွန္တယ္၊ လုပ္သင့္တယ္ ထင္တာကို အစြမ္းကုန္လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သိတာ တတ္တာေတြ တူခ်င္မွ တူမွာ ျဖစ္ေပမဲ့လဲ အားငယ္ေနသူေတြကုိ အားတက္ေအာင္၊ သူတုိ႕ အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႕ ဘာေတြလုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ သိရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေျပာေနပါတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕စကားေတြအရ သူတုိ႕ရဲ႕ ေစတနာကုိ အကဲခတ္ႏုိင္ပါတယ္။ စစ္သားနဲ႕ ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိေတာ့ အေျပာအဆုိက နည္းနည္း ကြာေနႏုိင္တာကုိ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ မွ်တတဲ့အျမင္နဲ႕ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္လုပ္ရမယ္လုိ႕ ခံယူတဲ့ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ လူ ၂ ဦးရယ္ပါ။ တရုတ္/ျမန္မာ ၂ ႏုိင္ငံက ဒုကၡသည္မ်ား အျမန္ဆံုး ပံုမွန္လူမႈဘ၀ကုိ ျပန္ရႏုိင္ၾကပါေစ (ဘယ္နည္းနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္) လုိ႕ စာေရးသူက ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ထမ္းေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ေျမာင္းဆယ္ေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္

မဇၥ်ိမမွ ေဆာင္းပါးရွင္/သတင္းေထာက္ ေအာင္သူၿငိမ္းေရးသားေသာ ေမလ ၁၁ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ရက္စြဲတပ္ သတင္းေဆာင္းပါး - ႀကိမ္မီးအံုး ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ... - တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ...

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ ကိုယ္တိုင္က သူ႔အလုပ္မဟုတ္။ ရဟတ္ယာဥ္အေပၚ ပစၥည္း ထမ္းတင္ေနျပန္သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ အျမင္တိုပံုကို ၾကည့္၍ မိမိ ေဒါသ ျဖစ္ေနရသည္။ ...

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ ေဆာင္ရြက္ရန္မွာ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီမ်ား ပိုမို မ်ားျပားစြာ ရရွိေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရဟတ္ယာဥ္ေပၚ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ ထမ္းတင္ေနရန္ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာျပည္သူမ်ား ကပ္ေဘးဒဏ္ သင့္ခံရသည့္ အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီရရွိေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ညီလာခံတရပ္ စည္းရံုး ေခၚဆိုႏိုင္ရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူကေတာ့ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မုိးမ်ား သည္းထန္စြာရြာသြန္းၿပီး အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေရမ်ား ေပါင္လည္အထိေရာက္သည္အထိ ျဖစ္ၿပီးခါစက ေျမာင္းဆယ္ရာတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကုိယ္တုိင္ လုိက္လံ အနီးကပ္ႀကီးၾကပ္ေနသည္ကုိ သတင္းမွာ ၾကည့္ခဲ့ရသည္ကုိ သတိရမိပါေသးေတာ့သည္။

၀က္ေျခေထာက္ဟင္းေအး ခ်က္နည္း

အေပၚကပံုက အေမေရးပုိ႕လာတဲ့ စာေလးက ျဖတ္ထားတာပါ။ ၀က္ေျခေထာက္ဟင္းေအး (ဟင္းတံု) လုိ႕ေခၚတဲ့ တံုတံုတံုတံုနဲ႕ ရွမ္းဟင္းေလးကုိ အားလပ္ရက္မွာ ခ်က္စားလုိသူမ်ားအတြက္ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား။
၀က္ေျခေထာက္ (ေရွ႕လက္) ၁ ေခ်ာင္း၊
၀က္ၾကြက္သားလံုးသား ၁ လံုး၊
ခရမ္းသီး (လတ္လတ္) ၁ လံုး၊
ခရမ္းခ်ဥ္သီး (အရြယ္ေတာ္) ၂ လံုး၊
ဆား အနည္းငယ္၊
ပဲငံျပာရည္ (က်ဲ) အနည္းငယ္၊
ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့စ္ အနည္းငယ္၊
ၾကက္သြန္ျဖဴ ၁ လံုး၊
ၾကက္သြန္နီ ၂ လံုး၊
ဆီ အနည္းငယ္၊

ပထမဆံုး ၀က္ေျခေထာက္နဲ႕ ၾကြက္သားလံုးသားကုိ ဆားပါေလရံု၊ ပဲငံျပာရည္ တဇြန္းနဲ႕ ေရခမ္းျပဳတ္ပါ။ ႏူးအိေပ်ာ့ၿပဲသြားတဲ့အထိ ျပဳတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳတ္ေနတုန္းမွာ ၾကက္သြန္ျဖဴအခြံခြာ ဓားျပားရုိက္ထားပါ။ ၾကက္သြန္နီကုိလဲ အခြံခြာ၊ လွီး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကုိလဲ လွီး၊ ခရမ္းသီးကုိ အခြံခြာ (မွားရုိက္တာမဟုတ္ပါ၊ ခရမ္းသီးကုိ အခြံခြာရပါမယ္) အတံုးေသးေသးေလးေတြ လွီးထားပါ။

၀က္သားေတြေပ်ာ့ၿပဲသြားၿပီဆုိရင္ အရုိးႏႊင္ၿပီး ေသးေသးေလးေတြ လွီးပါ။ ဆီအုိးတည္၊ ဆီပူရင္ ၾကက္သြန္ျဖဴ/နီကုိ ဆီသတ္ (ဆီထဲထည့္ေၾကာ္ဟု ဆုိလုိသည္)၊ အနံ႕ေလးေမႊးလာရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလွီးထားတာ အုိးထဲထည့္ပါ။ ခဏေမႊေပးရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး အရည္ေပ်ာ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဆားထည့္ပါ။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့စ္ကုိလဲ ထည့္ပါ။ ေရနဲနဲနဲ႕ ခရမ္းသီးလွီးထားတာပါထည့္ပါ။ ခဏေလာက္ထပ္ၾကာရင္ ခရမ္းသီးက ေပ်ာ့လာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လွီးထားတဲ့ ၀က္ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ ၀က္သားေတြ ထည့္ေမႊပါ။ ေရနည္းနည္းထပ္ထည့္ပါ။ အုိးကုိ မီးေအးေအးနဲ႕ (မီးသိပ္မျပင္းေစပဲနဲ႕) ထားၿပီး အဆက္မျပတ္ေမႊေပးပါ။

တျဖည္းျဖည္းပ်စ္လာတာကုိ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ အေတာ္အတန္ပ်စ္လာၿပီဆုိရင္ အုိးကို မီးေပၚကခ်။ အေအးခံပါ။ ေအးၿပီဆုိမွ ခြက္ေလးေတြထဲကုိထည့္၊ ေရခဲေသတၱာေအာက္ထပ္ (အေပၚထပ္မဟုတ္ပါ၊ ေအးတဲ့ေဒသမွာဆုိရင္ေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္စရာမလုိပဲ ဒီအတုိင္း စားပြဲေပၚ တင္ထားလဲ ရပါတယ္။ ခဲပါတယ္။) ထဲကုိ ထည့္။ ၃ နာရီေလာက္ၾကာၿပီဆုိရင္ စားလုိ႕ရပါၿပီ။ (နံနံပင္ေလးေတြ လွီးၿပီး ကပ္စားရင္ပုိေကာင္းပါတယ္။ ထမင္း သို႕မဟုတ္ ေပါင္မုန္႕နဲ႕ စားႏုိင္ပါတယ္။) ေအာက္မွာ ခ်က္ၿပီးသားပံုေလးပါ။

နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာ မိတ္ဆက္

ကမၻာအရပ္ရပ္မွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြ ၊ သုေတသန ဌာနေတြနဲ႕ ဓာတ္ခြဲခန္းအသီးသီးမွာ နည္းလမ္းစဥ္ (Algorithm) ေတြကုိ ေလ့လာၿပီး အသစ္ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြကို အေျပးအလႊား မွတ္ပံုတင္ (Patent လုပ္) ေနၾကပါတယ္ ။ နည္းလမ္းစဥ္ကုိ နည္းပညာ (Technology) တစ္ရပ္အျဖစ္ သတ္မွတ္လာၾကၿပီး Google, Miscosoft နဲ႕ Oracle စတဲ့ နည္းပညာ လုပ္ငန္းႀကီးေတြက နည္းလမ္းစဥ္ သုေတသနေတြမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ လုပ္လာတာေၾကာင့္ နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာ (Analysis of Algorithm) ရဲ႕ အေရးပါမႈဟာ က်ယ္ျပန္႕လာပါတယ္ ။ ဒီစာတမ္းငယ္မွာ နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာကုိ မိတ္ဆက္ေပးဖုိ႕ ေအာက္ပါပုစၧာေလးကုိ စဥ္းစားၾကည့္ပါမယ္ ။

ပုစၧာ ။ ။ အပင္တစ္ပင္ (Tree) တစ္ခုကုိ ေပးထားပါမယ္ ။ အဆစ္တစ္ခု (Node) တစ္ခုမွာ ကုိင္းခြဲ (Edge) ႏွစ္ခု ရွိပါမယ္ ။ ကပ္လ်က္ အဆစ္ ႏွစ္ခုရဲ႕ ဘယ္ကုိင္းခြဲနဲ႕ ညာကိုင္းခြဲက အဆစ္တစ္ခုထဲမွာ သြားဆံုပါမယ္ ။ အဆစ္တုိင္းမွာ တန္ဖုိးတစ္ခု တြဲလ်က္ရွိပါမယ္ ။ အျမစ္ (Root) ကေနၿပီး အရြက္ (Leaf) တစ္ခုကုိ သြားဖုိ႕ လမ္းတစ္ခုစီ (Path) ရဲ႕ တန္ဖုိးကုိ လမ္းတေလွ်ာက္က အဆစ္ေတြရဲ႕ တန္ဖုိးေတြေပါင္းလဒ္အျဖစ္ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ပါမယ္ ။ အနက္ - သုိ႕မဟုတ္ အျမင့္ - (Depth) ၂ သုိ႕မဟုတ္ ၂ ထက္ပုိတဲ့ အပင္ေတြမွာ အရြက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိမွာျဖစ္ၿပီး အရြက္တစ္ရြက္စီကုိ သြားဖုိ႕ လမ္းေၾကာင္းကလဲ ၁ ခု သုိ႕မဟုတ္ ၁ ခုထက္ ပုိမွာျဖစ္ပါတယ္ ။ ပံုကုိ ၾကည့္ပါ ။

ပံုမွာ အေပၚက ေျပာထားတဲ့ အပင္မ်ိဳး တစ္ပင္ကုိ ျပထားပါတယ္ ။ အဆစ္ေတြနဲ႕ အကုိင္းေတြကုိ စက္၀ုိင္းေတြနဲ႕ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြနဲ႕ ျပထားပါတယ္ ။ မ်ဥ္းထူနဲ႕ ျပထားတဲ့ လုိင္းေၾကာင္းက ဒီအပင္ရဲ႕ တန္ဖုိးအျမင့္ဆံုး လမ္းေၾကာင္းပါ ။ ေအာက္က ၂၅ ဆုိတာက အဲဒီ တန္ဖုိးအျမင့္ဆံုး လမ္းေၾကာင္းရဲ႕ တန္ဖုိးပါ ။ အဲဒီတန္ဖုိးကုိ တြက္ထုတ္တဲ့ ပုစၧာကုိ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ။

ဒါမ်ိဳးပုစၧာအတြက္ဆုိရင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလာဘႀကီးတဲ့ခ်ဥ္းးကပ္နည္း (Greedy approach) ကုိ စဥ္းစားမိတတ္ၾကပါတယ္ ။ ဒီပုစၧာမွာေတာ့ ေလာဘႀကီးတဲ့နည္းနဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ တတိယေျမာက္ အဆင့္မွာ ၇ တန္ဖုိးရွိတဲ့ အဆစ္ကေန ၃ နဲ႕ ၄ တန္ဖုိးရွိတဲ့ အဆစ္ေတြကုိ ေရြးရာမွာ ေလာဘႀကီးၿပီး တန္ဖိုး ၄ ရွိတဲ့ အဆစ္ကုိ ေရြးလုိက္ရင္ ေအာက္ဆံုး အဆင့္က တန္ဖုိး ၉ ရွိတဲ့ အဆစ္ကုိ လြတ္သြားမွာ ျဖစ္လုိ႕ပါပဲ ။ (ေလာဘႀကီးတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္နည္းနဲ႕ စဥ္းစားလုိ႕ရ ၊ မရကုိ သက္ေသျပတာ ၊ စဥ္းစားလုိ႕ ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာဟာလဲ နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာရဲ႕ အကုိင္းအခက္ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။)

စာေရးသူ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တုန္းက ဒီပုစၧာကုိ ရွင္းဖုိ႕ နည္းလမ္းစဥ္ (Algorithm) တစ္ခုကုိ စဥ္းစားဖူးပါတယ္ ။ အပင္ကုိ လွဲ၊ အဆစ္ေတြကို အမွတ္စဥ္တပ္ၿပီး အမွတ္စဥ္ေရတြက္သလုိ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုခ်င္း အျပန္ျပန္၊ အလွန္လွန္ တြက္တဲ့ ပင္ပန္းတဲ့ (Exhaustive) နည္းနဲ႕ပါ ။ ေအာက္ပါပံုမွာ ၾကည့္ပါ ။

တြက္ပံုတြက္နည္းကေတာ့ လက္ရွိေပါင္းၾကည့္မဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ တေနရာမွာ သိမ္းထားပါတယ္ ။ (၀ ကဘယ္ဘက္ ၁ ကညာဘက္ပါ ။ C/C++ နဲ႕ ဆုိရင္ေတာ့ Integer variable တစ္ခုထဲကုိ ၁ ေပါင္း Shift operation ေတြနဲ႕ ေရႊ႕ယူၿပီး လမ္းေၾကာင္းကို တြက္ထုတ္လုိ႕ရေပမဲ့ Pascal ရဲ႕ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ၊ အဲဒီတုန္းက ငယ္ေသးတာက တစ္ေၾကာင္းမုိ႕လုိ႕ ဒီ Permutation with repetition ကုိ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေရးပစ္လုိက္ပါတယ္ ။ )

ဒီအပင္ကုိ ႀတိဂံပံု ေမးထရစ္ မွာသိမ္းထားတယ္လုိ႕ ျမင္ရင္ ေပါင္းရမဲ့တန္ဖုိး (အဆစ္) ေတြရဲ႕ တည္ေနရာကုိ current_level တန္း၊ column_of_previous_level + path_value_of_current_level တုိင္ မွာ ရွာေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္ ။ အဲဒီအဆစ္ေတြရဲ႕ တန္ဖုိးေတြ ေပါင္းလုိက္ရင္ လက္ရွိလမ္းေၾကာင္းရဲ႕ တန္ဖုိးကုိ ရပါၿပီ ။ ဒီတန္ဖုိးေတြကုိ အႀကီးဆံုးကိန္းရွာတဲ့ နည္းလမ္းစဥ္ထဲ ထည့္လုိက္ရင္ အႀကီးဆံုးလမ္းေၾကာင္းတန္ဖုိးကုိ ရၿပီေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ Borland’s Turbo Pascal 7.0 Compiler နဲ႕ Compile လုပ္ထားတဲ့ ပရုိဂရမ္ကုိ Pentium MMX 166 MHz, 32 MB RAM ပါတဲ့စက္နဲ႕ အနက္ ၃၀ ရွိတဲ့ အပင္ကုိ မနက္ ၁၀ နာရီကေန စတြက္တာ ညေန ၅ နာရီအထိ အေျဖမထြက္ႏုိင္ေသးပဲ တြက္ေကာင္းတုန္း ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ (အခု Intel Core 2 Duo E6550 2.33GHz, 2 x 2MB L2 Cache, 1066 MHz FSB, 4 x 1GB DDR2 667MHz RAM နဲ႕ တြက္ခုိင္းၾကည့္တာ ၃၂ စကၠန္႕ၾကာျမင့္ပါတယ္ ။ )

ဘာမွားသြားလဲ အေျဖရွာမၾကည့္ခင္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာေပးတဲ့ နည္းလမ္းစဥ္က ၁ မိနစ္အတြင္း တြက္လုိ႕ၿပီးတယ္ဆုိတာကုိ ျဖည့္ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။ သူသံုးတဲ့နည္းလမ္းကေတာ့ Recursive with table lookup လုိ႕ေခၚတဲ့ ေပါင္းစပ္ အစီအစဥ္ဆြဲနည္း (Dynamic programming) ျဖစ္ပါတယ္ ။ (ေပါင္းစပ္အစီအစဥ္ဆြဲနည္းဟာလဲ ေလာဘႀကီးတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္နည္းလုိပဲ အေရးပါတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုပါ ။ ) သူက အေျဖကုိ ဒီလုိ ပံုစံထုတ္ပါတယ္ ။ အရြက္မဟုတ္တဲ့ အဆစ္တစ္ခု (အဆစ္ ဆ) ကေန အရြက္ေတြဆီသြားတဲ့ တန္ဖုိးအျမင့္ဆံုး လမ္းေၾကာင္းဟာ အဲဒီအဆစ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ ညာဘက္ အဆစ္ (ဆ ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ အဆစ္ သုိ႕မဟုတ္ ညာဘက္အဆစ္) ေတြကေန အရြက္ေတြဆီသြားတဲ့ တန္ဖုိးအျမင့္ဆံုး လမ္းေၾကာင္း ၂ ခုထဲက ပုိမ်ားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းရဲ႕ တန္ဖုိးကုိ အဲဒီ အဆစ္ (ဆ) ရဲ႕ တန္ဖုိး ေပါင္းထည့္ထားတာျဖစ္ၿပီး အရြက္ေတြရဲ႕ အျမင့္ဆံုးလမ္းေၾကာင္း တန္ဖုိးကေတာ့ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ တန္ဖုိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ဟုိး … စာဖတ္သူ … ဟုိး … ဒီအတုိင္း Recursive နဲ႕ ေရးလုိက္တဲ့ အစီအစဥ္ (program) ဟာလဲ အေပၚက ပင္ပန္းတဲ့နည္းလုိပဲ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္သြားႏုိင္ပါတယ္ ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ အနက္ ၂ မွာရွိတဲ့ အဆစ္ ၀ နဲ႕ အဆစ္ ၁ တုိ႕ရဲ႕ အေျဖဟာ သူတုိ႕ ၂ ခုရဲ႕ ဘံုဆက္ခံသူ အနက္ ၃ ၊ အဆစ္ ၁ ရဲ႕ အေျဖေပၚမူတည္ေနလုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္ ။ တကယ္လုိ႕သာ ရုိးရုိး Recursive နဲ႕ ေရးလုိက္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီအေျဖကုိ ၂ ခါျပန္တြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႕လုိ႕ အဲဒီ အပင္နဲ႕ အရြယ္အစားတူ အပင္တစ္ပင္ထပ္စုိက္ … အဲ အဲ တည္ေဆာက္ၿပီး တြက္ၿပီးသား ရလဒ္ေတြကုိ သိမ္းထားပါမယ္ ။ ေနာက္တခါ တြက္ဖုိ႕ လုိအပ္လာတုိင္းမွာ အဲဒီရလဒ္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ၿပီး တြက္ၿပီးသားဆုိရင္ ဒီတုိင္းယူသံုးလုိက္မွ အဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္ ။

ေပါင္းစပ္ အစီအစဥ္ဆြဲျခင္း စစ္စစ္ကေတာ့ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ကေန အထက္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေျဖတြက္လာတဲ့ နည္းျဖစ္ၿပီး ခုနက နည္းထက္ နည္းနည္းပုိျမန္းပါတယ္ ။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ မွီခ်က္ေတြကုိ ေခၚတဲ့အခါ (Function calls) ၀န္ပုိ (Overhead) နည္းနည္း ရွိတတ္လုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္ ။ (အခု Intel Core 2 Duo E6550 2.33GHz, 2 x 2MB L2 Cache, 1066 MHz FSB, 4 x 1GB DDR2 667MHz RAM နဲ႕ တြက္ၾကည့္တာ ၂ နည္းစလံုး ၁ စကၠန္႕ေအာက္သာၾကာျမင့္ပါတယ္ ။ )

နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာမွာ အေရးပါတဲ့ အစိတ္အပုိင္း ၃ ခုရွိပါတယ္ ။ ပထမတစ္ခုက နည္းလမ္းစဥ္ရဲ႕ မွန္ကန္မႈ (Correctness of the Algorithm) ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေပၚက ဥပမာမွာ နည္းလမ္းစဥ္အားလံုး မွန္ကန္ၾကပါတယ္ ။ ဒုတိယတစ္ခုက အခ်ိန္ၾကာျမင့္မႈ (Time Complexity) ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက သိမ္းဆည္းမႈ လုိအပ္ခ်က္ (Space Complexity) ျဖစ္ပါတယ္ ။ ပင္ပန္းတဲ့နည္းက အခ်ိန္ပုိၾကာေပမဲ့ သိမ္းဆည္းမႈ လုိအပ္ခ်က္ နိမ့္ပါတယ္ ။ အေျဖေတြကုိ ေပါင္းစပ္တဲ့နည္းက အခ်ိန္မၾကာေပမဲ့ သိမ္းဆည္းမႈ လုိအပ္ခ်က္ ျမင့္တယ္လုိ႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါတယ္ ။ ပုစၧာတစ္ရပ္အတြက္ နည္းလမ္းစဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတတ္တာမုိ႕ နည္းလမ္းစဥ္ သရုပ္ခြဲပညာကုိ ဒီလုိေလ့လာမႈမ်ိဳးလုပ္ဖုိ႕အတြက္ အသံုးျပဳႏုိင္ပါတယ္လုိ႕ တင္ျပရင္း မိတ္ဆက္စာတမ္းငယ္ကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္ ။ ယခုလက္ရွိမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာသိပၸံမွ ျပႆနာမ်ား စာတမ္းကုိ ေရႊပြဲလာမ်ား ဖတ္ရႈဖုိ႕ ေရးသားေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။

စာေရးသူေရးစမ္းထားတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကုိ ဒီေနရာမွာ ရယူႏုိင္ပါတယ္။

ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ကုိ ကန္႕ကြက္ရံႈ႕ခ်ျခင္း

စင္ကာပူ အေျခစုိက္ Free Myanmar VCD ႏွင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အေျခစုိက္ Burmese Classics တုိ႕ ဘာျဖစ္ၾကသည္ ၊ ဘယ္လုိ ျပႆနာ တက္ၾကသည္ အေသးစိတ္ႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲ မွ မသိရွိပါ ။ သုိ႕ရာတြင္ www.youtube.com တြင္ ေတြ႕လုိက္ရေသာ မ်ိဳးေအာင္၏ ရုပ္သံပါ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ အပါအ၀င္ အသံုးအႏႈန္း အေျပာအဆုိမ်ားကို ေအာက္ပါအေၾကာင္းရင္းမ်ားေၾကာင့္ ေလာရွည္ - ကတဲ့ပြဲမွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႕ကြက္ ရႈံ႕ခ်ပါသည္ ။

၁ ။ လူဆုိးဂုိဏ္းဆန္ဆန္ ခ်က္လက္မွတ္ျပ၍ ဆုေငြထုတ္သည့္ သေဘာ ေျပာဆုိျခင္း ၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ၊ စင္ကာပူႏုိင္ငံႏွင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ျပည္နယ္အသီးသီး၏ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားျဖင့္ ရာဇ၀တ္မႈေၾကာင္း ၊ တရားမမႈေၾကာင္းတုိ႕ျဖင့္ တရားစြဲဆုိ အေရးယူႏုိင္ေသာ (တရားဥပေဒျပင္ပျဖစ္ေသာ) ၄င္း ေျပာဆုိပံုကို ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ဟု အမႊန္းတင္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာစကားေျပာသူတုိင္း ၊ ျမန္မာျပည္တြင္ေနထုိင္ဖူးသူတုိင္းႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိင္း၏ ဂုဏ္က်က္သေရကို ညိဳးႏြမ္းေစျခင္း ။

၂ ။ အေမရိကန္ အလံေထာင္ထားေသာ ဘယ္ကမွန္းမသိသည့္ အေဆာက္အဦကုိ ၄င္းေနထုိင္သည့္ အိမ္ျဖစ္ဟန္ ေျပာဆုိျခင္း ၊ ၾကြား၀ါျခင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံ (City State) သုိ႕မဟုတ္ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး (Mega City) ႏွင့္ က်ယ္၀န္းလွေသာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရွိ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ငယ္မ်ား အိမ္ယာေျမေစ်း ကြာဟမႈကို မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳကာ စင္ကာပူ ၊ ဂ်ပန္ ၊ နယူးေယာက္အစရွိေသာ အိမ္ယာေျမေစ်းႀကီးျမင့္သည့္ ၿမိဳ႕ျပမ်ားတြင္ ဘ၀ကုိ ရုန္းကန္ခါစ လူငယ္မ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကုိ ရုိက္ခ်ိဳးျခင္း/စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ ျပဳမူေျပာဆုိျခင္း ။

ေသျခင္း

လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေသတာကုိ ေမ့ေနၾကတယ္ ။ ကုိယ့္ေဘးက ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ေၾကြလြင့္သြားရင္ေတာင္မွ အသုဘ လုိက္ပုိ႕ရင္ေတာင္မွ ေသတာနဲ႕ ကုိယ္နဲ႕မဆုိင္သလုိ ၊ လားလားမွ မအပ္စပ္သလုိ လုိက္ပုိ႕ၾကတယ္ ။ ေၾသာ္ အျပန္လမ္းမွာေတာင္ တခ်ိဳ႕ တဟီးဟီး၊ တဟားဟား လုပ္တတ္ၾကေသးရဲ႕ ။

ထူးျမတ္က tag လုိက္လို႕ ဒီပုိစ့္ကုိ ေရးျဖစ္တာ ဆုိေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးပါမယ္လုိ႕ စဥ္းစားထားတယ္ ။ ဒီေန႕ေတာ့ နည္းနည္း စိတ္ပါေနလုိ႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လုိ ေသရမယ္ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္လုိ႕ မရေသးဘူး ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သူေဌးႀကီးျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ၊ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးျဖစ္ၿပီး ဘယ္လုိ ယာဥ္ႀကီးကုိ တီထြင္တာနဲ႕ ၊ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ဓာတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ဘယ္လုိ စမ္းခ်င္တာနဲ႕ စိတ္ရွိတုိင္း စိတ္ကူးယဥ္ေပမဲ့ ေသတာကုိ တခါမွ စိတ္ကူးမယဥ္ဖူးဘူး ။

ေတြ႕ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲက ေသတဲ့ ပံုစံေတြ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္ ။ A Walk to Remember ထဲမွာက မင္းသမီးက သူခ်စ္တဲ့ မင္းသားနဲ႕ အတူအေဖာ္လုပ္ရင္း အသက္ထြက္သြားတယ္ ။ Independent Day ထဲမွာ ဇုိးသမားတစ္ေယာက္က သူ႕မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြ ဓာတ္ပံုကုိ ၾကည့္ရင္း ပုဂံျပားပ်ံကုိ ဖင္၀င္ေဆာင့္ ... အဲ အဲ ... ပုဂံျပားပ်ံထဲက Energy Source ကုိ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႕ ထုိး၀င္ေဖာက္ခြဲပစ္လုိက္တယ္ ။ I, Robot ထဲမွာ ဥာဏ္ရည္တုဆုိင္ရာ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးက တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်ၿပီး အေရးတႀကီး ကိစၥတစ္ရပ္ေပၚေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မင္းသားကုိ အသိေပးလုိက္တယ္ ။ The Day after Tomorrow ထဲမွာ ၊ Vertical Limit ထဲမွာ သရုပ္ေဆာင္ေတြ သူငယ္ခ်င္း ေတာင္တက္ေဖာ္ေတြအတြက္ ကုိယ့္ႀကိဳးကုိယ္ ျဖတ္ခ်ၾကတယ္ ။ စာေရးသူကေရာ ဘယ္လုိ ေသမွာလဲ ။

စိတ္ကူးယဥ္တာပဲဟာ ၊ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ စိတ္ကူးပစ္လုိက္မယ္ဗ်ာ ။ ကဲ ကဲ ... စ ပါ ၿပီ ။

Princeton ရဲ႕ ေႏြဦးမနက္ခင္း ... ရာသီဥတုက အရမ္းကို သာယာတယ္ ။ ကုိလုိနီေခတ္ပံုစံ သိပ္မဆန္တဲ့ ၁၉ ရာစုကတည္းက ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္အုိကေလးက ေဆးသုတ္မွန္မွန္သုတ္ေပးတာေၾကာင့္ အေရာင္က လြင္ေနတုန္းပဲ ။ အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ အရပ္ရွည္ရွည္ အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲက စာရြက္ေတြနဲ႕ ေခ်ာင္းတဟြပ္ဟြပ္ဆုိးရင္း ေျပးထြက္လာတယ္ ။ ကားနားကုိေရာက္မွ ျပန္သတိရၿပီး အိမ္ဘက္ကုိျပန္ေျပး စာရြက္တစ္ရြက္ ျပန္ယူတယ္ ။ ျပန္အထြက္မွာ သူနဲ႕ ရြယ္တူေလာက္ရွိတဲ့ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ကိုလဲ အနမ္းေလး ေပးခဲ့ေသးတယ္ ။

ကားစက္ႏႈိးေတာ့ ကားက လြယ္လြယ္ပဲ ႏႈိးသြားတယ္ ။ ေဆာင္းတြင္းဆုိရင္ေတာ့ ႏႈိးရခက္ေပမဲ့ အခုေတာ့ ေဆာင္းကုန္ၿပီေလ ။ ငွက္ကေလး ၂ ေကာင္၊ ၃ ေကာင္လဲ ကားစက္ဖံုးေပၚ နားေနရာကေန လန္႕ၿပီးပ်ံေျပးသြားတယ္ ။ ေခ်ာင္းဆုိးျပန္တယ္ ။ အင္း ... ညက်ရင္ ေဆးေသာက္ၿပီးမွ အိပ္ရမယ္လုိ႕ စိတ္ကူးရင္း ကားကုိ ေမာင္းထြက္လုိက္တယ္ ။

Princeton တကၠသိုလ္ရဲ႕ တစ္ခုေသာ ခန္းမမွာ သခ်ၤာပညာရွင္ေတြ (အသံုးခ်၊ အင္ဂ်င္နီယာဆုိင္ရာ၊ သီ၀ရီဆုိင္ရာ) နဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ ပညာရွင္ေတြ (အခ်က္အလက္အေျခ ၊ ဘာသာစကား ၊ တြက္ခ်က္ျခင္းဆုိင္ရာ သီ၀ရီ ၊ Algorithm ၊ ဥာဏ္ရည္တု ... အုိ ... အစံုပဲ) လည္ပင္းတဆန္႕ဆန္႕ ၊ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့နဲ႕ အေမွ်ာ္ႀကီး ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္ ။ သူတုိ႕အခ်င္းခ်င္းလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ျငင္းခုန္ေနၾကေသးတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီေန႕ ေဟာေျပာပြဲက ျပန္သြားရင္ ဆက္ရွင္းရမဲ့ ၊ ဆက္လုပ္ရမဲ့ ျပႆနာေတြကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ စဥ္းစားေနၾကတယ္ ။

ခဏအၾကာမွာ သူတုိ႕ နည္းနည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္သြားတယ္ ။ တခ်ိဳ႕က ထိုင္ေနရာကေန ထၾကည့္ၾကတယ္ ။ ထၾကည့္သူတခ်ိဳ႕ကလဲ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႕ တံခါးေပါက္၀ဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထုိင္ေနရာကပဲ လွည့္ၾကည့္ၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ ... Clay Mathematical Institute က တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္လာတာေလ လုိ႕လဲ ေျပာသံၾကားလုိက္ရတယ္ ။

အရပ္ရွည္ရွည္နဲ႕လူက ကားေမာင္းလာတာမွာ တလမ္းလံုး ေခ်ာင္းေတြဆုိးလာတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းဆုိးရံုတင္မကဘူး ရင္ဘတ္ထဲကပါ ေအာင့္လာတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ကုိ တေလာကလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသလုိပဲ ကားကုိ မရပ္မနား ေမာင္းလာတယ္ ။ ဒီေန႕မွ ရာသီဥတုကလဲ သာယာလုိက္တာ ။ ညေနက်ရင္ ေလွ်ာက္လည္မွပဲလုိ႕ သူေတြးလုိက္ေသးတယ္ ။ အေတြးမဆံုးခင္မွာပဲ ရင္ဘတ္က ေအာင့္လာျပန္တယ္ ။ မေန႕ညက ညနက္လုိ႕ ျဖစ္မယ္ ။ အသက္လဲ ႀကီးၿပီ ... ဒီေန႕ၿပီးရင္ အၿငိမ္းစားယူေတာ့မွပဲလုိ႕လဲ ေတြးမိေသးတယ္ ။ အမွန္ဆုိ သူအၿငိမ္းစားယူသင့္တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ။

တကၠသိုလ္၀င္းထဲေရာက္ေတာ့ ေခါင္းက မုိက္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိေလာက္ပါဘူးဆုိၿပီး စာရြက္ေတြယူၿပီး ခန္းမဆီကုိ သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္တယ္ ။ ေလွ်ာက္ရင္းေမာလာေတာ့ ရင္ဘတ္က ပုိေအာင့္လာသလုိပဲ ။ အဲဒါနဲ႕ ခဏနားတယ္ ။ ဒါလဲ မသက္သာဘူး ။ သူေမ့လဲသြားတယ္ ။

တခန္းမလံုးလဲ ဆူညံေနၿပီ ။ ၿဖီးတာပါကြာဆုိတဲ့ အသံကုိ ခပ္ငယ္ငယ္ ခပ္စြာစြာ ဘြဲ႕လြန္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဆီက စၾကားရတယ္ ။ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆိုတဲ့ အသံေတြ ပုိဆူညံလာတယ္ ။ မေစာင့္ႏုိင္သူတခ်ိဳ႕ ခန္းမကုိ စြန္႕ခြာစ ျပဳၿပီ ။ ေစာေစာက ရုပ္ရုပ္သဲသဲ ၾကားထဲက ေရာက္လာတဲ့ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြလဲ နာရီကုိ ၾကည့္ကုန္ၾကၿပီ ။ တခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတခ်ိဳ႕က အျပင္ထြက္ၿပီး ေမွ်ာ္တယ္ ။ ခန္းမထဲမွာ လူေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လာတယ္ ။ အဲဒီမွာ ...

လူတစ္ေယာက္ ေျပး၀င္လာတယ္ ။ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႕ ထၾကည့္ၾကတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ျခင္း အေရာင္ေတြ လႊားကနဲ ေျပးသြားတယ္ ။ ေျပးလာသူကေျပာတယ္ ပါေမာကၡကို ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ Princeton ေဆးရံုကို တင္ပုိ႕လုိက္ရလုိ႕ ဒီေန႕ ေဟာေျပာပြဲ ဖ်က္လုိက္ေၾကာင္း ေျပာတယ္ ။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာလဲ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြနဲ႕ ။ ဘယ္မွာလဲ ၊ ဘယ္လုိ ျဖစ္တာလဲ စတဲ့ ဘကုန္းေမးခြန္းေတြ ေျပာင္းဆန္သြားတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူလဲက်သြားတယ္ဆုိတဲ့ ေနရာကုိ အေမာတေကာ ေျပးၾကတယ္ ။

ေျပးေပမဲ့လဲ ေနာက္က်သြားၿပီ ။ ျမက္ခင္းကုိ ေရျဖန္းတဲ့ ေရပန္းတန္ခုိးနဲ႕ ေရစုိေနတဲ့ စာရြက္ေတြကုိ အမႈိက္သိမ္းတဲ့ စည္ပင္၀န္ထမ္းက တံျမက္စည္းလွည္းေနတယ္ ။ ေရစုိေနေတာ့ စာရြက္ေတြက ခ်က္ခ်င္းပါမလာဘူး ၊ တခ်ိဳ႕လဲ စုတ္ၿပဲကုန္တယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေလလြင့္ၿပီး အနီးက ေရကန္ထဲကုိ က်ကုန္တယ္ ။ ေျပးလာတဲ့ လူအုပ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စည္ပင္၀န္ထမ္းလန္႕သြားတယ္ ။ ဟုိလူအုပ္ႀကီးကလဲ သူ႕ကုိ လက္ညိဳးထုိးၿပီး အမ်ိဳးစံု ေအာ္ဟစ္လာတာကုိး ။ လန္႕သြားေတာ့ အမႈိက္ေတြမသိမ္းလုိ႕ ဆူေတာ့မယ္ထင္ၿပီး ျမန္ျမန္လွဲတယ္ ။ သူကလွဲေလ ၊ ဟုိလူအုပ္ႀကီးက ေအာ္ေလ ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရကန္ထဲက်သြားတဲ့ စာရြက္ပုိင္းေတြ ရသေလာက္ကို လူအုပ္ႀကီးထဲက ခပ္ငယ္ငယ္ ဘြဲ႕လြန္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္က ဆင္းဆယ္ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသူတခ်ိဳ႕ကလဲ အမႈိက္ပံုးထဲ ႏိႈက္ၿပီးေတာ့ စာရြက္ေတြ ျပန္ရလုိရျငား ႀကိဳးပမ္းၾကတယ္ ။ ေလလြင့္ေနတဲ့ စာရြက္ေတြကုိ ေခါင္းေျပာင္ေနတဲ့ လူႀကီးက လုိက္ဖမ္းေနတယ္ ။ သူတုိ႕အားလံုး ရတာေတြ စုၾကည့္ေတာ့လဲ ၃၊ ၄ ပုိင္းရယ္ ။ အဆက္အစပ္က မရွိ ။ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ပ်က္ ၊ အားေလ်ာ့ ၊ ေဒါကန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ၿပီး စည္ပင္၀န္ထမ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာက ဇီးရြက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္ ။

ရလာတဲ့ စာရြက္ေတြကုိ ဆက္ၾကည့္ေတာ့ စာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာက ၃ ပုိင္းျဖစ္ေနတယ္ ။ ဘာမ်ားေရးထားမလဲလုိ႕ သိခ်င္ၾကေတာ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ဖတ္ျပတယ္ ။ ..... and that explains the last anomaly and prove P = NP problem. အားလံုးပဲ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ၾကျပန္တယ္ ။ အဲဒီလူႀကီးက ဆက္ဖတ္တယ္ ။ Electronic copy of this paper is available at http://lawshay.blogspot.com တဲ့ ။ အားလံုးပဲ မ်က္ႏွာေတြ ၀င္းသြားၿပီးေတာ့ ေရစိုေနတဲ့ ျမက္ခင္းေပၚမွာတင္ထုိင္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ရဲ႕ လက္ဆြဲကြန္ပ်ဴတာေတြကုိ ဖြင့္ၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကလဲ ကြန္ပ်ဴတာခန္းမ ရွိရာကုိ ေျပးၾကတယ္ ။

ေနာက္တေန႕မနက္မွာ ေလာရွည္ကုိ Princeton ေဆးရံုက ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားပါၿပီလုိ႕ ေၾကျငာပါတယ္ ။ ၃၇ ရက္တိတိ ၀ုိင္း၀န္း စစ္ေဆးၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ Clay Mathematical Institute က ေလာရွည္ရဲ႕ အေမြခံေတြကို ေဒၚလာ တစ္သန္း ခ်ီးျမွင့္ပါတယ္ ။ ေနာက္ ၆ လအၾကာမွာ Google က http://lawshay.blogspot.com ကုိ လာေရာက္ ၾကည့္ရႈသူ မ်ားျပားတဲ့အတြက္ သီးသန္႕ဆာဗာတလံုးကို ေရႊ႕ေျပာင္းလုိက္ပါတယ္ ။ အဲဒီႏွစ္အတြက္ Alan Turing Award ကုိ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ပညာရွင္တစ္ေယာက္က ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဆြတ္ခူးရရွိပါတယ္ ။

စိတ္ကူးက စိတ္ကူးပဲ ။ အခုအတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ေဆးရံုမွာ ပိုက္တန္းလန္းနဲ႕ ေသဖုိ႕ကေတာ့ အခြင့္အလန္း အမ်ားဆံုးပဲ ။ ဇနီးရယ္ သားသမီးေတြရယ္၊ သားမက္ေတြ ေခၽြးမေတြရယ္ ေျမးေတြရယ္ တၿပံဳတပင္ ၀ုိင္းရံေန၊မေနကေတာ့ မေသခ်ာဘူး ။ အိမ္ေထာင္ကလဲ က်ဦးမွ ။ က်တာေတာင္ သားသမီးေတြ ထြန္းကားဦးမွ ။ ထြန္းကားတာေတာင္ ကုိယ္ေသတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႕က အိမ္ေထာင္ျပဳၾကဦးမွ ။ ျပဳၾကတာေတာင္ သားသမီးေတြ ထြန္းကားလာဦးမွ ။

ဒီပုိ႕စ္ကုိ ဖတ္မိတဲ့လူတုိင္းကုိ ျပန္ tag ပါတယ္ ။ ေရးေပးၾကပါ ။ ဘေလာ့ဂ္မရွိလဲ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု အသစ္ယူၿပီး ေရးၾကပါ ။ ဟုတ္ဘူးလား ။ ေဆးရံုမွာ အခန္းကပ္ရပ္လဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ ။

ငါတုိ႕ကမၻာ၊ သူတုိ႕စစ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဆန္းမွာ ငါတုိ႕ကမၻာ၊ သူတုိ႕စစ္ပြဲ လုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ AVPR: Aliens vs Predator - Requiem (AVP2) နဲ႕ ငါတုိ႕ကမၻာကုိ သူတုိ႕စစ္တလင္းလုပ္အံ့လုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္လာတဲ့ ကုိရီးယားရုပ္ရွင္ D-War: Dragon Wars ၂ ကားကုိ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ညံ့ခ်က္ကေတာ့ ၂ ကားလံုး ကမ္းကုန္ေနတာပဲ။ State-of-the-Art အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနေပမဲ့လဲ ည့ံတဲ့ကားေတြ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္လုိ႕ သက္ေသျပေနသလုိပါပဲ။ (ေနာက္တနည္းအေနနဲ႕ နည္းပညာည့ံလုိ႕ ည့ံေနရပါတယ္၊ နည္းပညာသာေကာင္းၾကည့္ ေကာင္းေအာင္ ရုိက္ျပမယ္ဆုိတဲ့ လူေတြ ဒီဇာတ္ကား ၂ ကားကုိ ၾကည့္ၿပီး နည္းပညာနဲ႕ ရုပ္ရွင္ညံ့တာ ဘာမွမဆုိင္ေၾကာင္း သင္ခန္းစာယူသင့္ပါတယ္။)

ပထမ AVP မွာ Pace က သိပ္ျမန္တယ္ (လူေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္ထားၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မသတ္ပဲ အၿပံဳလုိက္ အၿပံဳလုိက္ သတ္ပစ္လုိ႕ ၃ ခါပဲ ေသတာ ၾကည့္ရတယ္) လုိ႕ ေကာင္းခ်ီးေပး (ရြဲ႕တာ) လုိ႕ မဆံုးခင္မွာပဲ ဒုတိယကားျဖစ္တဲ့ AVPR မွာေတာ့ Pace (ဇာတ္ရွိန္) က ျမန္လုိက္၊ ေႏွးလုိက္နဲ႕ လူကုိ မူးေနာက္ေနေအာင္ လုပ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ High Concept Hollywood ဇာတ္ကားေတြၾကားထဲမွာ မ High Concept ပဲ ေရွ႕ကျပသြားတာ ေနာက္ကလုိက္ရွင္း၊ ဇာတ္ေကာင္မိတ္ဆက္ေတြ မေသမသပ္လုပ္၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ နားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္ရတာေတြနဲ႕ျပသခ်ိန္ေတြကို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖဳန္းတီးအၿပီးမွာ တတိယဇာတ္ကားကုိ ဆက္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕ Predator နည္းပညာကုိ လူသားေတြ ရရွိသြားေၾကာင္း ျပၿပီး ၿပီးသြားပါတယ္။ (Game ကုိ သစၥာရွိတာလားေတာ့ မူလ Game ကုိ မကစားဖူးလုိ႕ မသိေပမဲ့ Resident Evil နဲ႕ ယွဥ္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္ဆုိတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္။)

Alien Franchise ေတြမွာ lone-survival သာက်န္တယ္ဆုိတဲ့ concept ကုိလဲ လူေတြအမ်ားႀကီး အသက္ရွင္က်န္ျပျခင္းျဖင့္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ပါေသးတယ္။ မလုိအပ္တဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ အလြန္အမင္းထည့္သံုးထားလုိ႕လဲ လူကဲ့ရဲ႕ခ်င္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ (ျပကြက္တစ္ခုမွာ ကေလးကုိ ဗုိက္ေဖာက္ပစ္လုိက္ၿပီး ေနာက္ျပကြက္တစ္ခုမွာ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကုိ Alien ဥဥခ်ပစ္လုိက္တာေတြကုိ ထမင္းမစားခ်င္ဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။) ေရွ႕ေရွ႕ကားေတြထဲက မေသခဲ့တဲ့ Predator ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ႀကီး Hunter လဲ အဏုျမဴဗံုးဒဏ္နဲ႕ မာလကၾကြသြားတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ပါပဲ။ ၿခံဳေျပာရရင္ ၁၀ မွတ္မွာ ၃ မွတ္ေတာင္ ေပးဖုိ႕မတန္လုိ႕ ၂ မွတ္ပဲ ေပးသင့္တဲ့ ဇာတ္ကားပါပဲ။ (Franchise ၂ ခုကုိ အားနာေသာအားျဖင့္ ၂ မွတ္ေပးသည္။)

ကုိရီးယားက ေဟာလီး၀ုဒ္အဆင့္မီ ရုပ္ရွင္ဟဲ့ ဆုိၿပီး ၀မ္းသာအားရၾကည့္မိတာကေတာ့ D-Wars: Dragon Wars ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ေရးေတြက ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာထားၾကေတာ့ ဟုတ္ပါ့မလားလုိ႕ ထင္မိတာ ၾကည့္မိေတာ့ ဒါထက္ေတာင္ပုိေသး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုေလးက ဒီလုိရယ္ပါ။ James Cameron ရဲ႕မူလ Terminator က ဆာရာဆုိတဲ့ မိန္းကေလး (နာမည္ထည့္ေျပာထားတယ္ေနာ္) ကုိ သာမာန္လူသားတစ္ေယာက္က သဘာ၀လြန္အႏၱရာယ္ေတြကေန ကာကြယ္ေပးတယ္ဆုိတဲ့ ေက်ာရုိးေလးကုိ ယူပါတယ္။ အေရွ႕တုိင္း ပံုျပင္ဆန္ဆန္ ဇာတ္ေကာင္ (နဂါးေတြ၊ ေျမြေတြ၊ ဓားသမားေတြ) ေတြ ေလွ်ာက္ထည့္ပါတယ္။ George Lucas ရဲ႕ Naboo ၿဂိဳဟ္ေပၚက Gungan စစ္တပ္ႀကီးကုိ ဗီလိန္အတြက္ ေပးလုိက္ပါတယ္။ အံုးကနဲ ဒုိင္းကနဲနဲ႕ ရန္အေပါင္းက ကာကြယ္ေစတဲ့ အေဆာင္တစ္ခုကုိ မင္းသားအတြက္ ေပးပါတယ္။ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ လုပ္ေပးတဲ့ အဖြဲ႕က လက္စြမ္းျပခ်င္ေသးတယ္ဆုိလုိ႕ Independent Day, Godzilla နဲ႕ Transformers ေတြထဲက ၿမိဳ႕ပ်က္ခန္းေတြ ေပါင္းထည့္ပါတယ္။ (ပရိသတ္မျမင္လုိက္ရမွာစုိးလုိ႕ အမွန္အကန္ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းမွာ ရုိက္ျပတယ္။) FBI က ေပါက္ကရလုပ္တယ္ဆုိတာကုိ (မလုိအပ္ပဲ အတင္း) ထည့္ေပါင္းပါေသးတယ္။ စတီဗင္စပီးလ္ဘတ္ဆန္ဆန္ ဟာသေလးေတြလဲ ၾကားညွပ္ေသးရဲ႕။ (ရယ္ေတာ့ ရယ္ရသား။ ခုိးထားတာ ေပၚလြင္ေနတာကလြဲလုိ႕။) ေနာက္ဆံုးခန္းအတြက္ေတာ့ New Line Cinema ရဲ႕ Mortal Kombat ဇာတ္ကားထဲမွ နဂါး ၂ ေကာင္ လံုးသတ္ခန္းကုိ အားျဖည့္ပါတယ္။ ၿပီးပါၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးမႈ နတၳိပါ။

အေနာက္တုိင္း ရုပ္ရွင္ ေ၀ဖန္ေရးေတြကေတာ့ အားနည္းလြန္း (အမွန္က ၁၀ ႏွစ္သားကေလး ဇာတ္လမ္းေတာင္ သူ႕ထက္ ပုိေကာင္းမယ္) တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကုိ အဓိကထားေ၀ဖန္ၾကေပမဲ့ အေရွ႕တုိင္းမ်က္စိနဲ႕ကေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးက romantic ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္လုိ႕ရပါတယ္။ (ႀကိဳးစားၾကည့္မွ ရမွာေနာ္၊ ဒီတုိင္းၾကည့္လုိ႕ကေတာ့ ဆဲခန္းပဲ) တုိတုိေျပာရရင္ စေတးခံရမဲ့ မင္းသမီးကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၅၀၀ က (ခ်စ္လြန္းလုိ႕) မစေတးခဲ့လုိ႕ ဒီဘက္ေခတ္မွာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုး စေတးလုိက္ရတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ (မင္းသမီးက ေျပာသြားေသးတယ္၊ ငါမေသဘူး၊ ထာ၀ရအသက္ကုိ ရၿပီ၊ ျပန္ဆံုမယ္တဲ့၊။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ျပန္ဆံုတာကုိေတာ့ ေငြေရာင္ပိတ္သားေပၚ မတင္ပါနဲ႕ေတာ့။) ဒီတစ္ကားလဲ မ High Concept ပါဘူး။ အဲ အဲ ၾကည့္လုိ႕ကေတာ့ အရမ္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ၁၀ မွတ္မွာ ၃ မွတ္ေပးပါတယ္။ (၁ မွတ္က ပံုျပင္ေရးတဲ့ ကေလးေလးကို အားေပးဖုိ႕၊ ေနာက္ ၁ မွတ္က အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ အဖြဲ႕အတြက္၊ ေနာက္ ၁ မွတ္က ကုိရီးယားကား ျဖစ္ေနလုိ႕။)

စာရႈသူတုိ႕ကုိ အႀကံေပးရလွ်င္ျဖင့္ AVPR ကုိ ၀ယ္ၾကည့္ဖုိ႕မေျပာနဲ႕၊ လက္ေဆာင္အျဖစ္ လာေပးသူကိုေတာင္ မိတ္ေဆြစာရင္းက ပယ္ဖ်က္ပစ္ပါ။ D-Wars ကုိေတာ့ ၃ ႏွစ္သား ကေလးေလးေတြရွိရင္ ကေလးထိန္းမရွိတဲ့အခ်ိန္ ဖြင့္ဖုိ႕နဲ႕ ျမန္မာကားေတြညံ့လြန္းလုိ႕ အသည္းကြဲရင္ ဖြင့္ၾကည့္ဖုိ႕ ခုိးကူးဆုိင္ကေန ၀ယ္သင့္ပါတယ္လုိ႕ ... ။

အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကသူမ်ား ၂

အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကသူမ်ားမွာ မသိနားမလည္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြျဖစ္တဲ့ မေသခ်ာမႈရဲ႕ တြန္းအား၊ အစဥ္အလာကုိ လုိက္နာလုိမႈနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႕ ပထမ ၂ မ်ိဳးရဲ႕ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိ အေသးစိတ္ တင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ယခု စာတမ္းငယ္မွာေတာ့ ေနာက္ဆံုး အေၾကာင္းရင္းျဖစ္တဲ့ (အေရးအႀကီးဆံုး အက်ယ္ျပန္႕ဆံုးျဖစ္တဲ့) ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားမ်ားအေၾကာင္းကုိ ေဆြးေႏြးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားေတြထဲမွာ အေရးအပါဆံုးနဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အရွိဆံုးကေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ အစဥ္အလာ လမ္းရုိးကေနခြဲထြက္ၿပီဆုိတာနဲ႕ ၀ုိင္းၾကည့္ ေမးေငါ့ေလ့ရွိတဲ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆုိတဲ့ အဆုိးျမင္မ်က္လံုးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သာဓကအေနနဲ႕ ေသာမတ္ အက္ဒီဆင္လုိ သိပၸံပညာရွင္/တီထြင္သူႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္လုိ႕ စာေရးသူေျပာခဲ့တုန္းက စာေရးသူရဲ႕ ဖခင္က မြဲေတၿပီး ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေသသြားၾကရတဲ့ တာယာတီထြင္သူ ခ်ားလ္စ္ဂြတ္ဒ္ယားရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပပါတယ္။ (စကားခ်ပ္၊ စာေရးသူရဲ႕ ဖခင္က မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ မလုပ္နဲ႕လုိ႕ ပိတ္မေျပာခ်င္လုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတာ္အတန္ လြတ္လပ္ ေခတ္ဆန္တဲ့ စာေရးသူတုိ႕ မိသားစုမွာေတာင္ ဒီလုိ အေျပာခံရေသးရင္ အလြန္တရာ တင္းက်ပ္တဲ့ မိသားစုေတြမွာ ဘယ္လုိျဖစ္မလဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။)

စာေရးသူတုိ႕ တုိင္းျပည္မွာ သိပၸံပညာရွင္/တီထြင္သူႀကီး ျဖစ္ဖုိ႕အတြက္ အေျခခံအေဆာက္အဦ အားနည္းတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံပါတယ္။ အားနည္းတယ္ဆုိၿပီး တေယာက္မွ အားေကာင္းေအာင္ မလုပ္ၾကရင္ ဘယ္ေန႕ဘယ္အခ်ိန္က်မွ အားေကာင္းလာႏုိင္မလဲဆုိတာကုိ ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ပါတယ္။ (ဘယ္ေတာ့မွ အားေကာင္းမလာႏုိင္ပါဘူး။) အားနည္းတယ္၊ သုိ႕ေသာ္ ငါတုိ႕အားလံုး စုေပါင္းၿပီး ျဖစ္ခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ တတ္စြမ္းသမွ် လုပ္ၾကမယ္ဆုိတဲ့ လူစုနဲ႕ အားနည္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ နင္တုိ႕ မလုပ္ၾကနဲ႕ ဆုိတဲ့ လူစုနဲ႕ ၁၀ ႏွစ္၊ ႏွစ္ ၂၀၊ ႏွစ္ ၃၀ မွာ ဘယ္လုိ ဘယ္လုိ ကြာျခားသြားမယ္ဆုိတာ အခု လက္ရွိမ်က္ျမင္ပဲ ျဖစ္လုိ႕ အက်ယ္ခ်ဲ႕ ရွင္းျပေနဖုိ႕ေတာင္ မလုိပါဘူး။

အေျခခံအေဆာက္အဦ သိပ္ျမင့္ျမင့္မားမား မလုိတဲ့ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း တလွည့္ျပန္ၾကည့္ၾကရေအာင္။ သခ်ၤာပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ (ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာမဟုတ္) မွာ ပါရဂူျဖစ္ခ်င္တာ၊ ဂရမ္မီဆုရတဲ့ အဆုိေက်ာ္ႀကီး ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ေအာ္စကာဆုရတဲ့ ဒါရုိက္တာႀကီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြဟာ အေျခခံ အေဆာက္အဦ မလုိတဲ့ အိပ္မက္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ ရၾကပါရဲ႕လား။ သခ်ၤာပညာ၊ အေတြးအေခၚပညာေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားစြာဟာ ၁၇ ရာစု၊ ၁၈ ရာစုကတည္းက ေရးသားခဲ့ၿပီးသား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္မွာ ရွိႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းအေနနဲ႕လဲ ခဲတံနဲ႕ စာရြက္ပဲ လုိပါတယ္။ (ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ ထုိ႕နည္းတူ) ဂရမ္မီရဖုိ႕ ႀကိဳးစားရာမွာ (အဆုိရွင္အေနနဲ႕) အသံေကာင္းဖုိ႕ပဲ လုိပါတယ္။ ေအာ္စကာဆုရ ဒါရုိက္တာႀကီးျဖစ္ဖုိ႕လဲ သိပ္ကုိ ရႈပ္ေထြးတဲ့ ကိရိယာေတြ မလုိပါဘူးဆုိတာကုိ ရွင္ဒလာရဲ႕ စာရင္း ဇာတ္ကားကုိ အျဖဴအမဲပဲ သံုးကာ ၀န္ခ်ီစက္သံုး ရုိက္ခ်က္ေတာင္မပါပဲ ရုိက္ကူးၿပီး ေအာ္စကာဆု ရရွိခဲ့တဲ့ စတီဗင္စပီးလ္ဘတ္က သက္ေသျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူတုိ႕ႏုိင္ငံက လူေတြမွာ (လူသိမ်ားခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားေလးကုိ ငွားၿပီးသံုးရရင္) "ျမန္မာလူမ်ိဳးရဲ႕ ထူးျခားၿပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့စရုိက္ လကၡဏာ တစ္ခု" ျဖစ္တဲ့အားငယ္စိတ္တမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ သူ(တုိ႕)က ေတာ္တာကုိး၊ ငါတုိ႕ကမွ အဲဒီေလာက္မေတာ္ပဲ ဆုိၿပီး စစ္မေရာက္ခင္က ျမွားကုန္ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ေတာင္ မလုပ္ၾကည့္ရေသးပဲနဲ႕ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး လက္ေလွ်ာ့လုိက္တတ္တဲ့စိတ္နဲ႕ ဆုိေတာ့ ဘာဆုိဘာမွ ျဖစ္မလာတာ သဘာ၀ပါပဲ။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္တာနဲ႕ေတာင္ အားမရပဲ အျခားသူေတြရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကုိပါ ေလွာင္ေျပာင္ၿပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖုိ႕လဲ ႀကိဳးစားၾကပါေသးတယ္။ လူငယ္မ်ားအေနနဲ႕ အသက္အရြယ္ အေတြ႕အႀကံဳပုိမ်ားတဲ့ လူႀကီးသူမမ်ားထံ အိပ္မက္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ ခ်ဥ္းကပ္နည္းခံရာမွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး အဓိပၸါယ္ရတဲ့ မ်က္လံုးေတြ၊ အေျပာအဆုိေတြ (တည့္တည့္ သုိ႕မဟုတ္ သြယ္၀ုိက္၍)၊ ရြယ္တူေတြရဲ႕ မလုိတမာ ပံုစံနဲ႕ ေျပာင္ေလွာင္ခံရမႈေတြကုိပဲ ရင္ဆုိင္ရရင္ အိပ္မက္ကုိ ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္ပါဦးမလား။

ဆုိလုိရင္းကေတာ့ (စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ သိပၸံနဲ႕ နည္းပညာ၊ အႏုပညာ နယ္ပယ္မ်ားမွာ) ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ ပညာရွင္ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အလားအလာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြရွိေသာ္လည္း သူတုိ႕ဟာ သူတုိ႕နဲ႕ ကုိက္ညီတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းပညာကုိ မၾကား၊ မျမင္၊ မသိရွိေအာင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားခံရတတ္ပါတယ္။ သိရွိတဲ့ လူေတြရွိေသာ္လည္း သူတုိ႕ရဲ႕ အခက္အခဲေတြကုိ ေဖးမကူညီ ျဖည့္ဆည္းေပးမဲ့ ပညာေရးစနစ္နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ အသုိက္အ၀န္းအစား ေလွာင္ေျပာင္တတ္တဲ့၊ ရႈပ္ခ်တတ္တဲ့ အသုိက္အ၀န္းကုိသာ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္ပါ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႕ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရၿပီး (တုိက္ပြဲ၀င္ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ဆံုးကုန္ရၿပီး) ေလွာင္ေျပာင္ရႈပ္ခ်တတ္တဲ့ အသုိက္အ၀န္းထဲကုိ အေႏွးနဲ႕အျမန္ ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီက်ိဳးေၾကာင္းျပသခ်က္ဟာ ၁၉၈၀ ေနာက္ပုိင္း (အထူးသျဖင့္ ၁၉၉၀ ေနာက္ပုိင္းမွာ) စံထားေလာက္တဲ့ ျမန္မာ သခ်ၤာပညာရွင္၊ သိပၸံ သုေတသနသမား၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ အႏုပညာရွင္မ်ား နည္းပါးသြားျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ အိပ္မက္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ထဲက အိပ္မက္ေတြ မက္ခြင့္မရ၊ မက္တာေတြလဲ ေပ်ာက္ဆံုး၊ မေပ်ာက္ဆံုးတာေတြလဲ မနာလုိစိတ္နဲ႕ ဖိႏွိပ္ခံရနဲ႕မုိ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႕ရေကာင္းတဲ့ အိပ္မက္ လက္တဆုပ္စာပဲ က်န္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမွန္ကုိ ျမန္ျမန္သံုးသပ္မိၿပီး ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ ျပန္လည္ မက္ခြင့္ရေစဖုိ႕ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ အခ်ိန္တန္ေနပါၿပီ။ အိပ္မက္ေပ်ာက္တဲ့ ျပႆနာဟာ အေၾကာင္းရင္း တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာရတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ မူလအေၾကာင္းရင္းေတြအားလံုးကုိ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ တၿပိဳင္နက္ (သုိ႕မဟုတ္ တၿပိဳင္နက္နီးပါး) လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ လုိအပ္ေၾကာင္း စာေရးသူအေနနဲ႕ ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္အႀကံျပဳလုိပါတယ္။ ေနာင္စာတမ္းငယ္မ်ားမွာ အေၾကာင္းရင္း တစ္ခုခ်င္းကုိ ေလ်ာ့ပါးေအာင္ ဘယ္လုိ ေဆာင္ရြက္ရမလဲဆုိတာကုိ သံုးသပ္ အႀကံျပဳဖုိ႕ ႀကိဳးစားပါမယ္ဆုိတာကုိ ေရးသားရင္း အိပ္မက္ေပ်ာက္သူမ်ား ၂ ကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။ စာရႈသူမိတ္ေဆြမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ အိပ္မက္မ်ားကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏုိင္ၾကပါေစ။

ၾကယ္ငါးေကာက္သူရဲ႕ လြမ္းခ်င္း

သတၱိမရွိဘူး၊ အမွန္တရားနဲ႕ အရွိတရားကုိ မရင္ဆုိင္၀ံ့ဘူးပဲ ေျပာခ်င္ေျပာ၊ ကုိယ္ကေတာ့ ၾကယ္ငါးအားလံုးကုိ ကုိယ္တုိင္ ေကာက္ခ်င္တယ္။ ေအာက္မွာကေတာ့ ဒီေန႕ေရးတဲ့ ကဗ်ာ။

ၾကယ္ငါးေကာက္သူရဲ႕ လြမ္းခ်င္း

ကမ္းေျခက ၾကယ္ငါး
ေသသြားမွာ စုိးရိမ္လုိ႕
ငါေကာက္ခဲ့ ...

မွန္းေလရဲ႕ ရင္ထဲ
ေနၿမဲေစ ရွင္သန္ခြင့္
ငါေပးခ်င္ခဲ့ ...

လြမ္းေနၿပီး က်န္ခဲ့
ငါမျမင္တဲ့ ၾကယ္ငါးက

လမ္းမျမင္ ပင္လယ္ထဲ
ငါကယ္တဲ့ ၾကယ္ငါးကုိ

စကားနာထုိးလိမ့္မလား ...
အုိ ... မကယ္ႏုိင္ရင္ မျမင္လုိ။

အိမ္ေရွ႕ပူ အိမ္ေနာက္မခ်မ္းသာ

ဒါေလးက ဟုိအေစာက ကဗ်ာေရးအၿပီး ေနာက္တရက္ (၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၂ ရက္) မွာ အိမ္ရွင္လင္မယား ရန္ျဖစ္ေနၾကလုိ႕ အေနက်ံဳ႕ရပံုေလးပါ။

အိမ္ေရွ႕ပူ အိမ္ေနာက္မခ်မ္းသာ

၂၁ ရာစုရဲ႕ အိမ္ခန္းအတြင္း …
လွ်ာနဲ႕ သြားရဲ႕ စစ္တလင္း …
ငါ့ခႏၶာ က်ည္မထြင္းေအာင္ …
ဘယ္လုိမ်ားေနရပါ့။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ …
ပန္းၿခံထဲမွာ (စိတ္လြတ္လက္လြတ္)
လမ္းေလွ်ာက္ေနရ ။

ဟုိဘက္ကမ္းက အိပ္မက္မ်ား

အခုတေလာ ဘေလာ့ဂ္မွာ ခံ့ခံ့ထည္ထည္စာေတြ မတင္ျဖစ္ပါဘူးလုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေျပာျဖစ္တယ္။ ကဗ်ာေတြ၊ စာတုိေပစေတြ၊ အိေယာင္၀ါးေတြပဲ မ်ားေနပါတယ္ဆုိမွ အရင္တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကုိ ညီမေလးတစ္ေယာက္က ျပန္ပုိ႕ေပးလာတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကေနာ္။ ဒီတစ္ခုက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၂၁ ရက္ေန႕က ေရးထားတာ။ (စင္ကာပူကုိ ေရာက္တာ ၁ လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတုန္းကေပါ့)

ဟုိဘက္ကမ္းက အိပ္မက္မ်ား

ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အတိတ္က …
ေနာင္ရုိးျမစ္ တဘက္ကမ္းမွာ က်န္ခဲ့ၿပီ ။
အနာဂါတ္ေရာင္နီ လင္းပါရဲ႕ …
(ဒါေပမဲ့) … ဘယ္ဘက္က လင္းတာလဲ ။
အလင္းေရာင္နဲ႕ ငါနဲ႕ၾကား Graph ဆြဲၾကည့္ရင္
Hamilton မ်ဥ္းေကြးမွ ဟုတ္ပါ့မလား။

အလင္းေရာင္ကုိ ငါျမင္ရ
သြားရမဲ့လမ္းကုိလဲ သိေနမွေတာ့
တရက္ရက္ေတာ့ ေရာက္ရမွာေပါ့။

အခ်စ္ ဓာတ္ခြဲခန္း

မင့္ကဗ်ာေတြက သိပ္ကုိညံ့လြန္းအားႀကီးတယ္။ စကားေျပပဲ ေရးပါတဲ့။ အေမရိကားက သူငယ္ခ်င္းက ေျပာေလရဲ႕။ ဒါေပမဲ့လဲ ေရးမွာပဲ၊ ေရးမွာပဲ။

အခ်စ္ ဓာတ္ခြဲခန္း

သံေယာဇဥ္ ၃၀%၊
ယံုၾကည္မႈ ႏွစ္မူးသားနဲ႕
အခြင့္အေရးရယ္ ရမၼက္ရယ္ကုိ ဆတူေရာလုိ႕
ခ်စ္ျခင္းကို အနက္ဖြင့္ ... ။

ဓာတု ဓာတ္ျပဳျခင္းမ်ားနဲ႕
စိတ္ပညာ ညီမွ်ျခင္းမ်ားကုိ
High Precision Processor နဲ႕ တြက္ခ်က္ ... ။

အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ။

ခ်စ္သူဆုိတာ

လွ်ပ္စစ္သ၀ဏ္လႊာ (အီးေမးလ္) ကတဆင့္ မမတစ္ေယာက္ ပုိ႕ေပးလုိက္တဲ့ စာသားေတြပါ။

မိန္းကေလးခ်စ္သူဆိုတာ ...

၁) ျငင္းခံုရန္ျဖစ္ခ်ိန္ ေခါင္းငံု႔ အ႐ႈံးေပးခ်င္ေပမယ့္ တင္းခံျပီး ျပန္ျငင္းတတ္သူ

၂) ခ်စ္သူရဲ႕ ကတိသစၥာေတြကို ႏွလံုးေပၚမွာ ထြင္းထားေပမယ့္ "ကြ်န္မကို ခ်စ္မိတာ ေနာင္တ မရဘူးလား"လို႔ လိုက္ေမးတတ္သူ

၃) လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ အခ်ိန္ ခ်စ္သူရဲ႕ေျခလွမ္းအတိုင္း လိုက္လွမ္းခ်င္တဲ့သူ

၄) ခ်စ္သူရဲ႕ေရွ႕မွာ မလွဆံုး၊ ခ်စ္စရာ မေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္တတ္သူ

၅) ေလျပင္းမုန္တိုင္းက်ေနပါေစ ခ်စ္သူရဲ႕လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ျပီး ေက်ာ္ျဖတ္ရဲသူ

၆) အခ်က္အျပဳတ္ မတတ္ေပမဲ့လဲ မီးဖိုေခ်ာင္တစ္ခုလံုးကို ေမႊေႏွာက္ ခ်စ္သူကို ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေကြ်းခ်င္တဲ့သူ

၇) ေဗဒင္၊လကၡဏာေတြတြက္ ယၾတာေတြ လိုက္ေခ်ျပီး ခ်စ္သူနဲ႔ ေပါင္းဖက္ရေအာင္လုပ္သူ

၈) ခ်စ္သူကို တစ္ေန႔ မျမင္ရရင္ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္း ေလ်ာ့ေနတယ္လို႔ ထင္သူ

၉) ခ်စ္သူ ေမာပန္းတဲ့အခ်ိန္၊ စိတ္ညစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႔ျပီး ႏွစ္သိမ့္တတ္သူ

၁၀) ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ေႏြးေထြးတဲ့ အနမ္းနဲ႔ ခ်စ္သူကို မွ်ေ၀ေပးတတ္သလို စိတ္ညစ္ ၀မ္းနည္းမႈ ေတြကို မ်က္ရည္နဲ႔အတူ ခ်စ္သူကို ရင္ဖြင့္တတ္သူ

ေယာက္်ားေလးခ်စ္သူဆိုတာ ...

၁) မိုးသက္ေလျပင္းက်ခ်ိန္ ခ်စ္သူ မုိးစိုမွာစိုးလို႔ အကာအကြယ္ေပးျပီး လိုက္မိုးေပးသူ

၂) သူ႕လက္ကို တဲြမိခ်ိန္ ကိုယ့္ဆီက ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြ အေ၀းကို ေျပးေစသူ

၃) ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းမနက္မွာ ကိုယ့္ကို ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံုေပးသူ

၄) ကိုယ့္စိတ္ပ်က္ အားငယ္လို႔ မ်က္ရည္က်ခ်ိန္ မွီစရာ ပုခံုးတစ္စံု ငွားေပးသူ

၅) ဂ်ဳလီယာ ေရာဘတ္ကို ၾကိဳက္ေပမယ့္ ဒီကမာၻမွာ အေခ်ာဆံုး အလွဆံုးဟာ ကိုယ္ပါလို႔ ေျပာသူ

၆) ဂ်က္ကီခ်န္းကားေတြ ၾကိဳက္ေပမယ့္ လြမ္းေဆြးစရာ ကိုးရီးယားကားေတြကို မပ်င္းမရိဘဲ ကိုယ္နဲ႔အတူ လိုက္ၾကည့္တတ္သူ

၇) ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြကို ကိုယ့္နဲ႔အတူ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လိုက္ေရတတ္သူ

၈) ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို မွတ္မိျပီး လက္ေဆာင္ပစၥည္း ၀ယ္ဖို႔ ေမ့တတ္သူ

၉) သူ႔ရင္ဘတ္ကို ထုျပီး ကိုယ္ေဒါသထြက္ခ်ိန္ အနမ္းတစ္ပြင့္နဲ႔ ႏွစ္သိမ့္တတ္သူ

၁၀) မ်ဳိမက်ေပမယ့္ ကိုယ္ခ်က္တာ အေကာင္းဆံုးဆိုျပီး အားပါးတရ စားျပတတ္သူ

ျပန္မအမ္းနဲ႕ေတာ့

ေကာင္ေလး။ ။ နင့္မွာ ပုိက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ။

ေကာင္မေလး။ ။ တစ္ဆယ္ပဲ ပါတယ္။ ဘာလုပ္မလုိ႕လဲ။

ေကာင္ေလး။ ။ "ငါနင့္ကုိ မထိပဲနဲ႕ နမ္းလုိ႕ရ၊မရကုိ တစ္ဆယ္ေၾကး ေလာင္းမလား။"

ေကာင္မေလး။ ။ "ရူးေနလား၊ ဒါမျဖစ္ႏုိင္တာပဲ၊ ဒီမွာ ဆယ္တန္၊ စမ္းၾကည့္ေပါ့။"

ေကာင္ေလးသည္ ေကာင္မေလးကုိ အေသအခ်ာ ဖက္၍ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ မလႊတ္တမ္း နမ္းေလသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေကာင္မေလး ရုန္းလုိ႕ လြတ္သြားသည္။

ေကာင္မေလး (ေမာဟုိက္လွ်က္)။ ။ "ဒါလား၊ မထိတာ၊ ထိတာပဲေလ၊ မဟုတ္ပဲနဲ႕။"

ေကာင္ေလး (တစ္ေထာင္တန္တစ္ရြက္ကုိ ထုတ္ေပးရင္း)။ ။ "ဟုတ္တာေပါ့၊ ငါရႈံးသြားၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ နင့္မွာ ျပန္အမ္းဖုိ႕ အေၾကြလြယ္ရဲ႕လားဟင္။"

အင္တာနက္ေပၚမွ ဟာသတစ္ပုဒ္ကုိ မီွျငမ္းပါသည္။

အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကသူမ်ား

စာေရးသူ တတိယတန္းမွာတုန္းက ျမန္မာစာဆရာမ (အမည္ေမ့ေနၿပီ) က စာေရးသူကုိေခၚၿပီး အားမရတဲ့အေၾကာင္း၊ အရင္လုိ (ပထမတန္းတုန္းက သူက စာေရးသူရဲ႕ အတန္းပုိင္ ဆရာမကုိး) စာႀကိဳးစားဖုိ႕ အေၾကာင္း၊ ရည္မွန္းခ်က္ ထားသင့္တဲ့အေၾကာင္း ေခၚဆံုးမပါတယ္။ သူစၿပီး ေျပာတဲ့ စကားတခြန္း စာေရးသူ အခုထက္ထိ မွတ္မိပါေသးတယ္။ "သား ႀကီးရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ။ ဆရာ၀န္ႀကီးလား၊ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးလား၊ စစ္ဗုိလ္ႀကီးလား။" တဲ့။

ဒီစာတမ္းငယ္ဟာ စာေရးသူကုိ ဆရာမက ဆံုးမတဲ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး။ (စကားမစပ္ သူ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးေတြ စာေရးသူအေပၚမွာ မ်ားလွပါတယ္။) အိပ္မက္မက္ခြင္ ့မရတာေတာင္ မဟုတ္တဲ့ အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကတဲ့ ယေန႕ေခတ္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႕ ဒီကိစၥကုိ ဘယ္လုိတည့္မတ္မလဲလုိ႕ ေမးခြန္းထုတ္မဲ့ ေဆာင္းပါး စာတမ္းငယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာက ဆရာမ ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေလးနဲ႕ စာတမ္းကုိ ဖြင့္တာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ မရည္ရြယ္ပဲနဲ႕ အိပ္မက္ကုိ ေဖ်ာက္ပစ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ထင္ရွားေစခ်င္လုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ စာရႈသူ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေမးခြန္းဟာ အဖြင့္ေမးခြန္းလုိလုိနဲ႕ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ၃ ခုထဲက ၁ ခုကုိ ေရြးခ်ယ္ခုိင္းတဲ့ အပိတ္ေမးခြန္းျဖစ္ေနပါတယ္။ (စာေရးသူက ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သိပၸံပညာရွင္နဲ႕ အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာႀကီး ျဖစ္ခ်င္တယ္လုိ႕ ေျဖခဲ့ပါတယ္။) ဆရာမကေတာ့ စာေရးသူကုိ ဒီကေလး ဒီ ၃ မ်ိဳးတည္းက တခုခုပဲ ျဖစ္ေျမာက္လာေစသတည္း၊ က်န္တာေတြ မျဖစ္ေစသတည္းဆုိၿပီး ရည္ရြယ္ေမးတာ မဟုတ္ေပမဲ့ အဲဒီလုိမ်ိဳးဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ယေန႕လူငယ္ေတြမွာ မိမိတုိ႕ အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လုိ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွိသလဲဆုိတာေတာင္ မသိျဖစ္ၾကရေအာင္ (အိပ္မက္ ေပ်ာက္ၾကရေအာင္) အေျခအေနေတြက တြန္းပုိ႕ေနၾကပါတယ္။ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ စစ္ဗုိလ္တုိ႕ဟာ ပစားေပးခံၾကရတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာေတြ ျဖစ္လာရံုမက လူငယ္ေတြအေနနဲ႕ တျခားေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာေတြရဲ႕ တည္ရွိမႈကုိေတာင္ မသိပဲ ျဖစ္လာေစတာဟာ ယခင္က က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ေခတ္စနစ္တစ္ခုရဲ႕ မလုိလားအပ္တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္သလုိ ျမန္မာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ စံလြဲမႈေတြေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္။

စာရႈသူတုိ႕ ႀကံဳရာ က်ပန္း အေျခခံပညာ (မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း) ေက်ာင္းသား/သူေတြကုိ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ေမးၾကည့္လုိက္ပါ။ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ စစ္ဗုိလ္ (စစ္သမီး သူနာျပဳ) တခုခု ေျဖဖုိ႕က ၉၀% ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒါေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ကုိယ္ဟန္ျပမယ္ (ေမာ္လ္ဒယ္လ္)၊ အဆုိရွင္၊ သရုပ္ေဆာင္ (မင္းသား/မင္းသမီး) သုိ႕မဟုတ္ စီးပြားေရး ပညာရွင္ လုိ႕ေျဖဖုိ႕က ၉% ေလာက္ထပ္ေသခ်ာပါတယ္။ စာေရးသူ ေမးပါမယ္။ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ စစ္ဗုိလ္၊ အႏုပညာရွင္ေတြ ခ်ည္းပဲနဲ႕ တုိင္းျပည္တစ္ခု တည္ေထာင္ (ထိန္းသိမ္း) ဖုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္ပါမလား (အဲဒါေတြ မေကာင္းဘူးလုိ႕ မဆုိလုိ)။

ဒီလုိျဖစ္ရျခင္းဟာ မသိနားမလည္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြျဖစ္တဲ့ မေသခ်ာမႈရဲ႕ တြန္းအား၊ အစဥ္အလာကုိ လုိက္နာလုိမႈနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ လုိ႕ စာေရးသူက သံုးသပ္ပါတယ္။ လူသားမ်ားဟာ သဘာ၀အားျဖင့္ မေသခ်ာမႈကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ၾကၿပီး စြန္႕စားမႈကုိ မလုိလားၾကပါဘူး။ အဲဒါရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ အစဥ္အလာအတုိင္း (လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္အတုိင္း) လုပ္ေဆာင္ခ်င္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ မလုပ္ေဆာင္သူကုိလဲ ပတ္၀န္းက်င္က စည္းျပင္ထြက္ေနတဲ့ လူ႕ခြစာ/လူ႕ကန္႕လန္႕ တစ္ေယာက္လုိ႕ သတ္မွတ္ၿပီး ဖိအားေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒီစာတမ္းငယ္မွာ စာေရးသူအေနနဲ႕ တခုနဲ႕ တခု ဂ်ာေအး သူ႕အေမရုိက္သလုိ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ပထမ အေၾကာင္းရင္း ၃ ခုအနက္မွ ပထမ ၂ ခုကုိ ေဆြးေႏြးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ေနာက္ဆံုးတစ္ခုက က်ယ္ျပန္႕တဲ့အတြက္ အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကသူမ်ား အပုိင္း ၂ မွာ ေဆြးေႏြးမွာျဖစ္ပါတယ္)

တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ၿပီးခါစ ပံုမွန္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ တကၠသိုလ္လမ္းညႊန္စာအုပ္ထဲက ဘာသာရပ္ေတြအေၾကာင္းကုိ တိတိက်က် မသိရွိပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံ၊ ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာ နဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာ အင္ဂ်င္နီယာ (ပထမတစ္ခုကုိ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ ေဒသႏၱရ ေကာလိပ္မ်ားတြင္ သင္ၾကားၿပီး ဒုတိယတစ္ခုကုိ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ သင္ၾကားသည္၊ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကုိ အစုိးရ နည္းပညာေကာလိပ္မ်ားတြင္ သင္ယူရရွိႏုိင္သည္) တို႕ရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ကုိ မသိရွိပါဘူး။ စာေရးသူကုိယ္တုိင္ေတာင္ အဏၰ၀ါေဗဒ (Marine Biology) ကုိ ေရတပ္သားေတြ သင္ယူရတဲ့ ဇီ၀ေဗဒလုိ႕ ထင္မွတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မသိတာေတြကုိ သင္ယူၿပီး (ေက်ာင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္နဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ) အခက္အခဲေတြ ေတြ႕ႀကံဳေနမဲ့တူတူ သိထားၿပီး ျဖစ္တဲ့ လမ္းရုိးအတုိင္း လုပ္ေဆာင္ကာ အမွတ္အျမင့္ဆံုး ဘာသာတြဲမွ အမွတ္အနိမ့္ဆံုး ဘာသာတြဲအထိ စီကာစဥ္ကာ ေလွ်ာက္ထားၾကပါေတာ့တယ္။ (တြက္ကိန္းကေတာ့ ဒီဘာသာေတြကုိယူရင္ အဆိုးဆံုးအေျခအေနကုိ သိတယ္၊ ဒီထက္ပုိမဆုိးဘူး၊ တျခားဘာသာေတြဆုိရင္ ဒီ့ထက္ ပုိဆုိးေကာင္းဆုိးႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ တြက္ကိန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။) အဲဒီမွာ အမွတ္ျမင့္တဲ့ ဘာသာတြဲေတြကုိ ဦးစားေပး ေလွ်ာက္ေလ့ရွိတဲ့ အစဥ္အလာ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ (ေတာ္တဲ့လူ ေဆးတကၠသိုလ္သြား၊ အဲေလာက္ မေတာ္တဲ့လူ စက္မႈတကၠသိုလ္သြား ... စသည္ စသည္)

အစဥ္အလာတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာၿပီဆုိရင္ အဲဒီ အစဥ္အလာကုိ ေတာ္လွန္ဖုိ႕ (အထူးသျဖင့္ ၁၆၊ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕) အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ငါက ေခြးျဖစ္ေနမလားဆုိတဲ့ အခ်င္းခ်င္း ဖိအား (peer pressure) အျပင္ မိဘေဆြမ်ိဳး အသုိင္းအ၀ုိင္း ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားကုိပါ ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ဒီေနရာမွာ သတိထားဖုိ႕က အဲဒီ အသိုင္းအ၀ုိင္း ကုိယ္တုိင္ကပါ မေသခ်ာမႈရဲ႕ တြန္းအား၊ အစဥ္အလာရဲ႕ ဖိအားေတြကုိ ခံစားခဲ့/ေနရ တာျဖစ္ပါတယ္) ပုိၿပီး ဆုိးသြားေစတာက ျမန္မာ့လူ႕အသိုက္အ၀န္းမွာ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ အလုိကုိ ဆန္႕က်င္ရျခင္းကလဲ အလြန္တရာမွ ခက္ခဲေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အႏွစ္သာရမရွိတဲ့ ဒီအစဥ္အလာဟာ တည္တံ့ေနပါတယ္။

စာရႈသူ မိတ္ေဆြမ်ား စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႕အေနနဲ႕ ဘာမွန္းေသေသခ်ာခ်ာမသိတဲ့ (အနာဂါတ္မွာ သူ႕ရဲ႕ ရြယ္တူေတြထက္ ဘ၀အဆင့္အတန္း နိမ့္ေကာင္း နိမ့္ေနမဲ့) အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကုိ သူခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ မိသားစုရဲ႕ ဆႏၵနဲ႕ ဆန္႕က်င္ၿပီး (တခ်ိဳ႕ေသာသူေတြရဲ႕ အဟားခံၿပီး) ေရြးခ်ယ္မလား၊ သူ႕အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ တူတူပဲ လမ္းရုိးကုိ လုိက္လုိ႕ ၀င္ေငြ အထုိက္အေလ်ာက္ေကာင္းတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကုိ ေရြးခ်ယ္မွာလား။ အေျဖက ရွင္းလင္းလွပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ဆရာ၀န္ ပြဲစား၊ ဆရာ၀န္ စာေရးဆရာ၊ ဆရာ၀န္ မင္းသား၊ ဆရာ၀န္ အဆုိရွင္ စတာေတြ ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ေဆးကုသျပဳစုမႈကုိ မခံစားရတဲ့ လူသားေတြအတြက္ေရာ၊ မလုိအပ္ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေငြကုန္ခံ သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ သူတုိ႕အတြက္ေရာ၊ တကယ္ေဆးကုခ်င္ရက္နဲ႕ သူတုိ႕ကုိ ေနရာေပးလုိ႕ တျခား အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာကုိ သင္ၾကားလုိက္ရတဲ့ (အမွတ္နိမ့္တဲ့) လူငယ္ေတြအတြက္ေရာ နစ္နာလွပါတယ္။ ဒီလုိနစ္နာမႈေတြ မျဖစ္ေပၚရေအာင္လုိ႕ အစဥ္အလာကို ေတာ္လွန္ျခင္းဆုိင္ရာ သီအုိရီမ်ားကုိ အသံုးခ်ျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္လုိ႕ အိပ္မက္ေပ်ာက္ၾကသူမ်ား အပုိင္း ၂ မွာ တင္ျပမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္ နိဂံုးခ်ဳပ္အပ္ပါတယ္။